Η Φωτεινή Δάρρα στο in2life
Κάπου μεταξύ της σκηνής του θεάτρου Καρέζη και της πίστας του Διογένη, η Φωτεινή Δάρρα μας μίλησε για την ισορροπία διασκέδασης και ψυχαγωγίας.
της Ειρήνης Ορφανίδου
«Εύχομαι το 2016 να πάψει ο παραλογισμός του πολέμου, της φτώχειας και της αδικίας. Να δούμε την αλήθεια τη δική μας και του συνανθρώπου μας με αγάπη. Εύχομαι να καταλάβουμε κάποια μέρα ότι ο παράδεισος είναι μέσα μας…»
Μία γυναίκα που εκπέμπει φως και γλυκύτητα, εκτός και επί σκηνής, προικισμένη με την ιδιαίτερη αισθητική των Επτανήσων και μία φωνή απαλή και την ίδια στιγμή δυνατή, που περνά με άνεση από τα τραγούδια που έχει μαρκάρει με την ερμηνεία της η Τζένη Βάνου, μέχρι εκείνα που φέρουν την υπογραφή του συνθέτη Δημήτρη Παπαδημητρίου, πρόσωπο καθοριστικό στην πορεία και εξέλιξη της.
Πόσο μικρή ή μεγάλη, είναι τελικά, η απόσταση που διανύει τον φετινό χειμώνα από τη σκηνή του θεάτρου Τζένη Καρέζη μέχρι την πίστα του Διογένη;
Η Φωτεινή Δάρρα μιλά στο in2life για την επιστροφή της στο θέατρο από όπου ξεκίνησε, για το σημείο συνάντησης της με τον Αντώνη Ρέμο και τη στιγμή «που τον άκουσα να τραγουδάει για πρώτη φορά το ‘Τώρα κι εγώ θα ζήσω’», για τον Χρήστο Νικολόπουλο, τα λαϊκά του Άκη Πάνου και του Ζαμπέτα, την «ισορροπία μεταξύ διασκέδασης και ψυχαγωγίας», αλλά και την τρίχρονη κόρη της.
Οι κόντρα ρόλοι τον φετινό χειμώνα προκαλούν εντύπωση: Από τον αριστοφανικό Πλούτο για παιδιά, στη σκηνή του Διογένη με τον Αντώνη Ρέμο και τον Χρήστο Νικολόπουλο. Μοιάζει λες και οι «κόκκινες γραμμές» να έχουν σβηστεί. Δεν είναι τόσο ο χώρος, ο Διογένης, όσο η σύμπραξη με τον Αντώνη Ρέμο που έκανε εντύπωση. Πού «συναντηθήκατε»;
Ο αριστοφανικός λόγος περνάει με την αλήθεια και τη λαϊκότητά του μέσα στους αιώνες και εντυπωσιάζει μικρούς και μεγάλους. Φέτος, στο θέατρο «Τζένη Καρέζη» παρουσιάζεται σε μια μουσικοθεατρική διασκευή, με ζωντανή μουσική επί σκηνής, για όλη την οικογένεια κάθε Σάββατο και Κυριακή. Βεβαίως, έχουν αφαιρεθεί όλες οι αριστοφανικές βωμολοχίες προκειμένου να απευθυνθεί η παρασταση και σε μικρά παιδιά, διατηρώντας όλα τα νοήματα του έργου.
Κάθε Παρασκευή και Σάββατο παρουσιάζουμε ένα γνήσιο λαϊκό πρόγραμμα μαζί με τον Χρήστο Νικολόπουλο και τον Αντώνη Ρέμο στον Διογένη, έναν χώρο που έχει φιλοξενήσει σπουδαίους τραγουδιστές τα τελευταία είκοσι χρόνια και πλέον.
Οι δρόμοι μας με τον Αντώνη συναντήθηκαν πάνω στο μονοπάτι των τραγουδιών του Νικολόπουλου. Δεν είναι η πρώτη φορά που συνεργαζόμαστε με τον Χρήστο Νικολόπουλο. Έχω τραγουδήσει ξανά σε συναυλίες του και έχουμε συμπράξει μουσικά σε τηλεοπτικές εκπομπές. Πρόκειται, κατά τη γνώμη μου, για τον σπουδαιότερο εκπρόσωπο του λαικού τραγουδιού σήμερα και αισθάνομαι ευτυχής που μου εμπιστεύεται τα τραγούδια που έχουν ερμηνεύσει μεγάλοι τραγουδιστές από τη Χαρούλα Αλεξίου μέχρι τον Πάνο Γαβαλά και τόσους άλλους. Εμπιστεύεται τον Αντώνη Ρέμο που είναι ένας από τους πιο αγαπητούς στο κοινό κατεξοχήν λαικούς τραγουδιστές της γενιάς του. Με τον Αντώνη Ρέμο έχουν συνεργαστεί μεγάλα ονόματα του χώρου, όπως η Άλκηστη Πρωτοψάλτη, ο Γιώργος Νταλάρας, η Μαρινέλλα, ο Πλέσσας, ο Βαρδής κ.α.
Με το πρόγραμμα αυτό απευθυνόμαστε στο σύνολο του ελληνικού λαού και όχι σε μια περιορισμένη ελίτ, πράγμα που νομίζω ότι σήμερα είναι ζητούμενο. Εκεί καταργούνται οι κόκκινες γραμμές στις οποίες αναφερθήκατε: Στην αυθεντικότητα, τη λαϊκότητα και την απεύθυνση στο σύνολο του κοινού. Σε ένα πρόγραμμα που ισορροπεί τη διασκέδαση με την ψυχαγωγία.
Η γνωριμία, η σχέση με τον Χρήστο Νικολόπουλο, πόσο πίσω στον χρόνο γυρίζει;
Δεν θυμάμαι ακριβώς τα χρόνια αλλά δεν είναι πάνω απο τρία-τέσσερα. Αμέσως συνεργαστήκαμε και εκτιμήσαμε ο ένας τον άλλο.
Η πιο αγαπημένη σου στιγμή στο πρόγραμμα;
Σίγουρα είναι το κοινό πρόγραμμα των τριών μας. Ο κόσμος το διασκεδάζει, τραγουδάει μαζί μας, γινόμαστε όλη μια παρέα.
Ποια στιγμή την περίοδο της προετοιμασίας, των δοκιμών, ο Αντώνης Ρέμος σε εξέπληξε ευχάριστα με την ερμηνεία του;
Όταν τον άκουσα να τραγουδάει για πρώτη φορά το «Τώρα κι εγώ θα ζήσω» του Νικολόπουλου. Με αλήθεια και συνέπεια, όπως και όλα τα τραγούδια του συνθέτη. Με εξέπληξε ο σεβασμός του στο έργο του.
Η σχέση σου με το λαϊκό τραγούδι; Ποια περίοδος του σε αγγίζει περισσότερο μουσικά;
Αγαπώ τα παλιά λαϊκά τραγούδια του Άκη Πάνου, του Ζαμπέτα αλλά και τα ρεμπέτικα του Τσιτσάνη, του Παπαιωάννου, του Βαμβακάρη. Τα τραγούδια του Πλέσσα που έχει τραγουδήσει η Τζένη Βάνου και ο Γιάννης Βογιατζής. Αυτά τα λαϊκά τραγούδια τραγουδάω και στις συναυλίες και στο πρόγραμμα φέτος, αλλά και τα δικά μου τραγούδια μέσα από τα οποία με γνωρίζει το κοινό.
Και ο (έμμετρος) Πλούτος στο θέατρο Καρέζη, πώς προέκυψε;
Ήθελα πολύ να επιστρέψω στο θέατρο από όπου και ξεκίνησα και νομίζω πως έγινε με τον καλυτερο τρόπο μέσα από τον διαχρονικό λόγο του Αριστοφάνη σε μουσικοθεατρική διασκευή. Το γεγονός ότι η παράσταση απευθύνεται σε μεγάλους και παιδιά με έκανε να πω ακόμα πιο εύκολα το ναι!
Ένας χειμώνας με δύο δουλειές και ένα μικρό παιδί (πόσο χρονών είναι η κορούλα σου;), δεν είναι δύσκολος;
Είναι τριών. Δύσκολο είναι για κάθε μητέρα να δουλεύει και να λείπει κάποιες ώρες από το σπίτι. Αφιερώνω όλες τις ώρες που απομένουν σε αυτήν και είναι πολλές ευτυχώς! Βεβαίως είμαι μονίμως εξαντλημένη αλλά δεν παραπονιέμαι.
Οι ευχές σου για το 2016;
Εύχομαι να πάψει ο παραλογισμός του πολέμου, της φτώχειας και της αδικίας. Να δούμε την αλήθεια τη δική μας και του συνανθρώπου μας με αγάπη. Εύχομαι να καταλάβουμε κάποια μέρα ότι ο παράδεισος είναι μέσα μας.
«Εύχομαι το 2016 να πάψει ο παραλογισμός του πολέμου, της φτώχειας και της αδικίας. Να δούμε την αλήθεια τη δική μας και του συνανθρώπου μας με αγάπη. Εύχομαι να καταλάβουμε κάποια μέρα ότι ο παράδεισος είναι μέσα μας…»
Μία γυναίκα που εκπέμπει φως και γλυκύτητα, εκτός και επί σκηνής, προικισμένη με την ιδιαίτερη αισθητική των Επτανήσων και μία φωνή απαλή και την ίδια στιγμή δυνατή, που περνά με άνεση από τα τραγούδια που έχει μαρκάρει με την ερμηνεία της η Τζένη Βάνου, μέχρι εκείνα που φέρουν την υπογραφή του συνθέτη Δημήτρη Παπαδημητρίου, πρόσωπο καθοριστικό στην πορεία και εξέλιξη της.
Πόσο μικρή ή μεγάλη, είναι τελικά, η απόσταση που διανύει τον φετινό χειμώνα από τη σκηνή του θεάτρου Τζένη Καρέζη μέχρι την πίστα του Διογένη;
Η Φωτεινή Δάρρα μιλά στο in2life για την επιστροφή της στο θέατρο από όπου ξεκίνησε, για το σημείο συνάντησης της με τον Αντώνη Ρέμο και τη στιγμή «που τον άκουσα να τραγουδάει για πρώτη φορά το ‘Τώρα κι εγώ θα ζήσω’», για τον Χρήστο Νικολόπουλο, τα λαϊκά του Άκη Πάνου και του Ζαμπέτα, την «ισορροπία μεταξύ διασκέδασης και ψυχαγωγίας», αλλά και την τρίχρονη κόρη της.
Οι κόντρα ρόλοι τον φετινό χειμώνα προκαλούν εντύπωση: Από τον αριστοφανικό Πλούτο για παιδιά, στη σκηνή του Διογένη με τον Αντώνη Ρέμο και τον Χρήστο Νικολόπουλο. Μοιάζει λες και οι «κόκκινες γραμμές» να έχουν σβηστεί. Δεν είναι τόσο ο χώρος, ο Διογένης, όσο η σύμπραξη με τον Αντώνη Ρέμο που έκανε εντύπωση. Πού «συναντηθήκατε»;
Ο αριστοφανικός λόγος περνάει με την αλήθεια και τη λαϊκότητά του μέσα στους αιώνες και εντυπωσιάζει μικρούς και μεγάλους. Φέτος, στο θέατρο «Τζένη Καρέζη» παρουσιάζεται σε μια μουσικοθεατρική διασκευή, με ζωντανή μουσική επί σκηνής, για όλη την οικογένεια κάθε Σάββατο και Κυριακή. Βεβαίως, έχουν αφαιρεθεί όλες οι αριστοφανικές βωμολοχίες προκειμένου να απευθυνθεί η παρασταση και σε μικρά παιδιά, διατηρώντας όλα τα νοήματα του έργου.
Κάθε Παρασκευή και Σάββατο παρουσιάζουμε ένα γνήσιο λαϊκό πρόγραμμα μαζί με τον Χρήστο Νικολόπουλο και τον Αντώνη Ρέμο στον Διογένη, έναν χώρο που έχει φιλοξενήσει σπουδαίους τραγουδιστές τα τελευταία είκοσι χρόνια και πλέον.
Οι δρόμοι μας με τον Αντώνη συναντήθηκαν πάνω στο μονοπάτι των τραγουδιών του Νικολόπουλου. Δεν είναι η πρώτη φορά που συνεργαζόμαστε με τον Χρήστο Νικολόπουλο. Έχω τραγουδήσει ξανά σε συναυλίες του και έχουμε συμπράξει μουσικά σε τηλεοπτικές εκπομπές. Πρόκειται, κατά τη γνώμη μου, για τον σπουδαιότερο εκπρόσωπο του λαικού τραγουδιού σήμερα και αισθάνομαι ευτυχής που μου εμπιστεύεται τα τραγούδια που έχουν ερμηνεύσει μεγάλοι τραγουδιστές από τη Χαρούλα Αλεξίου μέχρι τον Πάνο Γαβαλά και τόσους άλλους. Εμπιστεύεται τον Αντώνη Ρέμο που είναι ένας από τους πιο αγαπητούς στο κοινό κατεξοχήν λαικούς τραγουδιστές της γενιάς του. Με τον Αντώνη Ρέμο έχουν συνεργαστεί μεγάλα ονόματα του χώρου, όπως η Άλκηστη Πρωτοψάλτη, ο Γιώργος Νταλάρας, η Μαρινέλλα, ο Πλέσσας, ο Βαρδής κ.α.
Με το πρόγραμμα αυτό απευθυνόμαστε στο σύνολο του ελληνικού λαού και όχι σε μια περιορισμένη ελίτ, πράγμα που νομίζω ότι σήμερα είναι ζητούμενο. Εκεί καταργούνται οι κόκκινες γραμμές στις οποίες αναφερθήκατε: Στην αυθεντικότητα, τη λαϊκότητα και την απεύθυνση στο σύνολο του κοινού. Σε ένα πρόγραμμα που ισορροπεί τη διασκέδαση με την ψυχαγωγία.
Η γνωριμία, η σχέση με τον Χρήστο Νικολόπουλο, πόσο πίσω στον χρόνο γυρίζει;
Δεν θυμάμαι ακριβώς τα χρόνια αλλά δεν είναι πάνω απο τρία-τέσσερα. Αμέσως συνεργαστήκαμε και εκτιμήσαμε ο ένας τον άλλο.
Η πιο αγαπημένη σου στιγμή στο πρόγραμμα;
Σίγουρα είναι το κοινό πρόγραμμα των τριών μας. Ο κόσμος το διασκεδάζει, τραγουδάει μαζί μας, γινόμαστε όλη μια παρέα.
Ποια στιγμή την περίοδο της προετοιμασίας, των δοκιμών, ο Αντώνης Ρέμος σε εξέπληξε ευχάριστα με την ερμηνεία του;
Όταν τον άκουσα να τραγουδάει για πρώτη φορά το «Τώρα κι εγώ θα ζήσω» του Νικολόπουλου. Με αλήθεια και συνέπεια, όπως και όλα τα τραγούδια του συνθέτη. Με εξέπληξε ο σεβασμός του στο έργο του.
Η σχέση σου με το λαϊκό τραγούδι; Ποια περίοδος του σε αγγίζει περισσότερο μουσικά;
Αγαπώ τα παλιά λαϊκά τραγούδια του Άκη Πάνου, του Ζαμπέτα αλλά και τα ρεμπέτικα του Τσιτσάνη, του Παπαιωάννου, του Βαμβακάρη. Τα τραγούδια του Πλέσσα που έχει τραγουδήσει η Τζένη Βάνου και ο Γιάννης Βογιατζής. Αυτά τα λαϊκά τραγούδια τραγουδάω και στις συναυλίες και στο πρόγραμμα φέτος, αλλά και τα δικά μου τραγούδια μέσα από τα οποία με γνωρίζει το κοινό.
Και ο (έμμετρος) Πλούτος στο θέατρο Καρέζη, πώς προέκυψε;
Ήθελα πολύ να επιστρέψω στο θέατρο από όπου και ξεκίνησα και νομίζω πως έγινε με τον καλυτερο τρόπο μέσα από τον διαχρονικό λόγο του Αριστοφάνη σε μουσικοθεατρική διασκευή. Το γεγονός ότι η παράσταση απευθύνεται σε μεγάλους και παιδιά με έκανε να πω ακόμα πιο εύκολα το ναι!
Ένας χειμώνας με δύο δουλειές και ένα μικρό παιδί (πόσο χρονών είναι η κορούλα σου;), δεν είναι δύσκολος;
Είναι τριών. Δύσκολο είναι για κάθε μητέρα να δουλεύει και να λείπει κάποιες ώρες από το σπίτι. Αφιερώνω όλες τις ώρες που απομένουν σε αυτήν και είναι πολλές ευτυχώς! Βεβαίως είμαι μονίμως εξαντλημένη αλλά δεν παραπονιέμαι.
Οι ευχές σου για το 2016;
Εύχομαι να πάψει ο παραλογισμός του πολέμου, της φτώχειας και της αδικίας. Να δούμε την αλήθεια τη δική μας και του συνανθρώπου μας με αγάπη. Εύχομαι να καταλάβουμε κάποια μέρα ότι ο παράδεισος είναι μέσα μας.
