Κατερίνα: Αύγουστος Κορτώ που... σπάει ταμεία

της Ιωάννας Μπλάτσου

«Αυτό το βιβλίο δεν έχει σκοπό να πληγώσει κανέναν, εκτός από αυτούς που θα το διαβάσουν». Έτσι, ξεκινά η «Κατερίνα», η παράσταση του Γιώργου Νανούρη, που βασίζεται στο αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Αύγουστου Κορτώ «Το βιβλίο της Κατερίνας», το οποίο περιγράφει τη ζωή και την αυτοχειρία της διπολικής μητέρας του συγγραφέα. «Η ιστορία μου αρχίζει από το τέλος -το δικό της και το δικό μου», ξεκινά την αφήγηση ο σκηνοθέτης της παράστασης, υιοθετώντας τη φωνή του συγγραφέα-γιου. Για να πάρει, αμέσως μετά, τη σκυτάλη η φωνή της Κατερίνας-Λένας Παπαληγούρα: «Ο γιος μου με βρήκε. Χαράματα Παρασκευής, πέντε μέρες πριν κλείσει τα εικοσιτέσσερα. Κατάλαβε πως είχα πεθάνει κι ας μην είχε αλλάξει τίποτα στον χώρο˙ ίσως επειδή, όπως πάντα, έστω και νεκρή, τον προϋπάντησα».

Η διάφανη, λιτή σκηνοθεσία του Γιώργου Νανούρη

Από τις πρώτες κιόλας αράδες του κειμένου, δίνεται το στίγμα της παράστασης. Τα τραγικά και σκληρά συμβάντα της ζωής της Κατερίνας εμβαπτίζονται στη λυτρωτική δύναμη της αγάπης και της τρυφερότητας, που η ίδια επεφύλαξε για τον γιο της Πέτρο/Αύγουστο, μέσα στη δίνη της αυτοκαταστροφικής της πορείας. Με ένα τόσο δυνατό κείμενο –καθόλου τυχαία, το εν λόγω βιβλίο βρισκόταν για πολλές εβδομάδες στην κορυφή των ευπώλητων, ο Γιώργος Νανούρης πολύ δύσκολα θα μπορούσε να αποτύχει σκηνοθετικά. Όμως, δεν έμεινε μόνο σε αυτό. Κατά τη δραματουργική του επεξεργασία, συμπύκνωσε ακόμα περισσότερο το κείμενο συναισθηματικά και αφηγηματικά, δημιουργώντας μια διάφανη σκηνική σφαίρα, που αχνοφέγγει συνωμοτικά και ανακουφιστικά μέσα στα ερέβη που περιγράφει.

Η Λένα, ο Λόλεκ και ο Λάρκιν

Σε αυτό το προστατευτικό κουκούλι που ύφανε ο Γιώργος Νανούρης για τους συνεργάτες του, κινείται -χωρίς ζώνη ασφαλείας- η Λένα Παπαληγούρα παραδομένη θαρρείς στη σκοτεινή όσο και γοητευτική, για έναν καλλιτέχνη, περιδίνηση του ανταριασμένου ψυχισμού της Κατερίνας, ανταμείβοντας τους θεατές με μια έξοχη ερμηνεία.

Στα συν της παράστασης, η συμμετοχή του μουσικού Λόλεκ, ο οποίος, με τη βαθιά, ζεστή φωνή του, τραγουδά «Μέσα μου έχω έναν αχινό» και το «Que sera, sera, whatever will be, will be, κι αν είμαι σχιζόφρενης, que sera, sera», εντάσσοντας το δημιουργικό του ταλέντο στη θεματολογία της παράστασης. Για το τέλος, εκτός από την εικόνα της Κατερίνας/Λένας που την αγκαλιάζει το φως ενός φακού σαν φωτοστέφανο, κρατήστε και τους στίχους του Φίλιπ Λάρκιν, που ακούγονται στην παράσταση: «Σε γ---νε, η μαμά και ο μπαμπάς σου,/ Έστω κι αν το κάνουν άθελά τους./ Φορτώνοντάς σου σπέσιαλ κουσούρια,/ Αφού μπουκώσεις μ’ όλα τα δικά τους./ […]/ Η δυστυχία προχωράει γενιά-γενιά/ Με σταθερές, γεωλογικές θαρρείς, κινήσεις./ Βγες απ’ τον φαύλο κύκλο πριν να είναι αργά,/ Κι επ’ ουδενί παιδιά μην αποκτήσεις».

(*) Η παράσταση θα παιχτεί εκτός από τις προγραμματισμένες παραστάσεις έως τη Μεγάλη Τρίτη (Δευτέρα 21.00, Τρίτη 21.00, Παρασκευή 23.45), 4 επιπλέον φορές, εξαιτίας των αλλεπάλληλων sold out και την αναμονή 3 εβδομάδων για κράτηση θέσεων.
Έξτρα Ημερομηνίες: Τετάρτη 18 Μαρτίου 19.00, Τετάρτη 1 Απριλίου 19.00, Σάββατο 14 Μαρτίου 19.00, Σάββατο 28 Μαρτίου 19.00.