του Νικόλα Γεωργιακώδη
Η κλασική μουσική δεν είναι για τους λίγους και εκλεκτούς. Η κλασική μουσική (θα έπρεπε να) ηχεί στα αυτιά όλου του πλανήτη.
Κλασική μουσική όμως δεν είναι μόνο ο Μπαχ, ο Σοπέν, ο Σούμπερτ κι ο Μπετόβεν – σε αυτούς έχουμε αναφερθεί εδώ. Η γκάμα της κλασικής μουσικής είναι τεράστια.
Ζητήσαμε λοιπόν από την Καλλιόπη Μητροπούλου, συνθέτη και μουσικό με εξίσου μεγάλη γκάμα ακουσμάτων και έκφρασης, να προτείνει την δική της λίστα με όχι και τόσο κλασικά κομμάτια μουσικής.
Credits: mcsharq- Instagram
Η ίδια έχει παίξει μουσική με τη London Philharmonic, το BBC και τη London Contemporary Orchestra, είναι το βιολί και η σοπράνο του Erland Cooper στα tour του, αποτελεί μέλος της Ορχήστρας της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, τραγουδάει στο ελληνικό συγκρότημα Echo Tides, τραγουδάει και παίζει βιολί στους oi va voi και πρόσφατα την είδαμε με το ensemble SIBiLIMA, να «ντύνει» με δική της μουσική ασπρόμαυρα κινηματογραφικά αριστουργήματα. Το νέο της πρότζεκτ είναι οι Turquoise, ενώ η φωνή της ακούγεται στο υπέροχο "Τα παιδιά θέλουν χορό" μαζί με τον Pan Pan.
Ιδού λοιπόν τι μοιράστηκε μαζί μας.
Pur ti miro - Claudio Monteverdi
Ζεστασιά από την Αναγέννηση. Όταν ακούω αυτό το κομμάτι, νιώθω την ανεκπλήρωτη αγάπη. Καθαρές με σχεδόν καθόλου βιμπράτο φωνές (η μια εκ των οποίων κόντρα τενόρου) και διακριτικές διαφωνίες. Σίγουρα η καλή ποπ της εποχής.
Brahms - Violin sonata no.1 in G major
Μιλώντας για ανεκπλήρωτη αγάπη, ο πιο ‘friendzoned’ συνθέτης ever, ο Brahms (ερωτευμένος για πάντα με την Κλάρα Σούμαν, τη χήρα του Ρόμπερτ Σούμαν), φτιάχνει ένα υπέροχο κομμάτι. Η αρμονία αλλάζει όλη την ώρα, γεμάτες νόημα φράσεις η μια μετά την άλλη, η μουσική σχεδόν μιλάει. Αναρωτιέμαι αν ήταν τόσο ρομαντικός τύπος όσο η μουσική του.
The rite of spring - Igor Stravinsky
Αυτό το κομμάτι μου άλλαξε τη ζωή. Το πρωτάκουσα ως έφηβη, δεν πίστευα πως γίνεται να ‘λιώνει’ μια ορχήστρα. Μια κοπέλα χορεύει μανιακά μέχρι το θάνατο της. Η πρεμιέρα της Ιεροτελεστίας της Άνοιξης στο Παρίσι ονομάστηκε ‘riot of spring’, το κοινό εξαγριώθηκε, έγινε χαμός. Ψάξτε το, θα μπορούσα να μιλάω για πάντα για αυτό το κομμάτι. Είναι επίσης το αγαπημένο μου που έχω παίξει με ορχήστρα.
Vivaldi’s 4 seasons recomposed - Max Richter
Οκ, όλοι ξέρουν τις 4 Εποχές του Βιβάλντι. Ο Ρίχτερ έκανε τη δική του βερσιόν που είναι πανέμορφη. Δε θα ξεχάσω ποτέ τη βραδιά που το έπαιξα και προσπαθούσα να το μάθω απέξω για να βλέπω τους χορευτές του Sadlers Wells.
Sinfonia for 8 voices and orchestra -Luciano Berio
Πηγαίνοντας πιο βαθιά στο σκοτάδι και την ειρωνεία. Μουσικά μοτίβα που δανείζεται από το ‘La Mer’ του Debussy, την ‘Ιεροτελεστία της Ανοιξης’ του Stravinsky, το κονσέρτο για βιολί του Brahms, ‘Daphne et Chloe’ του Ravel κλπ. Ατμοσφαιρικό, με τις φωνές να κλέβουν την παράσταση.
Funeral Music- Witold Lutoslawski
Πιο πολύ σκοτάδι! Το όνομα τα λέει όλα. Όταν το ακούω φαντάζομαι τους μουσικούς να παίζουν με ακούνητα πρόσωπα, φορώντας ολόμαυρα σε ένα σετ του David Lynch. Γεμάτο με τα ‘κακόφημα' τρίτονα.
3 divertimenti for string quartet - B. Britten
Τρία μικρά κομματάκια για κουαρτέτο εγχόρδων, με αγαπημένο μου το τρίτο "Burlesque”, χρωματιστό, ζωηρό και αστείο.
Piano quintet - Alfred Schnittke
Νοσταλγικό βαλς, σαν την ηχώ μιας άλλης ζωής, ένα νανούρισμα που προσπαθείς να θυμηθείς. 'Ο,τι και να είχε στο μυαλό του, φανταστικό.
Aheym- Bryce Dessner
Ο Dessner είναι ο κιθαρίστας της μπάντας the National και συνθέτης, έγραψε το κομμάτι αυτό για το Kronos quartet. Aheym σημαίνει ‘πατρίδα’, και έτυχε να το παίξω στο Λονδίνο που και οι τέσσερις μουσικοί είχαμε τέσσερις διαφορετικές πατρίδες. Μου αρέσει το μίνιμαλ στοιχείο της λούπας και το πώς παίζει με το ρυθμό.
I lie - David Lang
Ανατριχιαστική φωνητική μουσική. Λόγια σε γλώσσα yiddish, το παλιό με το νέο μια αγκαλιά.
