5 ταινιάρες με σκηνές αληθινού σεξ

Το σινεμά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η αόρατη γραμμή που δένει την πραγματικότητα με τη φαντασία και τα όνειρα. Από τη μία οι πομποί (σκηνοθέτες και ηθοποιοί δίνουν σάρκα και οστά στο σενάριο μπροστά στην οθόνη μας) κι από την άλλη οι δέκτες (οι θεατές που κρυφοκοιτούν καθισμένοι αναπαυτικά σε μια αίθουσα ή στο σπίτι τους). Δεν είναι λίγες οι φορές ωστόσο που το σινεμά ξεβολεύει τον θεατή. Για κάποιο περίεργο αυτό συμβαίνει όταν προβάλλονται αληθινές σκηνές σεξ σε κάποιο έργο.

Θέμα που παραμένει ταμπού κι ακόμη δεν έχει απενεχοποιηθεί, με αποτέλεσμα οι σκηνές σεξ να «δικαιολογούνται» μόνο σε ταινίες πορνό για μεγάλη μερίδα του κοινού. Για αυτόν τον λόγο θα παρουσιάσουμε 5 εξαιρετικές ταινίες με αληθινές σκηνές σεξ, που αξίζει να παρακολουθήσεις.

Τhe Idiots του Λαρς Φον Τρίερ (1998)

O Λαρς Φον Τρίερ είναι αδιαμφισβήτητα ένας από τους μεγαλύτερους προβοκάτορες στην ιστορία του σινεμά. Στην 5η του ταινία ακολουθεί πιστά όλους τους κανόνες του Δόγματος 95 (κόκκος στο φιλμ, κάμερα στο χέρι, γυρίσματα αποκλειστικά σε φυσικούς χώρους) και φέρνει στη μεγάλη οθόνη ένα από τα πιο πολυσυζητημένα φιλμ του ευρωπαϊκού σινεμά! Μη φωνάζεις. Παρακολουθεί με την κάμερα του μια παρέα αστών που ζουν σε ένα κοινοβιακού τύπου σπίτι και μοιράζονται το κοινό τους ενδιαφέρον για την ανθρώπινη ηλιθιότητα. Μέσα από μια σειρά απονενοημένων περιστατικών και μιας σκηνής σεξ που έμεινε στην κινηματογραφική ιστορία, σοκάρει εκτός από τις Κάννες και μεγάλο μέρος του κοινού που την παρακολούθησε. Μια σκωπτική ματιά πάνω στην υπερκαταναλωτική αστική τάξη που παλεύει με την κενότητά της και διερωτάται για τη σημασία της ύπαρξης της. Επιβάλλεται να την δεις.

Η Ζωή της Αντέλ του Αμντελατίφ Κεσίς (2013)

Με διάρκεια που ξεπερνά τις τρεις ώρες, η Ζωή της Αντέλ είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες που είδαμε στο ευρωπαϊκό σινεμά τα τελευταία χρόνια και δεν αξίζει να μείνει στη συνείδηση του κόσμου μόνο για τις μεγάλες σε διάρκεια σκηνές λεσβιακού σεξ ανάμεσα στις πρωταγωνίστριες Αντέλ Εξαρχόπουλος και Λία Σεϊντού. Αντίθετα θα ήταν καλό να την παρακολουθήσεις για την αφοπλιστική σκηνοθετική ματιά πάνω στην εφηβική σεξουαλικότητα και τον τρόπο που παρουσιάζει μια ιστορία αγάπης, ανάμεσα σε ανθρώπους που εκτός από το σώμα τους εξερευνούν και τα συναισθήματά τους. Βασισμένη στις εξαιρετικές ερμηνείες και τον ρυθμό που κρατά αριστοτεχνικά ο Κεσίς, Η Ζωή της Αντέλ είναι αναμφίβολα μια ωδή στον έρωτα κι έπειτα στην απώλεια αυτού.

Baise Moi των Βιρζινί Ντεπάντ και Κοραλί Τρίνι Τι (2000)

Αν ψάχνεις την ταινία πρόκληση σε μια ήδη «προκλητική» λίστα τότε την βρήκες στο Baise Moi των Βιρζινί Ντεπάντ και Κοραλί Τρίνι Τι, που κυκλοφόρησε το 2000 κι ακόμα συζητιέται στους σινεφίλ κύκλους για τη σκληρότητα της και ίσως την πιο ανατριχιαστική σκηνή βιασμού που γυρίστηκε ποτέ στο σινεμά. Σκηνοθετημένη από δύο γυναίκες και με πρωταγωνίστριες δύο πρώην πορνοστάρ, κατηγορήθηκε από πολλούς ως τουλάχιστον χυδαία κι αναδείχθηκε σε κλασική περίπτωση Love or hate film.

Άξιο τέκνο του New French Extremity (που περιλαμβάνει μια ευρεία γκάμα ταινιών από το Mόνος Εναντίον Όλων και το Μη Αναστρέψιμος του Γκασπάρ Νοέ μέχρι και το Martyrs του Πασκάλ Λουζιέ) το φιλμ περιγράφει την ιστορία μιας πόρνης και μιας πρωταγωνίστριας ταινιών πορνό, που γνωρίστηκαν τυχαία στο δρόμο, ανακαλύπτουν την ελευθερία και την αυτοδιάθεσή τους, κάνοντας έρωτα ή σκοτώνοντας κατ' επιλογήν όποιο αρσενικό συναντήσουν στην περιπλάνησή τους.

Με βιντεοκλιπάδικη σκηνοθεσία κι ασεβές σενάριο λατρεύτηκε σε φεμινιστικούς κύκλους, ενώ κάποιοι πολέμιοί της εξακολουθούν να την χαρακτηρίζουν μισανδρική. Αξίζει να ξεβολευτείς και να της δώσεις μια ευκαιρία.

The Brown Bunny του Βίνσεντ Γκάλο (2003)

To 2003, το Φεστιβάλ των Καννών σημαδεύτηκε από μια ταινία «σκάνδαλο», την οποία σκηνοθέτησε ο ηθοποιός Βίνσεντ Γκάλο. Το όνομα αυτής The Brown Bunny κι ο λόγος που σόκαρε όσους την είδαν ήταν η αληθινή σκηνή στοματικού έρωτα ανάμεσα στην Κλόε Σεβίνι και τον σκηνοθέτη/ πρωταγωνιστή του φιλμ.

Ωστόσο είναι άδικο να μείνει στη μνήμη μας το Brown Bunny λόγω του ντόρου που προκλήθηκε για τη συγκεκριμένη σκηνή. Κι αυτό συμβαίνει γιατί πρόκειται για ένα εξαιρετικό road movie των 2000s, ένα σπαρακτικό ερωτικό γράμμα στην απώλεια, γραμμένο από έναν εύθραυστο συναισθηματικά άνθρωπο που κόπηκε η καρδιά του στα δυο κι αναζητά μέσα από ευκαιριακούς έρωτες της μιας βραδιάς, να την νιώσει ξανά να χτυπά στο στήθος του.

Ζει λοιπόν τη μέρα της μαρμότας, συμμετέχοντας σε αγώνες μοτοσικλέτας όσο οι θύμησες τον γονατίζουν. Ρεαλιστική σκηνοθεσία, υπόκωφες ερμηνείες κι αριστουργηματικό σάουντρακ από τον Τζον Φρουσιάντε των Red Hot Chili Peppers.

9 Songs του Μάικλ Γουόντερμποτομ (2004)

O σκηνοθέτης του υπέροχου 24 Hour Party People, φτιάχνει ίσως την πιο τολμηρή ταινία που παίχτηκε σε mainstream σινεμάδες. To story της φαντάζει απλό, μα είναι ιδιαίτερα έξυπνο. Ένα αγόρι κι ένα κορίτσι, που ερωτεύονται, παθιάζονται, χωρίζουν και κάθε φορά συνευρίσκονται με ένα διαφορετικό τραγούδι. Εννιά τραγούδια λοιπόν κι εννιά διαφορετικές ερωτικές συνευρέσεις για δύο ήρωες που δεν μιλούν πολύ, ανταλλάσσοντας συνήθως ελάχιστες κουβέντες μεταξύ τους.

Αφήνουν στα κορμιά τους την επικοινωνία, δίνοντας εξαιρετικές σωματικές ερμηνείες, όσο τα ηχεία μας μπουκώνουν με τους ήχους των Black Rebel Motorcycle Club, των Primal Scream, των Elbow, των Franz Ferdinand και των υπολοίπων σε έναν φόρο τιμής στις στιγμές που μοιραστήκαμε σε έναν κρεβάτι και θα θυμόμαστε μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Όλες οι Ταινίες