Πισίνα (νερό;): In yer face theatre στο Θέατρο 104
Το έργο Πισίνα (νερό;) του βρετανού συγγραφέα Mark Ravenhill παρουσιάζεται στο Θέατρο 104 σε σκηνοθεσία Μιχάλη Παλίλη.
Παλαιότερο των 360 ημερών
«Ποιον εκμεταλλεύτηκες για να πετύχεις το σκοπό σου; Πόσο «έντεχνα» ζεις τη ζωή σου; Ένιωσες ποτέ τη μέρα σου να είναι λουσμένη με νόημα; Πόσο ζωντανός νιώθεις όταν ο άλλος πονά;» Αυτά τα ερωτήματα θέτει ο βρετανός συγγραφέας Mark Ravenhill μέσα από την ιστορία που υφαίνει μια παρέα καλλιτεχνών γύρω από μια πισίνα.
Μια πασίγνωστη καλλιτέχνης προσκαλεί τους παλιούς της φίλους, μια ομάδα άσημων καλλιτεχνών, στο πολυτελές καινούργιο σπίτι της για την επανένωση που περίμεναν τόσο καιρό. Η γιορτή στην καινούργια της πισίνα τελειώνει άδοξα εξαιτίας ενός ατυχήματος. Ένα αδιανόητο σχέδιο αρχίζει να διαμορφώνεται – πρόκειται μήπως για το μεγαλύτερο καλλιτεχνικό τους επίτευγμα;
Το έργο Πισίνα (νερό;) παρουσιάζεται από την Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2014, κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 9 το βράδυ, σε σκηνοθεσία Μιχάλη Παλίλη και σε μετάφραση Δάφνης Λαρούνη. Παίζουν (αλφαβητικά) οι: Αιμιλία Βασιλακάκη, Μάνος Κανναβός, Ντέπυ Πάγκα και Βάσια Πασπάλη.
Γύρω από την ‘Πισίνα (νερό;)’ Ο βρετανός θεατρικός συγγραφέας Mark Ravenhill (γεν. 1966) και κύριος εκπρόσωπος του in-yer-face- theatre (μαζί με τους Sarah Kane και Edward Bond) είναι αναγνωρίσιμος στην Ελλάδα και διεθνώς από πλήθος επιτυχημένων έργων (Shopping and Fucking, Τολμηρές Πολαρόιντ, Shoot/Get Treasure/Repeat, κ.ά.)
Το έργο με τον πρωτότυπο τίτλο Pool (No Water) γράφτηκε το 2006 και έχει παρουσιαστεί σε διάφορες σκηνές του εξωτερικού. Στην Ελλάδα, παίχτηκε με τον τίτλο Πισίνα-όχι νερό και για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη την άνοιξη του 2010, από τον θεατρικό οργανισμό «Πρώτες Ύλες».
Υπνωτιστικό και αιχμηρό, καυστικό και συχνά ενοχλητικό, έργο που αλλάζει συνεχώς τόπο και χρόνο, δοκιμάζοντας τα όρια του θεάτρου με γλώσσα ευθύβολη και βίαιη, το Πισίνα (νερό;) προσκαλεί τον θεατή σε μια μοναδική παραστασιακή εμπειρία. Χωρίς συγκεκριμένους χαρακτήρες και χωρίς συγκεκριμένες οδηγίες από τον συγγραφέα για τον αριθμό των ατόμων που απαρτίζουν το καστ, το έργο παρασύρει το θεατή σε μια πρωτότυπη ιστορία.
Σαν οπλισμένος με αυτόματο όπλο, με ωμότητα, χιούμορ και ποιητικότητα, ο Ravenhill εγείρει ερωτήματα για την τέχνη και την εμπορευματοποίησή της, τη φιλία και τις αστοχίες της, τη φιλοδοξία και την ηθική, την επιτυχία και τον ανταγωνισμό. Μιλά για τη ζωή, την αρρώστια, την αγάπη, το θάνατο, την ελπίδα, τη ζήλεια. Μιλά για την περιπέτεια του ανθρώπινου βίου, για τον άνθρωπο και τις ρωγμές του. Και μας προσκαλεί όλους, τελικά, να βουτήξουμε στην πισίνα των προσωπικών μας επιθυμιών και αποτυχιών.