Ο κύκλος με την κιμωλία: Και vintage και pop

της Ιωάννας Μπλάτσου

Πώς γεμίζει καθημερινά ένα θέατρο 2.500 θέσεων, όπως είναι το Παλλάς; Αυτή πρέπει να είναι μια σκέψη που αναπόφευκτα κυριαρχεί στον προγραμματισμό των παραγωγών του εν λόγω θεάτρου (Αθηναϊκά Θέατρα, ήτοι ο Διονύσης Παναγιωτάκης και η Ελένη Κούρκουλα), αλλά και καθορίζει τη σκηνοθεσία και τη διανομή κάθε παράστασης.

Η επιλογή του κλασικού έργου του Μπέρτολτ Μπρεχτ «Ο κύκλος με την κιμωλία», σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη και με πρωταγωνιστές τους Δημήτρη Λιγνάδη, Αιμίλιο Χειλάκη, Μαρία Πρωτόπαππα, Ελισάβετ Μουτάφη, Αποστόλη Τότσικα γεμίζει σχεδόν το θέατρο κάθε βράδυ. Ο συνδυασμός καλλιτεχνικών εχέγγυων και τηλεοπτικής αναγνωρισιμότητας λειτουργεί μια χαρά ως προς τα κριτήρια των θεατρικών επιλογών του κοινού και κάνει τη δουλειά του στο ταμείο.

Σε επίπεδο καλλιτεχνικό, έχουμε δύο παραστάσεις σε μία, ή μάλλον δύο αισθητικές-σκηνοθετικές επιλογές, με τη μία να σκοντάφτει συχνά πάνω στην άλλη. Η vintage πλευρά είναι οι χαρακτηριστικές μουσικές συνθέσεις του Μάνου Χατζιδάκι -οι οποίες προέρχονται από την αυθεντική μπομπίνα του 1957 και δεν έχουν ακουστεί στο παρελθόν, η ποιητική μετάφραση του Οδυσσέα Ελύτη και οι μπρεχτικές ερμηνείες των έμπειρων Δημήτρη Λιγνάδη (Αφηγητής), Μαρίας Πρωτόπαππα (Γρούσα) και Αιμίλιου Χειλάκη (Δικαστής Αζντάκ).

Η Μαρία Πρωτόπαππα, ειδικά, σώζει τα άσωστα πολλές φορές. Με το ειδικό σκηνικό της κύρος, κατορθώνει να διασωθεί από την pop λαίλαπα και να μην περάσει στον θεατή ως η-Candy-Candy-σε-νέες-περιπέτειες-με-το-αρκουδάκι-της. Γιατί, ναι, αντί για το μπρεχτικό πριγκιπόπουλο Μιχαήλ, κουβαλά μαζί της ένα αρκουδάκι! Και εδώ, μπαίνουμε στο pop σύμπαν της παράστασης, όπου ο Γαμπρός φορά ένα διάφανο σκουφάκι μπάνιου, μία άμαξα είναι ένας μπλε κάδος απορριμμάτων με γκράφιτι, η πεθερά της Γρούσας εμφανίζεται ως γκόθικ περσόνα αλά Μορτίσια Άνταμς, ένας υποψήφιος δικαστής ως κακό gay ανέκδοτο και μία μάρτυρας στο δικαστήριο αλά Britney Spears στο video clip «Oops, I did it again».

Προσωπικά, άφησα πίσω μου τις pop χαριτωμενιές –a priori ανένταχτες στο μπρεχτικό σύμπαν– και κράτησα την αρχική ατάκα του Αφηγητή: «Κανένα πράγμα δεν είναι κανενός, παρά μόνο ανήκει σε αυτόν που έχει μεράκι και το φροντίζει».