Indomitable: Η πρώτη επική ταινία φαντασίας made in Greece

συνέντευξη στον Γιώργο Κόκουβα

«Αυτά τα πράγμα δεν γίνονται στην Ελλάδα». Με αυτά τα λόγια, μερικά χρόνια πριν, ένας καθηγητής κινηματογραφικής σχολής κοιτάζει το σενάριο του Θάνου Κερμίτση και του «κόβει τα φτερά». Αλλά όσο οι συνθήκες, οι πεποιθήσεις και το σκηνικό της τέχνης στην χώρα σου, σου κόβει τα φτερά, άλλο τόσο βρίσκεις τρόπους να πετάξεις. 

Κι εκείνο το σενάριο, όχι μόνο έχει ήδη γυριστεί, αλλά ο νεαρός σκηνοθέτης ξεκίνησε ήδη για το επόμενο, ακόμη πιο «ακατόρθωτο», ακόμη πιο «δεν-γίνονται-αυτά-στην-Ελλάδα» βήμα του: Επική ελληνική ταινία φαντασίας, βασισμένη σε comic. Σπαθιά, φανταστικοί τόποι, απαγωγές, μάχες, πανοπλίες και καταιγιστική δράση, χωρίς budget. Γίνεται;

Ο Θάνος Κερμίτσης, σκηνοθέτης της ταινίας «Τα Χρονικά του Δρακοφοίνικα: Αδάμαστος», απαντά καταφατικά και αισιόδοξα, παραχωρώντας συνέντευξη στο in2life, στην οποία μας μιλά για το πώς τα σχέδια του συνεργάτη του, Γιάννη Ρουμπούλια, θα μεταφερθούν απ’ το χαρτί στην οθόνη, γιατί η μέθοδος του crowdfunding αποτελεί το μέλλον της «ανεξαρτησίας» και γιατί σχεδόν κανείς στην Ελλάδα δεν ξεφεύγει από την πεπατημένη. 

Διαβάστε την συνέντευξη, απολαύστε το teaser trailer εδώ, και μέχρι την ολοκλήρωση των γυρισμάτων της ταινίας (αναμένεται μέσα στο 2013), συντονιστείτε εδώ για να δείτε πώς μπορείτε κι εσείς να συμβάλλετε σε αυτήν μέσω της πλατφόρμας του Groopio και του Indiegogo. 

---

Λίγα λόγια για την υπόθεση: Ένας αιχμάλωτος πολεμιστής δραπετεύει και προσπαθεί να γυρίσει στην πατρίδα του και την γυναίκα του, καταδιωκόμενος από τους αφέντες του. Ο βάρβαρος πολεμιστής απαγάγει την κόρη του στρατηγού, και η περιπέτεια συνεχίζεται...

---

*Ελληνική επική περιπέτεια φαντασίας. Γίνεται τελικά;

Φυσικά και γίνεται! Όλα μπορούν να γίνουν, αρκεί να υπάρχει θέληση! Σίγουρα είναι κάτι το οποίο το ελληνικό κοινό δεν έχει συνηθίσει να βλέπει (από Έλληνες),αλλά δεν θεωρώ ότι από μεράκι, αγάπη και ταλέντο έχουν να ζηλέψουν κάτι οι Έλληνες από άλλους κινηματογραφιστές (από budget σίγουρα, αλλά δεν είναι πάντα το μείζον θέμα αυτό).Το βασικό είναι να υπάρχει μια καλή ιστορία. Επομένως όπως συνηθίζω να λέω, δεν πρέπει να αναρωτιόμαστε αν γίνεται..αλλά πώς μπορεί να γίνει και ταυτόχρονα να πετύχει (κάτι που θα το δείξει ο χρόνος).

*Βασίσατε την χρηματοδότησή σας στη μέθοδο crowdfunding. Απέδωσε τους καρπούς που αναμένατε; Αποτελεί το μέλλον των ανεξάρτητων παραγωγών;

Το crowdfunding σίγουρα αποτελεί το μέλλον των ανεξάρτητων παραγωγών. Δίνεται η δυνατότητα στον κάθε κινηματογραφιστή να «μοιραστεί» το project του και ταυτόχρονα να κάνει το κοινό να αισθανθεί ότι «μετέχει» με την βοήθεια του στην δημιουργία μιας ταινίας.

Στην περίπτωση του «Αδάμαστου» μπορώ να πω πως η όλη ενασχόληση με το crowdfunding ήταν πολύ ενδιαφέρουσα ως διαδικασία. Ήταν η πρώτη φορά που έγινε κάτι τετοιο για μεγάλου μήκους ταινία στην Ελλάδα και στην αρχή ομολογώ πως δεν ξέραμε πως ακριβώς να κινηθούμε ή και τι ανταπόκριση μπορεί να είχε κάτι τέτοιο. Είναι μια διαδικασία που απαιτεί πολύ χρόνο ενασχόλησης. Μπορεί να μην απέδωσε τους καρπούς που αναμέναμε (μην ξεχνάμε βέβαια και την δύσκολη περίοδο που διανύουμε ως χώρα αλλά και το γεγονός πως η ταινία είναι ελληνόφωνη), αλλά πρέπει να αναφέρω πως χωρίς την συμμετοχή και την συνεισφορά του κόσμου (εντός και εκτός συνόρων) δεν θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε καν τα γυρίσματα. Χρωστάμε πολλά σε όλους τους ανθρώπους που πίστεψαν και πιστεύουν σε μας και αγκάλιασαν αυτήν την προσπάθεια απο την αρχή, ελπίζουμε το αποτέλεσμα να τους χαροποιήσει.

*Γιατί ως τώρα κανένας Έλληνας κινηματογραφιστής δεν είχε στραφεί σοβαρά στην φαντασία ή στη μεταφορά comic/graphic novel στη μεγάλη οθόνη;

Το αναρωτιέμαι συχνά αυτό. Μπορεί να μην εκφράζουν ορισμένους κινηματογραφιστές τα είδη αυτά. Έχω ακούσει πάρα πολλά και καταλήγω στο ότι αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή κυκλοφορούν διάφορα «στερεότυπα», όπως π.χ. ότι κάθε τέτοια ταινία απαιτεί υπέρογκο budget (πράγματι μπορεί να συμβαίνει αυτό, αλλά εξαρτάται τι ιστορία έχει κάποιος να πει), ότι κάτι τέτοιο είναι προνόμιο μόνο των μεγάλων αμερικάνικων στούντιο... Επίσης ισχύει και το γεγονός ότι επειδή κάποια συγκεκριμένα είδη αποτελούν πετυχημένες συνταγές στον ελληνικό κινηματογράφο, δεν γίνεται προσπάθεια για κάτι διαφορετικό (πλην μερικών εξαιρέσεων).

Θεωρώ πως το κυριότερο όμως είναι η νοοτροπία του ότι «Τέτοια πράγματα δεν γίνονται στην Ελλάδα». Εκεί στέκομαι γιατί το έχω ζήσει και σε προσωπική βάση. Κατα την φοίτηση μου στην Σχολή Σκηνοθεσίας, και ενώ προετοίμαζα την μικρού μήκους ταινία «Τρωγλοδύτες»,ένας καθηγητής μου, μού είχε πει την παραπάνω φράση θεωρώντας πως η εν λόγω ταινία (πολεμική/τρόμου και βασισμένη σε κόμικ) δεν μπορούσε να γίνει. Κι όμως,έγινε.Αυτό που θέλω να πω είναι πως κανείς δεν μπορεί να μας πει τι μπορούμε και τι δεν μπορούμε να κάνουμε (και ισχύει για τα πάντα αυτό). Δεν χρειάζεται γκρίνια και αρνητικότητα. Θέληση χρειάζεται, επιμονή, προσαρμοστικότητα και πολλή δουλειά. Και καλούς φίλους και συνεργάτες στο πλάι μας.

*Οι αμερικανικές κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές επικού χαρακτήρα σημειώνουν τεράστια επιτυχία. Ποιες είναι οι βλέψεις των «Χρονικών…»; Θα επιχειρήσει ο «Αδάμαστος» διεθνή καριέρα;

Η τηλεόραση αυτην την στιγμή στην Αμερική είναι πιστεύω ο νέος Κινηματογράφος (με την ποιότητα που διακρίνει τις σειρές σε κάθε τομέα,την στιγμή που τον κινηματογράφο κυρίως κατακλυζουν remakes, reboots κλπ). Κάτι που πρέπει να ειπωθεί, πολύ σημαντικό, είναι πως δεν πρέπει να μπαίνει κανείς στην διαδικασία να συγκρίνει τις αμερικάνικες παραγωγές (κινηματογραφικές και τηλεοπτικές) με μια ανεξάρτητη παραγωγή και δη low budget (ακούγεται προφανές,αλλά δεν είναι πάντα δυστυχώς). Ο «Αδάμαστος» σίγουρα θα επιχειρήσει να επικοινωνήσει και με το διεθνές κοινό, μέσω Κινηματογραφικών Φεστιβάλ, όταν ολοκληρωθεί, και ο χρόνος θα δείξει. Όσο για τις βλέψεις… διακρίνω μια υπόνοια ερώτησης για sequel, η οποία όμως φοβάμαι πως θα μείνει αναπάντητη!

*Πώς βλέπετε το σκηνικό του νέου ελληνικού filmmaking; Κινείται κάτι καινούριο;

Θετικό το βλέπω, παρ’όλες τις δυσκολίες του κινηματογραφείν (και ειδικά του κινηματογραφείν σε μια χώρα εν μέσω οικονομικής κρίσης). Υπάρχουν πολλοί νέοι άνθρωποι με ταλέντο και μεράκι, που το μόνο που χρειάζονται είναι να τους δοθεί το βήμα, οι ευκαιρίες και οι συνθήκες να κάνουν το σινεμά που τους εκφράζει. Συνεχώς κινούνται τα πράγματα, καθώς η τεχνολογία έχει προσφέρει λύσεις και εργαλεία για τον κινηματογράφο που πριν μερικά χρόνια δεν υπήρχαν.

*Ένα θετικό και ένα αρνητικό του να γυρίζει κανείς ταινία στην Ελλάδα.

Θετικό σίγουρα ο τόπος, ο καιρός αλλά και οι άνθρωποι.Τρία πράγματα που είναι σαν ένα. Αρνητικό, το ότι οι άνθρωποι τείνουν να σκέφτονται αρνητικά.

*Πώς είναι να γυρίζεις μια ταινία με σχετικά χαμηλό budget; Ποιες δυσκολίες συναντήσατε;

Είναι μια πολύ όμορφη εμπειρία το να γυρίζεις μια ταινία, ό,τι budget και να έχει, αρκεί να αγαπάς αυτό που κάνεις. Στην δική μας περίπτωση, η έλλειψη budget βάζει πολλά εμπόδια στον δρόμο μας, αλλά ταυτόχρονα μας φέρνει όλους πιο κοντά σαν ομάδα για να τις αντιμετωπίσουμε δημιουργικά. Από δυσκολίες γενικά άλλο τίποτα, ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό, εξοπλισμό, χρήματα για να καλυφθούν σημαντικά έξοδα, you name it. Ήμασταν προετοιμασμένοι απο την αρχή όμως, δεν μας πτοεί τίποτα, ηθοποιοί και συνεργείο έχουμε γίνει μια γροθιά, μια μικρή οικογένεια που τα αντιμετωπίζει όλα με θετική ενέργεια, χιούμορ και εφευρετικότητα.

Φυσικά οι δυσκολίες δεν είναι πάντα πρακτικές, πολλές φορές ακόμα και ο καιρός ήταν εναντίον μας. Σε γενικές γραμμές πάντως το Ανεξάρτητο-Αντάρτικο (όπως συνηθίζω να το αποκαλώ) Σινεμά, απαιτεί μεγάλα ψυχολογικά αποθέματα και τεράστια ψυχραιμία. Πρέπει να είναι κανεις έτοιμος να προσαρμοστεί στις εκάστοτε συνθήκες, να κάνει υποχωρήσεις για το καλό της ταινίας αλλά και να ξεπεράσει τις αντοχές του για να πετύχει το αποτέλεσμα που αποζητά. Θα το χαρακτήριζα ένα πολύ καλό “Boot-Camp”.

Το σημαντικό πρόβλημα βέβαια για μικρές και ανεξάρτητες παραγωγές είναι η διανομή... Εκεί κρίνονται πολλά, γιατί τελικά αν η ταινία δεν φτάσει στον παραλήπτη της, που είναι το κοινό, τότε ποιο το νόημα;

*Σε ποιο στάδιο βρίσκεται η παραγωγή του “Indomitable”; Δώστε μας μια γεύση από τα παρασκήνια. Ποιο περιστατικό σας έκανε να γελάσετε/να συγκινηθείτε/να αγανακτήσετε ή γενικά σας έρχεται στο μυαλό από την ως τώρα προσπάθεια;

Τον Ιούλιο σταματήσαμε για το καλοκαίρι,έχοντας ολοκληρώσει το 50% των γυρισμάτων. Τον Οκτώβρη θα ξεκινήσουμε πάλι, με γεμάτες μπαταρίες, με στόχο να έχουμε ολοκληρώσει τα γυρίσματα το πολύ μέχρι την Άνοιξη, έτσι ώστε μέχρι το τέλος του 2013 η ταινία να είναι έτοιμη και αν βέβαια βρεθεί διανομή, να προβληθεί, ενώ θα σταλεί και σε διάφορα Φεστιβάλ.

Όσο για τα γυρίσματα, θυμάμαι ένα σχετικά πρόσφατο περιστατικό. Ήταν Μάιος και είχαμε πάει στην Πάρνηθα για μια σκηνή. Έπρεπε να περπατήσουμε αρκετά για να φτάσουμε σε ένα απόμερο σημείο μέσα στο δάσος. Τα προγνωστικά του καιρού τα οποία είχαμε ελέγξει, έδειχναν απλή συννεφιά με ηλιοφάνεια. Ο καιρός όμως είχε άλλα σχέδια… Όχι μόνο άρχισε να βρέχει, αλλά ο ουρανός σκοτείνιασε και άρχισε να ρίχνει και χοντρό χαλάζι. Και εμείς ήμασταν τουλάχιστον 10 λεπτά μακριά από τα αυτοκίνητα. Ευτυχώς προλάβαμε και γυρίσαμε την σκηνή(!) ακόμα και εν μέσω βροχής, ενώ στην συνέχεια πήραμε τον δρόμο της επιστροφής, με την σκουριά να τρέχει από τις πανοπλίες. Ευτυχώς παρ’ όλο τον εκνευρισμό για τα καπρίτσια που μας έκανε ο καιρός, επιζήσαμε χωρίς να πάθουμε πνευμονία και χωρίς απώλειες σε εξοπλισμό. Ενώ φεύγαμε βέβαια απο το βουνό η βροχή σταμάτησε. Νόμος του Μέρφι για τον κινηματογράφο..; Τώρα το θυμόμαστε και γελάμε εννοείται.