Ο Δημήτρης Μπογδάνος σκηνοθετεί υποδειγματικά μια υπέροχη παράσταση, με εξαίσιες ερμηνείες, στο παγκρατιώτικο Θέατρο Skrow.
Παλαιότερο των 360 ημερών
της Ιωάννας Μπλάτσου
Μες στις 1000+ παραστάσεις της σεζόν, μια παράσταση σαν το «Μπιλ και Λου» θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη: δεν πρόκειται για κάποιο κλασικό γνωστό έργο, τους δύο κεντρικούς ρόλους του τίτλου δεν ερμηνεύουν γνωστοί στο ευρύ κοινό ηθοποιοί (Στέλιος Ιακωβίδης και Λυδία Τζανουδάκη), ο σκηνοθέτης Δημήτρης Μπογδάνος δεν αποτελεί εμμονή κανενός πολιτιστικού συντάκτη συστημικού εντύπου ή οδηγού πόλης για να συστήσει τη δουλειά του στους θεατρόφιλους, το θέατρο που τη φιλοξενεί δεν βρίσκεται σε κάποια θεατρική πιάτσα.
Κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, όμως, το «Μπιλ και Λου» κυκλοφόρησε στις θεατροπαρέες με το αλάνθαστο και έγκυρο promo του «word of mouth», ο κόσμος άρχισε να συρρέει μαζικά στο απόκεντρο θέατρο Skrow και σήμερα η εν λόγω παραγωγή έχει ήδη πάρει τρεις παρατάσεις.
Μια άρτια θεατρική παράσταση
Κατ’ εμέ, το «Μπιλ και Λου» πρέπει να παιχτεί όλη τη σεζόν καθώς πρόκειται για μία από τις αρτιότερες παραστάσεις που παίζονται αυτή τη στιγμή στην αθηναϊκή σκηνή: Έξοχο κείμενο –τρυφερό και χιουμοριστικό μες στη σκληρή κοινωνική πραγματικότητα που περιγράφει (η αγνή, ανιδιοτελής και δι’ αλληλογραφίας φιλία ενώνει και σώζει δύο ετερόκλητους, «αποκλίνοντες» ανθρώπους), ευφάνταστη αλλά και προσεκτικά οργανωμένη σκηνοθεσία, η οποία συνθέτει ένα ουμανιστικό, παρηγορητικό, σχεδόν θεραπευτικό σκηνικό σύμπαν, σπινθηροβόλες ερμηνείες και από τους τρεις ηθοποιούς.
Ο Δημήτρης Μπογδάνος παίρνει τα εύσημα για τη δραματουργική επεξεργασία, μετάφραση και σκηνοθεσία του κειμένου, όπως και για τις άριστες μουσικές επιλογές της παράστασης. Ο Στέλιος Ιακωβίδης αποδίδει με μέτρο τεχνικής και περίσσευμα ταλέντου τον 44χρονο, «διανοητικά καθυστερημένο κατά το δικαστήριο της Νέας Υόρκης», υπέρβαρο («162,5 κιλά») και με σύνδρομο Άσπεργκερ Μπιλ, ο οποίος υποφέρει από αϋπνίες και έλλειψη φίλων, αν και συζεί με το ψάρι του, τον Ερρίκο και διάφορα σαλιγκάρια, ενώ παίζει συστηματικά Λόττο, μέχρι που το κερδίζει.
Η Λυδία Τζανουδάκη ερμηνεύει χωρίς παιδιακίσιες ευκολίες αλλά με αξιοθαύμαστο μπρίο και μελετημένη στη λεπτομέρειά της κίνηση και εκφορά λόγου την 8χρονη Λου, της οποίας «ο μπαμπάς ταριχεύει νεκρά ζώα, που βρίσκει στην άκρη των δρόμων» ενώ «η μαμά παραδοκιμάζει το μπράντι», «’δανείζεται’ πράγματα από το σούπερ μάρκετ» και της «κόβει τα μαλλιά με το κλαδευτήρι, γιατί οι κομμώτριες γεμίζουν με τα μαλλιά των παιδιών τα στρώματα». Ο Βασίλης Μαυρογεωργίου ξεδιπλώνει την πληθωρική ερμηνευτική του γκάμα μέσα από τους πολλαπλούς ρόλους του, αλλά κλέβει την παράσταση ως μαμά της Λου.
Η παράσταση συστήνεται ανεπιφύλακτα, όχι μόνο για το ενήλικο κοινό αλλά και για το εφηβικό, γιατί άπαντες αξίζει να βιώσουν στην πράξη τις ιαματικές ιδιότητες του καλού θεάτρου.