Δώρος Δημοσθένους: Δεν γράφονται πια ωραία τραγούδια

του Παναγιώτη Κωνσταντίνου

Ο Δώρος Δημοσθένους, ένας χαρισματικός ερμηνευτικής και perfomer, μας παρουσιάζει μια εκρηκτική μουσική παράσταση με αφορμή το νέο του album “Compere”. Αγαπημένα και διαχρονικά τραγούδια σε πρωτότυπες ενορχηστρώσεις με τζαζ και σουίνγκ στοιχεία, αλλά και σπουδαία κομμάτια από το διεθνές ρεπερτόριο.

Από το “ας ερχόσουν για λίγο”, το “δεν σε θέλω πια” και την “ταμπακιέρα” σε επιλογές από τον Elvis Prisley, τον Nat King Cole και τον Frank Sinatra. Αστραφτερά χρώματα, γιορτινή ατμόσφαιρα, θεατρικότητα και μουσική που ξεσηκώνει...

Ο Δώρος Δημοσθένους, με αφορμή την παράστασή του στον ΙΑΝΟ και το νέο του δίσκο “Compere”, μίλησε στο in2life.

Επιστροφή στη σκηνή στον ΙΑΝΟ για τέσσερα βράδια; Τι έχεις ετοιμάσει;
Με αφορμή τον καινούργιο δίσκο με τίτλο Compere που μόλις κυκλοφόρησε και θα τον παρουσιάσουμε ολοκληρωμένο θα έχουμε τέσσερις μοναδικές βραδιές στον Ιανό σε κλίμα προ…εορταστικό καθώς θα είμαστε στις πρώτες ημέρες του Δεκέμβρη και ήδη η πόλη φοράει τα γιορτινά της. Θα ακούσουμε διαχρονικά ελληνικά τραγούδια περασμένων δεκαετιών σε νέες πειραγμένες ενορχηστρώσεις με στοιχεία Jazz και swing μαζί με κλασσικά κομμάτια του διεθνούς ρεπερτορίου. Επίσης θα ακούσουμε τραγούδια του δίσκου μεταξύ των οποίων το «Ας ερχόσουν για λίγο», «Η ταμπακιέρα», «Το ταίρι μου», «Δεν σε θέλω πια», «Τα ζηλιάρικα σου μάτια», και το «Πού να βρω γυναίκα να σου μοιάζει» τα οποία μεταμορφώνονται σε σημερινές εκδοχές με τα πνευστά και την μεγάλη ορχήστρα να κυριαρχούν. Ωστόσο, δε θα λείπουν οι ατμοσφαιρικές και βελούδινες στιγμές όπως «Θα θελα να’μουνα εκείνος που αγαπάς», «Αναπνοή μου», «Σήμερα σε γνώρισα» αλλά και επιλογές από Elvis Presley, Nat King Cole, Frank Sinatra και άλλους. Τα live θα έχουν αστραφτερό χρώμα και ατμόσφαιρα γιορτής και φιλοδοξούν να ξεσηκώσουν τους θεατές να τους κάνουν να τραγουδήσουν, να χορέψουν όπως επίσης να νοσταλγήσουν και να ονειρευτούν.

Κυκλοφόρησε και ο νέος σου δίσκος “Compere”... Σουίνγκ και τζαζ μαζί με διαχρονικά ελληνικά τραγούδια. Πώς επέλεξες να δημιουργήσεις ένα τέτοιο album;
Το ρεπερτόριο αυτό αποτελεί τη βάση των εμφανίσεων μου τα τελευταία χρόνια. Ήθελα λοιπόν να αποτυπωθεί και να καταγραφεί και δισκογραφικά η μουσική και η ερμηνευτική μου αντίληψη για αυτά τα τραγούδια που αγαπώ, τα ακούω από μικρός και τα νιώθω πλέον σαν δικό μου κομμάτι. Ο κόσμος με ρωτούσε συχνά πότε θα εκδοθούν σε δίσκο οπότε έτσι ολοκληρώνεται ένας κύκλος και μια αναζήτηση δική μου σε αυτό το είδος. Ένας άλλος λόγος ήταν ότι ήθελα να τιμήσω μερικούς από τους συνθέτες που λέμε σε εισαγωγικά «της ελαφράς μουσικής», πιστεύω κακώς δοσμένος όρος, γιατί θεωρώ ότι έγραψαν μουσικά αριστουργήματα και τους αδικεί, καθώς είχαν κάνει φοβερές σπουδές και έχουν μεγάλο όγκο έργου με μουσικές για θεατρικά έργα και πάρα πολλά τραγούδια αρκετά από τα οποία, κρατάνε μέχρι σήμερα τη διαχρονικότητα τους.

Αλήθεια γιατί “Κομπέρ”; Τι σε γοητεύει σε αυτόν τον ρόλο;
Κομπέρ, γιατί νιώθω, πέραν του ότι ασχολούμαι ερμηνευτικά με διάφορα είδη και σε αυτό το δίσκο πήρα αρκετά διαφορετικά τραγούδια που τα παρουσιάζω και τους δίνω ένα ενιαίο ύφος προς την jazz . Επίσης ως παρουσιαστής (compere) προσδίδω σε αυτά μια θεατρικότητα που πιστεύω δεν τους είχε δοθεί. Ένας διαφορετικός δικός μου τρόπος προσέγγισης κι αυτό με γοητεύει να το κάνω στα τραγούδια. Θα το δείτε και στις παραστάσεις μου που εκεί είναι πιο έκδηλο αυτό.

Είσαι ένας καλλιτέχνης με πλούσια μουσική πορεία. Συνεργασία με σπουδαίους συνθέτες και ερμηνευτές. Δισκογραφικά οι δουλειές σου είναι μετρημένες. Ποιος ο λόγος; Είναι επιλογή σου;
Ο λόγος είναι ότι ασχολήθηκα πολύ με τις συμμετοχές μου σε δισκογραφικές δουλειές και επίσης έδωσα βάρος στις ζωντανές εμφανίσεις. Επιπλέον, συναντήσεις με ανθρώπους της μουσικής που θα μπορούσαν να είχαν αποδώσει δισκογραφικές δουλειές δεν έγιναν τελικά. Σε αυτά έρχεται να προστεθεί και η κρίση στην δισκογραφία που οδήγησε σε περιορισμένες ολοκληρωμένες δισκογραφικές δουλειές. Ένας άλλος λόγος είναι ότι δεν ήταν αυτοσκοπός η δισκογραφία και το άλλο ότι δεν είχαν φτάσει στα αυτιά μου κάποια πολύ ωραία τραγούδια ώστε να θελήσω να τα ηχογραφήσω. Φυσικά τώρα το ψάχνω περισσότερο και σίγουρα κάποια στιγμή θα κάνω ένα δίσκο με δικά μου τραγούδια και άλλων συνθετών.

Ερμηνευτής με μεγάλο ρεπερτόριο, από κλασικό, έντεχνο, ροκ και σήμερα σε συναντάμε σε τζαζ, σουινγκ μονοπάτια... Είναι αυτό το μουσικό σου “καταφύγιο” ή πρόκειται για μια μουσική περιπλάνηση που συνεχίζεται;
Η περιπλάνηση ποτέ δεν τελειώνει κι είναι ωραία. Η μανιέρα είναι βαρετή. Το καταφύγιο μου είναι τα ωραία τραγούδια κι αυτά που μου δίνουν την δυνατότητα να μπω μέσα τους, να με συγκινήσουν και να τα αποδώσω όμορφα.

Τελικά υπάρχει αυτό που πολλοί αποκαλούν “μουσική ταυτότητα”;
Υπάρχει αυτό που είναι εμπορικά αναγνωρίσιμο. Υπάρχει όμως κι αυτό που όπου κι αν περιπλανηθεί αφήνει το στίγμα του στον τρόπο που θα αποδώσει ένα τραγούδι απο οποίο είδος μουσικό και θα μπορεί να συγκινήσει και να είναι μέσα στο ύφος του απόλυτα. Κι αυτή είναι ταυτότητα πιστεύω. Απλά στην Ελλάδα θέλουμε ταμπέλες.

Με αφορμή και τον δίσκο σου που περιλαμβάνει διασκευές παλιών διαχρονικών τραγουδιών, ποιος πιστεύεις πως είναι ο λόγος που όλο και περισσότερο καλλιτέχνες ανατρέχουν σε αυτό το παρελθόν; Τι σε οδήγησε και εσένα σε αυτό και ποιος πιστεύεις πως είναι ο λόγος της διαχρονικότητας αυτών των τραγουδιών; Τι διαφορετικό έχουν;
Ο λόγος πιστεύω είναι ότι δεν γράφονται ποσοτικά πολλά καινούργια ωραία τραγούδια και έτσι κάποιος ανατρέχει σε πιο παλιά. Αυτά έχουν αντέξει στον χρόνο και όταν δοθούν, με ωραίο τρόπο επανέρχονται στο προσκήνιο. Ο λόγος που με οδήγησε σ’ αυτά, ήταν η συγκίνηση που ένιωθα γι αυτά όπως και η πρόκληση να τους δώσω μια νέα πνοή. Αυτό το διαφορετικό που έχουν είναι οι στρογγυλές μελωδίες και μια ατμοσφαιρική μαγεία που εμπεριέχουν. Αυτό τα κάνει να είναι και διαχρονικά πιστεύω.

Πού βρίσκεται σήμερα το ελληνικό τραγούδι και εν γένει η ελληνική μουσική σκηνή;
Το ελληνικό τραγούδι δεν είναι και τόσο ελληνικό με την έννοια της παλιάς ελληνικής μουσικής ή την ελληνικότητα που έδωσαν οι παλιοί συνθέτες, εποχής Χατζιδάκι, Θεοδωράκη, Ξαρχάκου κ.ά. Φυσικά παίζει ρόλο κι ο στίχος σ’ όλο αυτό. Τώρα υπάρχει πιο μεγάλη αντιγραφή ξένων ηχοχρωμάτων, πολλές μίξεις διαφορετικών πραγμάτων, πότε επιτυχώς και πότε ανεπιτυχώς. Η ελληνική μουσική σκηνή έχει αξιόλογους καλλιτέχνες και γενικώς ότι καλό υπάρχει, πάει καλά φυσικά. Υπάρχουν και παιδιά που κάνουν κάτι πιο εναλλακτικό, τα οποία περιορίζονται σε πιο μικρούς χώρους αλλά κάποια κίνηση υπάρχει στην ελληνική μουσική σκηνή.

Οι παραστάσεις σου στον ΙΑΝΟ έρχονται στο τέλος του χρόνου... Τι κρατάει ο Δώρος Δημοσθένους από τη χρονιά που πέρασε, τι θέλει να αφήσει πίσω και τι περιμένει από τη νέα χρονιά;
Από την χρονιά που πέρασε κρατάω κάποια όμορφα βράδια, είτε μοναχικά είτε με παρέα, κάποιες εξορμήσεις εκτός Αθηνών και κάποιες στιγμές δημιουργίας. Αφήνω πίσω μου ότι με στενοχώρησε ότι με άγχωσε και κάποιες στιγμές κακής ψυχολογίας. Θα περίμενα κάτι που θα άνοιγε την ψυχή μου, περισσότερη όρεξη και δουλειά κι αφοσίωση σε πράγματα που μ’ αρέσουν τόσο στην μουσική όσο και στην προσωπική μου ζωή.

Ποια είναι η ευχή σου, το μήνυμα σου, στον κόσμο για τη νέα χρονιά;
Ο κόσμος έχει κάνει πολλή υπομονή, ξέρει πως η δουλειά πλέον λειτουργεί ψυχοθεραπευτικά. Ό,τι και να ευχηθώ θα φαντάζει πλέον σαν μια ψεύτικη ευχή που πάλι δεν θα πιάσει. Αν πρέπει να ευχηθώ κάτι, είναι να μην τα βάζει κάτω, να βγαίνει έξω απ’ το σπίτι, έστω να περπατήσει λίγο, να ονειρευτεί μια άλλη πραγματικότητα και να μην μένει στις ίδιες σκέψεις.