Ο Γιώργος Ανδρέου μιλά στο in2life

της Ειρήνης Ορφανίδου 

«…Παίζω πάντα για εκείνον τον ξεχωριστό ακροατή που, κρυμμένος στο απέναντι μου σκοτάδι ζητάει από μένα το βαθύτερο, το πιο αυθεντικό, το αληθινό ως το όριο μου».

Η γνωριμία του με την Τάνια Τσανακλίδου, η συνεργασία που έγινε φιλία και εξομολόγηση για «ιδιωτικούς θριάμβους και... ναυάγια», η Αθήνα και η επαρχία, η περιοδεία που μοιάζει με τη ζωή νομά, το «όχι κόλπα, αλήθεια μόνο», ο Έρωτας που ναι, είναι Άγιος (όχι εμείς).

Ο Γιώργος Ανδρέου, κορυφαίος συνθέτης της γενιάς του, διαλέγει τραγούδια και παρουσιάζει τη μουσική παράσταση «Άγιος ο Έρωτας» με τρεις αγαπημένες τραγουδίστριες και το πιάνο του.

Η Τάνια Τσανακλίδου, η Ρίτα Αντωνοπούλου, η Κορίνα Λεγάκη και σε δύο συναυλίες η Ελένη Τσαλιγοπούλου, συνομιλούν επί σκηνής με το πιάνο του Γιώργου, το βιολί του Στέργιου Γαργάλα και το ακορντεόν του Παναγιώτη Τσεβά, σε μια μουσική παράσταση που τα έχει όλα: Τραγούδια λαμπερά από το προσωπικό ρεπερτόριο των εξαίρετων ερμηνευτριών και αγαπημένες συνθέσεις του Γιώργου Ανδρέου.

Τραγούδια λαϊκά και «έντεχνα» παλιά και νεότερα, που αγαπά η παρέα - Θεοδωράκης, Χατζιδάκις, Ξαρχάκος, Μούτσης, Σπανός, Μικρούτσικος, Κραουνάκης, Σαββόπουλος, Λοΐζος, αλλά και Μάλαμας, Θαν. Παπακωνσταντίνου, Ζούδιαρης, Πορτοκάλογλου, Λειβαδάς. Και φυσικά Τσιτσάνης και Καλδάρας και Χιώτης...

Γιατί διάλεξες αυτόν τον τίτλο για τη θερινή περιοδεία σου; Παραμένει σημείο αναφοράς στη δισκογραφία σου, αλλά μήπως υπάρχει και άλλος λόγος, εκτός από το καταλυτικό «θέλω θάλασσα» και «ο Αύγουστος με τις μεγάλες μνήμες…»;
Ήταν μια πρόταση της Τάνιας Τσανακλίδου που τη βρήκα τρυφερή και την υιοθέτησα. Είναι τα λόγια ενός σπουδαίου ποιητή (Διονύσης Καρατζάς). Είναι που ο Έρωτας δεν είναι απλά ένας έρωτας ούτε όλοι οι έρωτες μαζί. Ο Έρωτας είναι όντως άγιος-ο Έρωτας για... (ας συμπληρώσει κάθε αναγνώστης ό,τι αγαπά).

Το σχήμα θυμίζει κάτι σαν «Ο Γιώργος Ανδρέου και οι… γυναίκες του». Πώς θα «κουμαντάρεις» αυτές τις τόσο ταλαντούχες, αλλά και με τόσο έντονη προσωπικότητα, γυναίκες; Το κόλπο θέλω να μάθω.
Η Τάνια Τσανακλίδου, η Ρίτα Αντωνοπούλου κι η Κορίνα Λεγάκη είναι τρεις εξαίρετες ερμηνεύτριες, τρεις δυναμικές γυναίκες, τρεις ξεχωριστές προσωπικότητες. Για την Τάνια τί να (πρωτο)πώ; Τραγουδιστική ιδιοφυία κι ηθοποιός σκηνής απαράμιλλη, βαθειά καλλιεργημένη και με συναισθηματική νοημοσύνη που... σπάει θερμόμετρα. Έμαθα και συνεχίζω να μαθαίνω κοντά της. Την Τάνια δεν προσπαθείς να την “κουμαντάρεις” - την ακολουθείς. Ούτε όμως τη Ρίτα και την Κορίνα μπορώ (κι επιθυμώ) να “κουμαντάρω” - τις αφήνω να με οδηγούν με την τέχνη και το ταλέντο τους. Το κόλπο λοιπόν είναι “όχι κόλπα, αλήθεια μόνο”.

Τάνια Τσανακλίδου. Πότε και πώς τη γνώρισες, ποιο ήταν το πρώτο τραγούδι σου που είπε, μίλησε μου για τα «Τραγούδια του παράξενου κόσμου», για την Τάνια, όπως την ξέρεις εσύ.
Την Τάνια την γνώρισα πριν πολλά χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Ωστόσο η ουσιαστική μας “σχέση” ξεκίνησε το 1993 όταν υπήρξα συνενορχηστρωτής και ηχολήπτης στο δίσκο της “ΝΑΔΙΡ”, σε μουσικές του εξαίρετου συναδέλφου Στάμου Σέμση και λόγια της πρόωρα χαμένης Ιφιγένειας Γιαννοπούλου. Έπαιξα μαζί της σε πολλά κονσέρτα, την αγάπησα, την “είδα” επί σκηνής. Γίναμε και φίλοι, εξομολογηθήκαμε ιδιωτικούς θριάμβους και... ναυάγια, μοιραστήκαμε μυστικά. Έτσι έφτασα στα “ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΞΕΝΟΥ ΚΟΣΜΟΥ”, τον κοινό μας δίσκο, σε στίχους σημαντικών ανθρώπων του λόγου (Γκανάς, Χρονάς, Γκόνης), δικούς μου και της Ελίνας Αφεντάκη . Η Τάνια είναι η...Τάνια - αυθεντική, μοναδική. Ανεπανάληπτη εμπειρία να παίζεις μαζί της στη σκηνή, να την ακούς αλλά και να τη βλέπεις. Μέγα θαύμα μ’ αυτή την ερμηνεύτρια - ακόμα κι όταν μόνο την ακούς, την “βλέπεις” ολοζώντανη μπροστά σου.

Η ζωή του νομάδα - μουσικού (γιατί, λίγο πολύ έτσι είναι η περιοδεία), γίνεται με τα χρόνια κουραστική; Ποιες είναι οι μικρές χαρές και οι μικρές ταλαιπωρίες;
Αγαπάμε αυτήν την περιπλάνηση, μας μαθαίνει τοπία “εξωτερικά” κι “εσωτερικά”, μας γειώνει, μας συνδέει με τους συνανθρώπους μας, το “κοινό” και τον κοινό του μ’ εμάς πόθο για ψυχαγωγία και διασκέδαση - για μαθητεία ψυχής και “σκόρπισμα” της συνείδησης σε τοπία ηχητικά και της γραφής.

Στην πατρίδα σου, τις Σέρρες, δεν θα παίξεις το φετινό καλοκαίρι;
Συζητάμε για μια συναυλία στην Αμφίπολη. Στις Σέρρες έπαιξα το χειμώνα με τη Ρίτα, στα πλαίσια της κοινής χειμωνιάτικης περιοδείας μας. Μια περιοδεία που βασίστηκε στον κοινό μας δίσκο “ΖΩΗ ΜΟΥ ΜΗΝ ΑΡΓΕΙΣ” (έκδοση ΜΙΚΡΗ ΑΡΚΤΟΣ τον Δεκέμβρη του 2014).

Είναι διαφορετική η διάθεση όταν παίζεις στην περιφέρεια σε σχέση με την Αθήνα; Αισθάνεσαι περισσότερο χαλαρός, ή είναι μύθος, η σκηνή είναι σκηνή και όλα πρέπει να τρέξουν ρολόι;
Η σκηνή είναι μία και δεν “καταλαβαίνει” από περιφέρεια ή... πρωτεύουσα. Παίζω πάντα για εκείνον τον ξεχωριστό ακροατή που, κρυμμένος στο απέναντι μου σκοτάδι, ζητάει από μένα το βαθύτερο, το πιο αυθεντικό, το αληθινό ως το όριο μου. Κι αυτόν τον ακροατή δεν θέλω να τον “προδώσω”.

Τελικά, είναι Άγιος ο Έρωτας;
Ο Έρωτας, ναι. Εμείς, όχι.