Ιnts: «Το graffiti ήταν ο προσωπικός μου ψυχολόγος»
Πιθανότατα να έχετε «πέσει» σε κάποιο από τα έργα του ενώ περπατάτε αμέριμνοι στην Αθήνα. Ο Ints βάφει το όνομά του, αλλά και Buns (το όνομα του crew του) και «Αγάπη», συνοδεύοντας την πλειοψηφία των έργων του με στίχους και συνθήματα προς πολλαπλούς παραλήπτες. Χαρακτηριστικότερο όλων το ''Τώρα που είναι ΤΖΑΜΠΑ αγάπα, γιατί μετά θα κοστίζει και αυτό ΠΑΛΙΟΜΑΛΑΚΑ!''
Ο Ints δίνει χρώμα, μέγεθος και σχέδιο σε λέξεις ελληνικές που «τραβάνε» το βλέμμα όπως «Αγάπη», «Απάθεια», «Αλαζονεία», «Υπεροψία» και «Προσβολή». Επίσης, είναι ο δημιουργός της ιστοσελίδας Betweenusnoshit.com, μιας προσπάθειας να αντιπροσωπευτεί διαδικτυακά όλη η ελληνική σκηνή graffiti τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό.
Πως σκέφτηκες να αρχίσεις το graffiti; Ήταν μέσο έκφρασης ή απλά ήθελες να διαφέρεις από τους άλλους;
Δεν σκέφτηκα να αρχίσω το graffiti. Ήμουν στο σχολείο- μιλάμε για κάπου στο '99 - και βλέπω δύο φιλαράκια να προσπαθούν να σκιτσάρουν. Μου αρέσει αυτό που βλέπω. Γουστάρω, γυρνάω σπίτι και προσπαθώ να κάνω κάτι αντίστοιχο. Άσχημα σκίτσα, δεν το συνεχίζω ιδιαίτερα θερμά, μέχρι που με βρίσκει ο νέος χρόνος σε ένα πάρκο απέναντι από ένα σχολείο με μερικούς τύπους -πιτσιρικάδες τότε- να αράζουμε.
Ένας από αυτούς είχε μια τσάντα με μερικά σάπια χρώματα COSMOS και έκανε υπογραφές μέσα στο πάρκο, σε έναν τοίχο πλάτης μιας πολυκατοικίας. Σε κάποια φάση μας προσεγγίζει και μας λέει πως του έμεινε ένα spray που είχε ίσα-ίσα για μια-δυό υπογραφές. Μας ρώτησε αν το ήθελε κανένας. Το πήρα βαριεστημένα. Πήγα και έκανα μια υπογραφή "SAM" στον τοίχο της πλάτης της πολυκατοικίας.
Εκείνη την στιγμή που έκανα την υπογραφή με διαπέρασε ηλεκτρισμός! Την άκουσα άσχημα, πώς το λένε, το μόνο που ήθελα ήταν να συνεχίσω να γράφω κι άλλο κι άλλο κι άλλο. Να σου πω την αλήθεια, ήμουν τόσο μικρός που τότε δεν υπήρχε στο μυαλό μου το πλάνο "μέσο έκφρασης" και ούτε με ενδιέφερε να διαφέρω από τους άλλους. Διέφερα στον χαρακτήρα και στο σκεπτικό μου και αυτό μου αρκούσε. Πιτσιρικάδες ήμασταν άλλωστε και δεν μας ενδιέφεραν και πολλά-πολλά.
Ποιός σε έβαλε στη "φάση" να βάφεις;
Αργότερα έμαθα πως η υπογραφή του παιδιού που μου έδωσε το spray ήταν "REBEL", αλλά στην πορεία σταμάτησε να βάφει. Είχε κάνει μερικά tags στην γειτονιά, αλλά τίποτα παραπάνω. Νομίζω πως αυτός ήταν ο άνθρωπος που με έβαλε στο τριπάκι...άθελά του. Έτσι ήταν οι εποχές τότε, τα πράγματα ήταν απλά, όσοι βάφανε ήταν ψιλομετρημένοι στα δάχτυλα, πολύ λίγοι από διάφορες περιοχές και φυσικά η επικοινωνία ήταν πολύ δύσκολη. Δεν ήξερες ποιός έβαφε, πως και που!
Επηρέασε κάποιος το στυλ σου; Βασίστηκες σε άλλα στυλ για να φτιάξεις το δικό σου;
Έχω ένα πάρα πολύ κλασσικό και απλό στυλ. Το οποίο το έχει ίσως και η μισή Ελλάδα. Λέγεται BLOCKBUSTER. Είναι ίσως η πιο απλή γραμματοσειρά, συνήθως τετράγωνη, και "παίζω"με Silver feelin, Black για σκιές, ένα χρώμα για Background και άσπρο.
Δεν μπορώ να πω με 100% σιγουριά ότι το στυλ που έχω είναι δικό μου. Δεν εφευρέθηκε από εμένα, το έκαναν όλοι. Ήταν κάτι σαν "άτυπη" μόδα το να κάνεις αυτό το στυλ στον τοίχο. Ήταν και πάρα πολύ βολικό γιατί με δυο-τρία χρώματα έκανες ένα κομμάτι. Μην ξεχνάμε πως τα χρώματα τότε είχανε 1500 με 1800 δραχμές, και το χαρτζιλίκι -αν έπαιζε- ήταν 500 δραχμές.
Οπότε καταλαβαίνεις ότι θέλοντας και μη δεν υπήρχε επιλογή για να εξελίξω "το στύλ" μου στον τοίχο, και επειδή είμαι και από τους "ρομαντικούς" της φάσης, κράτησα αυτό το στυλ το απλό. Οπότε αφού δεν εξελίχτηκα στο να κάνω καλύτερα styles, δεν χρειάστηκε κιόλας να βασιστώ σε άλλα style για να φτιάξω το δικό μου. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν είδα λεπτομέρειες σε bombs που μου άρεσαν και τα "τσίμπησα", όπως π.χ κάποια highlights, κάποια σταξίματα, κάποια είδη background στα pieces κτλ.
Γιατί επέλεξες αυτό το tag και όχι κάποιο άλλο; Τι σημαίνει για σένα;
Όπως προείπα κάποτε το tag μου ήταν SAM. Η τωρινή υπογραφή που έχω τα τελευταία χρόνια, INTS, προέκυψε από ένα internet καφέ. Εκείνη την εποχή το γράμμα ''S'' ήταν το αγαπημένο μου. Περνώντας λοιπόν, ένα απόγευμα από ένα internet καφέ στην γειτονιά μου, βλέπω έξω από το μαγαζί την ταμπέλα "internet καφέ" και μου "σκάει" να "τσιμπήσω" από την λέξη "internet" τα τρία πρώτα γράμματα και να "κοτσάρω" το "S" στο τέλος, και έτσι έσκασε το tag "INTS".
Είχα την πρώτη επαφή με το χρώμα από την υπογραφή που είχα κάνει στο πάρκο. Είχα βρει χρωματοπωλείο, είχα πάρει χρώματα, είχα πλέον και την υπογραφή μου που είχε σκάσει έτσι απλά στο μπάμ, πάνω στην έξαρση, χωρίς να το πολυσκεφτώ άρχισα να κάνω full tags INTS.
Τα αρχικά ομολογώ δεν σημαίνουν κάτι το ιδιαίτερο, δεν έψαξα ποτέ να βρω έναν "γαμάτο" ορισμό των αρχικών, γιατί δεν με ενδιέφερε ποτέ επειδή αφορούσε εμένα, και ήμουν πάντα ο τύπος που τον ένοιαζε και τον ενδιέφερε το crew του, με οτι συμπεριλαμβάνεται σε αυτό.
Από την άλλη αυτή η υπογραφή, είναι ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου. Δηλώνει σε μια κοινωνία, η οποία είναι μέσα σε μια άλλη πιο μικρή κοινωνία, το ποιός είμαι, το ποιόν μου στους άλλους "κάτοικους" - writers. Σαν γκραφιτάς, ποιά είναι η "θέση" μου σε αυτή την κοινωνία. Σε ποιό level είμαι σε ποιά τάξη είμαι σε αυτό το "σχολέιο" που λέγεται "graffiti". Είναι κάτι σαν "πάσο", σαν "κάρτα εισόδου" για να μπορώ να "μπαινοβγαίνω" να στο πω και αλλιώς.
Θεωρείς το graffiti τέχνη ή χόμπι και γιατί;
Υπάρχει η έκφραση "το 'χω σαν χόμπι", δηλαδή το κάνω απλά για να περνάω ευχάριστα την ώρα μου ή απλά σκοτώνω την ώρα μου. Η λέξη "χόμπι" από μόνη της σημαίνει "ερασιτεχνική απασχόληση". Λεφτά δεν βγάζω από αυτό, οπότε αν το πάμε κατά λέξη, αναγκαστικά θα σου πω πως είναι χόμπι. Αλλά το graffiti για μένα είναι ένα «κάτι», στο οποίο κάτι έχω δώσει την μισή ζωή μου, την ψυχή μου, τον ιδρώτα και την αγάπη μου, τον σεβασμό μου, τον χρόνο και την υπομονή μου, τα λεφτά μου, τα νιάτα μου, τις σπουδές μου, τις υποχρεώσεις μου, τα πάντα όλα! Δεν διάβαζα ποτέ στο σχολείο, σκέτσαρα, δεν πήγα να σπουδάσω, γενικά δεν έκανα τίποτα εκτός από το να βάφω και να δουλεύω σε δύο δουλειές, η μια να συντηρεί τα έξοδα και η άλλη τα χρώματα που αγόραζα.
Από την άλλη, σε αντάλλαγμα το graffiti μου έδωσε πάρα πολλά. Ήταν ο προσωπικός που ψυχολόγος τις δύσκολες στιγμές. Εκεί που θα έπινα και θα γινόμουν χάλιας και μπεκρής λόγω των εκάστοτε περιστάσεων, πήγαινα έβαφα και ίσιωνα ψυχολογικά, ηρεμούσα, σκεφτόμουν πιο καθαρά. Επίσης με έμαθε το πως είναι να σέβεσαι, να τρως σφαλιάρα -κυριολεκτικά και μεταφορικά- από μεγαλύτερους και καλύτερους από εσένα. Μου έμαθε να "διαβάζω" φάτσες στο δρόμο, να ξεχωρίζω τους ασφαλίτες και τους τραμπούκους και όλους αυτούς που μπορεί να στην πέσουν όταν θα βάφεις εκεί έξω παράνομα. Δεν νομίζω πως στα μαθαίνει όλα αυτά ένα απλό χόμπι, μια απλή "ερασιτεχνική απασχόληση".
Τώρα το αν είναι τέχνη ή όχι, δεν μπορώ να σου πω διότι δεν το ξέρω. Μπορώ να αναγνωρίσω κάποια είδη τέχνης, αλλά πλέον στο 2012, είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς το τι είναι πραγματικά τέχνη. Πλέον σχεδόν ότι και να κάνει κανείς θεωρείται "τέχνη"! "Everybody's so fuckin' talented these days!" Όλα έχουν "βαφτιστεί" τέχνη και όλοι την έχουν δει καλλιτέχνες. Μια μουτζούρα να κάνεις στον δρόμο και να ανεβάσεις στο internet την φωτογραφία, πάντα θα βρεθεί κάποιος παντελώς άσχετος για να το αποκαλέσει τέχνη, και αυτό οφείλεται στην άγνοια του κόσμου!
Αντιμετώπισες ποτέ προβλήματα με την αστυνομία;
Είμαι με μια αναστολή 3 ετών με ποινή 4 μηνών φυλάκισης αλλά προσπαθώ να μην το θυμάμαι. Χαχαχα! Το βλέπω σαν ένα μικρό "διάλειμμα" από το bombing, αν και έχω κάνει από τότε μερικά bombs, και έχω παρευρεθεί με το crew σε άλλα τόσα. Δεν με χάλασε κιόλας γιατί ήταν μια καλή ευκαιρία με το ζόρι να ξεκινήσω να "δουλέψω" τα σκίτσα και τα lines μου σε διάφορα hall of fames, χωρίς άγχος και για ώρες. Κακά τα ψέματα, το πιο σημαντικό πράγμα είναι να λιώσεις στα σκίτσα και να ξέρεις το γιατί έχεις τραβήξει την τάδε γραμμή έτσι και όχι αλλιώς. Το παν είναι να έχεις την γνώση, και τώρα με αυτή την ευκαιρία που παρουσιάστηκε, θέλω να "γυμνάσω" λίγο και το μυαλό μου και τις γνώσεις μου, εκτός από το χέρι μου!
Υπάρχει κάποιο κομμάτι που να είναι το αγαπημένο σου και αν είναι ποιο;
Κάποτε μου είπαν πως εξέλιξη σημαίνει το να σου αρέσει ένα κομμάτι που κάνεις και μόλις κάνεις το επόμενο, να σου αρέσει πολύ παραπάνω από το πρώτο. Όταν λοιπόν ήμουν πλέον σε μια φάση που έκανα το ένα κομμάτι και καπάκια το άλλο, με κάποιες εξαιρέσεις, πάντα μου άρεσαν τα πιο καινούρια, τα πιο "φρέσκα". Ήταν ίσως και από τις καλύτερες εποχές γιατί είχα τις αντοχές να δουλεύω σε δύο δουλείες, να έχω σχεδόν πάντα χρώματα και να βάφω, αν όχι κάθε μέρα, σίγουρα μέρα παρά μέρα. Αυτή την στιγμή δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιο συγκεκριμένο κομμάτι αλλά ένα από αυτά όμως είναι σίγουρα αυτό εδώ στον Μαραθώνα κοντά με SPIKE69 και ASOD.
Θεωρείς ότι μέσα από το γκράφιτι μπορείς να βγάλεις χρήματα;
Πες με "περίεργο" αλλά πιστεύω πως αν ο άνθρωπος θέλει να βγάλει λεφτά για τον οποιονδήποτε λόγο μπορεί να το κάνει από το οτιδήποτε όχι μόνο από το graffiti. Εδώ μια γυναίκα, ενώ εσύ την αγαπάς αλλά δεν σε αγαπάει, με κάποια λεφτά ή μέσο μπορείς να την κάνεις να σε αγαπήσει! Σκληρό, μα είναι η πραγματικότητα. Με λίγα λόγια, τα πάντα μπορείς γενικά στη ζωή να κάνεις. Με τον έναν τρόπο ή με τον άλλον, με ένα μέσο ή με άλλο, οπότε αν το ψάξεις πιστεύω πως μπορείς να βγάλεις από το graffiti λεφτά. Το θέμα είναι πως ό,τι κάνεις πρέπει να το κάνεις σωστά και συνειδητοποιημένα, not crossing the line, αν με πιάνεις, γιατί κινδυνεύεις να θεωρηθείς ξεπουλημένος.
Αγαπημένο σποτ βαψίματος;
Έχω βάψει τα πάντα, από λεωφορεία και φορτηγά, μέχρι και τοίχους και τρένα. Πλέον μπορώ να σου πω με ευκολία πως το αγαπημένο μου σημείο να βάφω είναι οι τοίχοι. Ιδιαίτερη αδυναμία έχω στους βρώμικους τοίχους, οι οποίοι είναι γεμάτοι από υπογραφές, βρώμικοι από τα καυσαέρια, ετοιμόρροπα κτήρια και γενικά οτιδήποτε "βρώμικο" το οποίο μπορεί να "καθαριστεί" με silver! Δεν μου αρέσει καθόλου να πάω να βάψω σε έναν πεντακάθαρο τοίχο, ακόμα και αν κάνω κάτι το οποίο μπορεί να βγει όμορφο.
Περίγραψε ένα σκηνικό από τη "δουλειά" σου που θα το θυμάσαι για πάντα.
Έχουν υπάρξει πάρα πολλά σκηνικά είναι η αλήθεια. Ούτως ή άλλως μιλάμε για πολλά χρόνια action. Σίγουρα δεν θα ξεχάσω όλα τα τραβήγματα στα αστυνομικά τμήματα και τα δύο δικαστήρια που "έφαγα¨. Από την άλλη, θυμάμαι και όλα τα όμορφα σκηνικά, όλο τον καλό κόσμο που γνώρισα και όλα τα ταξίδια που έχω κάνει για να βάψω στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Όλα τα τρεξίματα που έχω περάσει, όλα τα κραξίματα από τον κόσμο, κόσμο να γουστάρει και να μας ζητάει να τους βάψουμε σπίτια και δωμάτια. Υπάρχουν και αστεία σκηνικά, να αφήνω υπογραφές από 'δώ και από 'κει, και να με βρίσκουν κοπέλες οι οποίες έχουν δει τις υπογραφές και γουστάρουν και να καταλήγουμε να περνάμε όμορφα βράδια μαζί βάφοντας και ο,τι προκύψει!
Betweenusnoshit.com. Πώς έκατσε και δημιούργησες το site; Τι σημαίνει για σένα το όνομα;
Το να δημιουργηθεί αυτή η ιστοσελίδα ήταν κάτι το τελείως απρόοπτο. Δεν είχα στο μυαλό μου τις διαστάσεις που θα έπαιρνε, αλλά όλο αυτό βοήθησε στο να σκεφτώ να το πάω ένα βήμα παραπέρα. Να το σκεφτώ πιο σοβαρά και να το εξελίξω. Ήθελα ουσιαστικά να φτιάξω κάτι το οποίο θα αντιπροσώπευε την σκηνή του graffiti στην Ελλάδα για αρχή, και αργότερα και στο εξωτερικό. Κάτι σαν wikipedia of graffiti, το οποίο βέβαια θα έχει δύο σκοπούς. Ο ένας είναι να μαθαίνουν οι νέοι writers πώς ξεκίνησε και ποιός writer είναι ποιός, να ξέρουν την ιστορία δηλαδή και να ξέρουν ότι πρέπει να υπάρχει αλληλοσεβασμός και από την άλλη όσοι δεν ασχολούνται με το "άθλημα" να μάθουν περί τίνος πρόκειται, γιατί πλέον έχουμε φτάσει σε ένα σημείο στο οποίο οι οπαδοί των ποδοσφαιρικών ομάδων που γράφουν συνθήματα, οι αναρχικοί που γράφουν συνθήματα και οι writers, όλους είναι σε ένα καζάνι στο μάτι ενός ανθρώπου που βρίσκεται σε άγνοια, κάτι το οποίο είναι μεγάλο λάθος!
Ο τίτλος για μένα σημαίνει αυτό που είμαι, πάνω από όλα ειλικρινής σε ό,τι κάνω στην ζωή μου, να είμαι εντάξει πρώτα από όλα με τον εαυτό μου και μετά και με τους άλλους. Ζούμε σε μια εποχή ψέματος και πισωπλατιάς, και που ο καθένας κοιτάει τον εαυτό του και το πώς θα επιβιώσει. Αν είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας, και προσπαθήσουμε να πάμε λίγο πιο μπροστά όλοι μαζί, θα καταφέρουμε πολλά περισσότερα από ό,τι ο καθένας μόνος του.
Ετοιμάζουμε κάτι πολύ μεγάλο, το οποίο όταν έρθει η ώρα του, θα το μάθετε. Δεν μου αρέσει να μιλάω για πράγματα που ακόμα δεν έχουνε γίνει. Οπότε ας πούμε ότι το BetweenUsNoShit είναι μια "βιτρίνα" η οποία υπάρχει πλέον μόνο και μόνο για να έχουμε ένα κάποιο "όνομα" στον κόσμο του κυβερνοχώρου, για να μην είμαστε «ο άγνωστος Χ», για να μας ξέρει ο κόσμος, και όταν έρθει η ώρα, θα "ενωθεί" με μια μεγάλη παλιότερη ιστοσελίδα και θα δημιουργηθεί κάτι το οποίο το τρέχουμε εδώ και ένα χρόνο πάνω κάτω. Αναμείνετε και κάντε λίγο υπομονή ακόμα! Αξίζει!
Ο Ints δίνει χρώμα, μέγεθος και σχέδιο σε λέξεις ελληνικές που «τραβάνε» το βλέμμα όπως «Αγάπη», «Απάθεια», «Αλαζονεία», «Υπεροψία» και «Προσβολή». Επίσης, είναι ο δημιουργός της ιστοσελίδας Betweenusnoshit.com, μιας προσπάθειας να αντιπροσωπευτεί διαδικτυακά όλη η ελληνική σκηνή graffiti τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό.
Πως σκέφτηκες να αρχίσεις το graffiti; Ήταν μέσο έκφρασης ή απλά ήθελες να διαφέρεις από τους άλλους;
Δεν σκέφτηκα να αρχίσω το graffiti. Ήμουν στο σχολείο- μιλάμε για κάπου στο '99 - και βλέπω δύο φιλαράκια να προσπαθούν να σκιτσάρουν. Μου αρέσει αυτό που βλέπω. Γουστάρω, γυρνάω σπίτι και προσπαθώ να κάνω κάτι αντίστοιχο. Άσχημα σκίτσα, δεν το συνεχίζω ιδιαίτερα θερμά, μέχρι που με βρίσκει ο νέος χρόνος σε ένα πάρκο απέναντι από ένα σχολείο με μερικούς τύπους -πιτσιρικάδες τότε- να αράζουμε.
Ένας από αυτούς είχε μια τσάντα με μερικά σάπια χρώματα COSMOS και έκανε υπογραφές μέσα στο πάρκο, σε έναν τοίχο πλάτης μιας πολυκατοικίας. Σε κάποια φάση μας προσεγγίζει και μας λέει πως του έμεινε ένα spray που είχε ίσα-ίσα για μια-δυό υπογραφές. Μας ρώτησε αν το ήθελε κανένας. Το πήρα βαριεστημένα. Πήγα και έκανα μια υπογραφή "SAM" στον τοίχο της πλάτης της πολυκατοικίας.
Εκείνη την στιγμή που έκανα την υπογραφή με διαπέρασε ηλεκτρισμός! Την άκουσα άσχημα, πώς το λένε, το μόνο που ήθελα ήταν να συνεχίσω να γράφω κι άλλο κι άλλο κι άλλο. Να σου πω την αλήθεια, ήμουν τόσο μικρός που τότε δεν υπήρχε στο μυαλό μου το πλάνο "μέσο έκφρασης" και ούτε με ενδιέφερε να διαφέρω από τους άλλους. Διέφερα στον χαρακτήρα και στο σκεπτικό μου και αυτό μου αρκούσε. Πιτσιρικάδες ήμασταν άλλωστε και δεν μας ενδιέφεραν και πολλά-πολλά.
Ποιός σε έβαλε στη "φάση" να βάφεις;
Αργότερα έμαθα πως η υπογραφή του παιδιού που μου έδωσε το spray ήταν "REBEL", αλλά στην πορεία σταμάτησε να βάφει. Είχε κάνει μερικά tags στην γειτονιά, αλλά τίποτα παραπάνω. Νομίζω πως αυτός ήταν ο άνθρωπος που με έβαλε στο τριπάκι...άθελά του. Έτσι ήταν οι εποχές τότε, τα πράγματα ήταν απλά, όσοι βάφανε ήταν ψιλομετρημένοι στα δάχτυλα, πολύ λίγοι από διάφορες περιοχές και φυσικά η επικοινωνία ήταν πολύ δύσκολη. Δεν ήξερες ποιός έβαφε, πως και που!
Επηρέασε κάποιος το στυλ σου; Βασίστηκες σε άλλα στυλ για να φτιάξεις το δικό σου;
Έχω ένα πάρα πολύ κλασσικό και απλό στυλ. Το οποίο το έχει ίσως και η μισή Ελλάδα. Λέγεται BLOCKBUSTER. Είναι ίσως η πιο απλή γραμματοσειρά, συνήθως τετράγωνη, και "παίζω"με Silver feelin, Black για σκιές, ένα χρώμα για Background και άσπρο.
Δεν μπορώ να πω με 100% σιγουριά ότι το στυλ που έχω είναι δικό μου. Δεν εφευρέθηκε από εμένα, το έκαναν όλοι. Ήταν κάτι σαν "άτυπη" μόδα το να κάνεις αυτό το στυλ στον τοίχο. Ήταν και πάρα πολύ βολικό γιατί με δυο-τρία χρώματα έκανες ένα κομμάτι. Μην ξεχνάμε πως τα χρώματα τότε είχανε 1500 με 1800 δραχμές, και το χαρτζιλίκι -αν έπαιζε- ήταν 500 δραχμές.
Οπότε καταλαβαίνεις ότι θέλοντας και μη δεν υπήρχε επιλογή για να εξελίξω "το στύλ" μου στον τοίχο, και επειδή είμαι και από τους "ρομαντικούς" της φάσης, κράτησα αυτό το στυλ το απλό. Οπότε αφού δεν εξελίχτηκα στο να κάνω καλύτερα styles, δεν χρειάστηκε κιόλας να βασιστώ σε άλλα style για να φτιάξω το δικό μου. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν είδα λεπτομέρειες σε bombs που μου άρεσαν και τα "τσίμπησα", όπως π.χ κάποια highlights, κάποια σταξίματα, κάποια είδη background στα pieces κτλ.
Γιατί επέλεξες αυτό το tag και όχι κάποιο άλλο; Τι σημαίνει για σένα;
Όπως προείπα κάποτε το tag μου ήταν SAM. Η τωρινή υπογραφή που έχω τα τελευταία χρόνια, INTS, προέκυψε από ένα internet καφέ. Εκείνη την εποχή το γράμμα ''S'' ήταν το αγαπημένο μου. Περνώντας λοιπόν, ένα απόγευμα από ένα internet καφέ στην γειτονιά μου, βλέπω έξω από το μαγαζί την ταμπέλα "internet καφέ" και μου "σκάει" να "τσιμπήσω" από την λέξη "internet" τα τρία πρώτα γράμματα και να "κοτσάρω" το "S" στο τέλος, και έτσι έσκασε το tag "INTS".
Είχα την πρώτη επαφή με το χρώμα από την υπογραφή που είχα κάνει στο πάρκο. Είχα βρει χρωματοπωλείο, είχα πάρει χρώματα, είχα πλέον και την υπογραφή μου που είχε σκάσει έτσι απλά στο μπάμ, πάνω στην έξαρση, χωρίς να το πολυσκεφτώ άρχισα να κάνω full tags INTS.
Τα αρχικά ομολογώ δεν σημαίνουν κάτι το ιδιαίτερο, δεν έψαξα ποτέ να βρω έναν "γαμάτο" ορισμό των αρχικών, γιατί δεν με ενδιέφερε ποτέ επειδή αφορούσε εμένα, και ήμουν πάντα ο τύπος που τον ένοιαζε και τον ενδιέφερε το crew του, με οτι συμπεριλαμβάνεται σε αυτό.
Από την άλλη αυτή η υπογραφή, είναι ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου. Δηλώνει σε μια κοινωνία, η οποία είναι μέσα σε μια άλλη πιο μικρή κοινωνία, το ποιός είμαι, το ποιόν μου στους άλλους "κάτοικους" - writers. Σαν γκραφιτάς, ποιά είναι η "θέση" μου σε αυτή την κοινωνία. Σε ποιό level είμαι σε ποιά τάξη είμαι σε αυτό το "σχολέιο" που λέγεται "graffiti". Είναι κάτι σαν "πάσο", σαν "κάρτα εισόδου" για να μπορώ να "μπαινοβγαίνω" να στο πω και αλλιώς.
Θεωρείς το graffiti τέχνη ή χόμπι και γιατί;
Υπάρχει η έκφραση "το 'χω σαν χόμπι", δηλαδή το κάνω απλά για να περνάω ευχάριστα την ώρα μου ή απλά σκοτώνω την ώρα μου. Η λέξη "χόμπι" από μόνη της σημαίνει "ερασιτεχνική απασχόληση". Λεφτά δεν βγάζω από αυτό, οπότε αν το πάμε κατά λέξη, αναγκαστικά θα σου πω πως είναι χόμπι. Αλλά το graffiti για μένα είναι ένα «κάτι», στο οποίο κάτι έχω δώσει την μισή ζωή μου, την ψυχή μου, τον ιδρώτα και την αγάπη μου, τον σεβασμό μου, τον χρόνο και την υπομονή μου, τα λεφτά μου, τα νιάτα μου, τις σπουδές μου, τις υποχρεώσεις μου, τα πάντα όλα! Δεν διάβαζα ποτέ στο σχολείο, σκέτσαρα, δεν πήγα να σπουδάσω, γενικά δεν έκανα τίποτα εκτός από το να βάφω και να δουλεύω σε δύο δουλειές, η μια να συντηρεί τα έξοδα και η άλλη τα χρώματα που αγόραζα.
Από την άλλη, σε αντάλλαγμα το graffiti μου έδωσε πάρα πολλά. Ήταν ο προσωπικός που ψυχολόγος τις δύσκολες στιγμές. Εκεί που θα έπινα και θα γινόμουν χάλιας και μπεκρής λόγω των εκάστοτε περιστάσεων, πήγαινα έβαφα και ίσιωνα ψυχολογικά, ηρεμούσα, σκεφτόμουν πιο καθαρά. Επίσης με έμαθε το πως είναι να σέβεσαι, να τρως σφαλιάρα -κυριολεκτικά και μεταφορικά- από μεγαλύτερους και καλύτερους από εσένα. Μου έμαθε να "διαβάζω" φάτσες στο δρόμο, να ξεχωρίζω τους ασφαλίτες και τους τραμπούκους και όλους αυτούς που μπορεί να στην πέσουν όταν θα βάφεις εκεί έξω παράνομα. Δεν νομίζω πως στα μαθαίνει όλα αυτά ένα απλό χόμπι, μια απλή "ερασιτεχνική απασχόληση".
Τώρα το αν είναι τέχνη ή όχι, δεν μπορώ να σου πω διότι δεν το ξέρω. Μπορώ να αναγνωρίσω κάποια είδη τέχνης, αλλά πλέον στο 2012, είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς το τι είναι πραγματικά τέχνη. Πλέον σχεδόν ότι και να κάνει κανείς θεωρείται "τέχνη"! "Everybody's so fuckin' talented these days!" Όλα έχουν "βαφτιστεί" τέχνη και όλοι την έχουν δει καλλιτέχνες. Μια μουτζούρα να κάνεις στον δρόμο και να ανεβάσεις στο internet την φωτογραφία, πάντα θα βρεθεί κάποιος παντελώς άσχετος για να το αποκαλέσει τέχνη, και αυτό οφείλεται στην άγνοια του κόσμου!
Αντιμετώπισες ποτέ προβλήματα με την αστυνομία;
Είμαι με μια αναστολή 3 ετών με ποινή 4 μηνών φυλάκισης αλλά προσπαθώ να μην το θυμάμαι. Χαχαχα! Το βλέπω σαν ένα μικρό "διάλειμμα" από το bombing, αν και έχω κάνει από τότε μερικά bombs, και έχω παρευρεθεί με το crew σε άλλα τόσα. Δεν με χάλασε κιόλας γιατί ήταν μια καλή ευκαιρία με το ζόρι να ξεκινήσω να "δουλέψω" τα σκίτσα και τα lines μου σε διάφορα hall of fames, χωρίς άγχος και για ώρες. Κακά τα ψέματα, το πιο σημαντικό πράγμα είναι να λιώσεις στα σκίτσα και να ξέρεις το γιατί έχεις τραβήξει την τάδε γραμμή έτσι και όχι αλλιώς. Το παν είναι να έχεις την γνώση, και τώρα με αυτή την ευκαιρία που παρουσιάστηκε, θέλω να "γυμνάσω" λίγο και το μυαλό μου και τις γνώσεις μου, εκτός από το χέρι μου!
Υπάρχει κάποιο κομμάτι που να είναι το αγαπημένο σου και αν είναι ποιο;
Κάποτε μου είπαν πως εξέλιξη σημαίνει το να σου αρέσει ένα κομμάτι που κάνεις και μόλις κάνεις το επόμενο, να σου αρέσει πολύ παραπάνω από το πρώτο. Όταν λοιπόν ήμουν πλέον σε μια φάση που έκανα το ένα κομμάτι και καπάκια το άλλο, με κάποιες εξαιρέσεις, πάντα μου άρεσαν τα πιο καινούρια, τα πιο "φρέσκα". Ήταν ίσως και από τις καλύτερες εποχές γιατί είχα τις αντοχές να δουλεύω σε δύο δουλείες, να έχω σχεδόν πάντα χρώματα και να βάφω, αν όχι κάθε μέρα, σίγουρα μέρα παρά μέρα. Αυτή την στιγμή δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιο συγκεκριμένο κομμάτι αλλά ένα από αυτά όμως είναι σίγουρα αυτό εδώ στον Μαραθώνα κοντά με SPIKE69 και ASOD.
Θεωρείς ότι μέσα από το γκράφιτι μπορείς να βγάλεις χρήματα;
Πες με "περίεργο" αλλά πιστεύω πως αν ο άνθρωπος θέλει να βγάλει λεφτά για τον οποιονδήποτε λόγο μπορεί να το κάνει από το οτιδήποτε όχι μόνο από το graffiti. Εδώ μια γυναίκα, ενώ εσύ την αγαπάς αλλά δεν σε αγαπάει, με κάποια λεφτά ή μέσο μπορείς να την κάνεις να σε αγαπήσει! Σκληρό, μα είναι η πραγματικότητα. Με λίγα λόγια, τα πάντα μπορείς γενικά στη ζωή να κάνεις. Με τον έναν τρόπο ή με τον άλλον, με ένα μέσο ή με άλλο, οπότε αν το ψάξεις πιστεύω πως μπορείς να βγάλεις από το graffiti λεφτά. Το θέμα είναι πως ό,τι κάνεις πρέπει να το κάνεις σωστά και συνειδητοποιημένα, not crossing the line, αν με πιάνεις, γιατί κινδυνεύεις να θεωρηθείς ξεπουλημένος.
Αγαπημένο σποτ βαψίματος;
Έχω βάψει τα πάντα, από λεωφορεία και φορτηγά, μέχρι και τοίχους και τρένα. Πλέον μπορώ να σου πω με ευκολία πως το αγαπημένο μου σημείο να βάφω είναι οι τοίχοι. Ιδιαίτερη αδυναμία έχω στους βρώμικους τοίχους, οι οποίοι είναι γεμάτοι από υπογραφές, βρώμικοι από τα καυσαέρια, ετοιμόρροπα κτήρια και γενικά οτιδήποτε "βρώμικο" το οποίο μπορεί να "καθαριστεί" με silver! Δεν μου αρέσει καθόλου να πάω να βάψω σε έναν πεντακάθαρο τοίχο, ακόμα και αν κάνω κάτι το οποίο μπορεί να βγει όμορφο.
Περίγραψε ένα σκηνικό από τη "δουλειά" σου που θα το θυμάσαι για πάντα.
Έχουν υπάρξει πάρα πολλά σκηνικά είναι η αλήθεια. Ούτως ή άλλως μιλάμε για πολλά χρόνια action. Σίγουρα δεν θα ξεχάσω όλα τα τραβήγματα στα αστυνομικά τμήματα και τα δύο δικαστήρια που "έφαγα¨. Από την άλλη, θυμάμαι και όλα τα όμορφα σκηνικά, όλο τον καλό κόσμο που γνώρισα και όλα τα ταξίδια που έχω κάνει για να βάψω στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Όλα τα τρεξίματα που έχω περάσει, όλα τα κραξίματα από τον κόσμο, κόσμο να γουστάρει και να μας ζητάει να τους βάψουμε σπίτια και δωμάτια. Υπάρχουν και αστεία σκηνικά, να αφήνω υπογραφές από 'δώ και από 'κει, και να με βρίσκουν κοπέλες οι οποίες έχουν δει τις υπογραφές και γουστάρουν και να καταλήγουμε να περνάμε όμορφα βράδια μαζί βάφοντας και ο,τι προκύψει!
Betweenusnoshit.com. Πώς έκατσε και δημιούργησες το site; Τι σημαίνει για σένα το όνομα;
Το να δημιουργηθεί αυτή η ιστοσελίδα ήταν κάτι το τελείως απρόοπτο. Δεν είχα στο μυαλό μου τις διαστάσεις που θα έπαιρνε, αλλά όλο αυτό βοήθησε στο να σκεφτώ να το πάω ένα βήμα παραπέρα. Να το σκεφτώ πιο σοβαρά και να το εξελίξω. Ήθελα ουσιαστικά να φτιάξω κάτι το οποίο θα αντιπροσώπευε την σκηνή του graffiti στην Ελλάδα για αρχή, και αργότερα και στο εξωτερικό. Κάτι σαν wikipedia of graffiti, το οποίο βέβαια θα έχει δύο σκοπούς. Ο ένας είναι να μαθαίνουν οι νέοι writers πώς ξεκίνησε και ποιός writer είναι ποιός, να ξέρουν την ιστορία δηλαδή και να ξέρουν ότι πρέπει να υπάρχει αλληλοσεβασμός και από την άλλη όσοι δεν ασχολούνται με το "άθλημα" να μάθουν περί τίνος πρόκειται, γιατί πλέον έχουμε φτάσει σε ένα σημείο στο οποίο οι οπαδοί των ποδοσφαιρικών ομάδων που γράφουν συνθήματα, οι αναρχικοί που γράφουν συνθήματα και οι writers, όλους είναι σε ένα καζάνι στο μάτι ενός ανθρώπου που βρίσκεται σε άγνοια, κάτι το οποίο είναι μεγάλο λάθος!
Ο τίτλος για μένα σημαίνει αυτό που είμαι, πάνω από όλα ειλικρινής σε ό,τι κάνω στην ζωή μου, να είμαι εντάξει πρώτα από όλα με τον εαυτό μου και μετά και με τους άλλους. Ζούμε σε μια εποχή ψέματος και πισωπλατιάς, και που ο καθένας κοιτάει τον εαυτό του και το πώς θα επιβιώσει. Αν είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας, και προσπαθήσουμε να πάμε λίγο πιο μπροστά όλοι μαζί, θα καταφέρουμε πολλά περισσότερα από ό,τι ο καθένας μόνος του.
Ετοιμάζουμε κάτι πολύ μεγάλο, το οποίο όταν έρθει η ώρα του, θα το μάθετε. Δεν μου αρέσει να μιλάω για πράγματα που ακόμα δεν έχουνε γίνει. Οπότε ας πούμε ότι το BetweenUsNoShit είναι μια "βιτρίνα" η οποία υπάρχει πλέον μόνο και μόνο για να έχουμε ένα κάποιο "όνομα" στον κόσμο του κυβερνοχώρου, για να μην είμαστε «ο άγνωστος Χ», για να μας ξέρει ο κόσμος, και όταν έρθει η ώρα, θα "ενωθεί" με μια μεγάλη παλιότερη ιστοσελίδα και θα δημιουργηθεί κάτι το οποίο το τρέχουμε εδώ και ένα χρόνο πάνω κάτω. Αναμείνετε και κάντε λίγο υπομονή ακόμα! Αξίζει!
