Το Είμαι η Τζο είναι η ελληνική σειρά - έκπληξη στο Netflix

Ποιος να σου το έλεγε και να τον πίστευες, ότι θα έφτανε μια μέρα που θα άνοιγες το Netflix και θα έβρισκες μια ελληνική σειρά στο νούμερο ένα του top-10 του. Για το ότι αυτή η σειρά θα σε έκανε και όντως να γελάσεις, μην συζητήσουμε. «Πού πάτε και τα βρίσκετε» θα αναρωτιόσουν. Κι όμως. Το Είμαι η Τζο είναι η έκπληξη των ημερών, τουλάχιστον για όσους δεν το είχαμε δει το 2023 που προβλήθηκε στον ΑΝΤ1+.

Περί τίνος πρόκειται;

Σειρά 8 επεισοδίων, παραγωγής του ΑΝΤ1, σε σκηνοθεσία του Κωνσταντίνου Πιλάβιου (ναι, του γιου του αγαπημένου Παραμυθά των παιδικών μας χρόνων) και σενάριο βασισμένο σε μια ιδέα της Ιωάννας Ασημακοπούλου, το οποίο υπογράφουν οι Άρτεμις Γρύμπλα και Παναγιώτης Χριστόπουλος.

Πρωταγωνίστριά μας είναι η Τζο, ετών 37, ανύπαντρη, έξυπνη, συμπαθέστατη, αστεία, φεμινίστρια που αναρωτιέται αν είναι αρκετά καλή φεμινίστρια. Ισορροπεί (ή και όχι) ανάμεσα σε δύο κόσμους, από την μια την Ελλάδα των στημένων γάμων με τις θείες που εύχονται «και στα δικά σου» και των κοινωνικών πιέσεων για αδυνάτισμα και νοικοκύρεμα, και από την άλλη την συνειδητοποίηση πως εδώ και κάτι αιώνες στραβός είναι ο γιαλός, και ήρθε η ώρα να αλλάξουμε ρότα. Το ζήτημα είναι πώς.

Η σειρά είναι κατά πάσα πιθανότητα η πρώτη στα ελληνικά χρονικά που μιλά ανοιχτά για θέματα τόσο ταμπού όσο ο γυναικείος αυνανισμός, τα sex tapes, η κατάψυξη ωαρίων, η δυσκολία να πάρεις τις αρχές του body positivity που έχεις ενστερνιστεί για τους άλλους και να τις εφαρμόσεις στο δικό σου σώμα, η επίφαση προοδευτισμού που καταστρατηγείται στην πρώτη ευκαιρία ακόμα και στα πιο συμπεριληπτικά εργασιακά περιβάλλοντα όπου ο νέος, ωραίος, κουλ διευθυντής δεν θα διστάσει να παρουσιάσει την ιδέα σου για δική του.

Ή, για να το θέσουμε με λιγότερα παραδείγματα και πιο απλά λόγια, όπως το θέτει το IMDB (στο οποίο η σειρά έχει την εντυπωσιακή βαθμολογία του 7,4): «Η ιστορία μιας σύγχρονης γυναίκας σε αναζήτηση νοήματος και ταυτότητας μέσα σε έναν κόσμο αναχρονιστικών αξιών και πατριαρχικών στάνταρ».

Η Ιωάννα Ασημακοπούλου δίνει ρέστα στον (απολαυστικό και αβανταδόρικο) ρόλο της Τζο, ενώ δυνατές είναι και οι ερμηνείες από το υπόλοιπο καστ: Η Άρτεμις Γρύμπλα με τη φρεσκάδα του νατουραλισμού ως Αγγελική, αδερφή της Τζο, η Ευδοκία Στατήρη με τη μπριόζικη απόγνωση της μαμάς τους, ο Χάρης Τζωρτζάκης που δείχνει να το καταδιασκεδάζει στον ρόλο του Χρήστου, διευθυντή της Τζο, και ο Μιχάλης Συριόπουλος που είναι απολαυστικά εκφραστικός ως Δημήτρης, ακόμα και στις σκηνές που δεν μιλάει.

Οι πρωτότυπες μουσικές της Ειρήνης Σκυλακάκη βάζουν την τελική πινελιά σε ένα αποτέλεσμα φρέσκο, πρωτότυπο, αυθάδες, χρωματιστό, αστείο και ταυτόχρονα επαναστατικό, που απογειώνεται στις λεπτομέρειες, σαν εκείνα τα αμήχανα δευτερόλεπτα που η Τζο μένει να κοιτά με μια συγκεκριμένη κάθε φορά έκφραση την κάμερα, αφότου πέσουν οι τίτλοι τέλους του επεισοδίου. Τη χρειαζόταν αυτή τη σειρά η ελληνική τηλεόραση. Την χρειαζόμασταν κι εμείς.