Το Flow είναι μια ταινία βάλσαμο για την ψυχή σου

Μια σπάνια κινηματογραφική εμπειρία που μιλά κατευθείαν στην ψυχή μικρών και μεγάλων παιδιών. Ένα animation μακριά από τις εμπορικές μεγαλοστομίες που καμιά φορά περιέχονται στα χολιγουντιανά animation, με εντυπωσιακά όμως οπτικά στοιχεία και αφήγηση γεμάτη ανθρωπιά, ακόμα και χωρίς ούτε έναν ανθρώπινο χαρακτήρα.

Το Flow του Λετονού Gints Zilbalodis παίζεται τώρα στις αίθουσες, έχει ήδη Χρυσή Σφαίρα animation και δύο οσκαρικές υποψηφιότητες (animation και διεθνούς ταινίας) και αποδεικνύει πως με λίγα μέσα μπορείς να φτιάξεις μια συγκινητική, οικουμενική ιστορία.

Η υπόθεση

Μια μαύρη γάτα, μοναδική επιζήσασα σε έναν μετά-αποκαλυπτικό κόσμο με διάσπαρτα σημάδια μιας ανθρώπινης παρουσίας που ποτέ δεν εμφανίζεται (μήπως έχει εκλείψει πλήρως;) ξεκινά ένα ταξίδι τόσο φυσικό όσο και συμβολικό.

Συνειδητοποιώντας πως τα χειρότερα έρχονται, εγκαταλείπει την ασφάλεια του καταφυγίου της και ξεκινά μια πορεία συνεργασίας και αυτογνωσίας, καθώς διάφορα ζώα, όπως ένα νυσταγμένο καπιμπάρα, ένας χαζοχαρούμενο λαμπραντόρ, ένας περήφανος φοίνικας και ένας ανήσυχος λεμούριος, την συνοδεύουν στο ταξίδι και καταφέρνουν εν τέλει να συνυπάρξουν παρά τις εμφανείς διαφορές τους.

Η κριτική

Η παρακολούθηση της διαδρομής των ζώων είναι μια σχεδόν υπνωτιστική εμπειρία, την οποία ο Zilbalodis μαεστρικά εναλλάσσει με γαλήνια πλάνα, αλλά και στιγμές ατόφιας περιπετειώδους έντασης.

Ιδιαίτερη μνεία αξίζει το ξεχωριστό στυλ animation της ταινίας. Κόντρα στην πλουραλιστική προσέγγιση του Χόλιγουντ, το Flow θυμίζει έναν μίνιμαλ πίνακα ζωγραφικής. Θαρρείς πρόχειρα καμωμένο, αλλά πέρα για πέρα γοητευτικό.

Οι υφές του νερού, της βλάστησης και της γούνας των ζώων, αλλά και οι τρόποι με τους οποίους αποδίδεται το φως δημιουργούν ιδιαίτερα συναισθήματα στον θεατή. Το συνολικό αποτέλεσμα δεν μοιάζει με μια ρεαλιστική αναπαραγωγή της πραγματικότητας, αλλά περισσότερο με έναν ζωντανό πίνακα.

Αφηγηματικά, η ταινία θυμίζει μύθο του Αισώπου. Ο κεντρικός της συμβολισμός—η ανάγκη να εγκαταλείψουμε τον εγωισμό μας—γίνεται κατανοητός από μικρούς και μεγάλους από την πρώτη στιγμή και είναι τόσο όμορφα δοσμένος που δεν γίνεται διδακτικός.

Το Flow τολμά να αφηγηθεί μια ιστορία χωρίς διαλόγους. Ζόρικη επιλογή, η οποία όμως ενισχυόμενη από τη δύναμη της εικόνας απογειώνει το όλο εγχείρημα και προσδίδει παγκοσμιότητα στην αφήγηση.

Μινιμαλιστική και ατμοσφαιρική, η μουσική των Zilbalodis και Rihards Zalupe δένει άψογα με την αφήγηση και η επιλεκτική χρήση της φτιάχνει μια απόλυτα καθηλωτική εμπειρία.

Φιλοσοφικός μα βατός στοχασμός πάνω στη σχέση μας με τη φύση και τους άλλους, το Flow μας καλεί να συνειδητοποιήσουμε πως είμαστε μέρος ενός μεγαλύτερου συνόλου και ότι ο τρόπος με τον οποίο αλληλεπιδρούμε με αυτό καθορίζει το αποτύπωμά μας.

Σε εποχές μίσους και περιβαλλοντικής κακοποίησης, η ταινία του Λετονού προσφέρει έναν αισιόδοξο συμβολισμό: τα πάντα ρει, η ζωή, όπως και το νερό που χαράζει νέους δρόμους ανάμεσα στα αγριεμένα βράχια, θα βρει τον τρόπο και τη διέξοδο να προσαρμοστεί, να επανέλθει στις ρίζες της Δημιουργίας, ακόμα και χωρίς την ανθρώπινη παρουσία.

Δες εδώ που παίζεται η ταινία.

Όλες οι Ταινίες