12 ταινίες… για κλάματα

του Γιώργου Κόκουβα

Θυμάστε την τελευταία φορά που κλάψατε σε κινηματογραφική αίθουσα; Φυσικά, δεν εννοούμε για τις περιπτώσεις που η ταινία αποδείχθηκε τόσο άθλια που κλαίγατε τα χρήματα του εισιτηρίου. Μιλάμε για εκείνες τις ταινίες που ποντάρουν στα δάκρυα των θεατών, στοχεύοντας με δακρύβρεχτες σκηνές χωρισμών, αποχωρισμών και χαμένου έρωτα κατευθείαν στις ευαίσθητες χορδές σας.

Μπορεί, κάθε φορά που σας πιάνει γοερό κλάμα μέσα στο σινεμά να προσπαθείτε να το κρύψετε από ντροπή, αλλά αν κοιτάξετε γύρω σας, θα δείτε πως πολλά ακόμη ζευγάρια μάτια έχουν υγρανθεί. Πολλές φορές μάλιστα, ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο έχουν έρθει μέχρι εκεί, για να δουν κάτι συγκινητικό και να εκτονωθούν. Αν πάλι εσείς προτιμάτε να σπαράζετε με την ησυχία σας ή με το άλλο σας μισό στην άνεση του σαλονιού σας, εμείς σας προτείνουμε να (ξανα)δείτε τις παρακάτω ταινίες, που αποδεδειγμένα έχουν κάμψει τις αντιστάσεις όχι μόνο των ευαίσθητων γυναικών, αλλά και των πιο σκληροτράχηλων ανδρών.

*Το Ημερολόγιο

«Έξι φορές το είδα, έξι φορές πέθανα στο κλάμα», μου εξομολογείται συνάδελφος που λατρεύει την ταινία και λατρεύει επίσης να κλαίει με την ταινία. «Σε επίπεδο να έχω κοκκινίσει και να τρέχουν οι μύξες!», μου αποκαλύπτει γελώντας. Πιθανότατα συγκινεί περισσότερο τις γυναίκες, αλλά μάλλον το καταφέρνει καλά: Η ιστορία που αφηγείται ο James Gardner προς την αγαπημένη του Gena Rowlands που πάσχει από Alzheimer, και ακολουθεί τις περιπέτειες ενός ζευγαριού που έζησε έναν συγκλονιστικό έρωτα, λυγίζει κάθε ερωτευμένο και μη κορίτσι. Ε, βοηθά και λίγο η παρουσία του –πρωτοεμφανιζόμενου τότε- Ryan Gosling.

*Τιτανικός

Όσο κι αν παλέψαμε να το αποφύγουμε, δεν μπορούσαμε να αφήσουμε εκτός το έπος του James Cameron. Δεκάδες χιλιάδες Έλληνες έκαναν ουρά στους κινηματογράφους εφοδιασμένοι με χαρτομάντιλα, για να δουν την ιστορία της Rose και του Jack, ενώ όταν έφτανε η ώρα της σύγκρουσης και της σανίδας μετά το ναυάγιο, οι αίθουσες βουβαίνονταν. Αν δεν κοίταζες την οθόνη, θα έβλεπες παντού μάτια που λαμπύριζαν. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Τιτανικός έκανε να κλάψει ακόμη και τον σκληροπύρηνικό… Κωνσταντίνο Μαρκορά. 

*Το όνομά μου είναι Σαμ

Ο Sean Penn αποδεικνύεται χαμαιλέων σε οποιονδήποτε ρόλο του δοθεί, και κλέβει την παράσταση ως Sam στην συγκινητική ιστορία ενός αυτιστικού πατέρα που προσπαθεί να κερδίσει την κηδεμονία της κόρης του. Η Michelle Pfeifer μας ρίχνει επίσης στα πατώματα με την ιστορία του δικού της γιου, ενώ η μικρή τότε Dakota Fanning και η μουσική των Beatles που συνοδεύει ολόκληρη την ιστορία βάζουν το κερασάκι στην δακρύβρεχτη τούρτα. Αγαπημένη σκηνή, η στιγμή που η μικρή αποκαλύπτει στον πατέρα της ότι προσπαθεί να είναι λιγότερο έξυπνη για να μοιάζει σε αυτόν…

*Ψηλά στον ουρανό

Το “Up” αποτελεί άλλο ένα επίτευγμα της Pixar, η οποία δείχνει να ανεβάζει συνεχώς τον πήχη: Από τα πρώτα κιόλας λεπτά, η συγκίνηση καρφιτσώνεται στις άκρες των ματιών μας, καθώς το δεκάλεπτο που διηγείται ολόκληρη την ζωή του ζευγαριού, από την γνωριμία τους ως παιδάκια, μέχρι τον θάνατο της γυναίκας, και το ανεκπλήρωτο όνειρό τους, θα μπορούσε να είναι από μόνο του μια αριστουργηματική μικρού μήκους ταινία.

*Lion King

Κι αν είστε τόσο σκληροτράχηλοι ώστε δεν σας άγγιξαν τα μπαλόνια του Up, σίγουρα τότε ο Μουφάσα θα είχε καταφέρει να σας λυγίσει πολλά χρόνια νωρίτερα. Από τα πλέον κλασικά αριστουργήματα της Disney, το Lion King απέδειξε πως τα κινούμενα σχέδια όχι μόνο απευθύνονται και σε ενηλίκους, αλλά και πως μπορούν να προκαλέσουν τα πιο έντονα συναισθήματα σε αυτούς. Ε, αν δεν ρίξατε έστω και ένα δάκρυ στην ατάκα «Σήκω, έχουμε δρόμο», θα πρέπει να επισκεφθείτε οφθαλμίατρο.

*PS I Love you

Ο Gerard Butler πεθαίνει, αλλά αφήνει στην αγαπημένη του γράμματα, τα οποία σταδιακά της υποδεικνύουν πώς να ξεπεράσει το πένθος της. Όπου υπάρχει έρωτας, θάνατος και ωραίοι πρωταγωνιστές, το κλάμα είναι εγγυημένο, τουλάχιστον για το γυναικείο φύλο. Το εύρημα με τα γράμματα που πάντα τελειώνουν με το υστερόγραφο «I love you» σφραγίζουν την συγκίνηση.

*Rain Man

Ο Tom Cruise παλεύει να αποφύγει, και στην συνέχεια να σουλουπώσει τον αυτιστικό του αδελφό, αλλά τελικά παίρνει το μάθημα της ζωής του, πλάι στον συγκλονιστικό και βραβευμένο με Όσκαρ για αυτή την ερμηνεία του, Dustin Hoffman. Η σκηνοθεσία απογειώνει την ιστορία και ο Cruise αποδεικνύει επιτέλους ότι ξέρει να παίζει – είναι κι αυτό, κατά μία έννοια, συγκινητικό.

*Ανθισμένες Μανόλιες

Συνάντηση γυναικείας κορυφής στην ταινία αυτή του 1989, όπου η Shally Field, η Dolly Parton, η Shirley McLane, η Daryl Hannah, η Olympia Doukakis και η νεαρή τότε Julia Roberts γίνονται μια ευαίσθητη αλλά δυνατή γυναικοπαρέα κάπου στην Λουιζιάνα, ακολουθώντας αυτό που όρισε ο συγγραφέας του έργου ως «η πορεία της αδερφής του προς τον θάνατο». «Εμείς πάντως, στο σινεμά, μοιράζαμε χαρτομάντιλα στις γύρω σειρές», μου αναφέρει συνάδελφος. Δεν έχω λόγο να την αμφισβητήσω.

*Το Κυνήγι της Ευτυχίας

Ο γιος του Will Smith, πριν ακόμη γίνει ένας ανήλικος αντιπαθητικός rapper, ήταν ένας υπέροχος μικρός ηθοποιός. Το απέδειξε στην πρώτη του εμφάνιση πλάι στον πατέρα του, στο συγκινητικό «Κυνήγι της Ευτυχίας», όπου ο Smith μένει άνεργος και απένταρος, και καταλήγει να διανυκτερεύει στα κρυφά με τον γιο του σε μια δημόσια τουαλέτα και να παρακαλά για ένα δωμάτιο στο άσυλο αστέγων. Οι επικριτές της ταινίας κάνουν λόγο για ύμνο στο αμερικανικό όνειρο και τον καπιταλισμό. Οι υπόλοιποι απλώς σκουπίζουν τα μάτια τους.

*Το Πράσινο Μίλι

Ο Tom Hanks, δεσμοφύλακας βαρυποινιτών, βρίσκεται αντιμέτωπος με την περίπτωση του χαρισματικού Michael Clarke Duncan (ο οποίος έφυγε από την ζωή προ ολίγων εβδομάδων), που καταδικάζεται σε θάνατο. Οι στιγμές που προχωρά το «Πράσινο Μίλι», την διαδρομή δηλαδή προς την εκτέλεσή του, συγκλόνισε την πλειοψηφία των θεατών και έκανε πολλούς να αναθεωρήσουν την άποψή τους για την ηλεκτρική καρέκλα. Σίγουρα, φυσικά, η πένα του Stephen King και η κάμερα του Frank Darabont που κρύβονται πίσω από την ιστορία έχουν τεράστιο μερίδιο της ευθύνης για την επιτυχία της ταινίας.

*Η Λίστα του Σίντλερ

Ένας ύμνος για την καλή πλευρά που κρύβουμε όλοι μέσα μας, το ανθρωπιστικό δράμα του Spielberg ακολουθεί την πορεία του Oskar Schindler, του Γερμανού που αποφάσισε να εγκαταλείψει τα άρια συναισθήματά του και να σώσει εκατοντάδες Εβραίους, δίνοντάς τους καταφύγιο. Ο Spielberg, άλλωστε, ξέρει πολύ καλά τη συνταγή ενός καλού δράματος: Πόλεμος, ολοκαύτωμα και ανθρωπισμός ισούνται με… βαλάντωμα.

*Το Κορίτσι μου

Ολοκληρώνουμε την λίστα με την ταινία που πιθανότατα αποτέλεσε το πρώτο μας παιδικό σοκ: Το αγόρι γνωρίζει το κορίτσι, δίνουν το πρώτο τους παιδικό φιλί, και ξαφνικά, το αγόρι πεθαίνει. Χρειάζεται τίποτα περισσότερο για να βάλουμε τα κλάματα στις τρεις παρά δέκα κάποιας Κυριακής, που το Mega θα προβάλλει και πάλι την ταινία; – Προφανώς είναι από τις αγαπημένες του διευθυντή προγράμματος, αλλά και δικές μας.