Οι 10 παραστάσεις που θα δούμε φέτος στη Στέγη
Το πρόγραμμα που ανακοίνωσε για τη φετινή σαιζόν η Στέγη είναι, όπως πάντα, πλούσιο και άκρως ενδιαφέρον. Ιδού δέκα παραστάσεις που δεν θα χάσουμε με τίποτα.
της Ιωάννας Μπλάτσου
Πάνω στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, ξύλινα κουτιά μεταφοράς με ενδείξεις fragile, Onassis Cultural Centre, premium goods, Stegi, κούκλες βιτρίνας, άχυρα συσκευασίας, vintage έπιπλα, το σύμπαν ενός τελωνείου που δημιούργησε ο Θάνος Σαμαράς σε σκηνογραφία Εύας Μανιδάκη και φωτισμούς Λευτέρη Παυλόπουλου.
«Η Στέγη είναι παιδί του Ιδρύματος Ωνάση. Είναι το 5χρονο παιδί του 40χρονου Ιδρύματος. Το Ίδρυμα Ωνάση ακολουθεί την εντολή του Αριστοτέλη Ωνάση, ενός επιχειρηματία που πάντα έβλεπε μακριά αλλά κυρίως πάντα έβλεπε αλλιώς. Ο ίδιος ήταν ένα πρόσωπο που λειτουργούσε ως σύμβολο πλούτου, αλλά χάρη στο ίδρυμα που κληροδότησε, πλέον ταυτίζεται και με την πρόσβαση στον πνευματικό πλούτο, τον οποίο ορίζουμε ως παιδεία, πολιτισμό, κοινωνική αλληλεγγύη. Παιδεία και πολιτισμό ως όχημα κοινωνικής συνοχής. Αυτή είναι η αποστολή του Ιδρύματος». Με αυτά τα λόγια προλόγισε τη χθεσινή συνέντευξη τύπου της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών ο Αντώνης Παπαδημητρίου, Πρόεδρος του Ιδρύματος Ωνάση, δίνοντας παράλληλα και το στίγμα του φετινού προγραμματισμού.
Από την πληθώρα καλλιτεχνικών προτάσεων της Στέγης φέτος, εμείς σίγουρα δεν θα χάσουμε τις ακόλουθες δέκα:
«Οι Καραμάζοφ» του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, από το Chekhov Moscow Art Theater, σε σκηνοθεσία του αιρετικού Konstantin Bogomolov, οι παραστάσεις του οποίου πάντα προκαλούν σκάνδαλα και τριγμούς στη ρωσική θεατρική σκηνή. Ακατάλληλη για ανηλίκους.
«The Encounter (Η συνάντηση)» του Simon McBurney – Complicite: Το θρυλικό λονδρέζικο σχήμα, που επαναπροσδιόρισε το τοπίο του devised και του σωματικού θεάτρου στις αρχές των ‘80s, έρχεται για πρώτη φορά στην Αθήνα. Ο ιδρυτής του, Σάιμον Μακ Μπέρνυ, επιδίδεται σε ένα σόλο ρεσιτάλ και, εισάγοντας μια νέα οπτικοακουστική φόρμα, μας παρασύρει στα βάθη του τροπικού Αμαζονίου.
«Adolf Hitler: Mein Kampf, Vol. 1 & 2» των Rimini Protokoll: Οι βραβευμένοι πρεσβευτές του θεάτρου της πραγματικότητας στην Ευρώπη, οι Rimini Protokoll, τολμούν τη σκηνική «ανάγνωση» ενός καταραμένου βιβλίου: του Mein Kampf (Ο Αγών μου) του Αδόλφου Χίτλερ. Ενενήντα χρόνια μετά τη συγγραφή του, το αυτοβιογραφικό μανιφέστο του Χίτλερ, που έσυρε το αιματοβαμμένο άρμα του γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού, υποβάλλεται σε σκηνική ανατομία από ένα θίασο «ειδικών».
«H μελαγχολία των δράκων» του Philippe Quesne. Η γαλλική αβανγκάρντ συστήνει στην Ελλάδα το θεότρελο παιδί της. Ο Φιλίπ Κεν, αναρχικός της πρωτοπορίας και αμετανόητος χιουμορίστας, σκηνοθέτης όσο και εικαστικός, στήνει μια ποιητική κωμωδία απαράμιλλης ομορφιάς με αναπάντεχους ήρωες ένα γκρουπ από γερόλυκους της ροκ και μια σούπερ γιαγιά.
«Πίστη, Αγάπη, Ελπίδα» του Ödön von Horváth σε σκηνοθεσία Ακύλλα Καραζήση. Παίζουν: Γιώργος Γλάστρας, Ακύλλας Καραζήσης, Ευαγγελία Καρακατσάνη, Σοφία Κόκκαλη, Άρης Μπαλής, Μαρία Σκουλά, Γιάννης Τσεμπερλίδης, Ρεβέκκα Τσιλιγκαρίδου.
«Καθαρή πόλη» των Ανέστη Αζά & Πρόδρομου Τσινικόρη. Οι πιο δραστήριοι λειτουργοί του θεάτρου ντοκουμέντου στην Ελλάδα καταπιάνονται με τον μύθο και την απομυθοποίηση της μετανάστριας καθαρίστριας. Μια έρευνα πάνω στο πώς παρερμηνεύεται και διαστρεβλώνεται, σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο, η έννοια του «καθαρού».
«Post Inferno – Προς Δαμασκόν» του August Strindberg σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη. Παίζουν: Λάζαρος Γεωργακόπουλος, Ιερώνυμος Καλετσάνος, Διώνη Κουρτάκη, Νίκος Μαυράκης, Μάνια Παπαδημητρίου, Γιώργος Παπαπαύλου, Τασία Σοφιανίδου, Αλέκος Συσσοβίτης.
«Τα κύματα» της Virginia Woolf σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά (Εφηβική Σκηνή). Παίζουν: Ευδοξία Ανδρουλιδάκη, Γιώργος Βουρδαμής, Ιωάννα Πιατά, Ελίνα Ρίζου, Μιχάλης Σαράντης, Αινείας Τσαμάτης.
«Ρεμπέτικο: Μαρίκα Παπαγκίκα-Σωτηρία Μπέλλου»: Ο πρωτεργάτης της ελληνικής ηλεκτρονικής μουσικής Κωνσταντίνος Β. αναμοχλεύει τις κυτταρικές του μνήμες στο ρεμπέτικο και αποδίδει, σε μια νέα γραφή, τραγούδια δύο μορφών του ρεμπέτικου, της Σωτηρίας Μπέλλου και της Μαρίκας Παπαγκίκα, σε καλλιτεχνική επιμέλεια Ανδρέα Αγγελιδάκη και Άγγελου Πλέσσα.
«6+7» από το Tao Dance Theatre, σε χορογραφία Tao Ye. Σύγχρονη κινεζική μινιμαλιστική χορογραφία που προσκαλεί τον θεατή σε ενατένιση και βαθιά επικοινωνία με το καλλιτεχνικό έργο που εκτυλίσσεται μπροστά του.
Για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε ολόκληρο τον φετινό προγραμματισμό της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, περιηγηθείτε στον εκ νέου σχεδιασμένο ιστότοπο www.sgt.gr.
Πάνω στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, ξύλινα κουτιά μεταφοράς με ενδείξεις fragile, Onassis Cultural Centre, premium goods, Stegi, κούκλες βιτρίνας, άχυρα συσκευασίας, vintage έπιπλα, το σύμπαν ενός τελωνείου που δημιούργησε ο Θάνος Σαμαράς σε σκηνογραφία Εύας Μανιδάκη και φωτισμούς Λευτέρη Παυλόπουλου.
«Η Στέγη είναι παιδί του Ιδρύματος Ωνάση. Είναι το 5χρονο παιδί του 40χρονου Ιδρύματος. Το Ίδρυμα Ωνάση ακολουθεί την εντολή του Αριστοτέλη Ωνάση, ενός επιχειρηματία που πάντα έβλεπε μακριά αλλά κυρίως πάντα έβλεπε αλλιώς. Ο ίδιος ήταν ένα πρόσωπο που λειτουργούσε ως σύμβολο πλούτου, αλλά χάρη στο ίδρυμα που κληροδότησε, πλέον ταυτίζεται και με την πρόσβαση στον πνευματικό πλούτο, τον οποίο ορίζουμε ως παιδεία, πολιτισμό, κοινωνική αλληλεγγύη. Παιδεία και πολιτισμό ως όχημα κοινωνικής συνοχής. Αυτή είναι η αποστολή του Ιδρύματος». Με αυτά τα λόγια προλόγισε τη χθεσινή συνέντευξη τύπου της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών ο Αντώνης Παπαδημητρίου, Πρόεδρος του Ιδρύματος Ωνάση, δίνοντας παράλληλα και το στίγμα του φετινού προγραμματισμού.
Από την πληθώρα καλλιτεχνικών προτάσεων της Στέγης φέτος, εμείς σίγουρα δεν θα χάσουμε τις ακόλουθες δέκα:
«Οι Καραμάζοφ» του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, από το Chekhov Moscow Art Theater, σε σκηνοθεσία του αιρετικού Konstantin Bogomolov, οι παραστάσεις του οποίου πάντα προκαλούν σκάνδαλα και τριγμούς στη ρωσική θεατρική σκηνή. Ακατάλληλη για ανηλίκους.
«The Encounter (Η συνάντηση)» του Simon McBurney – Complicite: Το θρυλικό λονδρέζικο σχήμα, που επαναπροσδιόρισε το τοπίο του devised και του σωματικού θεάτρου στις αρχές των ‘80s, έρχεται για πρώτη φορά στην Αθήνα. Ο ιδρυτής του, Σάιμον Μακ Μπέρνυ, επιδίδεται σε ένα σόλο ρεσιτάλ και, εισάγοντας μια νέα οπτικοακουστική φόρμα, μας παρασύρει στα βάθη του τροπικού Αμαζονίου.
«Adolf Hitler: Mein Kampf, Vol. 1 & 2» των Rimini Protokoll: Οι βραβευμένοι πρεσβευτές του θεάτρου της πραγματικότητας στην Ευρώπη, οι Rimini Protokoll, τολμούν τη σκηνική «ανάγνωση» ενός καταραμένου βιβλίου: του Mein Kampf (Ο Αγών μου) του Αδόλφου Χίτλερ. Ενενήντα χρόνια μετά τη συγγραφή του, το αυτοβιογραφικό μανιφέστο του Χίτλερ, που έσυρε το αιματοβαμμένο άρμα του γερμανικού εθνικοσοσιαλισμού, υποβάλλεται σε σκηνική ανατομία από ένα θίασο «ειδικών».
«H μελαγχολία των δράκων» του Philippe Quesne. Η γαλλική αβανγκάρντ συστήνει στην Ελλάδα το θεότρελο παιδί της. Ο Φιλίπ Κεν, αναρχικός της πρωτοπορίας και αμετανόητος χιουμορίστας, σκηνοθέτης όσο και εικαστικός, στήνει μια ποιητική κωμωδία απαράμιλλης ομορφιάς με αναπάντεχους ήρωες ένα γκρουπ από γερόλυκους της ροκ και μια σούπερ γιαγιά.
«Πίστη, Αγάπη, Ελπίδα» του Ödön von Horváth σε σκηνοθεσία Ακύλλα Καραζήση. Παίζουν: Γιώργος Γλάστρας, Ακύλλας Καραζήσης, Ευαγγελία Καρακατσάνη, Σοφία Κόκκαλη, Άρης Μπαλής, Μαρία Σκουλά, Γιάννης Τσεμπερλίδης, Ρεβέκκα Τσιλιγκαρίδου.
«Καθαρή πόλη» των Ανέστη Αζά & Πρόδρομου Τσινικόρη. Οι πιο δραστήριοι λειτουργοί του θεάτρου ντοκουμέντου στην Ελλάδα καταπιάνονται με τον μύθο και την απομυθοποίηση της μετανάστριας καθαρίστριας. Μια έρευνα πάνω στο πώς παρερμηνεύεται και διαστρεβλώνεται, σε κοινωνικοπολιτικό επίπεδο, η έννοια του «καθαρού».
«Post Inferno – Προς Δαμασκόν» του August Strindberg σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη. Παίζουν: Λάζαρος Γεωργακόπουλος, Ιερώνυμος Καλετσάνος, Διώνη Κουρτάκη, Νίκος Μαυράκης, Μάνια Παπαδημητρίου, Γιώργος Παπαπαύλου, Τασία Σοφιανίδου, Αλέκος Συσσοβίτης.
«Τα κύματα» της Virginia Woolf σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά (Εφηβική Σκηνή). Παίζουν: Ευδοξία Ανδρουλιδάκη, Γιώργος Βουρδαμής, Ιωάννα Πιατά, Ελίνα Ρίζου, Μιχάλης Σαράντης, Αινείας Τσαμάτης.
«Ρεμπέτικο: Μαρίκα Παπαγκίκα-Σωτηρία Μπέλλου»: Ο πρωτεργάτης της ελληνικής ηλεκτρονικής μουσικής Κωνσταντίνος Β. αναμοχλεύει τις κυτταρικές του μνήμες στο ρεμπέτικο και αποδίδει, σε μια νέα γραφή, τραγούδια δύο μορφών του ρεμπέτικου, της Σωτηρίας Μπέλλου και της Μαρίκας Παπαγκίκα, σε καλλιτεχνική επιμέλεια Ανδρέα Αγγελιδάκη και Άγγελου Πλέσσα.
«6+7» από το Tao Dance Theatre, σε χορογραφία Tao Ye. Σύγχρονη κινεζική μινιμαλιστική χορογραφία που προσκαλεί τον θεατή σε ενατένιση και βαθιά επικοινωνία με το καλλιτεχνικό έργο που εκτυλίσσεται μπροστά του.
Για περισσότερες πληροφορίες και για να δείτε ολόκληρο τον φετινό προγραμματισμό της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, περιηγηθείτε στον εκ νέου σχεδιασμένο ιστότοπο www.sgt.gr.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΕΓΓΡΑΦΑ
Το αναλυτικό πρόγραμμα της Στέγης για το 2015-16
Το αναλυτικό πρόγραμμα της Στέγης για το 2015-16
