Monty Alexander Trio στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Με τον «γίγαντα του jazz piano» Monty Alexander και το εκρηκτικό Τρίο του, πέφτει η αυλαία του φετινού Jazz@Megaron, την Τετάρτη 20 Νοεμβρίου στις 8:30 μ.μ. O πολυβραβευμένος μουσικός, ο οποίος έχει συμπεριληφθεί στη λίστα με τους 50 μεγαλύτερους τζαζ πιανίστες όλων των εποχών (Hal Leonard Publishing), εμφανίζεται για μία και μοναδική βραδιά στην Αίθουσα Χρήστος Λαμπράκης. Με τον Luke Sellick [Λουκ Σέλλικ] στο ακουστικό μπάσο και Jason Brown [Τζέισον Μπράουν] στα ντραμς, θα παρουσιάσουν ζωντανά στο ελληνικό κοινό τη νέα τους δισκογραφική δουλειά με τίτλο «D-Day» που είναι υποψήφια για 4 Grammy. Ο δίσκος είναι αφιερωμένος σε ένα διπλό ιστορικό ορόσημο: τη συμπλήρωση, στις 6 Ιουνίου 2024, 80 χρόνων από την Απόβαση της Νορμανδίας (D-Day) και τα ογδοηκοστά γενέθλια του Monty Alexander. Μια επετειακή ηχογράφηση με έντονα συμβολικό χαρακτήρα που δίνει την ευκαιρία στον μυθικό τζαζίστα από την Τζαμάικα να μας θυμίσει τραγούδια της εποχής του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και να μας προσφέρει νέες συνθέσεις του που προωθούν το διαχρονικό μήνυμα της ειρήνης.

Ο Monty Alexander, στη συναυλία του στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, θα μοιραστεί μαζί μας τις εκπληκτικές εμπειρίες του από τη Νέα Υόρκη των αρχών του 1960 και τις συναντήσεις του με θρύλους της τζαζ, όπως ο Louis Armstrong [Λούις Άρμστρονγκ], ο Duke Ellington [Ντιουκ Έλλινγκτον], ο Miles Davis [Μάιλς Ντέιβις], ο Tonny Bennett [Τόνvυ Μπέννετ] και ο Frank Sinatra [Φρανκ Σινάτρα]. Μαζί με τους καταξιωμένους μουσικούς του, ο σπουδαίος καλλιτέχνης μάς προτείνει ένα πρόγραμμα γεμάτο αυθορμητισμό, γοητευτικό απόσταγμα ενός μεγάλου ταξιδιού σε κάθε γωνιά του κόσμου, πλάι σε ονόματα που σφράγισαν την ιστορία της παγκόσμιας μουσικής ψυχαγωγίας. Οι πρωτότυπες συνθέσεις του προγράμματος ανατρέχουν στα χρόνια της εφηβείας του, τη δεκαετία του 1950, αλλά και στις πρώτες στουντιακές ηχογραφήσεις στο Κίνγκστον, τη γενέτειρά του, που τον καθιέρωσαν ως ηγετική μορφή στη μουσική σκηνή της Τζαμάικας.
Όσον αφορά τις ερμηνείες του, ο ίδιος λέει: «Όταν παίζω μουσική, την οσφραίνομαι, βλέπω τα χρώματά της. Κάθε τραγούδι έχει τον χαρακτήρα του, την ψυχή του και, αν δεν μπορώ να τη νιώσω, δεν μπορώ να παίξω με συναίσθημα. Αγνοώ τι είναι αυτό που με κάνει ξεχωριστό, αλλά ξέρω ότι δεν έχω σχεδόν τίποτα κοινό με οποιονδήποτε άλλον. Όταν δικαιώνομαι στις ερμηνευτικές μου προθέσεις, απίστευτα πράγματα συμβαίνουν».