Τα Αηδόνια του Σταμάτη φἐρνουν την Άνοιξη στο Άλσος κάθε Κυριακή

Ο κόσμος του Σταμάτη Κραουνάκη είναι ταυτόχρονα γνωστό και άγνωστο, ακόμη και τους πιο πιστούς θαυμαστές του- και αυτή ακριβώς είναι η γοητεία του.

Πριν παρακολουθήσεις μια παράστασή του δεν μπορείς να γνωρίζεις τι υλικά θα περιέχει, ακόμη και αν πλέον ο ίδιος μετρά πάνω από τέσσερις δεκαετίες στο τραγούδι και στο στήσιμο παραστάσεων.

Υπάρχει κάτι ακόμη, πέρα από τα επιμέρους υλικά, το οποίο, όταν μιλάμε για τις παραστάσεις του Κραουνάκη, είναι κεφαλαιώδους σημασίας: Είναι ο τρόπος, το συναίσθημα που λειτουργεί συγκολλητικά για τα διάφορα στοιχεία. Οι παραστάσεις και τα τραγουδίσματα δεν βγάζουν μαγεία από μόνα τους, χωρίς να πλαστούν. Αυτό το πλάσιμο το κάνει η δική του ενέργεια και η δική του διάθεση να περάσουν όλοι καλά- μαζί τους και ο ίδιος. Είναι μια ενέργεια που βάζει στην πιο εκλεπτυσμένη πρόταση λαϊκής ψυχαγωγίας και ένα κομμάτι από τη δική του φιλοσοφία ζωής.  

Γιατί στις παραστάσεις του Κραουνάκη δεν βλέπεις το θέαμα και μετά επιστρέφεις στο σπιτάκι σου. Γίνεσαι κοινωνός της ιδιαίτερης ματιάς και αισθητικής του, του μουσικού και στιχουργικού σύμπαντος που απολαμβάνει να στήνει με κλασικά και αναπάντεχα συστατικά.

Αυτό συμβαίνει και με τα «Αηδόνια του Χειμώνα», τη φετινή του παράσταση που γεμίζει το Άλσος, στο Πεδίο του Άρεως, κάθε Κυριακή.

Δικά του -κλασικά και νέα «κραουνακικά»- λαϊκά και βαριά λαϊκά, μπριόζικα για ντέφι, προκλασσική μουσική (!), γαλλική Μπελ-Επόκ, Εντίθ Πιαφ και δημοτικά- όλα παρελαύνουν από τη μικρή σκηνή και τη μεγάλη όμορφη σάλα του Άλσους που δεν αργεί να ζεσταθεί από τον κόσμο που… τσιγκλίζεται καταλλήλως.

Ο ίδιος ο Κραουνάκης περνά πολύ χρόνο σε πρώτο πλάνο τραγουδώντας και «μοιράζοντας πάσες» στους αγαπημένους και επι το πλείστον σταθερούς συνεργάτες του: Τον «τίγρη» Χρήστο Γεροντίδη με τον ομώνυμο προσωπικό του δίσκο σε τραγούδια του ίδιου του Κραουνάκη, τον Κώστα Μπουγιώτη που «κάνει τα τραγούδια ό,τι θέλει» και τον Γιώργο Στιβανάκη, τον αρχαιότερο από τους συνεργάτες του και σταθερό αστέρι του κραουνακικού στερεώματος από τα πρώτα χρόνια της Σπείρας. Μαζί τους η σεμνή Πένυ Ξενάκη που με τη λαϊκή της βραχνάδα δίνει και πάλι το απαραίτητο γυναικείο ηχόχρωμα στις βραδιές του Άλσους.    

Τις στιγμές που δεν βρίσκεται στην πρώτη γραμμή ο συνθέτης κάθεται λίγο πιο πίσω, στο πιάνο του, απολαμβάνοντας την παράσταση, έτοιμος να φροντίσει ώστε να συνεχίσει λαμπερός ο μαγικός σύνδεσμος ανάμεσα στο κοινό και τους μουσικούς. Είναι κάτι που δεν συμβαίνει σε όλες τις συναυλίες και κάτι που πρέπει να χτιστεί κάθε φορά από την αρχή. Με ένα κόντρα τραγούδισμα, μια ατάκα που ζωντανεύει τα πνεύματα, ένα πολιτικό σχολιάκι ή μια κινησιολογική φιοριτούρα, ο Κραουνάκης κάνει το από σκηνής αίσθημα των τραγουδιών «ταληράκια» και το μοιράζει στους από κάτω όταν χρειάζεται, αλλά και όταν δεν χρειάζεται· έτσι, για τη μέγκλα του καλλιτέχνη.

Είναι τέχνη και δεν περιγράφεται ο τρόπος με τον οποίο ο Σταμάτης Κραουνάκης επικοινωνεί με το κοινό και το οδηγεί στο να αφεθεί να χαλαρώσει και να διασκεδάσει. Νομίζω ότι δεν περιγράφεται γιατί δεν είναι κάτι που βασικά κάνει, αλλά κάτι που ζει. Διονυσιακός και μαζί Χατζηδακικός, πολιτικός και ερωτικός, μελαγχολικός και κεφάτος. Οι παραστάσεις του Κραουνάκη σήμερα είναι το ελληνικό τραγούδι.

Θα λειτουργούσε όλο αυτό αν δεν είχε μετατρέψει τους μουσικούς σε ομάδα; Δύσκολα, γιατί ο επαγγελματισμός έχει ταβάνι, και τα ψεύτικα δεν πάνε ψηλά όταν μιλάμε για λαϊκή διασκέδαση.

Τα «Αηδόνια» είναι μια χορταστική παράσταση που τελειώνει και εσύ θέλεις κι άλλο. Και κάπως έτσι αποφασίζεις να ξαναπάς.   

Συντελεστές 

Δημήτριος Ανδρεάδης - πιάνο, κίμπορντ, ενορχηστρώσεις
Νίκος Κατσίκης – μπουζούκι, ισπανικό λαούτο
Κοσμάς Κοκκόλης – κιθάρα, μπουζούκι, τραγούδι
Λάμπρος Παπανικολάου - κοντραμπάσο
Θεολόγος Παπανικολάου βιολί, τραγούδι
Γιώργος Ταμιωλάκης - βιολοντσέλο
Στον ήχο ο Γιώργος Τσατσούλης
Συνεργάτης ηχολήπτη - Πρόδρομος Χατζηαντωνίου
Κοστούμια - Κώστας Ζήσης
Συνεργάτης ενδυματολόγου - Υρώ Κρασακοπούλου.
Ρούχο Σταμάτη - Λίνα Γαβρά
Φωτισμοί - Παναγιώτης Χατζηνάκος.
Επικοινωνία - Δέσποινα Κραουνάκη