του Λουκά Τσουκνίδα
Ανάμεσα σε δύο βίαια θρίλερ, την πρόσφατη ”Εκδίκηση του κυρίου” του Παρκ Τσαν-γουκ και την επικείμενη ”Γλυκόπικρη ζωή” του Κιμ Τζι-Γουν βγαίνει η καινούργια ταινία του Κιμ Κι-ντουκ, της ήρεμης δύναμης του ακμάζοντος, καλλιτεχνικά και εισπρακτικά, κορεάτικου κινηματογράφου, το ”Τόξο”.
Ένας γέρος βαρκάρης, ζει στη μέση του ωκεανού ενοικιάζοντας θέσεις σε ερασιτέχνες ψαράδες. Μαζί του ζει μια νεαρή κοπέλα, την οποία βρήκε και μεγάλωσε από μικρό παιδί. Σκοπός του, να την παντρευτεί την ημέρα της ενηλικίωσής της επισημοποιώντας τα δικαιώματά του επάνω της. Η κοπέλα, αντιμετωπίζει με ευγνωμοσύνη το γέρο που είναι υπερπροστατευτικός και κτητικός μαζί της.
Ανάμεσά τους ένα τόξο, που πότε χρησιμεύει ως μουσικό όργανο, πότε ως όπλο για επίδοξους μνηστήρες και πότε ως εργαλείο σε μια περίεργη τελετουργία πρόβλεψης των μελλούμενων. Όταν ένας έφηβος πελάτης φτάνει στη βάρκα η κοπέλα τον ”προσέχει” και τα πράγματα παίρνουν νέα τροπή για το παράταιρο ζεύγος...
Σε ένα σκηνικό που θυμίζει μια άλλη ταινία του Κι-Ντουκ, το ”Νησί”, η απεραντοσύνη του θαλασσινού τοπίου γίνεται ασφυκτική για τους κατοίκους της βάρκας που δε φαίνεται να πηγαίνουν πουθενά. Η μουντάδα σπάει από τα έντονα χρώματα και η νεκρική ησυχία από τη μινιμαλιστική μελωδία που παράγει η μία χορδή του τόξου.
Οι διάλογοι είναι ελάχιστοι σε ακόμη μια ταινία του κορεάτη, καθώς ο γέρος και η νεαρή προστατευόμενή του συνεννοούνται με το βλέμμα και τις εκφράσεις. Η εμπιστοσύνη της προς αυτόν είναι αδιαμφισβήτητη μετά τη διαδικασία πρόβλεψης της μοίρας όπου ο γέρος σημαδεύει με το τόξο έναν Βούδα που βρίσκεται πίσω από την κοπέλα, ενώ εκείνη κάνει κούνια πάνω απ’ το νερό.
Η ορμητική παρουσία του νεαρού παρεμβάλλεται σ’ αυτή τη φαινομενικά δυνατή επικοινωνία φέρνοντας στην επιφάνεια τους αστάθμητους εκείνους παράγοντες που ανατρέπουν τα δεδομένα. Το παλιό δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στην αλλαγή και μοιραία εκθρονίζεται. Η τιμητική έξοδος με στυλ που θυμίζει τελετή παράδοσης-παραλαβής είναι απλά μια ένδειξη σεβασμού και η ανταμοιβή για μια αξιοπρεπή πορεία.
Ο Κιμ Κι-Ντουκ καταφέρνει ξανά με ελάχιστα εκφραστικά μέσα να πει μια ενδιαφέρουσα ιστορία και να την αναγάγει σε παραβολή με εργαλείο τη δύναμη της κινηματογραφικής γλώσσας.
Οι υπόλοιπες
Το ”Stay” του Μαρκ Φόρστερ ακροβατεί μεταξύ επίδειξης των στυλιστικών ικανοτήτων του σκηνοθέτη και ψυχολογικού θρίλερ καταφέρνοντας στο τέλος να αποζημιώσει όσους διατηρήσουν την προσοχή τους στην ιστορία.
Διασκεδαστικό το ελαφρύ και με διάθεση φάρσας ”Casanova” του Λάσε Χάλστρομ, όπου αυτός που δείχνει να περνάει πιο καλά είναι ο Τζέρεμι Άιρονς.
Η ”Αγρύπνια” του σταθερά καλού Νίκου Γραμματικού μας θυμίζει πόσο καλός ηθοποιός είναι ο Βαγγέλης Μουρίκης αλλά και πόσο πιο δημιουργικά θα μπορούσε να ειπωθεί μια ενδιαφέρουσα ιστορία σαν κι αυτή.
Ο ”Υποκινητής” είναι μια ταινία δράσης δια χειρός Σπάικ Λι με τον Ντένζελ Ουάσινγκτον σε άλλο ένα ρόλο αστυνομικού.
Ο Τζέιμς Άιβορι μας ταξιδεύει στη Σαγκάη των αρχών του αιώνα στην ”Κοντέσα της Σαγκάης” σε ένα χλιαρό μελόδραμα με καλές ερμηνείες.
Βγαίνει επίσης και το μακρόσυρτο και αδιάφορο ”Γαλάζιο Φόρεμα”, η μεταφορά του βιβλίου του Βασίλη Καββαθά, ”Ωραίο το φουστάνι σου, Γιώργο μου”.
