10 απαγορευμένα ρεμπέτικα που άφησαν εποχή

Αχ μωρέ και να’ ξέραν
του ντουνιά οι ρεμπέτες
που τότε λογοκρίνονταν
χωρίς πολλές κουβέντες
πως έναν αιώνα σχεδόν μετά,
κομμάτια τους θα ακούμε
θα μερακλώνουμε στα καπηλειά
πίνοντας ό,τι βρούμε

Δείτε – και ακούστε – παρακάτω δέκα θρυλικά ρεμπέτικα που (φυσικά) απαγορεύτηκαν στην εποχή τους, όμως σήμερα αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Η προσευχή του μάγκα (Αγνώστου)



Θεέ μου μεγαλοδύναμε
που `σαι ψηλά εκεί απάνω
ρίξε λιγάκι τουμπεκί,
Θεούλη μου
στον αργιλέ μου απάνω

Ανάμεσα στης εκκλησιάς
τις αψηλές καμάρες
ανάβαμε τις λουλαδιές,
Θεούλη μου
σα να `τανε λαμπάδες

Μπρος στον Άγιο Σπυρίδωνα
με τ’ άσπρα του τα γένια
τραβάω μία ντουμανιά,
Θεούλη μου
ξεραίνεται στα γέλια

Κι όταν ανάψει ο αργιλές
κι έρθουμε σε ντουμάνι
βάλε όλους τους αγγέλους σου,
Θεούλη μου
να πουν το νάνι νάνι

Αν μ’ αξιώσει ο Θεός (Μάρκος Βαμβακάρης)



Αν μ’ αξιώσει ο Θεός λεφτά και αποκτήσω
θα χτίσω ένα μέγαρο τους πλούσιους να ελκύσω
θα `ρχόντουσαν πελάτες μου κορίτσια να `χουν τρέλες
κι ο Βίλι Φριτς θα σκάρωνε αφράτους αργιλέδες

Η Γκρέτα Γκάρμπο μάγκα μου θ’ ανάβει το τσιμπούκι
κι ο Ζακ Κιεπούρα στη γωνιά θα παίζει το μπουζούκι
ο Τζίμι Λόντος για νταής θα κάθεται στις τσίλιες
κι η Λίλιαν η Χάρβει θα διώχνει τις μπασκίνες

Όταν συμβεί στα πέριξ (Βασίλης Τσιτσάνης)



Γιατί ρωτάτε να σας πω
αφού σας είναι πια γνωστό
όταν συμβεί στα πέριξ φωτιές να καίνε
πίνουν οι μάγκες αργιλέ

Φωτιές ανάβει στο μυαλό
ένα ζεϊμπέκικο γλυκό
αυτοί χορεύουνε κι εγώ σφυρίζω
της μαστούρας το σκοπό

Του πόνου το ποτήρι
(Στίχοι: Νίκος Ρούτσος, μουσική: Μανώλης Χιώτης)



Σύρτε και φέρτε τον παπά
να πω τα κρίματά μου,
δε θέλω άλλα φάρμακα
κι άλλους γιατρούς κοντά μου.

Χτύπα παπά μου θλιβερά
χτύπα το σημαντήρι,
απόψε θα στραγγίξω πια
του πόνου το ποτήρι.

Χάρε με το δρεπάνι σου
έμπα στο φτωχικό μου,
μόνο το μνήμα το βαθύ
θα γιάνει τον καημό μου.

Μες στου Μάνθου τον τεκέ (Κώστας Τζόβενος)



Μέσα στου Μάνθου τον τεκέ πίνουν οι μάγκες άργιλε
αργιλέδες και τσιγάρο μαρουχάνα Προύσας μαύρο

Χαρμάνης είμαι απ’ το πρωί και πά’ για να φουμάρω
μέσα στου Μάνθου τον τεκέ θα πίνω φίνο μαύρο

Όσοι έχουνε πολλά λεφτά (Μάρκος Βαμβακάρης)



Όσοι έχουνε πολλά λεφτά
να `ξερα τι τα κάνουν
άραγε σαν πεθάνουνε, βρ’ αμάν αμάν,
μαζί τους θα τα πάρουν

Εγώ ψιλή στην τσέπη μου
ποτές δεν αποτάζω
κι όλα τα ντέρτια μου περνούν, βρ’ αμάν αμάν,
μόνο σαν μαστουριάζω

Αφού στον άλλονε ντουνιά
λεφτά δε θα περνάνε
τα `χουν και τα θυμιάζουνε, βρ’ αμάν αμάν,
δεν ξέρουν να τα φάνε

Πρέζα όταν πιεις (Στίχοι: Αιμίλιος Σαββίδης, μουσική: Σώσος Ιωαννίδης)



...
Σαν μαστουρωθείς
γίνεσαι ευθύς
βασιλιάς, δικτάτορας, Θεός και κοσμοκράτορας.
Πρέζα όταν πιεις
βρε θα ευφρανθείς
κι όλα πια στον κόσμο ρόδινα θε να τα δεις.

Δική μου είναι η Ελλάς
και στην κατάντια της γελάς,
της λείπει το `να της ποδάρι
ρε και το παίξανε στο ζάρι.

Εγώ θα είμαι ρε δικτάτορας
κι ο κόσμος στάχτη αν θα γίνει
ο ένας θα μ’ ανάβει τον λουλά
κι ο άλλος θα τον σβήνει.

Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι (Απόστολος Καλδάρας)



Το μοναδικό της λίστας που δεν αναφέρεται σε χασισάκι, παρ’ όλα αυτά απαγορεύτηκε γιατί αναφερόταν στις συλλήψεις των αριστερών, οι οποίοι κλείνονταν στο Γεντί Κουλέ.

Νύχτωσε και στο Γεντί, το σκοτάδι είναι βαθύ,
κι όμως ένα παλικάρι δεν μπορεί να κοιμηθεί.

Άραγε τι περιμένει, όλη νύχτα ως το πρωί,
στο στενό το παραθύρι, που φωτίζει το κελί.

Πόρτα ανοίγει, πόρτα κλείνει, μα διπλό είναι το κλειδί,
τι έχει κάνει και το ρίξαν το παιδί στη φυλακή

Βαρέθηκα τον Αργιλέ (Βαγγέλης Παπάζογλου)



Βαρέθηκα τον αργιλέ
σιχάθηκα τη μαύρη
θ’ αφήσω το κορμάκι μου
αλλού νταλκάδες να `βρει

Τις όμορφες θα κυνηγώ
κρασί και σαντουράκι
κι όχι το παλιομπούζουκο
και το μπαγλαμαδάκι

Φύγε από με κουτόχορτο
χάσου κι εσύ τσιμπούκι
ν’ ανοίξω τα ματάκια μου
από το μαστουρλούκι

Γιατί όσο τη φουμάριζα
έπεφτα και στο ζάρι
μπροστά με λέγαν έξυπνο
και πίσω παλαβιάρη