Μια βροχερή Δευτέρα ήταν η αρχή των Monday Evening Rain — τέσσερις φίλοι, ένα απόγευμα στο Μάντσεστερ, και μια κοινή ανάγκη να δημιουργήσουν μουσική που ξεφεύγει από τα στερεότυπα.
Σήμερα, υπογράφουν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ντεμπούτα της εγχώριας σκηνής και δηλώνουν πως η μπάντα τους μοιάζει με «εκείνη τη μέρα που η μετεωρολογική πρόβλεψη πέφτει έξω. Περιμένεις θεομηνία και παίρνεις καύσωνα. Έχεις ετοιμαστεί για λιακάδα και σε βρίσκουν καταιγίδες. Κάπως έτσι συνέβη κι εκείνο το απόγευμα στο Μάντσεστερ — ίσως κάπου στη γωνία να ήταν και ο Ian Curtis να γεμίζει με ενέργεια τον χώρο.»
Μπορείς να το ακούσεις εδώ και εδώ.
Ο ήχος τους κινείται ανάμεσα σε 90s κιθαριστικό rock και 80s post-punk, αλλά οι ίδιοι δεν βλέπουν τα δύο αυτά είδη ως αντίθετα: «Τα συγκροτήματα των 90s εξέλιξαν τον ήχο του post-punk και όλη την ιδεολογία της σκηνής. Λατρεύουμε τη σκηνή του Seattle, που μπολιάστηκε με τόσα ρεύματα της εποχής και ξέφυγε από τις φόρμες και τα παλαιομοδίτικα μοτίβα. Τα ακούσματα, οι επιρροές και τα βιώματά μας μάς οδηγούν σε τραγούδια έξω από κλισέ ταμπέλες, πάντα τιμώντας την ιστορία αυτών των ρευμάτων.»
Το πρώτο τους άλμπουμ, με τίτλο MER, ήταν ένα στοίχημα που έπρεπε να κερδηθεί μέσα σε δύσκολες συνθήκες: «Το μεγαλύτερο challenge ήταν να είμαστε συνεπείς στο χρονοδιάγραμμα, το οποίο φυσικά πήγε περίπατο λόγω lockdown. Αλλά και να μη χάσουμε τη σοβαρότητα και το χιούμορ μας, χάρη στον άνθρωπο που αφιερώθηκε περισσότερο απ' όλους, τον Δημήτρη Κατσαρό από τα Underground Music Studios. Θέλαμε το άλμπουμ να έχει την ενέργεια και τον ηλεκτρισμό των live μας, αλλά και να εκφράζει προσωπικά τον καθένα μας χωρίς να χάνεται η συλλογικότητα — και πιστεύουμε πως τα καταφέραμε.»
Στιχουργικά, δεν φοβούνται να εκφράσουν τις κοινωνικές και πολιτικές τους ανησυχίες. Όπως λένε: «Με μπαζώματα, pushbacks και αυταρχικές δηλώσεις δεν μπορείς να μακιγιάρεις όσα συμβαίνουν γύρω μας. Το Wrapped Up (December 6) περιγράφει την Αθήνα μετά τη δολοφονία ενός 15χρονου, ενώ το Sinking συναντά ανθρώπους που μπήκαν σε βάρκες για να περάσουν τη Μεσόγειο αναζητώντας μια νέα ζωή. Όλα τα τραγούδια του δίσκου έχουν έντονο αυτό το στοιχείο.»
Όσο για το κοινό τους, απαντούν με ειλικρίνεια: «Από τη στιγμή που είμαστε εντάξει με τους εαυτούς μας και τις επιθυμίες μας, δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα. Επιδιώκουμε την ειλικρίνεια, και όταν αυτό συμβαίνει, το λες και επιτυχία.»
Η πορεία τους μέχρι τώρα είναι γεμάτη άβολες αλλά και αστείες στιγμές: «Από βερίκοκα και συνεντεύξεις που δεν ολοκληρώθηκαν ποτέ λόγω γέλιου, μέχρι αδιάφορο metal κοινό, Φουρέιρα και ύμνους πολιτικών κομμάτων. Το σίγουρο είναι ότι με τους Monday Evening Rain δε βαριέται κανείς!»
Αν τους ρωτήσεις ποιο τραγούδι θα διάλεγαν για να κλείσουν ένα live τους (όχι δικό τους), έχουν έτοιμη απάντηση: Rockin' in the Free World του Neil Young. «Είναι επίκαιρο και μας δίνει την ευκαιρία να ανεβάσουμε στη σκηνή όποιον θέλει να τραγουδήσει, να χορέψει ή απλώς να μοιραστεί τη στιγμή.»
Τι να περιμένουμε στο επόμενο live τους;
«Όλα τα παραπάνω! Ραντεβού την Παρασκευή 30 Μαΐου στο Temple, παρέα με τους Cosmic Inflation.»
