Στα ίχνη της Ιθάκης: Μια Οδύσσεια… θρίλερ

του Δημήτρη Παπαλεωνίδα

Στην ελληνική λογοτεχνία δεν είναι δυσεύρετοι οι συμβολισμοί που περικλείει το όνομα «Οδυσσέας» και το τοπωνύμιο «Ιθάκη». Ο Οδυσσέας αναζητά το ασφαλές του καταφύγιο, που δεν είναι άλλο από ένα σπίτι, μία πατρίδα, γενικά μία απανεμιά, μακριά από Σειρήνες, Κύκλωπες, Σκύλα και Χάρυβδη.

Στο μυθιστόρημα που συνέγραψαν οι Αλέξης Μιχελιδάκης και Χρήστος Χριστόπουλος, με τίτλο «Στα ίχνη της Ιθάκης», δεν προκαλεί έκπληξη ότι ο πρωταγωνιστής ονομάζεται Οδυσσέας, Οδυσσέας Μπάρκας. Ωστόσο, και εδώ βρίσκεται το πρώτο ανατρεπτικό στοιχείo αυτού του μυθιστορήματος: Η Ιθάκη δεν είναι καταφύγιο, είναι μία κοπέλα, την οποία ερωτεύεται ο πρωταγωνιστής, ένας μοναχικός νέος που έχει περάσει πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια. Στο εν λόγω μυθιστόρημα, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως, η Ιθάκη προσωποποιείται, είναι η Ιθάκη Ντενιέ.

Και που ερωτεύεται ο Οδυσσέας την Ιθάκη; Η ίδια το αγνοεί. Δεν τον γνωρίζει καν. Όταν όμως εκείνη πέφτει θύμα απαγωγής, με δράστες έναν αδίστακτο μεγιστάνα και έναν διεφθαρμένο υπουργό, ο Οδυσσέας είναι που θα αναζητήσει τα ίχνη της.

Από εδώ και πέρα, εξελίσσεται ένα πρωτότυπο αστυνομικό και ψυχολογικό θρίλερ, που μόνο στην επιφάνειά του αποτελεί μία ερωτική ιστορία. Οι συγγραφείς πετυχαίνουν να αποτυπώσουν την ψυχολογία των ηρώων και να μπλέξουν τον αναγνώστη στον ιστό της αράχνης, όπως ανέφερε και η ψυχολόγος και συγγραφέας Τένια Μακρή στην παρουσίαση του βιβλίου.

Στην ουσία, το μυθιστόρημα αποτελεί μία συνεχή ροή προς την αναζήτηση της αλήθειας, μία πορεία προς την ανακάλυψη του εαυτού, μία κίνηση προς το εσώτερον και τη δικαίωση.

Ως προς τα τεχνικά χαρακτηριστικά, πρέπει να σημειωθεί ότι σε κανένα σημείο του μυθιστορήματος δεν φαίνεται ότι το έργο είναι προϊόν της πνευματικής εργασίας δύο συγγραφέων. Από την πρώτη μέχρι την τελευταία του σελίδα, είναι αρμονικό στο ύφος και στην πλοκή, κάτι που πιστώνεται στα θετικά των δύο συγγραφέων, που μάλιστα κάνουν τα πρώτα τους βήματα στον στίβο της λογοτεχνίας.