Witchcraft Destroys Minds & Reaps Souls: Μια ιστορία ηθικού πανικού
Κάπου μεταξύ αποκαλυπτικής απειλής και κινηματογραφικής υπερβολής, συναντούμε σε αυτό το album τον ίσως πιο metal τίτλο όλων των εποχών!
Ας ξεκινήσουμε από τα απλά. Δείτε τον τίτλο: Witchcraft Destroys Minds and Reaps Souls. Κάπου μεταξύ αποκαλυπτικής απειλής και κινηματογραφικής υπερβολής, συναντούμε σε αυτό το album τον ίσως πιο metal τίτλο όλων των εποχών και δεν μιλάμε καν για metal άλμπουμ, αλλά για ένα δημιούργημα καθαρόαιμου psychedelic rock.
Το οπισθόφυλλο του ντεμπούτο των Coven “Witchcraft Destroys Minds and Reaps Souls” (1969), με τα μέλη του σχήματος να σχηματίζουν τα “devil horns”, για πρώτη φορά στην ιστορία της δισκογραφίας.
Οι Coven, με μπροστάρισσα την επιβλητική Jinx Dawson, δεν ήταν απλώς ένα ροκ συγκρότημα. Ήταν μία τελετουργία, μία εντυπωσιακή θεατρική παράσταση, ένα αποκρυφιστικόμανιφέστο. "Σαν να ακούς τους Jefferson Airplane να κρατάνε ένα τελετουργικό στιλέτο", είχε ειπωθεί κάποτε για αυτούς, και καπως έτσι είναι.
Το άλμπουμ ξεκινά με μια σειρά τραγουδιών που ξεχειλίζουν από μυστικισμό και δαιμονική μεγαλοπρέπεια. Από το “White Witch of Rose Hall” μέχρι το “Wicked Woman”, η τραγουδοποιία των Coven είναι εξωπραγματικά καλή, γεμάτη groovy σημεία που κολλάνε στο μυαλό και φωνητικά που εναλλάσσονται ανάμεσα σε blues αναστεναγμούς και εμφατικό θεατρικό μέταλλο. Η δε Jinx, εδώ ξεδιπλώνει την πολυμορφία της φωνής της, όντας απλώς καθηλωτική.
Το poster της ταινίας “Billy Jack” στην οποία οι Coven συνεισέφεραν με το τραγούδι “One Tin Soldier”
Το δε τελευταίο track, το διαβόητο “Satanic Mass”, είναι ένα 13λεπτο ηχητικό τελετουργικό, αποδοσμένο από μία φωνή που θυμίζει τον Gary Oldman του "Dracula". Η τραγική ειρωνεία εδώ είναι πως χωρίς αυτό το κομμάτι, ίσως οι Coven να μην είχαν πέσει σε τόση δυσμένεια. Λίγο μετά την κυκλοφορία, το περιοδικό Esquire δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο "Το Κακό Καραδοκεί στην Καλιφόρνια", όπου συνέδεσε το album με τον Charles Manson και το κύμα αποκρυφισμού που κατέκλυζε τότε την Αμερική. Η δισκογραφική τους εταιρεία έκοψε κάθε δεσμό μαζί τους. Οι Coven έγιναν μία από τις πρώτες "παράπλευρες απώλειες" του ηθικού πανικού για τον Σατανισμό, πολύ πριν αυτός κορυφωθεί, την δεκαετία του '80.
Το εξώφυλλο του ντεμπούτο των Coven “Witchcraft Destroys Minds and Reaps Souls” (1969).
Το 1971 οι Coven επανήλθαν δισκογραφικά με πιο light ύφος και κατάφεραν μάλιστα να έχουν το πρώτο τους ραδιοφωνικό hit με το τραγούδι “One Tin Soldier”, που χρησιμοποιήθηκε στην ταινία Billy Jack. Το 1974 επέστρεψαν στη σκοτεινή πλευρά τους με το album Blood on the Snow, αλλά η στιγμή είχε δυστυχώς περάσει. Πλέον, το occult προσωπείο δεν ήταν αρκετό για να ξεχωρίσεις, ειδικά σε έναν μουσικό κόσμο όπου έπρεπε να συγκριθείς με τις υπερδυνάμεις των Sabbath, Zeppelin και Alice Cooper.
Φωτογραφία από συναυλία των Coven το 1967, στην οποία η Jinx Dawson φαίνεται να σχηματίζει τα “devil horns”. Αυτήν δημοσίευσε σε διαδικτυακή αντιδικία που υπήρξε σχετικά με την προέλευση της χειρονομίας, την οποία είχε προσπαθήσει να κατοχυρώσει νομικά ο Gene Simmons.
Γιατί λοιπόν οι Coven δέχτηκαν όλο το ανάθεμα, ενώ οι Sabbath λατρεύτηκαν; Ίσως επειδή οι Coven το εννοούσαν. Η Jinx ισχυρίζεται ακόμα και σήμερα ότι μεγάλωσε σε οικογένεια πλουσίων spiritualists, ότι το σπίτι τους είχε βιβλιοθήκη με αυθεντικά grimoires, και ότι οι τελετές τους δεν ήταν απλώς ένα show, αλλά ένα πραγματικό κάλεσμα.
Αλήθεια ή μύθος; Μικρή σημασία έχει. Πρόκειται για μια ιστορία που λέγεται εδώ και 45+ χρόνια κι αυτό, φίλοι μου, είναι από μόνο του αρκετά rock 'n' roll!
Αν είστε φίλοι της ψυχεδέλειας, του πρώιμου metal ή των Ghost, δώστε σε αυτό το album μία ευκαιρία. Το Witchcraft Destroys Minds and Reaps Souls είναι ένα παραγνωρισμένο διαμάντι που αξίζει να ανακαλυφθεί, ή να ξανα-καεί σε μαύρη τελετή, με το λιωμένο κερί να τρέχει και το κρασί να κοχλάζει μανιασμένο!
***
