Μάνος Αχαλινωτόπουλος: «Θέλω μόνο να συγκινούμαι και να συγκινώ»

της Μάνιας Ζούση

Μουσικός, συνθέτης και σολίστας του κλαρίνου, που διαθέτει δεξιοτεχνία αλλά κυρίως πάθος που συγκινεί και ξεσηκώνει το κοινό, ο Μάνος Αχαλινωτόπουλος μιλά στο in2life με αφορμή την από κοινού εμφάνισή του στο Half Note με τους μουσικούς Μάκη Αμπλιανίτη, Haig Yazdjian και Γιάννη Κιριμκιρίδη, από 9 έως 13 Νοεμβρίου.

Με το τέλος των παραστάσεων, ταξιδεύει για τρείς διαφορετικές εμφανίσεις σε Ελβετία, Γαλλία και Τουρκία, ενώ την ίδια ώρα ο τελευταίος του δίσκος «Ζωπυρείν » (έκδ Universal 2010) βρίσκει μεγάλη ανταπόκριση στο κοινό και οι κριτικές από σημαντικά διεθνή περιοδικά όπως το «fRoots»είναι διθυραμβικές. Στο εξωτερικό κυκλοφόρησε μέσα στο 2011 ο δίσκος του «Flight on Light» (εκδ Rattle).

* Σε μια μεγάλη κρίση όπως αυτή που βιώνουμε, αισθανόμαστε την ανάγκη να επιστρέφουμε στις ρίζες μας, στους κλασικούς και στην παράδοση. Ωστόσο στον τόπο μας η παράδοση μοιάζει να είναι εξορισμένη από την καθημερινότητα και αποκομμένη από το κοινό. Φταίει ίσως η παιδεία που χωλαίνει και σε αυτόν τον τομέα, τα ΜΜΕ που δεν διαθέτουν χώρο για αυτήν; Ποια είναι η δική σας εκτίμηση ;

Στην Ελλάδα δεν προβάλλεται ούτε η παραδοσιακή και η δημοτική μουσική, ούτε η τζαζ, ή η κλασσική. Αυτό είναι από τη μια ζήτημα παιδείας αλλά και κάποιων στρατηγικών που τα ΜΜΕ εφαρμόζουν. Ωστόσο οι Έλληνες έχουμε βιωματική, οντολογική και ουσιαστική σχέση με αυτούς τους ήχους. Νομίζω ότι είμαστε πλασμένοι από το χώμα, το νερό και τα δικά τους υλικά.

Μας αφορούν, ασχέτως της ζωής που κάνει ο καθένας μας. Έχω γνωρίσει ανθρώπους που ζουν εντελώς γιάπικα και δυτικοπρεπή, αλλά όταν ακούν ένα μοιρολόι ή ένα ταξίμι αληθινό και καλοπαιγμένο από ένα κλαρίνο ή ένα ούτι, συγκινούνται. Είναι όπως η σχέση μας με τους γονείς μας. Είναι η κυτταρική μας μνήμη. Όμως καλό είναι να μην μένουμε προσκολλημένοι σε ένα παρελθόν και να το εξιδανικεύουμε, αλλά να πηγαίνουμε δημιουργικά προς το μέλλον. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, η σχέση υπάρχει . Ειδικά σε τέτοιες περιόδους κρίσης, είναι αυτό που μας ενώνει, είναι ζήτημα ταυτότητας και αυτοπροσδιορισμού.

* Η τέχνη προχωρά με τις συναντήσεις, τα ανταμώματα και τις συνεργασίες, μέσα από τις αγωνίες των δημιουργών. Υπάρχει μια ελπιδοφόρα ζύμωση . Είστε αισιόδοξος ότι γεννιέται κάτι καινούριο, παρόλα τα δύσκολα;

Κάθε μέρα γεννιούνται πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα, απλά υπάρχουν πολλές πληροφορίες και δεν φτάνουν στους αποδέκτες τους. Είμαστε και μικρή χώρα και βρισκόμαστε στην περιφέρεια του πολιτιστικού χάρτη. Η έννοια του ανταμώματος είναι μέσα στη μουσική και μέσα στη ζωή. Από τη στιγμή που υπάρχουν προϋποθέσεις ουσιαστικής καλλιτεχνικής προσέγγισης, λειτουργούν αρμονικά. Εγώ πάντα το έκανα αυτό στη μουσική μου, χρόνια τώρα. Έχω ταξιδέψει σε όλον τον κόσμο παίζοντας κλαρίνο, με ανθρώπους από όλον τον πλανήτη, στα πιο ετερόκλητα μέρη, από το τζαζ φεστιβάλ του Μοντρέ, έως την Νέα Ζηλανδία και την Αμερική, με πολύ σημαντικούς μουσικούς, όπου έμαθα πολλά πράγματα, έδωσα, πήρα και όλο αυτό με εξελίσσει και με κάνει – θέλω να πιστεύω – δημιουργικότερο και καλύτερο.

Η συνάντηση στο Half Note

Έτσι και τώρα, η συνάντηση με τον Μάκη Αμπλιανίτη, τον Haig Yazdjian και τον Γιάννη Κιριμκιρίδη, έχει λόγο ύπαρξης , κέντρο και ουσία. Είμαστε συγγενείς μουσικά και αισθητικά. Μπορεί να υπάρχουν διαφορές, αλλά η ουσία και ο πυρήνας είναι πολύ κοντά. Δημιουργήσαμε αυτήν την παράσταση ειδικά για το Half Note, παρουσιάζοντας τις προσωπικές μας δισκογραφικές δουλειές μέσα από την συνύπαρξη και των τριών . Στεκόμαστε απέναντι στις παραδόσεις της Αρμενίας, της Ελλάδας και του ευρύτερου μεσογειακού χώρου, με έναν τρόπο δημιουργικό.

* Τι αναζητάτε στη μουσική και τους δρόμους της;

Να συγκινούμαι ο ίδιος και να συγκινώ και τους ακροατές μου. Δεν θέλω να αποδείξω σε κανέναν τίποτα. Ούτε να εξηγήσω κανένα ιδεολόγημα. Παρά μόνο να συγκινούμαι και να συγκινώ. Να λειτουργεί η μουσική βαθιά στην καρδιά και να γοητεύει. Αυτό δεν συμβαίνει κάθε μέρα και ούτε γίνεται κατ΄ επιταγήν. Εξαρτάται από την βραδιά, τον κόσμο που έρχεται κάθε φορά. Η συγκίνηση θα πρέπει να είναι η ρίζα, ο πυρήνας και ο σκοπός κάθε μουσικής και όχι η επίδειξη της τεχνικής ή οτιδήποτε άλλο. Οι παλιοί οργανοπαίκτες ξεχώριζαν από τον βιωματικό τρόπο που προσέγγιζαν την μουσική, καθώς ήθελαν να συγκινούν. Αυτό είχαν ως αισθητική προτεραιότητα, περισσότερο από όλες τις άλλες παραμέτρους της μουσικής τους.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
«Παλιών ερώτων οι φωνές»
Από 9 έως 13 Νοεμβρίου
Half Note
Τριβωνιανού 17 Μετς
Μάνος Αχαλινωτόπουλος: κλαρίνο, καβάλ, φλογέρες, τραγούδι
Haig Yazdjian: ούτι, τραγούδι
Μάκης Αμπλιανίτης: κιθάρες, τραγούδι
Γιάννης Κιριμκιρίδης: πιάνο, πλήκτρα
Μιχάλης Κουμπιός: καλλιτεχνική επιμέλεια προγράμματος
Πληροφορίες-Κρατήσεις
210 9213310
www.halfnote.gr
www.ticketnet.gr
www.viva.gr
ΓΕΝΙΚΗ ΕΙΣΟΔΟΣ (χωρίς ποτό):
ΤΡΑΠΕΖΙ: 25€, ΒΑR & ΕΞΩΣΤΗΣ 20€
ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ (BAR & ΕΞΩΣΤΗΣ): 15
ΗΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ
Τετάρτη έως Σάββατο ώρα έναρξης 22:30, Κάθε Κυριακή ώρα έναρξης στις 21:00