«Είναι σημαντικοί όλοι οι δημιουργοί με τους οποίους συνεργάστηκα, ποιητές, συνθέτες, στιχουργοί. Δόξα τω θεώ, είμαι πλήρης δρομολογίων» εξηγεί ο Μανώλης Μητσιάς στο in2life. «Οφείλω να ομολογήσω ότι ο κόσμος με ακολουθεί και αυτό είναι κάτι που με συγκινεί πολύ. Η τελευταία συναυλία στο Ηρώδειο, πριν τέσσερα χρόνια, θα μου μείνει αλησμόνητη, όπως και η αγάπη του κοινού προς το πρόσωπό μου. Ήταν κάτι πρωτοφανές καθώς μέσα σε μια μέρα πουλήθηκαν όλα τα εισιτήρια. Ελπίζω αυτή η αύρα του Ηρωδείου να με ακολουθήσει και στο Μέγαρο Μουσικής. Γιατί σε τόσο δύσκολες εποχές, όπως αυτή που περνάμε, τα αληθινά πράγματα, ένας στίχος, ένα τραγούδι, είναι πάντα μια διέξοδος για τον άνθρωπο. Και πιστεύω ότι όλα αυτά τα χρόνια, αυτά που τραγούδησα ήταν πράγματα αληθινά, χωρίς μαλάματα , χωρίς ψευτιές. 
Θα πω παραδοσιακά τραγούδια που δεν τα γνωρίζει πολύ το κοινό, θα πω και ένα επιτραπέζιο που είναι γραμμένο για την Θεσσαλονίκη και φέτος που γιορτάζουμε τα 100 χρόνια της ένωσής της με το ελληνικό κράτος θα το αφιερώσω στην πόλη, καθώς εκεί έζησα τα πρώτα χρόνια μου, που διαμόρφωσαν και τον χαρακτήρα μου, την ποιότητά μου σαν άνθρωπο. Τα δημοτικά τραγούδια της Μακεδονίας είναι συνδεδεμένα μαζί μου από τα πρώτα μου βήματα, μικρό παιδί, του δημοτικού σχολείου, που πηγαίναμε και τραγουδάγαμε σε πανηγύρια. Τα χορεύαμε, τα λέγαμε στους τόπους της δουλειάς και στα χωράφια. Αυτά τραγουδάγαμε, δεν είχαμε και άλλο μέσο να επικοινωνούμε με τον έξω κόσμο, ήταν χρόνια δύσκολα, δεν είχαμε ούτε ραδιόφωνο. Είναι συνδεδεμένα με εποχές, με τοπικά γεγονότα. Μετά ήρθαν τα λαϊκά. 
