7 βιογραφικές ταινίες που πρέπει να δεις
Στήνουμε μαραθώνιο με τις καλύτερες βιογραφικές ταινίες της πιάτσας και σε προσκαλούμε να πάρεις θέση δίπλα μας.
Αυτές τις μέρες είναι σίγουρο πως μας λείπει πολύ η καθιερωμένη βόλτα στο αγαπημένο μας σινεμά για να δούμε εκείνη την πολυαναμενόμενη ταινία που περιμέναμε καιρό να δούμε στο πανί. Αυτή την βόλτα λοιπόν, οι περισσότεροι την αναπληρώνουμε στο σπιτικό μας σινεμαδάκι, βάζοντας να παίζουν ταινίες που αγαπάμε πολύ κι άλλες που ποτέ δεν προλάβαμε να δούμε στην ώρα τους. Κάπως έτσι και τώρα, αποφασίσαμε να κάνουμε έναν μαραθώνιο με βιογραφικές ταινίες. Ηθοποιοί, μουσικοί και συγγραφείς, ενσαρκώθηκαν ξανά στη μεγάλη οθόνη μέσα από ανατριχιαστικές ερμηνείες που ποτέ δεν ξεπεράσαμε. Πιάσε τα ποπ κορν και ξεκινάμε
Capote του Bennet Miller (2005)
O Philip Seymour Hoffman ήταν ίσως ο καλύτερος ηθοποιός της γενιάς του κι έφυγε απροσδόκητα νωρίς, νικημένος από τα πάθη του. Στο Capote ερμηνεύει συγκλονιστικά τον εκκεντρικό και ιδιοφυή συγγραφέα Τruman Capote τον καιρό που εμπνεύστηκε το βιβλίο του Εν Ψυχρώ. Ο Hoffman σήκωσε το Όσκαρ Ά Ανδρικού Ρόλου εκείνης της χρονιάς μαζί με όποιο άλλο βραβείο βρέθηκε στον δρόμο του, απολύτως δικαιολογημένα.
Αισθαντικός, είρων, με μια συγκινητική πένα κι έναν εύθραυστο χαρακτήρα, συνέβαλλε τα μέγιστα στη δημιουργία μιας από τις καλύτερες βιογραφίες που είδαμε στο σινεμά. Ο σκηνοθέτης Bennett Miller έστησε παράλληλα μια εξαιρετική απόδοση της εποχής, παραδίδοντας σεμιναριακή σκηνοθεσία στο κομμάτι της ατμόσφαιρας.
Bohemian Rhapsody του Bryan Singer (2018)
Όταν ξεκίνησε το project της μεταφοράς της ζωής του Freddie Mercury στη μεγάλη οθόνη, ο επικρατέστερος για να αναλάβει τον ρόλο του ήταν ο Sacha Baron Cohen με τους fans του Borat να έχουμε ανέβει στα τραπέζια από τη χαρά μας. Λόγω διαφωνιών ωστόσο ο Cohen αποχώρησε κι ο Rami Malek (Mr Robot λέμε και κλαίμε) έμελλε να πρωταγωνιστήσει σε έναν ρόλο που θα τον ακολουθεί σε όλη του τη ζωή, τσιμπώντας παράλληλα το αγαλματίδιο του θείου Όσκαρ.
Ο Malek κατάφερε να χωρέσει στα παπούτσια του Mercury καθώς πέρα από την ομοιότητα, πέτυχε αυτή την καλλιτεχνική τσαχπινιά του Freddie που τον οδήγησε με τους Queen στην κορυφή του κόσμου και στον θρόνο του εμβληματικότερου performer που είδαμε ποτέ. Στη μάχη που έδωσε με το Aids, από την οποία νικήθηκε, άγγιξε τις ευαίσθητες χορδές όλου του πλανήτη που σιγοτραγουδούσε πως το show πρέπει να συνεχιστεί.
JFK του Oliver Stone (1991)
Πολλά μπορούν να ειπωθούν για τον χαρακτήρα του Oliver Stone και τις απόψεις του για τον κινηματογράφο, όμως δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην παραδέχεται τις σκηνοθετικές του αρετές. Στο JFK δημιουργεί μια βαθιά πολιτική ταινία, με το φάντασμα του αγαπημένου προέδρου των Η.Π.Α. να πλανάται σε όλη την ταινία. Ο Stone ωστόσο, επικεντρώνεται στα γεγονότα που οδήγησαν στη δολοφονία του JFK μέσα από ένα καστ όνειρο για τη δεκαετία του 1990 (Tommy Lee Jones, Kevin Costner, Kevin Bacon, Gary Oldman, Donald Sutherland, Joe Pesci, Sissy Spacek) το οποίο και καθοδηγεί μαεστρικά. Ένα δικαστικό θρίλερ από το πάνω ράφι της ποιότητας και μια από τις πλέον χαρακτηριστικές ταινίες της τιμημένης δεκαετίας του 90, που επιβάλλεται να δεις αν δεν το έχεις κάνει ήδη.
Walk the Line του James Mangold (1995)
Υπάρχουν οι μουσικοί κι υπάρχει κι ο Johnny Cash. Αντίστοιχα υπάρχουν ηθοποιοί κι υπάρχει ο Joaquin Phoenix. Όπως καταλαβαίνεις λοιπόν το Walk the Line, είναι μια εξαιρετική ταινία με αυτόν τον άτιμο τον Phoenix να αναγκάζει και τον πιο δύσπιστο και κακότροπο κριτικό να υποκλιθεί στο ταλέντο. Ακολουθώντας τον Άντρα με τα Μαύρα, ο James Mangold (τσέκαρε οπωσδήποτε το Identity που έχει σκηνοθετήσει) μας δίνει ένα υπέροχο biopic που ξετυλίγει την ιστορία ενός από τους πλέον επιδραστικούς μουσικούς που γνώρισε η ανθρωπότητα. Εκκεντρικός, παθιασμένος, outlaw κι επαναστάτης με αιτία ο Cash, μέσα από την ερμηνεία του Joaquin της καρδιάς μας συναντά τη Reese Witherspoon ως June Carter (μουσικός και γυναίκα της ζωής του Cash) κι οι θεατές απλά δεν έχουν λόγια.
La Vie En Rose του Olivier Dahan (2007)
H Marion Cotiillard είναι δίχως άλλο η καλύτερη γαλλίδα ηθοποιός της γενιάς της. Όταν λοιπόν ο Olivier Dahan έβαλε μπρος το project για τη ζωή της Édith Piaf, με πρωταγωνίστρια την Cotillard, όλος ο σινεφίλ κόσμος περίμενε με αγωνία το αποτέλεσμα. Η αναμονή κι οι προσδοκίες δικαιώθηκαν, μιας και η σπαραξικάρδια ερμηνεία της Marion βραβεύτηκε με το Όσκαρ Α Γυναικείου Ρόλου.
Σίγουρα πρόκειται για μια βιογραφία που σέβεται τον εαυτό της και παρακολουθεί ενδοσκοπικά όλες τις πτυχές της ζωής της Piaf, που κατάφερε να γίνει ένα larger than life σύμβολο. Με την ταινία να πέφτει στους ώμους της πρωταγωνίστριας κι εκείνη να ανταποκρίνεται πλήρως, το La Vie En Rose δεν παύει μέχρι και σήμερα σχεδόν 15 χρόνια μετά να παραμένει εκείνο το γλυκόπικρο κινηματογραφικό λικέρ με άρωμα τριαντάφυλλο, που ξυπνά αναμνήσεις και θύμησες από το φινετσάτο παρελθόν που αγαπήσαμε.
Frida της Julie Taylor (2002)
Η Salma Hayek είχε όνειρο ζωής να ερμηνεύσει τη Frida Kahlo και τα κατάφερε, δίνοντας μια αποστομωτική ακόμη και για τους επικριτές της ερμηνεία. Πλάι της ο Alfred Molina με τεράστιο ερμηνευτικό εκτόπισμα και ταλέντο, δίνει κι εκείνος την ερμηνεία της ζωής του, ως ο άντρας της Kahlo Diego Rivera, σε ένα σαγηνευτικό biopic που μοιάζει βγαλμένο από περιήγηση σε μια αόρατη παγκόσμια πινακοθήκη.
Η Frida άρχισε να ζωγραφίζει εντατικά μετά από ένα τραγικό ατύχημα με λεωφορείο σε εφηβική ηλικία που της άφησε βαριά αναπηρία την οποία ξεπέρασε αρχικά αλλά την ακολούθησε αργότερα μέχρι το τέλος της ζωής. Τούτο το γεγονός επηρέασε την τέχνη της, στην οποία έδωσε μια ψυχαναλυτική προέκταση, αποτίνοντας φόρο τιμής στο τραυματισμένο σώμα, που συνδέεται με τα πάθη της ψυχής.
Η Hayek έχοντας μελετήσει μήνες ολόκληρους τη ζωή της Kahlo δίνει μια τρομερά ισοβαρή και αισθαντική ερμηνεία, σε μια από τις καλύτερες βιογραφίες που είχαμε την τύχη να δούμε στο σινεμά.
Social Network του David Fincher (2010)
Ο David Fincher έχοντας κάνει τα Seven, Fight Club και Zodiak δεν χρειαζόταν κανένα άλλο φιλμ, για να αφήσει ανεξίτηλη την κινηματογραφική του σφραγίδα ως ένας από τους μεγαλύτερους Αμερικανούς σκηνοθέτες όλων των εποχών. Ωστόσο με το Social Network κατάφερε να δώσει ακόμη ένα αριστούργημα που περιγράφει τη ζωή του Mark Zuckerberg πριν φέρει την social media επανάσταση σε ολόκληρο τον κόσμο, με το δημιούργημά του που ακούει στο όνομα Facebook.
O Fincher καταγράφει με ιδιοφυή τρόπο πίσω από την κάμερα την ιστορία που άλλαξε ολόκληρο τον κόσμο της πληροφορίας όπως τον γνωρίζαμε για σχεδόν δύο χιλιετίες. Mε την ηλεκτρισμένη κεντρική ερμηνεία του Jesse Eisenberg (που ερμηνεύει τον Zuckerberg) σκιαγραφείται ο τρόπος που στήθηκε η social media πλατφόρμα που κατέκτησε τον πλανήτη, μέσα από παράλληλες ιστορίες, φιλίας, έρωτα, προδοσίας κι απληστίας.
Με ένα σκηνοθετικό κρεσέντο, στο Social Network έχουμε ένα δείγμα σπουδαίου αμερικανικού κινηματογράφου με τρομερό ρυθμό κι αυξανόμενη αγωνία, μέχρι το τέλος.
Capote του Bennet Miller (2005)
O Philip Seymour Hoffman ήταν ίσως ο καλύτερος ηθοποιός της γενιάς του κι έφυγε απροσδόκητα νωρίς, νικημένος από τα πάθη του. Στο Capote ερμηνεύει συγκλονιστικά τον εκκεντρικό και ιδιοφυή συγγραφέα Τruman Capote τον καιρό που εμπνεύστηκε το βιβλίο του Εν Ψυχρώ. Ο Hoffman σήκωσε το Όσκαρ Ά Ανδρικού Ρόλου εκείνης της χρονιάς μαζί με όποιο άλλο βραβείο βρέθηκε στον δρόμο του, απολύτως δικαιολογημένα.
Αισθαντικός, είρων, με μια συγκινητική πένα κι έναν εύθραυστο χαρακτήρα, συνέβαλλε τα μέγιστα στη δημιουργία μιας από τις καλύτερες βιογραφίες που είδαμε στο σινεμά. Ο σκηνοθέτης Bennett Miller έστησε παράλληλα μια εξαιρετική απόδοση της εποχής, παραδίδοντας σεμιναριακή σκηνοθεσία στο κομμάτι της ατμόσφαιρας.
Bohemian Rhapsody του Bryan Singer (2018)
Όταν ξεκίνησε το project της μεταφοράς της ζωής του Freddie Mercury στη μεγάλη οθόνη, ο επικρατέστερος για να αναλάβει τον ρόλο του ήταν ο Sacha Baron Cohen με τους fans του Borat να έχουμε ανέβει στα τραπέζια από τη χαρά μας. Λόγω διαφωνιών ωστόσο ο Cohen αποχώρησε κι ο Rami Malek (Mr Robot λέμε και κλαίμε) έμελλε να πρωταγωνιστήσει σε έναν ρόλο που θα τον ακολουθεί σε όλη του τη ζωή, τσιμπώντας παράλληλα το αγαλματίδιο του θείου Όσκαρ.
Ο Malek κατάφερε να χωρέσει στα παπούτσια του Mercury καθώς πέρα από την ομοιότητα, πέτυχε αυτή την καλλιτεχνική τσαχπινιά του Freddie που τον οδήγησε με τους Queen στην κορυφή του κόσμου και στον θρόνο του εμβληματικότερου performer που είδαμε ποτέ. Στη μάχη που έδωσε με το Aids, από την οποία νικήθηκε, άγγιξε τις ευαίσθητες χορδές όλου του πλανήτη που σιγοτραγουδούσε πως το show πρέπει να συνεχιστεί.
JFK του Oliver Stone (1991)
Πολλά μπορούν να ειπωθούν για τον χαρακτήρα του Oliver Stone και τις απόψεις του για τον κινηματογράφο, όμως δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην παραδέχεται τις σκηνοθετικές του αρετές. Στο JFK δημιουργεί μια βαθιά πολιτική ταινία, με το φάντασμα του αγαπημένου προέδρου των Η.Π.Α. να πλανάται σε όλη την ταινία. Ο Stone ωστόσο, επικεντρώνεται στα γεγονότα που οδήγησαν στη δολοφονία του JFK μέσα από ένα καστ όνειρο για τη δεκαετία του 1990 (Tommy Lee Jones, Kevin Costner, Kevin Bacon, Gary Oldman, Donald Sutherland, Joe Pesci, Sissy Spacek) το οποίο και καθοδηγεί μαεστρικά. Ένα δικαστικό θρίλερ από το πάνω ράφι της ποιότητας και μια από τις πλέον χαρακτηριστικές ταινίες της τιμημένης δεκαετίας του 90, που επιβάλλεται να δεις αν δεν το έχεις κάνει ήδη.
Walk the Line του James Mangold (1995)
Υπάρχουν οι μουσικοί κι υπάρχει κι ο Johnny Cash. Αντίστοιχα υπάρχουν ηθοποιοί κι υπάρχει ο Joaquin Phoenix. Όπως καταλαβαίνεις λοιπόν το Walk the Line, είναι μια εξαιρετική ταινία με αυτόν τον άτιμο τον Phoenix να αναγκάζει και τον πιο δύσπιστο και κακότροπο κριτικό να υποκλιθεί στο ταλέντο. Ακολουθώντας τον Άντρα με τα Μαύρα, ο James Mangold (τσέκαρε οπωσδήποτε το Identity που έχει σκηνοθετήσει) μας δίνει ένα υπέροχο biopic που ξετυλίγει την ιστορία ενός από τους πλέον επιδραστικούς μουσικούς που γνώρισε η ανθρωπότητα. Εκκεντρικός, παθιασμένος, outlaw κι επαναστάτης με αιτία ο Cash, μέσα από την ερμηνεία του Joaquin της καρδιάς μας συναντά τη Reese Witherspoon ως June Carter (μουσικός και γυναίκα της ζωής του Cash) κι οι θεατές απλά δεν έχουν λόγια.
La Vie En Rose του Olivier Dahan (2007)
H Marion Cotiillard είναι δίχως άλλο η καλύτερη γαλλίδα ηθοποιός της γενιάς της. Όταν λοιπόν ο Olivier Dahan έβαλε μπρος το project για τη ζωή της Édith Piaf, με πρωταγωνίστρια την Cotillard, όλος ο σινεφίλ κόσμος περίμενε με αγωνία το αποτέλεσμα. Η αναμονή κι οι προσδοκίες δικαιώθηκαν, μιας και η σπαραξικάρδια ερμηνεία της Marion βραβεύτηκε με το Όσκαρ Α Γυναικείου Ρόλου.
Σίγουρα πρόκειται για μια βιογραφία που σέβεται τον εαυτό της και παρακολουθεί ενδοσκοπικά όλες τις πτυχές της ζωής της Piaf, που κατάφερε να γίνει ένα larger than life σύμβολο. Με την ταινία να πέφτει στους ώμους της πρωταγωνίστριας κι εκείνη να ανταποκρίνεται πλήρως, το La Vie En Rose δεν παύει μέχρι και σήμερα σχεδόν 15 χρόνια μετά να παραμένει εκείνο το γλυκόπικρο κινηματογραφικό λικέρ με άρωμα τριαντάφυλλο, που ξυπνά αναμνήσεις και θύμησες από το φινετσάτο παρελθόν που αγαπήσαμε.
Frida της Julie Taylor (2002)
Η Salma Hayek είχε όνειρο ζωής να ερμηνεύσει τη Frida Kahlo και τα κατάφερε, δίνοντας μια αποστομωτική ακόμη και για τους επικριτές της ερμηνεία. Πλάι της ο Alfred Molina με τεράστιο ερμηνευτικό εκτόπισμα και ταλέντο, δίνει κι εκείνος την ερμηνεία της ζωής του, ως ο άντρας της Kahlo Diego Rivera, σε ένα σαγηνευτικό biopic που μοιάζει βγαλμένο από περιήγηση σε μια αόρατη παγκόσμια πινακοθήκη.
Η Frida άρχισε να ζωγραφίζει εντατικά μετά από ένα τραγικό ατύχημα με λεωφορείο σε εφηβική ηλικία που της άφησε βαριά αναπηρία την οποία ξεπέρασε αρχικά αλλά την ακολούθησε αργότερα μέχρι το τέλος της ζωής. Τούτο το γεγονός επηρέασε την τέχνη της, στην οποία έδωσε μια ψυχαναλυτική προέκταση, αποτίνοντας φόρο τιμής στο τραυματισμένο σώμα, που συνδέεται με τα πάθη της ψυχής.
Η Hayek έχοντας μελετήσει μήνες ολόκληρους τη ζωή της Kahlo δίνει μια τρομερά ισοβαρή και αισθαντική ερμηνεία, σε μια από τις καλύτερες βιογραφίες που είχαμε την τύχη να δούμε στο σινεμά.
Social Network του David Fincher (2010)
Ο David Fincher έχοντας κάνει τα Seven, Fight Club και Zodiak δεν χρειαζόταν κανένα άλλο φιλμ, για να αφήσει ανεξίτηλη την κινηματογραφική του σφραγίδα ως ένας από τους μεγαλύτερους Αμερικανούς σκηνοθέτες όλων των εποχών. Ωστόσο με το Social Network κατάφερε να δώσει ακόμη ένα αριστούργημα που περιγράφει τη ζωή του Mark Zuckerberg πριν φέρει την social media επανάσταση σε ολόκληρο τον κόσμο, με το δημιούργημά του που ακούει στο όνομα Facebook.
O Fincher καταγράφει με ιδιοφυή τρόπο πίσω από την κάμερα την ιστορία που άλλαξε ολόκληρο τον κόσμο της πληροφορίας όπως τον γνωρίζαμε για σχεδόν δύο χιλιετίες. Mε την ηλεκτρισμένη κεντρική ερμηνεία του Jesse Eisenberg (που ερμηνεύει τον Zuckerberg) σκιαγραφείται ο τρόπος που στήθηκε η social media πλατφόρμα που κατέκτησε τον πλανήτη, μέσα από παράλληλες ιστορίες, φιλίας, έρωτα, προδοσίας κι απληστίας.
Με ένα σκηνοθετικό κρεσέντο, στο Social Network έχουμε ένα δείγμα σπουδαίου αμερικανικού κινηματογράφου με τρομερό ρυθμό κι αυξανόμενη αγωνία, μέχρι το τέλος.
