Το ταξίδι που λέγαμε: Με το όνειρο οδηγό

του Χρήστου Ζαρίφη

Ο (γλυκόπικρος και τρυφερός) απολογισμός μιας ζωής είναι το θέμα του νέου βιβλίου της Αλκυόνης Παπαδάκη, «Το ταξίδι που λέγαμε». Ένας απολογισμός μιας ζωής που μπορεί να μην ήταν ευχάριστη ή επιτυχημένη, αλλά δίνει με δύναμη στιγμές χαράς και λύπης και αφήνει το ανεκπλήρωτο όνειρο ενός ταξιδιού να λειτουργεί σαν πυξίδα, έστω και στο τέλος.

Θέμα του βιβλίου η ζωή της Αργυρένιας, μιας κοπέλας ευάλωτης κι ονειροπόλας. Μαζί παρελαύνουν (όχι ως συμπλήρωμα, αλλά ως απαραίτητο συστατικό) οι ζωές της αδελφής της, της Απολλωνίας, του διαταραγμένου διανοητικά πατέρα της, της θείας της που φρόντιζε τα δυο παιδιά, του (προβληματικού) συζύγου της και άλλων. Υπάρχει και μια απουσία καθοριστική, της μητέρας που πέθανε στη γέννα της, γεγονός που οδήγησε τον πατέρα στην τρέλα.

Η Αργυρένια, μεγάλη πια, εξιστορεί τα γεγονότα της: από την παιδική ηλικία της στο ιδιόμορφο οικογενειακό της περιβάλλον στην εφηβεία και στον έρωτα (με αυτόν που θα γινόταν άντρας της) και, τέλος, στον προβληματικό της γάμο με έναν άνθρωπο που απόμεινε καθ’ όλα ανάξιος και αναξιοπρεπής.

Υπό μία έννοια, η Αργυρένια «πλήρωσε» την εύθραυστη και ονειροπόλα ιδιοσυγκρασία της, που ναι μεν της στέρησε πράγματα από τη ζωή, αλλά ταυτόχρονα της έδωσε το χάρισμα να απολαμβάνει χαρές εκεί όπου οι άλλοι δεν έβλεπαν.

Ο απολογισμός της στο τέλος τη βρίσκει, όμως, στο ίδιο σημείο με την αντίθετη στην ιδιοσυγκρασία αδελφή της, η οποία κατέληξε εκεί από άλλες εμπειρίες, περισσότερο θετικές και κατασταλαγμένες. Και κοινό τους σημείο πια γίνεται όχι η παράλληλη πορεία που έχουν διαγράψει, αλλά το μέλλον που ονειρεύονται…

Η Αλκυόνη Παπαδάκη έχει συγγράψει το βιβλίο της με πολλή τρυφερότητα για τους ήρωές της (ακόμα και ο –αντικειμενικά- ελεεινός σύζυγος της Αργυρένιας μπορεί να γίνει κατανοητός και συμπαθής) και με ευαισθησία για τις αποχρώσεις των συναισθημάτων και τις περιγραφές. Επίσης, καταλυτική είναι και η αίσθηση του χιούμορ σε πολλά σημεία (κυρίως σ’ αυτά που η Αργυρένια κάνει την αυτοκριτική της) και, μάλιστα, αρκετές φορές «γλιτώνει» το κείμενο από την παγίδα του μελό και από τον κίνδυνο του (αδόκιμου, αλλά πλήρως κατανοητού) ορισμού του ως «γυναικείου» βιβλίου.

Σε έσχατη ανάλυση, «Το ταξίδι που λέγαμε» θα διαβαστεί ευχάριστα και είναι απολύτως λογικό που καταλαμβάνει μια από τις πρώτες θέσεις των best sellers στα βιβλιοπωλεία.

(Αλκυόνη Παπαδάκη, «Το ταξίδι που λέγαμε», εκδόσεις «Καλέντης», σελίδες: 394, τιμή: 19 ευρώ)