Σπύρος Γραμμένος: "Άλλο η τέχνη και άλλο η πιάτσα"

της Δώρας Αμαραντίδου

Ροκ, ρέγκε, φανκ, σκα, βαλς και νανουρίσματα ντύνουν στίχους… γραμμένους από το Σπύρο Γραμμένο, σαν για να κάνουν ομοιοκαταληξία, που όμως βγάζουν και νόημα και πολύ μάλιστα. Τραγούδια που καταγράφουν καρέ- καρέ την αντίσταση ενάντια σε κάθε τύπου «δακρυγόνα» και στο «έτσι θέλω» της άρχουσας τάξης (τραγούδια «εξωτερικού χώρου» όπως τα λέει ο ίδιος) και τραγούδια που μιλούν για την αγρύπνια, το ψυχικό κενό, τους στοιχειωμένους έρωτες (τραγούδια «εσωτερικού χώρου»). Τι λες τώρα; «Μια απ’ τα ίδια… κουλτουριάρικη τέχνη;» θα πεις, αν δεν τον ξέρεις.

Σπύρος Γραμμένος. Ποιος είναι; Ρωτούν όσοι δεν έχουν και μεγάλη σχέση με το ιντερνετικό ψάξιμο στη μουσική ή δεν έτυχε να τον συναντήσουν να τραγουδά… στο πουθενά. Α! Ο Σπύρος Γραμμένος! Αυτός με το μούσι και τις τιράντες! Αυτός που τραγουδά τον «κουκουλοφόρο», τον «σκύλο», την «αλίκη», τις «αϋπνίες», την «μπαλάντα του κακομοίρη». Λένε, χαμογελούν και κάνουν «Like!» πάμπολλοι οπαδοί των τραγουδιών του στο youtube και στην ιστοσελίδα του. Αριθμεί δύο δισκογραφικές δουλειές, «Λίγο πριν τα τιράντα» και «σι ντι». Για την τελευταία, μάλιστα, γράφει: «Αυτή η δουλειά δεν θα πουληθεί πουθενά! Θα την κατεβάσει όποιος θέλει από το www.spirosgrammenos.gr  τζάμπα. Α! κι όποιος θέλει… τα ψιλά στο καπέλο!»



Κάποια λόγια για τον Σπύρο Γραμμένο, πριν δώσει ο ίδιος στο in2life οδηγίες… προς ναυτιλλομένους με πολλά μποφόρ… πάνω «από 4» και την επιλογή του για το Link στον «ανθρωπάκο»: Τραγουδοποιός, εν δυνάμει ηθοποιός με ειδικότητα στο stand up comedy, σχολιαστής, με τα μουσικής, της ίδιας της ζωής του και της ζωής μας, με σπουδαία χαρίσματα: Την παιδική σοφία, την όρεξη για νεανική πλάκα, την εφηβική ορμή για επανάσταση και μια ανεπιτήδευτη τρυφερότητα. Λέει αστεία- χοντράδες στη σκηνή, τέτοια που μόνο στις αυλές των σχολείων μπορείς να ακούσεις, κάνει πλάκες με βρισιές και με «ωμότητα». Κι όμως δείχνει τεράστιο σεβασμό στον απέναντί του, που Πέμπτη ξημερώματα τα περνά μαζί του στο Σταυρό του Νότου club, κι ας πάει άυπνος το επόμενο πρωινό στη δουλειά. Με το βλέμμα του, τη χροιά της φωνής του, τις παραγγελιές που τις εκτελεί όλες… Αυτό που έγινε στο Σταυρό την πρώτη «επετειακή» βραδιά για τα 33 χρόνια της ζωής και όχι… της καριέρας του ήταν πέρα για πέρα εξωπραγματικό για κάποιον, που έχει ξεχάσει τι θα πει αληθινή παρέα νέων που θέλουν να ξεδώσουν με αληθινές πικρές ιστορίες, μεταμφιεσμένες σε αστείες ή και γελοίες, για να μην… ξεχάσουν σε ποια χώρα σε λίγο τους ξημερώνει.



Και κάτι ακόμα: Ξεκίνησε την άστεγη πορεία του στο τραγούδι λίγο πριν την αρχή της εθνικής οικονομικής κατρακύλας. Όταν ακόμα αρκετοί από μας σκάγαμε εκατοντάδες ευρώ για να αποθεώσουμε κάποια μεγάλα ονόματα του έντεχνου, ροκ ή «εναλλακτικού» ρεπερτορίου, εκείνος προτιμούσε να τραγουδά σε δρόμους και πλατείες σε όλη την Ελλάδα με ένα σακίδιο στο χέρι, την κιθάρα του και οδηγό τα άστρα. Στην κυριολεξία «Από παγκάκι σε παγκάκι», όπως λέει κι ένα τραγούδι του. Άρα, τι να του πουν τώρα εκείνου η κρίση και η οικονομική στενότητα;

Γιατί βρήκες ως αφορμή τα 33 χρόνια σου για τις εμφανίσεις σου στο Σταυρό του Νότου; Μου αρέσει πολύ που είμαι 33 και παίζω ακόμα και σκέφτηκα να το εκμεταλλευτώ.Του χρόνου στα 34 δε θα πω κουβέντα (μάλλον). Μ’ αρέσει κι αυτό που κάνουν όλοι «30 χρόνια στον χώρο» αλλά εγώ δεν τα μέτραγα και δεν ξέρω πόσα είναι. 

Από ποιες δουλειές, στις οποίες αναφέρεσαι στο αυτοβιογραφικό σημείωμά σου (barman, κομμωτής, pizza boy, πωλητής σε sex shop, διακοσμητής, μανικιουρίστας) έχεις περάσει στα αλήθεια; Είπαμε να κάνουμε μια κουβέντα κι εσείς θέλετε να με στείλετε στην εφορία για έλεγχο. Η αλήθεια είναι πως δεν έχω κάνει μόνο μία απ’ αυτές, αλλά θα σας αφήσω να μαντέψετε ποια.

Πώς και γιατί έμπλεξες τελικά με τη μουσική και τα τραγούδια; Αυτό με την μουσική, είναι αυτό που ήθελα να καταλήξω κάποτε και κατέληξα. Βέβαια δεν ξέρω αν θα μείνω για πάντα. 

Ποια μηνύματα παίρνεις από τους συνομηλίκους σου για το νόημα που θέλουν να δώσουν στη ζωή τους, ζώντας σε αυτή την υπό κρίση χώρα; Κι εσύ τι νιώθεις;
Είμαι φτωχός κουρασμένος σκυφτός ανθρωπάκος,
των ταπεινών και των άλλων πουλιών φιλαράκος.
Για δε μ’ αφήνετε ήσυχο;
Άστε με ήσυχο όλοι.
Θέλω να ζήσω ελεύθερος,
δίχως ταυτότητα πια.
Μία ζωή με κρατάν, με κουνάν μ’ ένα σπάγγο.
Λόγια, σχολειά, μέρα νύχτα δουλειά και στον πάγκο.
Για δε μ’ αφήνετε ήσυχο;
Άστε με ήσυχο όλοι.
Θέλω να ζήσω ελεύθερος,
δίχως ταυτότητα πια.
Όπου χαρά πρώτη πρώτη σειρά κάποιος κλέφτης.
Κι όποιο κακό κάνει τ’ αφεντικό, εγώ είμ’ ο φταίχτης.
Για δε μ’ αφήνετε ήσυχο;
Άστε με ήσυχο όλοι.
Θέλω να ζήσω ελεύθερος,
δίχως ταυτότητα πια.
Και εδώ το Link http://www.youtube.com/watch?v=Z23b9xyX4TE  

Πως θα συνέχιζες τη φράση «από τις πλατείες των αγανακτισμένων μέχρι….»; «…σήμερα». Είναι πολύ νωρίς για να πούμε κάτι άλλο …νομίζω. 

Στην διαπίστωση ότι «πάντα περνάει το δίκιο του δυνατού», απαντάς με: «έτσι είναι η ζωή» ή «αυτό είναι άδικο»; Είναι πολύ άδικο να είναι έτσι η ζωή. Δεν πιστεύω πως είναι έτσι. Πιστεύω πως πάντα περνάει αυτό που πραγματικά θέλουμε και παλεύουμε γι’ αυτό. Ας έχει ο δυνατός την ψευδαίσθηση πως πέρασε το δικό του.

«Η Αλίκη στη χώρα των γαμάτων» είναι τελειωμένη από χέρι; Η Αλίκη πρέπει να παλεύει. Αν σταματήσει να παλεύει η Αλίκη…πάει ο λαγός. 

Ποια εφόδια χρειάζεσαι για να μπορείς να ζεις καλά «Από παγκάκι σε παγκάκι»; Καλή παρέα, καλό παγκάκι (προτιμώ με θέα) και να έχω καλή διάθεση ώστε να τη στέλνω σε αυτούς που σταματάνε να περάσουν λίγη ώρα μαζί μου. 

Με ποια αφορμή έγραψες το κομμάτι «Κουκουλοφόρος»; Το τραγούδι το έγραψα ανήμερα Χριστούγεννα του 2008, βλέποντας στο youtube τις μέρες που πέρασαν!

Συμφωνείς με την άποψη του Τζίμη Πανούση «καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή, μόνο του μπάτσου»; «Και του βουλευτή» λέει ο Πανούσης. Συμφωνώ και με αυτό και με άλλα που λέει!

Το χιούμορ είναι η άμυνα ή η επίθεσή σου; Ανάλογα την στιγμή, τη δράση και τον χώρο. Συνήθως παίζω κέντρο. 

Ποια είναι για σένα η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο αστείο και στο γελοίο; Είναι η γραμμή που είναι συνήθως στη μέση. Καμιά φορά γέρνει προς τη μια πλευρά και καμιά άλλη προς την άλλη. Υπάρχουν βέβαια και στιγμές που δεν διαχωρίζονται αυτά τα δύο και παρ’ όλα αυτά περνάμε όλοι υπέροχα!

Γιατί προτιμάς να δίνεις δωρεάν το νέο σου «σι ντι», όταν γίνεται μάχη από συναδέλφους σου για τα πνευματικά δικαιώματα και την ανάλογη αμοιβή τους; Τραγουδοποιοί σαν κι εσένα χαλούν την πιάτσα ή μήπως την φτιάχνουν; Στο σήμερα και έτσι όπως έχει καταντήσει η όλη κατάσταση, πρέπει η μουσική να φτάσει εύκολα στο κοινό. Ας πάει εκεί που πρέπει, ας την ακούσει όποιος θέλει και αυτός που θέλει να σε ανταμείψει γι’ αυτό, θα βρει τον τρόπο. Ας κάνει ο καθένας από τους καλλιτέχνες αυτό που νιώθει. Δεν ξέρω πιο είναι το σωστό… και άλλο η τέχνη κι άλλο η πιάτσα. 

Τι έχεις στα προσεχώς; «Εκτός από τις Πέμπτες στο Σταυρό Του Νότου δεν έχω κάτι σίγουρο. Βασικά δεν ξέρω ούτε τι θα φάω το βράδυ»

INFO: Οι επόμενες παραστάσεις του Σπύρου Γραμμένου στο Σταυρό του Νότου club (Φραντζή & Θαρύπου 35, Νέος Κόσμος, τηλ. 2109226975) είναι τις Πέμπτες, 11 και 18 Απριλίου. Είσοδος: 10 ευρώ με μπύρα ή κρασί.