Λίγες ταινίες στο σύγχρονο σινεμά αποτύπωσαν με τόσο ρεαλισμό και συγκίνηση τον αγώνα της ανθρωπότητας ενάντια στον αφανισμό. Το Interstellar αποτελεί μια ταινία – σήμα κατατεθέν για το είδος της επιστημονικής φαντασίας. Της σωστής επιστημονικής φαντασίας.
Γιατί η σωστή επιστημονική φαντασία, δεν χρειάστηκε ποτέ τα εντυπωσιακά διαστημόπλοια και τα laser, αλλά τους ανθρώπους. Η σωστή επιστημονική φαντασία είναι να χρησιμοποιείς εξωγήινα τοπία χαμένα στο Σύμπαν για να δώσεις έμφαση στην αλήθεια που ο θεατής δεν μπορεί να βιώσει άμεσα, γιατί πολύ απλά ξεφεύγει από την αντίληψή του. Η επιστημονική αυτή φαντασία «παντρεύει» αρμονικά την οικουμενικότητα με ιστορίες για το μέλλον της ανθρωπότητας: ποιοι είμαστε; πού οδεύουμε; Αυτού του είδους η επιστημονική φαντασία χρησιμοποιεί τις «παγίδες» του μέλλοντος, για να μιλήσει για το σήμερα, όμως δεν σταματά εκεί: λέει ιστορίες για το μέλλον που συνδέονται με το παρόν ακόμα και ενώ χαρτογραφεί το μέλλον.
Η ταινία ξεκινά αργά, χτίζοντας κομμάτι κομμάτι ένα δυστοπικό μέλλον για την ανθρωπότητα, η οποία καταρρέει μέρα με την ημέρα. Σπαρτά καταστρέφονται, σκόνη διαχέεται παντού και το ανθρώπινο είδος μοιάζει ολοένα και πιο αδύναμο να αντιμετωπίσει τον αναπόφευκτο αφανισμό του. Σε αυτήν τη μίζερη πραγματικότητα, ένας βετεράνος αγρότης γίνεται ο Μεσσίας που θα πετάξει ξανά στο Σύμπαν, βρίσκοντας στην πορεία αναπάντεχη βοήθεια από μια μυστηριώδη δύναμη, η οποία κάθε άλλο παρά εχθρική προς την ανθρωπότητα είναι.
Εκεί που μια άλλη, συμβατική ταινία επιστημονικής φαντασίας θα έδειχνε στρατιές εξωγήινων με άγριες διαθέσεις, εντυπωσιακές πανοπλίες και παράξενη όψη, το Interstellar χρησιμοποιώντας αξιόπιστα επιστημονικά δεδομένα μας δίνει μια διαφορετική εικόνα για το τι θέλει (ή δεν θέλει) ένας εξωγήινος πολιτισμός από εμάς. Χωρίς σφαίρες, χωρίς εκρήξεις, χωρίς βία. Μόνο η ανθρωπότητα, σε μια τελευταία μάχη επιβίωσης απέναντι στην… σκληρότητα του Σύμπαντος, στην οποία μάλιστα βρίσκει έναν απροσδόκητο σύμμαχο.
Το ανθρώπινο στοιχείο, άλλωστε, είναι και αυτό που κάνει την ταινία εξαιρετικό δείγμα επιστημονικής φαντασίας. Η ταινία μιλά για έναν άνδρα και την κόρη του, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο «χτίζουμε» την οικογένειά μας μέσα από πράγματα που αγαπάμε, βήμα βήμα, χρόνο με το χρόνο. Χρησιμοποιώντας την αγάπη για την οικογένεια και τους δεσμούς που την διέπουν σαν βάση, το Interstellar αφηγείται μια μεγαλύτερη ιστορία για την ανθρωπότητα και τα παιδιά της σε επίπεδο ειδών και αιώνων. Κάθε συζήτηση, κάθε γεγονός στην ταινία συνδέεται με βασικά θέματα της ανθρώπινης ύπαρξης: Τι κάνουμε για να επιβιώσουμε; Πώς μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να επιβιώσουν;
Το Interstellar είναι μια ταινία για εκείνους που “ταξίδεψαν” με το Cosmos του Carl Sagan ή με άλλα αντίστοιχα ντοκιμανταίρ που εξερεύνησαν την πνευματική διάσταση του διαστήματος. Η ταινία φτιάχνει πρωτότυπους κόσμους, εκείνους που θα μπορούσαμε να βρούμε σε σελίδες παλιών βιβλίων επιστημονικής φαντασίας και όχι κόσμους – παραλλαγές του «παγωμένου πλανήτη» ή του «πλανήτη με το νερό», που βλέπουμε κατά κόρον σε βαρετές ταινίες επιστημονικής φαντασίας.
Μαύρες τρύπες και λαμπερά αστέρια, πλανήτες νάνοι, δυνάμεις τις σχετικότητας που κάνουν τις στιγμές να μοιάζουν με δεκαετίες, πλάνα φτιαγμένα με εξαίρετη μαεστρία μας κάνουν να συνειδητοποιούμε πόσο μικροί είμαστε, θαρρείς σαν μυρμήγκια, μπροστά στην απεραντότητα του διαστήματος στο οποίο κάποια στιγμή, όμως, θα ψάξουμε για καταφύγιο.
Αν λοιπόν αγαπάτε την πραγματική επιστημονική φαντασία, δείτε το Interstellar σε πρώτη πανελλήνια τηλεοπτική μετάδοση την Κυριακή 18 Οκτωβρίου στις 22.00, αποκλειστικά από τα κανάλια Novacinema. Και ξαναδείτε το χάρη στην δυνατότητα εγγραφής που παρέχει ο αποκωδικοποιητής NovaBox+, ώστε να κρατήσετε την ταινία στην προσωπική σας ταινιοθήκη.