10 κλασικά αριστουργήματα για να δείτε στο Youtube

του Γιώργου Κόκουβα

Θυμάστε την εποχή που το Youtube έθετε όριο στην διάρκεια των videos που ανέβαζαν σε αυτό οι χρήστες του, περιορίζοντας το κάθε upload στα 10 λεπτά; Ευτυχώς, αυτές οι εποχές πέρασαν ανεπιστρεπτί, και πλέον η δημοφιλής «δεξαμενή» οπτικοακουστικού υλικού μπορεί να γεμίσει με ολόκληρες ταινίες.

Όταν μάλιστα αυτές οι ταινίες είναι αριστουργήματα της έβδομης τέχνης και σπάνια διαμαντάκια, που μετά βίας βρίσκεις ακόμη και σε video clubs, ενώ στο Youtube μπορείς να τα παρακολουθήσεις εντελώς δωρεάν, χωρίς καν να μπεις στην διαδικασία να κατεβάσεις torrents, η αξία γίνεται πραγματικά ανεκτίμητη.

Έτσι, εντοπίσαμε με ιδιαίτερη έκπληξη αρκετές από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών στο Youtube, ολόκληρες και με αγγλικούς ή και ελληνικούς υπότιτλους (σε όσες ταινίες δεν υπάρχουν, πλέον μπορείτε απλώς να πατήσετε κάτω δεξιά το σχετικό κουμπάκι και να επιλέξετε «Μεταγραφή υποτίτλων» - ορισμένες λέξεις του «ξεφεύγουν», αλλά με σχετικά καλή γνώση αγγλικών, μπορείτε άνετα να τις παρακολουθήσετε).

Ξεσκονίζουμε, λοιπόν, την σινεφίλ μας διάθεση και σπεύδουμε να συναντήσουμε τον Χίτσκοκ, τον Μπέργκμαν, τον Τσάπλιν και τον Κίτον, τον Κουροσάβα και πολλούς ακόμη μαέστρους της Ιστορίας του σινεμά, μέσα από 10 full movies στο Youtube, που μπορείτε να απολαύσετε ακριβώς από κάτω.

*Περσόνα, του Ίνγκαμ Μπέργκμαν

Από τις γνωστότερες και πιο εμβληματικές δημιουργίες του Σουηδού σκηνοθέτη, η «Περσόνα» του Μπεργκμαν ακολουθεί την σχέση μιας ηθοποιού που δεν μπορεί να μιλήσει και της νοσοκόμας της, μια σχέση που τελικά «ενώνει» τους δύο χαρακτήρες σε μία περσόνα, μέσα από μερικά εκ των πιο δυνατών κάδρων του παγκόσμιου σινεμά – ο ίδιος ο Μπέργκμαν θεωρεί πως πήγε την τέχνη του όσο πιο «μακριά» γινόταν με αυτή την ταινία. Παρακάτω μπορείτε να την απολαύσετε ολόκληρη, ενώ στο κανάλι του ίδιου χρήστη που μπορείτε να βρείτε εδώ, έχει ανέβει ολόκληρη η φιλμογραφία του σκηνοθέτη – προτείνουμε να ξεκινήσετε με τα «διαμάντια» Άγριες Φράουλες και Through A Glass Darkly.

*Ρασομόν, του Ακίρα Κουροσάβα

Ο Ιάπωνας μαέστρος καταπιάνεται με ένα απλό, αλλά βαθύ ζήτημα, με εξαιρετικά ευφυή τρόπο: Ένα έγκλημα διαπράττεται στο δάσος και σε ένα δικαστήριο καταθέτουν ο μοναδικός μάρτυρας και οι δύο εμπλεκόμενοι στο έγκλημα. Ο καθένας όμως δίνει διαφορετική εκδοχή των γεγονότων, και ο Κουροσάβα βρίσκει την ευκαιρία να αποδώσει την υποκειμενικότητα της αλήθειας και τις πολλές όψεις της, σε ένα ιαπωνικό αριστούργημα με οικουμενικές προεκτάσεις.

*12 Angry Men, του Sidney Lumet

Ευφυές και ενδεικτικό της ικανότητας του Lumet να πλάθει υπέροχα σενάρια, το 12 Angry Men αποδεικνύει πως δεν χρειάζονται πολλά εφέ για να απολαύσουμε αληθινό σινεμά: Όλη η ιστορία διαδραματίζεται σε μία και μοναδική αίθουσα, αυτήν ενός δικαστηρίου, όπου οι 12 ένορκοι πρέπει να καταλήξουν σε μια ομόφωνη απόφαση για την αθωότητα ή την ενοχή ενός κατηγορούμενου. Το σκορ ξεκινά με… 11-1 υπέρ της καταδίκης του, αλλά ο μοναδικός υπερασπιστής της αθωότητας δεν θα υποχωρήσει και τόσο εύκολα…

*The Rope, του Άλφρεντ Χίτσκοκ

Ο θείος Άλφι δεν σταματά να πειραματίζεται με τα όρια του ακαδημαϊκού σινεμά, και με τη «Θηλιά» του δοκιμάζει αυτό που λίγοι ως τώρα έχουν καταφέρει: Μια ταινία που αποτελείται από ένα και μόνο πλάνο, χωρίς ενδιάμεσα cut. Φυσικά, αυτό ήταν εκ των πραγμάτων αδύνατο να κατορθωθεί, αφού οι κάμερες της εποχής χωρούσαν κάθε φορά φιλμ που αντιστοιχούσε περίπου σε 20 λεπτά ταινίας. Έτσι, ο μετρ του σασπένς βρήκε διάφορα τεχνάσματα για να μην γίνουν αντιληπτές οι μεταβάσεις – δείτε την ταινία, που περιγράφει τον φόνο που διαπράττουν δύο νεαροί, μόνο και μόνο «επειδή μπορούν», και στην συνέχεια καλούν τους συγγενείς του θύματος για δείπνο, πάνω στο μπαούλο όπου τον έχουν κρυμμένο, και δοκιμάστε να εντοπίσετε τα… «κοψίματα».

*Μ, του Φριτς Λανγκ

Γερμανικός εξπρεσιονισμός στα καλύτερά του, το «Μ» του Γερμανού δημιουργού περιγράφει την απόφαση του υποκόσμου του Ντίσελντορφ να ενώσει τις δυνάμεις του για να τιμωρήσει έναν παιδεραστή που «χαλάει την πιάτσα» με την διαστροφή του. Ασπρόμαυρο, δυνατό, με έντονες αντιθέσεις και σκιάσεις, το σκοτεινό αυτό δημιούργημα του Λανγκ αποτελεί μία από τις κορυφαίες του ταινίες μετά το πέρασμα από τον βουβό στον ομιλούντα κινηματογράφο.

*Τα Φώτα της πόλης, του Τσάρλι Τσάπλιν

Ο μεγάλος Αμερικανός κωμικός της βουβής εποχής αντιστέκεται σθεναρά στην έλευση του ομιλούντος κινηματογράφου και καταφέρνει να προσφέρει στην Ιστορία της έβδομης τέχνης ένα ακόμη βουβό αριστούργημα το 1931: Τα «Φώτα της Πόλης» αποτελούν ένα από τα μεγαλύτερα καλλιτεχνικά επιτεύγματα του Τσάπλιν, καθώς όχι μόνο συνδυάζουν την αψεγάδιαστη ερμηνεία και προσέγγιση που αποδίδει ο ίδιος ο δημιουργός ως Σαρλό, αλλά καταφέρνει να προκαλέσει αβίαστο γέλιο και «ατόφια» συγκίνηση ταυτόχρονα, μέσω της ιστορίας του τυφλού κοριτσιού που ο ήρωας αποφασίζει να βοηθήσει.

*Με Κομμένη την Ανάσα, του Ζαν Λυκ Γκοντάρ

Θεωρείται η επίσημη έναρξη του κινήματος της Nouvelle Vague στο γαλλικό σινεμά και σόκαρε την εποχή με την τόλμη του, που ίσως σήμερα να μην γίνεται αντιληπτή: Ο Γκοντάρ θέλησε με αυτή την ταινία να «καταγγείλει» την παρακμή του σινεμά και του ακαδημαϊσμού του εκείνη την εποχή, σπάζοντας όλους τους κανόνες του: «Λάθος» ενώσεις πλάνων, αδιαφορία για την φυσική συνέχεια στο μοντάζ, «θολοί» χαρακτήρες, εναλλαγή μικρών και τεράστιων σε διάρκεια πλάνων, «τζαζ» αισθητική και έμφαση στον μοντερνισμό των ηρώων έβαλε την έβδομη τέχνη στην νέα της εποχή.

*Detour, του Edgar Ulmer

Άγνωστο εν πολλοίς διαμαντάκι – κάτι που έκανε ακόμη πιο ευχάριστη την έκπληξη όταν το εντοπίσαμε ολόκληρο στο Youtube, αυτό το νουάρ αριστούργημα του 1945 θεωρείται σήμερα ένα από τα γνήσια δείγματα που έθεσαν τους κανόνες του είδους. Ο «σκοτεινός» ήρωας, η ασπρόμαυρη νουάρ αισθητική, η ατμοσφαιρική αφήγηση και η πιο απολαυστική «femme fatale του δρόμου» που έχετε παρακολουθήσει ποτέ συνθέτουν το σκηνικό αυτού του υποτιμημένου αριστουργήματος, το οποίο ακολουθεί την πορεία ενός πιανίστα προς το Hollywood, όπου θέλει να συναντήσει την αγαπημένη του, αλλά στον δρόμο του συναντά… την καταστροφή την ίδια.

*The General, του Μπάστερ Κίτον

Το έτερο ιερό τέρας της βουβής κωμωδίας του Hollywood των ‘20s, ο εκπληκτικός Buster Keaton, σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί σε άλλο ένα δείγμα της ικανότητάς του να δημιουργεί υπερθέαμα από το μηδέν και να προκαλεί γαργαριστό γέλιο με τα απανωτά gag του. Στο «General», ο ήρωας του Keaton κρίνεται ανίκανος να υπηρετήσει στον Εμφύλιο Πόλεμο των ΗΠΑ, και αρκείται στο να προσέχει το αγαπημένο του τρένο, τον «Στρατηγό». Όταν, όμως, το τρένο, μαζί με την αγαπημένη του, χάνονται, ο ίδιος αποδεικνύει πως δεν είναι δειλός και ρίχνεται σε μια περιπέτεια, η οποία εκείνη την εποχή δεν συγκίνησε τους κριτικούς, αλλά με τα χρόνια αναδείχτηκε σε μία από τις σημαντικότερες ταινίες που έχουν γυριστεί ποτέ.

*La Dolce Vita, του Φεντερίκο Φελίνι

Μία από τις πιο γνωστές ταινίες του Ιταλού μαέστρου, η «Γλυκιά Ζωή» ακολουθεί έναν παπαράτσι (σε αυτή την ταινία πρωτοχρησιμοποιήθηκε ο όρος για τους lifestyle φωτογράφους που διατηρείται ακόμη και σήμερα) για μία εβδομάδα, κατά την οποία αμφιταλαντεύεται μεταξύ της αφρόκρεμας της Ρώμης και της ουσίας της ζωής. Μεγάλα ατού της ταινίας, οι ερμηνείες του Marcello Mastroianni και της Annita Ekberg, και φυσικά, η ίδια αιώνια πόλη και η Fontana di trevi.