Dan – Simon Συλαϊδής: «Η μόνη διέξοδος είναι η δημιουργία»
Φίλοι και writers με εντελώς διαφορετικά στυλ, ο Simon Συλαϊδής και ο Dan ανήκουν στους Design Wars, μια ομάδα νέων δημιουργών από τον χώρο του design και της τέχνης, οι οποίοι δημιούργησαν την ομώνυμη ιντερνετική πλατφόρμα που περιλαμβάνει τα πάντα: ειδήσεις, εικόνες, βιογραφικά γύρω από τους τομείς του graffiti, της street art, του design και του σχεδίου σε παγκόσμιο επίπεδο.
O Dan έπιασε πρώτη φορά στα χέρια του spray για να γράψει συνθήματα και έκτοτε γυρίζει όλη την Ευρώπη για να κάνει graffiti. Tο στυλ του είναι κατά κύριο λόγο bombing, ενώ τελευταία πειραματίζεται με στάμπες (stencils) σε εγκαταλελειμμένους χώρους. O Simon από την άλλη πλευρά, ασχολείται με το calligraffiti ένα στυλ που βασίζεται όπως υποδηλώνει το όνομά του στην καλλιγραφία.
Τους πετύχαμε μαζί και μας μίλησαν για την Τέχνη τους.
Πως άρχισες να ασχολείσαι με το graffiti;
D: Η πρόταση "κόντρα στο ρεύμα" χαρακτηρίζει σε τρεις λέξεις τη ζωή μου. Γενικά όμως, graffiti δεν έκανα και δεν κάνω για να διαφέρω, κάνω γιατί με γεμίζει και μου δίνει απλόχερα μια γεύση και μυρωδιά από τα περασμένα, από τα χρόνια που τα πράγματα ήταν αγνά και το συμφέρον δεν ήταν μέρος της ζωής μου. Δεν σκέφτηκα κάτι για να κάνω graffiti, απλώς έκανα και ναι ήταν και είναι μέσω έκφρασης.
S: To graffiti έχει πολλά aspects και πολλές εκφράσεις. Είναι σαν ένα βαγόνι τρένου που δεν ξέρεις σε ποια πόρτα να μπεις. Έχεις τόσες επιλογές. Αναμφίβολα, αποτέλεσε μέσο έκφρασης και με έχει φέρει εδώ που είμαι τώρα στην αγάπη μου για την καλλιγραφία και την γραφιστική.
Ποιος σε έβαλε στη "φάση" να βάφεις;
D: Ξεκίνησα κάπου στο γυμνάσιο να πιάνω spray γράφοντας γηπεδικά συνθήματα, στο λύκειο γνώρισα ένα local writer των Αμπελοκήπων το Speaker και μου έδειξε τι είναι το graffiti και πως γίνεται. Μετά γύρισα σχεδόν όλη την Ευρώπη για να κάνω graffiti.
S: To 1998 με έβαλε στη φάση ένα festival στο Θησείο το οποίο με επηρέασε πολύ με το vibe που είχε. Από το 2001 όταν και ασχολήθηκα με τη γραφιστική προσπάθησα και προσπαθώ να μεταφέρω τη δυναμικότητα που γνώρισα μέσα από αυτή την τέχνη στην ψηφιακή της μορφή. Τον τελευταίο καιρό ο Dan αναζωπύρωσε αυτό το συναίσθημα μέσα μου αφού κάποτε κοίταζα τα κομμάτια του, που ήταν πολλαπλά στην Αθήνα.
Επηρέασε κάποιος το στυλ σου;
D: Πάντα προσπαθούσα και προσπαθώ να κάνω κάτι δικό μου. Για μένα το στυλ κάποιου αν δεν είναι δικό του δεν είναι αληθινό, στο graffiti βγαίνει σε ζωγραφιά ο χαρακτήρας μας δεν γίνεται να είναι αντιγραφή, σίγουρα όμως δεν υπάρχει παρθενογένεση όλοι επηρεάζονται από κάπου και παίρνουν στοιχεία και έτσι εξελίσσεται το graffiti. Όταν ήμουνα μικρός έβλεπα και γούσταρα τους NBW.
S: Εγώ προσωπικά ασχολούμαι με την Τουρκικη Καλλιγραφία και urban calligraphy η αλλιώς «calligraffiti». Είναι ένα style που κατά την δική μου γνώμη είναι μοναδικό, αφού ο κάθε γραφικός χαρακτήρας ξεχωρίζει όσο ο γενετικός μας κώδικας. Σαφώς στάθηκαν επιρροή μεγάλα όνομα όπως ο SHOE, ένας από τους ιδρυτές του "calligraffiti", κυρίως στις έξυπνες καινοτομίες που κάνει. Ταξίδεψα στην Τουρκία όπου και γνώρισα την Τουρκική καλλιγραφία σε μεγάλο βάθος και θεωρώ πως έκανα πολύ καλά διότι είχα την ευκαιρία να την γνωρίσω καλά, αφού μόνο ο πειραματισμός θα με οδηγούσε σε χαμηλά επίπεδα.
Θεωρείς το graffiti τέχνη ή χόμπι και γιατί;
D: Το graffiti είναι τρόπος ζωής. Τώρα εύλογα με ρωτάς και γιατί. Το graffiti είναι τρόπος ζωής γιατί είναι η επανάσταση μας, ο φίλος μας όταν όλα είναι στραβά, ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα με δημιουργία και χρώμα δηλαδή. Το graffiti είναι αυτό που μας έχει φέρει ως εδώ και τώρα δεν είμαστε σε κάποιο γήπεδο hooligan ή δυστυχισμένοι μικροαστοί χαρτογιακάδες πίσω από κάποιο γραφείο, δουλεύοντας για κάποιο στεγαστικό δάνειο, μια γυναίκα, δύο παιδιά και ένα αυτοκίνητο. Όπως καταλαβαίνεις λοιπόν το graffiti είναι η ζωή μας.
S: Τα κάλυψε ο Dan καλύτερα. Γενικά είχε 18 στο Λύκειο στην έκθεση!
Αντιμετωπίζετε προβλήματα με την αστυνομία;
D: Η αστυνομία κάνει τη δουλεία της και εμείς τη δική μας. Είναι αλήθεια πάντως ότι με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, το graffiti είναι το τελευταίο πράγμα που απασχολεί την αστυνομία και, πέρα από σπάνιες περιπτώσεις, οι graffiti artists δεν έχουν προβλήματα με την αστυνομία στην Αθήνα.
S: Δεν με πειράζουν δεν τους πειράζω. Play safe που λέμε.
Υπάρχει κάποιο κομμάτι που να είναι το αγαπημένο σου και αν είναι πιο;
D: Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πρώτο και πιο άσχημο κομμάτι μου στο train yard του Πειραιά το 1999 με τον Cash. Από τότε σχεδόν όλα έχουν αλλάξει αλλά ένα πράγμα μένει ίδιο όσο τα χρόνια περνάνε και αυτό είναι η φλόγα και η αγάπη μας για το graffiti.
S: Το επόμενο!
Θεωρείς ότι μέσα από το graffiti μπορείς να βγάλεις χρήματα; Αν ναι, πώς;
D: Αν κάνεις graffiti για να βγάλεις χρήματα κατά τη γνώμη μου είσαι ο πιο αποτυχημένος επιχειρηματίας στον κόσμο. Γενικά, υπάρχει κόσμος που εκμεταλλεύεται το graffiti και βγάζει χρήματα. Οι καλλιτέχνες συνήθως κάνουν άλλες συμβατικές δουλείες για να ζήσουν και σε αυτήν την κατηγορία ανήκω και εγώ.
S: Προσωπικά δεν με γεμίζει να το κάνω για τα χρήματα. Και αυτό διότι σαν γραφίστας που είμαι τα τελευταία 12 χρόνια καταφέρνω να συντηρούμα. Αν κάποτε θα δεχόμουν θα ήταν μόνο και μόνο για λόγους κριτικής αφού ο πελάτης όπως λέμε έχει πάντα δίκιο! Και αυτό μας ρίχνει το εγωισμό μας και μας κάνει καλύτερους σε όλα τα πεδία.
Πώς θα χαρακτήριζες το στυλ με το οποίο βάφεις;
D: Κατά βάση το στυλ μου είναι bombing και τελευταία πειραματίζομαι με στάμπες σε εγκαταλελειμμένους χώρους.
S: Το δικό μου κατά βάση είναι η καλλιγραφία που σε graffiti ορους μεταφράζεται Urban Calligraphy - "calligraffiti" με εστιάση σε εγκαταλελειμμένους χώρους, δίνοντας λόγια σε τοίχους που στέκουν βουβοί στο χρόνο.
Αγαπημένο σποτ βαψίματος;
D: Θα σου φανώ ρετρό και Old school αλλά πίστεψέ με είμαι αληθινός και αυτό που θα σου πω στο λέω από την καρδία μου, "ότι κουνιέται γαμιέται και ότι μένει ακίνητο βάφεται". -
S: Ακόμα το αναζητώ. Ίσως κάθε τι που με κάνει να πειραματιστώ σε κάτι καινούριο.
Ποια ώρα της ημέρας γουστάρεις να βάφεις;
D: Αργά το βράδυ. Τα κίτρινα φώτα της Αθήνας είναι ένας από τους βασικούς λόγους που είμαι ακόμα εδώ.
S: Μεσημεράκι. Η καλλιγραφία θέλει ψυχική χαλάρωση.
Περίγραψε ένα σκηνικό από τη "δουλειά" σου που θα το θυμάσαι για πάντα.
D: Όλα αυτά τα χρόνια έχουν συμβεί πολλά καλά και πολλά κακά. Αν και θέλω να θυμάμαι τα καλά, θα τα θυμάμαι όλα. Στα καλά είναι ότι μέσα από το graffiti έχω κάνει φίλους. Αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι ο Δεκέμβρης του 2008, όταν η φωτιά είχε καταλάβει την πόλη, συνεπακόλουθο μιας άδικης δολοφονίας, εμείς σαν graffiti artists ήμασταν στην πρώτη γραμμή όχι με πέτρες και φωτιά όμως, με χρώμα, συνθήματα, σκέψη, από τα παιδιά που ήμασταν μαζί ο Γιάννης σήμερα δεν είναι μαζί μας, έφυγε νωρίς και θα τον θυμόμαστε για πάντα μαζί με εκείνο το Δεκέμβρη.
Πείτε μας λίγα λόγια για το Design Wars. Με ποια αφορμή το δημιουργήσατε; Πιστεύετε πως τέτοιες προσπάθειες έχουν πέραση στην Ελλάδα;
Το DesignWars είναι μια πολύμορφη πλατφόρμα έκφρασης μέσω της τέχνης. Οι άξονες της δράσης του εμπερικλείουν εκθέσεις στην gallery μας στην Πλάκα (Καπνικαρέας 19), παραγωγή ταινιών μικρού μήκους με θέμα το street art και το graffiti, που τυγχάνουν ευρείας παγκόσμιας αναγνώρισης, διεξαγωγή και συμμετοχή σε φεστιβάλ με αντικείμενο την τέχνη του δρόμου, commissioned works και προβολή καλλιτεχνών μέσω της παγκόσμιας διαδικτυακής πλατφόρμας μας. Η αφορμή για τη δημιουργία του είναι οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες που επικρατούν όχι μόνο στον τόπο μας αλλά και σε όλο τον "πολιτισμένο" κόσμο. Έχουμε βαρεθεί την κριτική χωρίς λύση, έχουμε βαρεθεί τον κοινότυπο τρόπο ζωής, το καθωσπρέπει, την πεπατημένη οδό. Το Designwars δεν κάνει κριτική πλέον, δίνει διέξοδο. Η διέξοδος είναι η δημιουργία. Καταλήγοντας ο κόσμος αγκαλιάζει την προσπάθεια μας και στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον κόσμο και αυτό συμβαίνει γιατί όλοι έχουμε ανάγκη για έκφραση και δημιουργία, για αλλαγή.
O Dan έπιασε πρώτη φορά στα χέρια του spray για να γράψει συνθήματα και έκτοτε γυρίζει όλη την Ευρώπη για να κάνει graffiti. Tο στυλ του είναι κατά κύριο λόγο bombing, ενώ τελευταία πειραματίζεται με στάμπες (stencils) σε εγκαταλελειμμένους χώρους. O Simon από την άλλη πλευρά, ασχολείται με το calligraffiti ένα στυλ που βασίζεται όπως υποδηλώνει το όνομά του στην καλλιγραφία.
Τους πετύχαμε μαζί και μας μίλησαν για την Τέχνη τους.
Πως άρχισες να ασχολείσαι με το graffiti;
D: Η πρόταση "κόντρα στο ρεύμα" χαρακτηρίζει σε τρεις λέξεις τη ζωή μου. Γενικά όμως, graffiti δεν έκανα και δεν κάνω για να διαφέρω, κάνω γιατί με γεμίζει και μου δίνει απλόχερα μια γεύση και μυρωδιά από τα περασμένα, από τα χρόνια που τα πράγματα ήταν αγνά και το συμφέρον δεν ήταν μέρος της ζωής μου. Δεν σκέφτηκα κάτι για να κάνω graffiti, απλώς έκανα και ναι ήταν και είναι μέσω έκφρασης.
S: To graffiti έχει πολλά aspects και πολλές εκφράσεις. Είναι σαν ένα βαγόνι τρένου που δεν ξέρεις σε ποια πόρτα να μπεις. Έχεις τόσες επιλογές. Αναμφίβολα, αποτέλεσε μέσο έκφρασης και με έχει φέρει εδώ που είμαι τώρα στην αγάπη μου για την καλλιγραφία και την γραφιστική.
Ποιος σε έβαλε στη "φάση" να βάφεις;
D: Ξεκίνησα κάπου στο γυμνάσιο να πιάνω spray γράφοντας γηπεδικά συνθήματα, στο λύκειο γνώρισα ένα local writer των Αμπελοκήπων το Speaker και μου έδειξε τι είναι το graffiti και πως γίνεται. Μετά γύρισα σχεδόν όλη την Ευρώπη για να κάνω graffiti.
S: To 1998 με έβαλε στη φάση ένα festival στο Θησείο το οποίο με επηρέασε πολύ με το vibe που είχε. Από το 2001 όταν και ασχολήθηκα με τη γραφιστική προσπάθησα και προσπαθώ να μεταφέρω τη δυναμικότητα που γνώρισα μέσα από αυτή την τέχνη στην ψηφιακή της μορφή. Τον τελευταίο καιρό ο Dan αναζωπύρωσε αυτό το συναίσθημα μέσα μου αφού κάποτε κοίταζα τα κομμάτια του, που ήταν πολλαπλά στην Αθήνα.
Επηρέασε κάποιος το στυλ σου;
D: Πάντα προσπαθούσα και προσπαθώ να κάνω κάτι δικό μου. Για μένα το στυλ κάποιου αν δεν είναι δικό του δεν είναι αληθινό, στο graffiti βγαίνει σε ζωγραφιά ο χαρακτήρας μας δεν γίνεται να είναι αντιγραφή, σίγουρα όμως δεν υπάρχει παρθενογένεση όλοι επηρεάζονται από κάπου και παίρνουν στοιχεία και έτσι εξελίσσεται το graffiti. Όταν ήμουνα μικρός έβλεπα και γούσταρα τους NBW.
S: Εγώ προσωπικά ασχολούμαι με την Τουρκικη Καλλιγραφία και urban calligraphy η αλλιώς «calligraffiti». Είναι ένα style που κατά την δική μου γνώμη είναι μοναδικό, αφού ο κάθε γραφικός χαρακτήρας ξεχωρίζει όσο ο γενετικός μας κώδικας. Σαφώς στάθηκαν επιρροή μεγάλα όνομα όπως ο SHOE, ένας από τους ιδρυτές του "calligraffiti", κυρίως στις έξυπνες καινοτομίες που κάνει. Ταξίδεψα στην Τουρκία όπου και γνώρισα την Τουρκική καλλιγραφία σε μεγάλο βάθος και θεωρώ πως έκανα πολύ καλά διότι είχα την ευκαιρία να την γνωρίσω καλά, αφού μόνο ο πειραματισμός θα με οδηγούσε σε χαμηλά επίπεδα.
Θεωρείς το graffiti τέχνη ή χόμπι και γιατί;
D: Το graffiti είναι τρόπος ζωής. Τώρα εύλογα με ρωτάς και γιατί. Το graffiti είναι τρόπος ζωής γιατί είναι η επανάσταση μας, ο φίλος μας όταν όλα είναι στραβά, ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα με δημιουργία και χρώμα δηλαδή. Το graffiti είναι αυτό που μας έχει φέρει ως εδώ και τώρα δεν είμαστε σε κάποιο γήπεδο hooligan ή δυστυχισμένοι μικροαστοί χαρτογιακάδες πίσω από κάποιο γραφείο, δουλεύοντας για κάποιο στεγαστικό δάνειο, μια γυναίκα, δύο παιδιά και ένα αυτοκίνητο. Όπως καταλαβαίνεις λοιπόν το graffiti είναι η ζωή μας.
S: Τα κάλυψε ο Dan καλύτερα. Γενικά είχε 18 στο Λύκειο στην έκθεση!
Αντιμετωπίζετε προβλήματα με την αστυνομία;
D: Η αστυνομία κάνει τη δουλεία της και εμείς τη δική μας. Είναι αλήθεια πάντως ότι με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, το graffiti είναι το τελευταίο πράγμα που απασχολεί την αστυνομία και, πέρα από σπάνιες περιπτώσεις, οι graffiti artists δεν έχουν προβλήματα με την αστυνομία στην Αθήνα.
S: Δεν με πειράζουν δεν τους πειράζω. Play safe που λέμε.
Υπάρχει κάποιο κομμάτι που να είναι το αγαπημένο σου και αν είναι πιο;
D: Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πρώτο και πιο άσχημο κομμάτι μου στο train yard του Πειραιά το 1999 με τον Cash. Από τότε σχεδόν όλα έχουν αλλάξει αλλά ένα πράγμα μένει ίδιο όσο τα χρόνια περνάνε και αυτό είναι η φλόγα και η αγάπη μας για το graffiti.
S: Το επόμενο!
Θεωρείς ότι μέσα από το graffiti μπορείς να βγάλεις χρήματα; Αν ναι, πώς;
D: Αν κάνεις graffiti για να βγάλεις χρήματα κατά τη γνώμη μου είσαι ο πιο αποτυχημένος επιχειρηματίας στον κόσμο. Γενικά, υπάρχει κόσμος που εκμεταλλεύεται το graffiti και βγάζει χρήματα. Οι καλλιτέχνες συνήθως κάνουν άλλες συμβατικές δουλείες για να ζήσουν και σε αυτήν την κατηγορία ανήκω και εγώ.
S: Προσωπικά δεν με γεμίζει να το κάνω για τα χρήματα. Και αυτό διότι σαν γραφίστας που είμαι τα τελευταία 12 χρόνια καταφέρνω να συντηρούμα. Αν κάποτε θα δεχόμουν θα ήταν μόνο και μόνο για λόγους κριτικής αφού ο πελάτης όπως λέμε έχει πάντα δίκιο! Και αυτό μας ρίχνει το εγωισμό μας και μας κάνει καλύτερους σε όλα τα πεδία.
Πώς θα χαρακτήριζες το στυλ με το οποίο βάφεις;
D: Κατά βάση το στυλ μου είναι bombing και τελευταία πειραματίζομαι με στάμπες σε εγκαταλελειμμένους χώρους.
S: Το δικό μου κατά βάση είναι η καλλιγραφία που σε graffiti ορους μεταφράζεται Urban Calligraphy - "calligraffiti" με εστιάση σε εγκαταλελειμμένους χώρους, δίνοντας λόγια σε τοίχους που στέκουν βουβοί στο χρόνο.
Αγαπημένο σποτ βαψίματος;
D: Θα σου φανώ ρετρό και Old school αλλά πίστεψέ με είμαι αληθινός και αυτό που θα σου πω στο λέω από την καρδία μου, "ότι κουνιέται γαμιέται και ότι μένει ακίνητο βάφεται". -
S: Ακόμα το αναζητώ. Ίσως κάθε τι που με κάνει να πειραματιστώ σε κάτι καινούριο.
Ποια ώρα της ημέρας γουστάρεις να βάφεις;
D: Αργά το βράδυ. Τα κίτρινα φώτα της Αθήνας είναι ένας από τους βασικούς λόγους που είμαι ακόμα εδώ.
S: Μεσημεράκι. Η καλλιγραφία θέλει ψυχική χαλάρωση.
Περίγραψε ένα σκηνικό από τη "δουλειά" σου που θα το θυμάσαι για πάντα.
D: Όλα αυτά τα χρόνια έχουν συμβεί πολλά καλά και πολλά κακά. Αν και θέλω να θυμάμαι τα καλά, θα τα θυμάμαι όλα. Στα καλά είναι ότι μέσα από το graffiti έχω κάνει φίλους. Αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι ο Δεκέμβρης του 2008, όταν η φωτιά είχε καταλάβει την πόλη, συνεπακόλουθο μιας άδικης δολοφονίας, εμείς σαν graffiti artists ήμασταν στην πρώτη γραμμή όχι με πέτρες και φωτιά όμως, με χρώμα, συνθήματα, σκέψη, από τα παιδιά που ήμασταν μαζί ο Γιάννης σήμερα δεν είναι μαζί μας, έφυγε νωρίς και θα τον θυμόμαστε για πάντα μαζί με εκείνο το Δεκέμβρη.
Πείτε μας λίγα λόγια για το Design Wars. Με ποια αφορμή το δημιουργήσατε; Πιστεύετε πως τέτοιες προσπάθειες έχουν πέραση στην Ελλάδα;
Το DesignWars είναι μια πολύμορφη πλατφόρμα έκφρασης μέσω της τέχνης. Οι άξονες της δράσης του εμπερικλείουν εκθέσεις στην gallery μας στην Πλάκα (Καπνικαρέας 19), παραγωγή ταινιών μικρού μήκους με θέμα το street art και το graffiti, που τυγχάνουν ευρείας παγκόσμιας αναγνώρισης, διεξαγωγή και συμμετοχή σε φεστιβάλ με αντικείμενο την τέχνη του δρόμου, commissioned works και προβολή καλλιτεχνών μέσω της παγκόσμιας διαδικτυακής πλατφόρμας μας. Η αφορμή για τη δημιουργία του είναι οι κοινωνικοπολιτικές συνθήκες που επικρατούν όχι μόνο στον τόπο μας αλλά και σε όλο τον "πολιτισμένο" κόσμο. Έχουμε βαρεθεί την κριτική χωρίς λύση, έχουμε βαρεθεί τον κοινότυπο τρόπο ζωής, το καθωσπρέπει, την πεπατημένη οδό. Το Designwars δεν κάνει κριτική πλέον, δίνει διέξοδο. Η διέξοδος είναι η δημιουργία. Καταλήγοντας ο κόσμος αγκαλιάζει την προσπάθεια μας και στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον κόσμο και αυτό συμβαίνει γιατί όλοι έχουμε ανάγκη για έκφραση και δημιουργία, για αλλαγή.
