Είδαμε: Νατάσα Μποφίλιου στον Σταυρό
Η Νατάσα Μποφίλιου ανεβαίνει στην σκηνή του Σταυρού του Νότου και το In2life είναι εκεί για να μεταφέρει εντυπώσεις.
της Δώρας Αμαραντίδου
Με δύναμη, ψυχή και πλείστες ερμηνευτικές μεταμορφώσεις η Νατάσσα Μποφίλιου κρατά αμείωτο το μαγνητισμό του κοινού της στη μουσική παράσταση «Πάμε ξανά». Κι αν ο χαρακτηρισμός «παράσταση» χρησιμοποιείται κατά κόρον στα μουσικά προγράμματα, στην περίπτωσή της αποκτά νόημα σε μια σωστή βάση. Διότι η Νατάσσα Μποφίλιου, χωρίς σκηνοθεσία (κι ας ακολουθεί τα πατήματα των σημαντικών συνοδοιπόρων της στο τραγούδι, του συνθέτη- πιανίστα- ενορχηστρωτή Θέμη Καραμουρατίδη και στιχουργού Γεράσιμου Ευαγγελάτου), μπαίνει αβίαστα σε χίλιους δυο ρόλους γένους θηλυκού. Παίρνει πάνω της ένα απαιτητικό πρόγραμμα τρεισήμισι ωρών, με αξιοθαύμαστη ικανότητα και άνεση, ερμηνεύοντας 40 τραγούδια, ως επί το πλείστον από την προσωπική δισκογραφία της.
Έτσι εξηγείται που Κυριακή στις 7.30 το βράδυ είναι κλεισμένη η οδός Θαρύπου κυρίως από νεαρόκοσμο που περιμένει υπομονετικά στη σειρά του μέχρι να ανοίξουν οι πόρτες στη κεντρική σκηνή του Σταυρού του Νότου. Γιατί ξέρει ότι αξίζει η αναμονή… Σε δυο ώρες δεν θα συναντήσει μια ντίβα αλλά μια αληθινή ερμηνεύτρια που μοιάζει (μέσα από τις ερμηνείες της) πολύ με τον καθένα από τους θεατές της.
Με την α καπέλα ερμηνεία των στίχων «άναψα όλα τα φώτα κι έδωσα παράσταση» από «Τα βεγγαλικά σου μάτια» γίνεται η έναρξη στις εννιάμιση το βράδυ. Για να τιμηθεί, έτσι, εξ αρχής ο επίσημος προσκεκλημένος στην παράσταση Στάμος Σέμσης, που υπογράφει μουσικά και το εν λόγω τραγούδι. Αμέσως μετά μπαίνουν όλα τα μουσικά όργανα και η Νατάσσα Μποφίλιου ξεκινά δυναμικά το τραγούδι της με το πολυαγαπημένο «Οι μέρες του φωτός» και ο κόσμος χειροκροτεί ρυθμικά. Η έντονη χημεία καλλιτέχνιδας – κοινού είναι δεδομένη και φαίνεται από τα πέντε πρώτα λεπτά της επαφής τους.
Επικοινωνιακή, κεφάτη, φιλική μιλά στους θεατές για να έρθουν πιο κοντά και μπαίνει στο μυαλό τους, λέγοντας: «Το ξέρω ότι η Κυριακή είναι λίγο μελαγχολική. Κι άμα έχεις χρόνο το πρωί, κάθεσαι και σκέφτεσαι περισσότερο… αλλά εμείς είμαστε εδώ για να σας φτιάξουμε τη διάθεση.» Κι αυτοσαρκάζεται με το σχόλιο: «εξάλλου τα τραγούδια μας είναι πολύ αισιόδοξα!» Κατόπιν ξετυλίγει το δισκογραφικό της νήμα από την αρχή και ξανασυστήνεται: «Από το 2009 ξαναβρισκόμαστε εδώ, στο Σταυρό του Νότου και ανοίγουμε τη βαλίτσα μας για άλλη μια φορά με αναμνήσεις. Δεν μπορεί να λείπει η πρώτη μας ανάμνηση από την μουσική διαδρομή μας, που ήταν το 2004, με το πρώτο μας τραγούδι.» Έτσι ξεκινάει ερμηνεύοντας την «Ασπιρίνη» (σε στίχους Κώστα Τσίρκα). Ακολουθούν «Οι ομπρέλες του demy» και «Το ραντεβού» από το άλμπουμ «Εισιτήρια διπλά» και η «Συννεφιά» από το δίσκο «Εν λευκώ», τον πρώτο που η Νατάσσα Μποφίλιου έκανε με τον Θέμη Καραμουρατίδη.
Η μουσική σε τζαζ και σουινγκ ρυθμούς παίζεται από μια ορχήστρα όλο κέφι, χαμόγελο και ζωντάνια. Ο Δημήτρης Κουζής (βιολί – μαντολίνο), ο Φοίβος Κουντουράκης (τύμπανα – κρουστά), ο Σωτήρης Καστάνης (κιθάρες – μπουζούκι), ο Γιώργος Μπουλντής (μπάσο) και ο Άρης Ζέρβας (τσέλο) πάλλονται καθώς παίζουν, απόλυτα εναρμονισμένοι με την έντονη σκηνική παρουσία της τραγουδίστριας και ο Θέμης Καραμουρατίδης στο πιάνο του χαμογελά με ικανοποίηση για το άρτιο ηχητικό αποτέλεσμα και τη ζωντάνια των εκτελέσεων.
Το ρόλο της απόλυτης πρωταγωνίστριας αλλά και αφηγήτριας παίρνει η Νατάσα Μποφίλιου σε ένα τραγουδιστικό μονόλογο, σκέτη απόλαυση, με χιούμορ και μπρίο αλά παλαιά. Με ομοιογενές ήχο εγχόρδων γίνεται το πλέξιμο τριών τραγουδιών («Λόλα» του Κωστή Μαραβέγια, «Η βαλίτσα» των Γιώργου Γιαννακόπουλου – Γιώργου Μουζάκη και «Παρέα» των Γ. Ευαγγελάτου – Θ. Καραμουρατίδη), που καλύπτουν έναν κλασικό τύπο ερωτικής συμπεριφοράς, έτσι όπως… καταγράφεται ντοκιμαντερίστικα τα τελευταία 60 χρόνια.
Το ύφος της παράστασης αλλάζει και γίνεται νοσταλγικό και ρομαντικό με τα τραγούδια «Συνέχεια στα όρια», «Το μέτρημα» (που η ερμηνεύτρια αποκαλύπτει ότι δεν είχαν σκοπό να το περιλάβουν στο άλμπουμ «Εισιτήρια διπλά» αλλά ευτυχώς επέμενε ο παραγωγός Νίκος Μακράκης), «Σε έχω βρει και σε χάνω», «Περιπλανώμενο», καθώς και στα «κινηματογραφικά» κομμάτια «Μάγος βιολιστής», «Πάμε ξανά» και «Άνω τελεία» που περιλαμβάνονται στο πρόσφατο άλμπουμ της «Άνω τελεία». Στην απόδοση αυτών των κομματιών συνδράμει και ο Στάμος Σέμσης με τη βιόλα του και δημιουργεί έναν άκρως ενδιαφέροντα διάλογο με τους υπόλοιπους μουσικούς της ορχήστρας. Αυτός ο κλασικός ήχος θα μπορούσε να σταθεί επάξια σε χώρους κλασικής μουσικής, τύπου Μεγάρου, κι όμως εκεί στο Σταυρό του Νότου ακούγεται πολύ πιο ζωντανός και άμεσος. Με αυτό τον ήχο φτάνει στο τέλος του το πρώτο μέρος της παράστασης.
Από εκεί που έμεινε το συναίσθημα, έτσι γλυκά μελαγχολικά, ξεκινά το δεύτερο μέρος στις έντεκα το βράδυ, αφήνοντας τις μελωδίες να ρέουν με τα τραγούδια «Η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει», «Δεμένη», «Εγώ μεγάλωνα για σένα», «Έτσι είν’ αυτά». Εκεί που δεν το περιμένεις η τραγουδίστρια σπάει την εσωτερικότητα των θεατών της, σκαρώνοντας ένα αυτοσχέδιο, ερμηνευτικό μπρα ντε φερ μεταξύ γυναικείου και αντρικού κοινού στο τραγούδι «Μεγάλες αγάπες». Και φυσικά κερδίζουν οι γυναίκες. Αφού είναι ξεκάθαρο ότι η Νατάσσα Μποφίλιου εκφράζει το νεανικό γυναικείο κοινό και γίνεται η φωνή του. Και αριθμητικά, αν το δεις, το κοινό της στην πλειοψηφία του είναι γένους θηλυκού. Έρχεται και η ώρα που η σκηνή γίνεται γλετζέδικο, λαϊκό πάλκο - με τα τραγούδια «Τα λιμάνια», «Ναύτης βγήκε στη στεριά», «Γύφτισσα τον εβύζαξε» - αλλά όχι για πολύ.
Αλλάζει και πάλι διάθεση, έκφραση και ερμηνευτικό ύφος η Νατάσσα Μποφίλιου. Γίνεται διεκδικητική, δυναμική, μα και σπαρακτική στην απόδοση τραγουδιών κοινωνικού και πολιτικού σχολιασμού. Με την εκπληκτικά παθιασμένη ερμηνεία της στο «Καραντί», το «Δίχτυ», «Μάνα μου Ελλάς» κάνει τη μετάβαση. Μέχρι που τραγουδά α καπέλα και χωρίς μικρόφωνο το «Πέραμα» (στίχοι Γιώργος Χρονάς – μουσική Γιάννης Μαρκόπουλος, 1975) και ο κόσμος μαγεύεται. Συνεχίζει με τη «Φάμπρικα» (στίχοι Γιώργος Σκούρτης- μουσική Γιάννης Μαρκόπουλος, 1974) και το μαγαζί σείεται από τα χειροκροτήματα και τα «μπράβο». Για να φτάσει στο «Μάημ’ Μάημ’» του Πάνου Τζαβέλλα «του αγωνιστή και σπουδαίου τραγουδοποιού», όπως η ίδια επισημαίνει και ο κόσμος να την επευφημεί, καθώς τραγουδά «… και κάψτε τ’άδικο στη γη, να γίνουμε όλοι αδελφοί…»
Εκ νέου ενσαρκώνει τις ηρωίδες με τις οποίες ο κόσμος την αγάπησε, μέσα από τις ιστορίες της προσωπικής δισκογραφίας της στα κομμάτια «Λοχαγός έρωτας», «Εκκρεμότητα», «Κοίτα εγώ», «Μέχρι το τέλος», που ακούγονται σαν από μια τεράστια χορωδία… Αλλά δεν στέκεται στις δάφνες της. Προτιμά να διακόψει τη ροή του προγράμματός της για να υποδεχθεί εκτάκτως επί σκηνής την Γιώτα Νέγκα ως επίσημη προσκεκλημένη. Η Γιώτα Νέγκα ερμηνεύει «Το μίσος» και «Αγάπη στις επαναλήψεις», δυο τραγούδια από την νέα της δισκογραφική δουλειά με το Θέμη Καραμουρατίδη, «Το καινούργιο φιλί» και η Νατάσσα Μποφίλιου παίζει κρουστά. Αυτές είναι από τις στιγμές της απόλυτης καλλιτεχνικής σύμπραξης…
Οι υπέροχες εκπλήξεις συνεχίζονται με την Νατάσσα Μποφίλιου στην ερμηνεία αλλά και στο πιάνο και τον Στάμο Σέμση στη βιόλα για την απόδοση του τραγουδιού του «Ζω εδώ». Με τον καλύτερο τρόπο η μουσική παράσταση τελειώνει κατά τη μία: Με το «Εν λευκώ» και το «Αεράκι», αυτό που λέει «…ένα αεράκι ξαφνική ανάσα θα ρθει και θα αλλάξει τις γραμμές του χάρτη, ένας Γενάρης αγκαλιά στο Μάρτη κι εμείς θα ψάχνουμε παλτό…»
INFO: Η Νατάσσα Μποφίλιου δίνει τη μουσική παράσταση των Θέμη Καραμουρατίδη – Γεράσιμου Ευαγγελάτου, «Πάμε ξανά», στην κεντρική σκηνή του Σταυρού του Νότου (Φραντζή και Θαρύπου 35-37, Νέος Κόσμος, τηλ. επικοινωνίας: 210 9226975, www.stn.gr), κάθε Σάββατο (ώρα προσέλευσης: 10) και Κυριακή (ώρα προσέλευσης: 8). Συμμετέχει ο Στάμος Σέμσης. Τιμή εισόδου: 12€ με μπύρα-κρασί.
Με δύναμη, ψυχή και πλείστες ερμηνευτικές μεταμορφώσεις η Νατάσσα Μποφίλιου κρατά αμείωτο το μαγνητισμό του κοινού της στη μουσική παράσταση «Πάμε ξανά». Κι αν ο χαρακτηρισμός «παράσταση» χρησιμοποιείται κατά κόρον στα μουσικά προγράμματα, στην περίπτωσή της αποκτά νόημα σε μια σωστή βάση. Διότι η Νατάσσα Μποφίλιου, χωρίς σκηνοθεσία (κι ας ακολουθεί τα πατήματα των σημαντικών συνοδοιπόρων της στο τραγούδι, του συνθέτη- πιανίστα- ενορχηστρωτή Θέμη Καραμουρατίδη και στιχουργού Γεράσιμου Ευαγγελάτου), μπαίνει αβίαστα σε χίλιους δυο ρόλους γένους θηλυκού. Παίρνει πάνω της ένα απαιτητικό πρόγραμμα τρεισήμισι ωρών, με αξιοθαύμαστη ικανότητα και άνεση, ερμηνεύοντας 40 τραγούδια, ως επί το πλείστον από την προσωπική δισκογραφία της.
Έτσι εξηγείται που Κυριακή στις 7.30 το βράδυ είναι κλεισμένη η οδός Θαρύπου κυρίως από νεαρόκοσμο που περιμένει υπομονετικά στη σειρά του μέχρι να ανοίξουν οι πόρτες στη κεντρική σκηνή του Σταυρού του Νότου. Γιατί ξέρει ότι αξίζει η αναμονή… Σε δυο ώρες δεν θα συναντήσει μια ντίβα αλλά μια αληθινή ερμηνεύτρια που μοιάζει (μέσα από τις ερμηνείες της) πολύ με τον καθένα από τους θεατές της.
Με την α καπέλα ερμηνεία των στίχων «άναψα όλα τα φώτα κι έδωσα παράσταση» από «Τα βεγγαλικά σου μάτια» γίνεται η έναρξη στις εννιάμιση το βράδυ. Για να τιμηθεί, έτσι, εξ αρχής ο επίσημος προσκεκλημένος στην παράσταση Στάμος Σέμσης, που υπογράφει μουσικά και το εν λόγω τραγούδι. Αμέσως μετά μπαίνουν όλα τα μουσικά όργανα και η Νατάσσα Μποφίλιου ξεκινά δυναμικά το τραγούδι της με το πολυαγαπημένο «Οι μέρες του φωτός» και ο κόσμος χειροκροτεί ρυθμικά. Η έντονη χημεία καλλιτέχνιδας – κοινού είναι δεδομένη και φαίνεται από τα πέντε πρώτα λεπτά της επαφής τους.
Επικοινωνιακή, κεφάτη, φιλική μιλά στους θεατές για να έρθουν πιο κοντά και μπαίνει στο μυαλό τους, λέγοντας: «Το ξέρω ότι η Κυριακή είναι λίγο μελαγχολική. Κι άμα έχεις χρόνο το πρωί, κάθεσαι και σκέφτεσαι περισσότερο… αλλά εμείς είμαστε εδώ για να σας φτιάξουμε τη διάθεση.» Κι αυτοσαρκάζεται με το σχόλιο: «εξάλλου τα τραγούδια μας είναι πολύ αισιόδοξα!» Κατόπιν ξετυλίγει το δισκογραφικό της νήμα από την αρχή και ξανασυστήνεται: «Από το 2009 ξαναβρισκόμαστε εδώ, στο Σταυρό του Νότου και ανοίγουμε τη βαλίτσα μας για άλλη μια φορά με αναμνήσεις. Δεν μπορεί να λείπει η πρώτη μας ανάμνηση από την μουσική διαδρομή μας, που ήταν το 2004, με το πρώτο μας τραγούδι.» Έτσι ξεκινάει ερμηνεύοντας την «Ασπιρίνη» (σε στίχους Κώστα Τσίρκα). Ακολουθούν «Οι ομπρέλες του demy» και «Το ραντεβού» από το άλμπουμ «Εισιτήρια διπλά» και η «Συννεφιά» από το δίσκο «Εν λευκώ», τον πρώτο που η Νατάσσα Μποφίλιου έκανε με τον Θέμη Καραμουρατίδη.
Η μουσική σε τζαζ και σουινγκ ρυθμούς παίζεται από μια ορχήστρα όλο κέφι, χαμόγελο και ζωντάνια. Ο Δημήτρης Κουζής (βιολί – μαντολίνο), ο Φοίβος Κουντουράκης (τύμπανα – κρουστά), ο Σωτήρης Καστάνης (κιθάρες – μπουζούκι), ο Γιώργος Μπουλντής (μπάσο) και ο Άρης Ζέρβας (τσέλο) πάλλονται καθώς παίζουν, απόλυτα εναρμονισμένοι με την έντονη σκηνική παρουσία της τραγουδίστριας και ο Θέμης Καραμουρατίδης στο πιάνο του χαμογελά με ικανοποίηση για το άρτιο ηχητικό αποτέλεσμα και τη ζωντάνια των εκτελέσεων.
Το ρόλο της απόλυτης πρωταγωνίστριας αλλά και αφηγήτριας παίρνει η Νατάσα Μποφίλιου σε ένα τραγουδιστικό μονόλογο, σκέτη απόλαυση, με χιούμορ και μπρίο αλά παλαιά. Με ομοιογενές ήχο εγχόρδων γίνεται το πλέξιμο τριών τραγουδιών («Λόλα» του Κωστή Μαραβέγια, «Η βαλίτσα» των Γιώργου Γιαννακόπουλου – Γιώργου Μουζάκη και «Παρέα» των Γ. Ευαγγελάτου – Θ. Καραμουρατίδη), που καλύπτουν έναν κλασικό τύπο ερωτικής συμπεριφοράς, έτσι όπως… καταγράφεται ντοκιμαντερίστικα τα τελευταία 60 χρόνια.
Το ύφος της παράστασης αλλάζει και γίνεται νοσταλγικό και ρομαντικό με τα τραγούδια «Συνέχεια στα όρια», «Το μέτρημα» (που η ερμηνεύτρια αποκαλύπτει ότι δεν είχαν σκοπό να το περιλάβουν στο άλμπουμ «Εισιτήρια διπλά» αλλά ευτυχώς επέμενε ο παραγωγός Νίκος Μακράκης), «Σε έχω βρει και σε χάνω», «Περιπλανώμενο», καθώς και στα «κινηματογραφικά» κομμάτια «Μάγος βιολιστής», «Πάμε ξανά» και «Άνω τελεία» που περιλαμβάνονται στο πρόσφατο άλμπουμ της «Άνω τελεία». Στην απόδοση αυτών των κομματιών συνδράμει και ο Στάμος Σέμσης με τη βιόλα του και δημιουργεί έναν άκρως ενδιαφέροντα διάλογο με τους υπόλοιπους μουσικούς της ορχήστρας. Αυτός ο κλασικός ήχος θα μπορούσε να σταθεί επάξια σε χώρους κλασικής μουσικής, τύπου Μεγάρου, κι όμως εκεί στο Σταυρό του Νότου ακούγεται πολύ πιο ζωντανός και άμεσος. Με αυτό τον ήχο φτάνει στο τέλος του το πρώτο μέρος της παράστασης.
Από εκεί που έμεινε το συναίσθημα, έτσι γλυκά μελαγχολικά, ξεκινά το δεύτερο μέρος στις έντεκα το βράδυ, αφήνοντας τις μελωδίες να ρέουν με τα τραγούδια «Η καρδιά πονάει όταν ψηλώνει», «Δεμένη», «Εγώ μεγάλωνα για σένα», «Έτσι είν’ αυτά». Εκεί που δεν το περιμένεις η τραγουδίστρια σπάει την εσωτερικότητα των θεατών της, σκαρώνοντας ένα αυτοσχέδιο, ερμηνευτικό μπρα ντε φερ μεταξύ γυναικείου και αντρικού κοινού στο τραγούδι «Μεγάλες αγάπες». Και φυσικά κερδίζουν οι γυναίκες. Αφού είναι ξεκάθαρο ότι η Νατάσσα Μποφίλιου εκφράζει το νεανικό γυναικείο κοινό και γίνεται η φωνή του. Και αριθμητικά, αν το δεις, το κοινό της στην πλειοψηφία του είναι γένους θηλυκού. Έρχεται και η ώρα που η σκηνή γίνεται γλετζέδικο, λαϊκό πάλκο - με τα τραγούδια «Τα λιμάνια», «Ναύτης βγήκε στη στεριά», «Γύφτισσα τον εβύζαξε» - αλλά όχι για πολύ.
Αλλάζει και πάλι διάθεση, έκφραση και ερμηνευτικό ύφος η Νατάσσα Μποφίλιου. Γίνεται διεκδικητική, δυναμική, μα και σπαρακτική στην απόδοση τραγουδιών κοινωνικού και πολιτικού σχολιασμού. Με την εκπληκτικά παθιασμένη ερμηνεία της στο «Καραντί», το «Δίχτυ», «Μάνα μου Ελλάς» κάνει τη μετάβαση. Μέχρι που τραγουδά α καπέλα και χωρίς μικρόφωνο το «Πέραμα» (στίχοι Γιώργος Χρονάς – μουσική Γιάννης Μαρκόπουλος, 1975) και ο κόσμος μαγεύεται. Συνεχίζει με τη «Φάμπρικα» (στίχοι Γιώργος Σκούρτης- μουσική Γιάννης Μαρκόπουλος, 1974) και το μαγαζί σείεται από τα χειροκροτήματα και τα «μπράβο». Για να φτάσει στο «Μάημ’ Μάημ’» του Πάνου Τζαβέλλα «του αγωνιστή και σπουδαίου τραγουδοποιού», όπως η ίδια επισημαίνει και ο κόσμος να την επευφημεί, καθώς τραγουδά «… και κάψτε τ’άδικο στη γη, να γίνουμε όλοι αδελφοί…»
Εκ νέου ενσαρκώνει τις ηρωίδες με τις οποίες ο κόσμος την αγάπησε, μέσα από τις ιστορίες της προσωπικής δισκογραφίας της στα κομμάτια «Λοχαγός έρωτας», «Εκκρεμότητα», «Κοίτα εγώ», «Μέχρι το τέλος», που ακούγονται σαν από μια τεράστια χορωδία… Αλλά δεν στέκεται στις δάφνες της. Προτιμά να διακόψει τη ροή του προγράμματός της για να υποδεχθεί εκτάκτως επί σκηνής την Γιώτα Νέγκα ως επίσημη προσκεκλημένη. Η Γιώτα Νέγκα ερμηνεύει «Το μίσος» και «Αγάπη στις επαναλήψεις», δυο τραγούδια από την νέα της δισκογραφική δουλειά με το Θέμη Καραμουρατίδη, «Το καινούργιο φιλί» και η Νατάσσα Μποφίλιου παίζει κρουστά. Αυτές είναι από τις στιγμές της απόλυτης καλλιτεχνικής σύμπραξης…
Οι υπέροχες εκπλήξεις συνεχίζονται με την Νατάσσα Μποφίλιου στην ερμηνεία αλλά και στο πιάνο και τον Στάμο Σέμση στη βιόλα για την απόδοση του τραγουδιού του «Ζω εδώ». Με τον καλύτερο τρόπο η μουσική παράσταση τελειώνει κατά τη μία: Με το «Εν λευκώ» και το «Αεράκι», αυτό που λέει «…ένα αεράκι ξαφνική ανάσα θα ρθει και θα αλλάξει τις γραμμές του χάρτη, ένας Γενάρης αγκαλιά στο Μάρτη κι εμείς θα ψάχνουμε παλτό…»
INFO: Η Νατάσσα Μποφίλιου δίνει τη μουσική παράσταση των Θέμη Καραμουρατίδη – Γεράσιμου Ευαγγελάτου, «Πάμε ξανά», στην κεντρική σκηνή του Σταυρού του Νότου (Φραντζή και Θαρύπου 35-37, Νέος Κόσμος, τηλ. επικοινωνίας: 210 9226975, www.stn.gr), κάθε Σάββατο (ώρα προσέλευσης: 10) και Κυριακή (ώρα προσέλευσης: 8). Συμμετέχει ο Στάμος Σέμσης. Τιμή εισόδου: 12€ με μπύρα-κρασί.
