Τα βιβλία που πρέπει να έχεις διαβάσει
Πόσα από αυτά τα μεγάλα λογοτεχνικά αριστουργήματα έχετε διαβάσει; Αν… έχετε ελλείψεις, βάλτε τα στη λίστα σας με τα επόμενα αναγνώσματά σας το συντομότερο.
Υπάρχουν κάποια βιβλία που θεωρούνται σημαντικά για την λογοτεχνία. Που υπήρξαν ορόσημο για την παγκόσμια συγγραφική σκηνή και που, αν θέλετε να έχετε άποψη για τον κόσμο των γραμμάτων, οφείλετε να έχετε διαβάσει. Όπως τα δέκα βιβλία που ακολουθούν:
Ο Οδυσσέας, του James Joyce (1922)
Απαιτητικό και «δύσκολο» βιβλίο – ειδικά όταν σε ολόκληρα κεφάλαια δεν υπάρχουν σημεία στίξης – ο Οδυσσέας του ιρλανδού συγγραφέα αφηγείται μία και μόνο ημέρα στη ζωή του Λεοπόλδου Μπλουμ. Αυτή τη μέρα, ο ήρωας συναντά ένα σωρό εμπόδια που τον εμποδίζουν να επιστρέψει – περιπέτειες αντίστοιχες με αυτές του ομηρικού Οδυσσέα, που όμως καταφέρνουν να αποδώσουν τις αντιθέσεις μεταξύ αρχαίου κόσμου και σύγχρονης ηθικής.
Περηφάνια και Προκατάληψη, της Jane Austen (1813)
Θεωρείται από τα σημαντικότερα και κλασικότερα κείμενα της αγγλικής λογοτεχνίας, παρουσιάζοντας με πολυεπίπεδο τρόπο την μετάβαση των τάξεων προς τον σύγχρονο κόσμο μέσα από την ιστορία των κορών της οικογένειας Μπένετ που προσπαθούν να βρουν τον έρωτα μέσα στους κοσμικούς κύκλους της επαρχιακής Αγγλίας του 19ου αιώνα.
1984, του George Orwell (1949)
Την δεκαετία του ’40, ο Όργουελ γράφει ένα μυθιστόρημα για τον κόσμο όπως φανταζόταν ότι θα γίνει το 1984 και καταφέρνει να αποδώσει με φρικιαστική ακρίβεια πολλά από τα σύγχρονα προβλήματα του ανθρώπου. Στην δυστοπική Ωκεανία του βιβλίου, μια χώρα σε διαρκή πόλεμο, όλοι ζουν κάτω από ένα απολυταρχικό καθεστώς, υπό συνεχή παρακολούθηση από τον Μεγάλο Αδερφό». Το βιβλίο θεωρείται σταθμός στην πολιτική σκέψη και άκρως… προφητικό.
Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών, του J.R.R. Tolkien (1954)
Το μυθιστόρημα φαντασίας που μας χάρισε δεκάδες συναρπαστικούς χαρακτήρες, μυθικές χώρες, γλώσσες, πλάσματα και περιπέτειες – και στις αρχές του 21ου αιώνα την πιο χορταστική κινηματογραφική τριλογία όλων των εποχών – μεγάλωσε γενιές και γενιές όχι μόνων Αμερικανών αλλά και παιδιών (κάθε ηλικίας) από όλο τον κόσμο. Η ιστορία διαδραματίζεται στην Τρίτη Εποχή της Μέσης Γης και επικεντρώνεται γύρω από το «Ένα Δαχτυλίδι» που πρέπει να καταστραφεί για να σωθεί ο κόσμος από τον Σκοτεινό Άρχοντα Σάουρον.
Τα Σταφύλια της Οργής, του John Steinbeck (1939)
Το μυθιστόρημα του αμερικανού συγγραφέα εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1939 και κατάφερε να γίνει σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής, εκείνης του Μεγάλου Κραχ, της κρίσης που χτύπησε εκατομμύρια οικογένειας, όπως αυτή του βιβλίου, που χρεοκοπημένη, με τα λιγοστά της υπάρχοντα, ψάχνουν τη Γη της Επαγγελίας.
Ο Υπέροχος Γκάτσμπι, του F. Scott Fitzerald (1925)
Στο μακρινό 1922, σε ένα φανταστικό μέρος των ΗΠΑ, ένας μυστηριώδης πάμπλουτος άνδρας ζει σε μόνιμο ξεφάντωμα οργανώνοντας πάρτι με τζαζ μουσική, αλλά και απωθημένα, ερωτικά και όχι μόνο. Πρόκειται για ενσάρκωση του Αμερικάνικου Ονείρου, την ανέλιξης και της επιτυχίας σε όλους τους τομείς, που συχνά είναι ψευδαισθήσεις.
Το Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ (1947)
Μια γερμανοεβραία κοπέλα κρύβεται από τους Γερμανούς στο κατεχόμενο Άμστερνταμ του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και γράφει μανιωδώς κείμενα. Αυτά τα κείμενα, σε μορφή ημερολογίου, μεταφράστηκαν σε 30 γλώσσες και απέσπασαν το βραβείο Πούλιτζερ το 1955. Ο λόγος της Άννας Φρανκ έγινε όχι μόνο μαρτυρία της φρίκης του ναζισμού, αλλά και της άλλης όψης της κτηνωδίας: Της ελπίδας, των ονείρων κάθε παιδιού που δεν διαφέρουν από εποχή σε εποχή και της πίστης στην καλοσύνη της ανθρωπότητας.
Δον Κιχώτης, του Miguel De Cervantes (1598)
Από τα πιο εμπνευσμένα έργα της ισπανικής – και ολόκληρης της «δυτικής» λογοτεχνίας, ο Κιχώτης του Θερβάντες ακολουθεί τις περιπέτειες ενός απλού αγρότη που φαντασιώνεται την ιπποσύνη και μάγια, καθώς ταξιδεύει με τον πιστό σύντροφό του Σάντσο κυνηγώντας ανεμόμυλους και χίμαιρες. Ο Δον Κιχώτης, γραμμένος τον μακρινό 16ο αιώνα, κατόρθωσε να αποδώσει την διαχρονική ανάγκη του ανθρώπου να κυνηγά μάταια το πεπρωμένο του πάνω στη Γη, κι ας… γελούν όλοι γύρω του.
Οι Μεγάλες Προσδοκίες, του Charles Dickens (1861)
Ο ανεκπλήρωτος έρωτας, η μοίρα, οι κονωνικές τάξεις, η απώλεια είναι τα συστατικά αυτού του μεγάλου (κυριολεκτικά και μεταφορικά) μυθιστορήματος, που ακολουθεί τις περιπέτειες του νεαρού Πιπ την εποχή του εκβιομηχανισμού, τότε που ο κόσμος της υπαίθρου μετακομίζει στη νέα αστική πραγματικότητα.
Πόλεμος και Ειρήνη, του Leo Tolstoy (1867)
Από τους μεγάλους ρώσους λογοτέχνες και τα αριστουργήματά τους, ο Τολστόι με το «Πόλεμος και Ειρήνη» είναι αυτός που ίσως καταφέρνει να αποδώσει με τον πιο γλαφυρό τρόπο την πεμπτουσία της ρωσικής κοινωνίας πριν την Επανάσταση. Δεν είναι όμως μόνο ρωσικού ενδιαφέροντος βιβλίο: Όπως αναφέρει η παρουσίαση του οπισθοφύλλου του, είναι «ένας απέραντος πίνακας της παγκόσμιας ψυχής, όπου αποτυπώνονται οι τιτανικές συγκρούσεις, τα πάθη, οι μικρότητες και το μεγαλείο του Ανθρώπου. Η μεγαλοφυέστερη μυθιστορηματική σύνθεση-καθρέφτης μιας από τις πιο γόνιμες σε κοινωνικές και θρησκευτικές ζυμώσεις εποχής της Ιστορίας και οδηγός της κάθε εποχής».
Ο Οδυσσέας, του James Joyce (1922)
Απαιτητικό και «δύσκολο» βιβλίο – ειδικά όταν σε ολόκληρα κεφάλαια δεν υπάρχουν σημεία στίξης – ο Οδυσσέας του ιρλανδού συγγραφέα αφηγείται μία και μόνο ημέρα στη ζωή του Λεοπόλδου Μπλουμ. Αυτή τη μέρα, ο ήρωας συναντά ένα σωρό εμπόδια που τον εμποδίζουν να επιστρέψει – περιπέτειες αντίστοιχες με αυτές του ομηρικού Οδυσσέα, που όμως καταφέρνουν να αποδώσουν τις αντιθέσεις μεταξύ αρχαίου κόσμου και σύγχρονης ηθικής.
Περηφάνια και Προκατάληψη, της Jane Austen (1813)
Θεωρείται από τα σημαντικότερα και κλασικότερα κείμενα της αγγλικής λογοτεχνίας, παρουσιάζοντας με πολυεπίπεδο τρόπο την μετάβαση των τάξεων προς τον σύγχρονο κόσμο μέσα από την ιστορία των κορών της οικογένειας Μπένετ που προσπαθούν να βρουν τον έρωτα μέσα στους κοσμικούς κύκλους της επαρχιακής Αγγλίας του 19ου αιώνα.
1984, του George Orwell (1949)
Την δεκαετία του ’40, ο Όργουελ γράφει ένα μυθιστόρημα για τον κόσμο όπως φανταζόταν ότι θα γίνει το 1984 και καταφέρνει να αποδώσει με φρικιαστική ακρίβεια πολλά από τα σύγχρονα προβλήματα του ανθρώπου. Στην δυστοπική Ωκεανία του βιβλίου, μια χώρα σε διαρκή πόλεμο, όλοι ζουν κάτω από ένα απολυταρχικό καθεστώς, υπό συνεχή παρακολούθηση από τον Μεγάλο Αδερφό». Το βιβλίο θεωρείται σταθμός στην πολιτική σκέψη και άκρως… προφητικό.
Ο Άρχοντας των Δαχτυλιδιών, του J.R.R. Tolkien (1954)
Το μυθιστόρημα φαντασίας που μας χάρισε δεκάδες συναρπαστικούς χαρακτήρες, μυθικές χώρες, γλώσσες, πλάσματα και περιπέτειες – και στις αρχές του 21ου αιώνα την πιο χορταστική κινηματογραφική τριλογία όλων των εποχών – μεγάλωσε γενιές και γενιές όχι μόνων Αμερικανών αλλά και παιδιών (κάθε ηλικίας) από όλο τον κόσμο. Η ιστορία διαδραματίζεται στην Τρίτη Εποχή της Μέσης Γης και επικεντρώνεται γύρω από το «Ένα Δαχτυλίδι» που πρέπει να καταστραφεί για να σωθεί ο κόσμος από τον Σκοτεινό Άρχοντα Σάουρον.
Τα Σταφύλια της Οργής, του John Steinbeck (1939)
Το μυθιστόρημα του αμερικανού συγγραφέα εκδόθηκε για πρώτη φορά το 1939 και κατάφερε να γίνει σύμβολο μιας ολόκληρης εποχής, εκείνης του Μεγάλου Κραχ, της κρίσης που χτύπησε εκατομμύρια οικογένειας, όπως αυτή του βιβλίου, που χρεοκοπημένη, με τα λιγοστά της υπάρχοντα, ψάχνουν τη Γη της Επαγγελίας.
Ο Υπέροχος Γκάτσμπι, του F. Scott Fitzerald (1925)
Στο μακρινό 1922, σε ένα φανταστικό μέρος των ΗΠΑ, ένας μυστηριώδης πάμπλουτος άνδρας ζει σε μόνιμο ξεφάντωμα οργανώνοντας πάρτι με τζαζ μουσική, αλλά και απωθημένα, ερωτικά και όχι μόνο. Πρόκειται για ενσάρκωση του Αμερικάνικου Ονείρου, την ανέλιξης και της επιτυχίας σε όλους τους τομείς, που συχνά είναι ψευδαισθήσεις.
Το Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ (1947)
Μια γερμανοεβραία κοπέλα κρύβεται από τους Γερμανούς στο κατεχόμενο Άμστερνταμ του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και γράφει μανιωδώς κείμενα. Αυτά τα κείμενα, σε μορφή ημερολογίου, μεταφράστηκαν σε 30 γλώσσες και απέσπασαν το βραβείο Πούλιτζερ το 1955. Ο λόγος της Άννας Φρανκ έγινε όχι μόνο μαρτυρία της φρίκης του ναζισμού, αλλά και της άλλης όψης της κτηνωδίας: Της ελπίδας, των ονείρων κάθε παιδιού που δεν διαφέρουν από εποχή σε εποχή και της πίστης στην καλοσύνη της ανθρωπότητας.
Δον Κιχώτης, του Miguel De Cervantes (1598)
Από τα πιο εμπνευσμένα έργα της ισπανικής – και ολόκληρης της «δυτικής» λογοτεχνίας, ο Κιχώτης του Θερβάντες ακολουθεί τις περιπέτειες ενός απλού αγρότη που φαντασιώνεται την ιπποσύνη και μάγια, καθώς ταξιδεύει με τον πιστό σύντροφό του Σάντσο κυνηγώντας ανεμόμυλους και χίμαιρες. Ο Δον Κιχώτης, γραμμένος τον μακρινό 16ο αιώνα, κατόρθωσε να αποδώσει την διαχρονική ανάγκη του ανθρώπου να κυνηγά μάταια το πεπρωμένο του πάνω στη Γη, κι ας… γελούν όλοι γύρω του.
Οι Μεγάλες Προσδοκίες, του Charles Dickens (1861)
Ο ανεκπλήρωτος έρωτας, η μοίρα, οι κονωνικές τάξεις, η απώλεια είναι τα συστατικά αυτού του μεγάλου (κυριολεκτικά και μεταφορικά) μυθιστορήματος, που ακολουθεί τις περιπέτειες του νεαρού Πιπ την εποχή του εκβιομηχανισμού, τότε που ο κόσμος της υπαίθρου μετακομίζει στη νέα αστική πραγματικότητα.
Πόλεμος και Ειρήνη, του Leo Tolstoy (1867)
Από τους μεγάλους ρώσους λογοτέχνες και τα αριστουργήματά τους, ο Τολστόι με το «Πόλεμος και Ειρήνη» είναι αυτός που ίσως καταφέρνει να αποδώσει με τον πιο γλαφυρό τρόπο την πεμπτουσία της ρωσικής κοινωνίας πριν την Επανάσταση. Δεν είναι όμως μόνο ρωσικού ενδιαφέροντος βιβλίο: Όπως αναφέρει η παρουσίαση του οπισθοφύλλου του, είναι «ένας απέραντος πίνακας της παγκόσμιας ψυχής, όπου αποτυπώνονται οι τιτανικές συγκρούσεις, τα πάθη, οι μικρότητες και το μεγαλείο του Ανθρώπου. Η μεγαλοφυέστερη μυθιστορηματική σύνθεση-καθρέφτης μιας από τις πιο γόνιμες σε κοινωνικές και θρησκευτικές ζυμώσεις εποχής της Ιστορίας και οδηγός της κάθε εποχής».
