Περσινές Βροχές: Ο έρωτας στα χρόνια του πολέμου

Πόσα συναισθήµατα έχεις, άραγε, κρυµµένα;

Μονόλογος σε τρία κεφάλαια: Παρόν, Μέλλον, Παρελθόν.

Μπορεί ένας έρωτας να περάσει από βοµβαρδισµούς, θεωρίες σχετικότητας, σκακιστικές κινήσεις και να βγει ζωντανός; Σε ρωτάω. Μπορεί;

Μια ηθοποιός του Θεάτρου Τέχνης, σε έναν νέο ελληνικό µονόλογο, αναµετράται µε τα γεγονότα που στιγµάτισαν τέσσερις δεκαετίες πολέµων, ερώτων κι απωθηµένων: Άνοιξη 1914. Στα πρόθυρα του Μεγάλου Πολέµου. Μια γυναίκα ακροπατεί ανάµεσα στα αποµεινάρια της Μπελ Επόκ και τις Κεντρικές Δυνάµεις. Και µετά έρχονται κι άλλα. Ανάµεσα στα περασµένα και τα µελλοντικά µεγαλεία των ανθρώπων, μια ηθοποιός διατρέχει 25 χρόνια ιστορίας, από τις αρχές του Ά Παγκοσμίου Πολέμου ως τις αρχές του Δεύτερου, προσπαθώντας να αναγνωρίσει αν οι άνθρωποι που δίνουμε τη ζωή μας για ένα λουλούδι είμαστε οι ίδιοι που πλημμυρίσαμε πέντε ηπείρους στο αίμα, καθώς πλησιάζουμε στο ανατρεπτικό φινάλε.

Το αμάλγαμα ποιητικού ρεαλισμού και σαρκασμού, ο μονόλογος που ξεκίνησε από τους νέους συγγραφείς του Εθνικού Θεάτρου, παρουσιάζεται για πρώτη φορά ολοκληρωμένος. "Θα ρθουν καιροί -θα δεις- που θα πηδάμε από τις βάρκες του Χέμινγουεϊ• και δεν θα είσαι εκεί για να μας δεις."

Ταυτότητα Παράστασης
Κείµενο/Σκηνοθεσία: Χρήστος Καρασαββίδης
Σκηνογράφος: Ηλέκτρα Σταµπούλου
Ενδυµατολόγος: Βασιλική Σύρµα
Μουσική επιµέλεια: Χρήστος Καρασαββίδης
Παίζει: Δώρα Παρδάλη