Η Μητέρα του Σκύλου: Αριστουργηματικός Παύλος Μάτεσις

Την Ραραού την γνωρίσαμε μέσα από τις σελίδες του σπουδαίου μυθιστορήματος του Παύλου Μάτεσι «Η Μητέρα του Σκύλου», αλλά και στη Σκηνή του Σύγχρονου Θεάτρου υπό τη σκηνοθετική καθοδήγηση του Σταύρου Τσακίρη, μέσα από τη συγκλονιστική ερμηνεία της Δήμητρας Χατούπη.

Την περασμένη θεατρική σεζόν, η «Η Μητέρα του Σκύλου» ευτύχησε να έχει τη θερμή υποδοχή του κοινού και των κριτικών -έκλεισε τις παραστάσεις της sold out και με λίστα αναμονής. Έτσι η παράσταση επιστρέφει και τη φετινή σεζόν στο Σύγχρονο Θέατρο (Ευμολπιδών 45, Γκάζι, Τηλ: 210-3464.380), κάθε Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 9:15 και Κυριακή στις 6.00.

Το αριστοτεχνικό μυθιστόρημα του Παύλου Μάτεσι, ξεδιπλώνει ένα κομμάτι της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας σκιαγραφώντας τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες μιας Ελλάδας, που προσπαθεί να τα «βολέψει» σε συνθήκες ανέχειας. Είναι η ιστορία όχι από τη μεριά εκείνων που τη διαμορφώνουν, αλλά των «ασήμαντων» που την υφίστανται.
Ο τρόπος του συγγραφέα, κάποιες φορές δηκτικός, άλλες χιουμοριστικός, πότε δραματικός και πότε σουρεαλιστικός, σίγουρα μοναδικός, σ’ ένα μυθιστόρημα με αλλεπάλληλες εκδόσεις και μεταφράσεις σε περισσότερες από τριάντα χώρες.

Σύμφωνα με το σκηνοθέτη Σταύρο Τσακίρη, η παράσταση δεν είναι εξομολόγηση, ούτε αφήγηση. Δεν είναι ένα παιχνίδι-θέατρο, ούτε θέατρο μέσα στο θέατρο. Είναι μια διαθλασμένη παρακολούθηση της πραγματικότητας, όπως την αντιλαμβάνεται το «ταραγμένο μυαλό» της ηρωίδας. Η Ραραού, απόμαχη ηθοποιός περιοδευόντων θιάσων, είναι μια γυναίκα - σύμβολο του ανθρώπου που δεν σταματά ποτέ να μάχεται. «Έπρεπε να κολακεύω για να επιζήσω, και επέζησα», είναι το μότο της, και το σχέδιό της για τη ζωή. Ο Μέγας χρόνος συναντά το παρόν και το παρελθόν σαν μια ενιαία οντότητα, όπως μπορούν να τη συλλάβουν οι τρελοί και τα παιδιά. Μέσα σ’ ένα χώρο που μεταμορφώνεται συνεχώς, εκτυλίσσεται ένα λαϊκό παραμύθι που μιλάει για αισθήματα, για απορρίψεις, για άκυρες ζωές. Μέσα από τη λαϊκή μουσική, τα πολυχρησιμοποιημένα αντικείμενα, το χώμα των δρόμων, προβάλλει η Αγιοσύνη των παρεξηγημένων ανθρώπων και των απόβλητων από την κοινωνική ανοχή. Η ιερότητα της μυστικής ζωής των ασήμαντων.

Αξίζει να σημειωθεί ότι «Η Μητέρα του Σκύλου» πήρε μέρος στα φετινά ΔΗΜΗΤΡΙΑ (παρουσιάστηκε SOLD OUT και με λίστα αναμονής στις 16, 17, 18 Οκτωβρίου στο θέατρο ΑΥΛΑΙΑ της Θεσσαλονίκης), ενώ, μετά από πρόσκληση του Ιταλικού FONDAZIONE TEATRO DUE της ΠΑΡΜΑΣ, θα παρουσιαστεί στις 5 Νοεμβρίου στη συνάντηση Ευρωπαϊκών Θεάτρων στην Πάρμα. Η παράσταση αυτή θα είναι η πρώτη από μια σειρά Ευρωπαϊκών παρουσιάσεων που θα πραγματοποιηθούν μέσα στο 2016.



Διαβάστε εδώ την κριτική μας για την παράσταση.

Ταυτότητα της παράστασης
Σκηνοθεσία - Διασκευή: Σταύρος Τσακίρης
Σκηνικά - Κοστούμια: Άγγελος Αγγελή
Δραματολόγος: Δήμητρα Πετροπούλου
Κινησιολογία: Γιάννης Αντωνίου
Φωτισμοί: Κατερίνα Μαραγκουδάκη
Κινησιολογία: Γιάννης Αντωνίου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Έφη Ρευματά
Παραγωγή: Δημήτρης Οικονομίδης

Στο ρόλο της Ραραού: η Δήμητρα Χατούπη
Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί (αλφαβητικά):
Νίκος Γιαλελής, Γιάννης Δρίτσας, Χρήστος Ευθυμίου, Ηλίας Ζερβός, Στεφανία Κριεζή, Μαριλίτα Λαμπροπούλου, Τζίνη Παπαδοπούλου, Έφη Ρευματά, Μαριαλένα Ροζάκη.

Το μυθιστόρημα: Η Μητέρα του σκύλου

Πρωτοκυκλοφόρησε το 1990. Μέχρι σήμερα έχει κάνει αλλεπάλληλες εκδόσεις και έχει μεταφρασθεί και κυκλοφορήσει σε περισσότερες από τριάντα χώρες. Έχει συζητηθεί η μεταφορά του στη μεγάλη οθόνη από τον Ε. Κουστουρίτσα. Η εφημερίδα Die Welt αναφερόμενη στη Μητέρα του σκύλου γράφει: «Ο Μάτεσις δεν μας παρουσιάζει ένα ιστορικό μυθιστόρημα. Η αφήγησή του όμως είναι τόσο πλούσια σε πληροφορίες, σε λεπτομέρειες, τόσο ακριβής και ταυτόχρονα ποιητική, που η κάθε του σελίδα μας συγκινεί και μας καθηλώνει». Υπερβαίνοντας τα σύνορα εθνικότητας και θρησκείας, όπως όλοι οι σημαντικοί συγγραφείς του 20ού αιώνα, Κάφκα, Τζόυς, Μπέκετ, Μπόρχες, και επηρεασμένος από την αρχαία φιλοσοφία, και ιδιαίτερα από τον Αριστοτέλη και τους προσωκρατικούς, τον Ηράκλειτο, τον Πρωταγόρα και τον Δημόκριτο, ο Μάτεσις συγχωνεύει στο έργο του τις θέσεις για τον άνθρωπο, τη φύση, την ψυχή και το σώμα, τον πόνο.

Μακριά από ηθικολογίες και ωφελιμισμούς, που είναι πέρα από το χώρο της αισθητικής, ο Μάτεσις προτείνει με τα μυθιστορήματά του την «έξοδο από την πραγματικότητα που του επιβάλλουν οι άλλοι».