Οι 10 καλύτερες ταινίες τρόμου όλων των εποχών

Ο καλός ο τρόμος δεν γερνά. Ακόμα και μετά από δεκαετίες σε στοιχειώνει ακόμα στα μοναχικά σου βράδια και φέρνει ανατριχίλες στην σπονδυλική σου στήλη.

Δες δέκα αξεπέραστες ταινίες που αξίζουν μια θέση στο κινηματογραφικό πάνθεον του ατόφιου τρόμου.

The Texas Chain Saw Massacre (1974)

Γίνεται ταινία του ’70 να σε κάνει να αφήσεις τα τσισάκια σου στον καναπέ και να σε ενοχλήσει στο στομάχι; Γίνεται. Και είναι αυτό το ανατριχιαστικό έπος του Tob Hooper.

The Exorcist (1973)

Ό,τι είπαμε και παραπάνω, με τη διαφορά ότι εδώ το σπλάτερ έρχεται σε δεύτερη μοίρα. Η νοσηρότητα όμως υφίσταται, και ο William Friedkin εγγυάται ένα πρωτόγνωρο ταξίδι στην Κόλαση.

Psycho (1960)

Είναι παλιό, όμως προκαλεί ακόμα ανατριχίλες. Το αριστούργημα του μετρ του τρόμου Hitchcock, αφ’ ενός σε βάζει αμέσως στο κλίμα, αφ’ ετέρου, αν είσαι αγόρι, θα σε κάνει να επανεξετάσεις τη σχέση με τη μάνα σου.

The Shining (1980)

Μια οικογένεια σε απομόνωση, τι μπορεί να πάει στραβά; Ίσως η καταλληλότερη ταινία τρόμου για να δεις στην καραντίνα. Απλά φρόντισε να μείνεις μακριά από αιχμηρά αντικείμενα βλ. τσεκούρι. REDRUM!

Alien (1979)

Το πρώτο, το πιο ατμοσφαιρικό, το πιο ανατριχιαστικό, το πιο κλειστοφοβικό και κατά τη γνώμη μας, το καλύτερο Alien της σειράς. Στο διάστημα κανείς δε θα σε ακούσει αν φωνάξεις, στο σπίτι σου μπορεί.

The Thing (1982)

Έχει παλαιώσει κάπως, αλλά σαν το παλιό κρασί ένα πράμα. Το «Πράμα» του Carpenter είναι τόσο εξωγήινα απόκοσμο, τόσο κλειστοφοβικά γοητευτικό, τόσο… Carpenter ρε παιδί μου.

Halloween (1978)

Ο μπαμπάς σας, ο Carpenter δεν κάνει μια απλή ταινία τρόμου. Χτίζει πλάνο με πλάνο ένα οπτικό αριστούργημα που μιλά στο υποσυνείδητο και κοιτά κατάματα την ουσία του τρόμου. Αξεπέραστο.

Rosemary's baby (1968)

Τοποθετείται επάξια δίπλα στο Ψυχώ με τον ρυθμό, την ένταση και το ανατριχιαστικό του φινάλε. Πείτε μας βλάσφημους, δεν πειράζει. Hail Satan!

Night Of The Living Dead (1968)

Οι νεκροί ανασταίνονται κι επιτίθενται στους ζωντανούς. Μιάμιση ώρα ατελείωτης αγωνίας, φόβου και τσίτας. Ο τρόμος στην πιο πρωτότυπη μορφή του από τον μεγάλο George Romero.

Les Yeux Sans Visage (1960)

Μον ντιε! Είναι φιλμ νουάρ; Είναι θρίλερ; Είναι νουβέλ βαγκ; Είναι σινεφίλ; Η ταινία του Georges Franju είναι όλα αυτά μαζί σε ένα υποβλητικό κινηματογραφικό πακέτο. Φαν φακτ: η μάσκα της πρωταγωνίστριας ενέπνευσε τον Carpenter για τη μάσκα του Myers στο Halloween.

Ξεχάσαμε κάποια; Σίγουρα ξεχάσαμε. Είναι τόσες πολλές οι κλασικές ταινίες τρόμου που θα μπορούσαμε να συνεχίσουμε επ’ άπειρον τη λίστα. Αναμένουμε τις δικές σας προτάσεις, στα σχόλια του άρθρου.