Forget me not: Είδαμε την παράσταση των Γκόνη-Μπιμπή στο θέατρο Αλάμπρα

Για όσους αναζητούν ανεβάσματα νέων και σύγχρονων έργων στη φετινή θεατρική Αθήνα, το Forget me not που ανεβαίνει στο θέατρο Αλάμπρα της οδού Στουρνάρη σε σκηνοθεσία Μυρτώς Γκόνη και Κωνσταντίνου Μπιμπή είναι μια πολύ καλή επιλογή.  

Οι δύο συν-σκηνοθέτες είναι ταυτόχρονα οι ηθοποιοί της παράστασης, αλλά και οι μεταφραστές του έργου του νέου αλλά βραβευμένου Βρετανού συγγραφέα, Tristan Bernays. 

Η υπόθεση του έργου

Στο Forget me not, το «μη με λησμόνει» που θα λέγαμε στα ελληνικά, παρακολουθούμε ένα ζευγάρι σε διάφορες στιγμές της κοινής ζωής του, από την ακμή ως τη φθορά – τόσο του πάθους, όσο και του ίδιου του σώματος. 

Η συντροφικότητα μοιάζει να βρίσκεται στο επίκεντρο του σημερινού έργου που μοιάζει να έχει κοινά χαρακτηριστικά με το κινηματογραφικό Amour του Μ. Χάνεκε και τον φετινό Χορό των Εραστών του Τιάγκο Ροντρίγκεζ που ανέβηκε στη Στέγη. Με ποιον μοιραζόμαστε τη ζωή που περνά και τι μας αφήνει αυτό; Περισσότερο όμως τι φτιάχνουν δυο άνθρωποι από τις σχέσεις ζωής; Πού χάνουν ή βρίσκουν τον εαυτό τους μέσα σε αυτές;

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Είναι το θέμα του Forget me not «ζευγαριάρικο»; Αρχικά ναι, αλλά τελικά όχι. Είναι υπαρξιακό, αλλά όχι όπως μια σαιξπηρική αναρώτηση ή ένα ιψενικό δράμα. Μας οδηγεί να σκεφτούμε την ύπαρξη και τις επιλογές ζωής που κάνουμε, μέσα από την επιφανειακή ελαφράδα της καθημερινότητας, μέσα από κοινά και όχι πρωτοφανή γεγονότα· σαν ένα «Σκηνές από ένα γάμο» του σήμερα. Έτσι, η φυσική ερμηνεία φαίνεται ο πιο προφανής τρόπος για να αναδειχθεί το κείμενο και η επιλογή των Γκόνη-Μπιμπή είναι ακριβώς αυτή.

Μετά, αφού η παράσταση μας έχει πάρει μαζί της, αφού έχει εξασφαλίσει την οικειότητα, μας οδηγεί στη δραματική κορύφωση, σε ένα σωστά χτισμένο οικοδόμημα.

Η παράσταση 

Η σκηνοθεσία είναι φλασάτη και γρήγορη, έχει πολύ καλό ρυθμό και στηρίζεται κυρίως στη σωματικότητα των πρωταγωνιστών και λιγότερο στο κείμενο. Με διαρκή φλασμπάκ και τηλεμεταφορές σε χώρους και χρόνους της ιστορίας τους οι δύο ρόλοι μοιάζουν να ανασκοπούν την ιστορία και την αγάπη τους, ώστε να μην τις ξεχάσουν υπό την απειλή της πραγματικότητας που επελαύνει. Οι δύο ηθοποιοί μπαίνουν και βγαίνουν με άνεση στους διαφορετικούς ρόλους μιας ζωής -που θα μπορούσε να είναι και ενός από τους θεατές- και έτσι τους φέρνουν μπροστά μας σε συμπυκνωμένο χρόνο και χώρο, απτούς και συγκρίσιμους.  

Ίσως η παράσταση να είχε ωφεληθεί περισσότερο από την απουσία του εύκολου συναισθήματος που της δίνει σε αρκετές στιγμές η προεπιλεγμένη μουσική επένδυση. Ίσως πάλι με τον τρόπο της αυτή η επιλογή να είναι αναπόσπαστη από το όλο αποτέλεσμα.

Οι δύο ηθοποιοί σε ένα πιο-μίνιμαλ-δεν-γίνεται σκηνικό χτίζουν άυλα δωμάτια και χώρους με υλικό τη συναισθηματική ένταση μεταξύ των ηρώων. Το σκηνικό «κατασκευάζεται» επί σκηνής και είναι ταυτόχρονα στέρεο και άυλο. Το ίδιο και οι χώροι στους οποίους ανήκουν οι χαρακτήρες, η Μυρτώ και ο Κώστας: Είναι οι παροδικοί χωροχρόνοι της παιδικής ηλικίας, της φοιτητικής ζωής, της οικογένειας, της τρίτης ηλικίας. Είναι και οι εργασιακοί χώροι και οι χώροι διαμονής. Το σκηνικό δεν υπάρχει όπως δεν υπάρχουν και οι βεβαιότητες και οι σταθερές. Υπάρχουμε εμείς που κινούμαστε και αλλάζουμε στα «χρόνια που τρέχουν χύμα».  

Η Μυρτώ Γκόνη με μια ανθισμένη εξωτερική ερμηνεία δίνει το συναισθηματικό στίγμα της παράστασης που είναι και το δυνατό της σημείο, ενώ ο Κωνσταντίνος Μπιμπής κρατά το ίσο και τελικά πείθει σε πιο χαμηλούς τόνους. 

Το Forget me not είναι μια γρήγορη και μικρή παράσταση που, ακόμη και αν δεν διεκδικεί δάφνες θεατρικής πρωτοπορίας, σε κερδίζει με την αλήθεια και τους χυμούς της. Έχει αμεσότητα που παράγει συγκίνηση και εμπλέκει τον θεατή χρησιμοποιώντας λίγα και καλά διαλεγμένα θεατρικά υλικά.

Το Forget me not παίζεται Δευτέρες και Τρίτες, ενώ μόλις ανακοινώθηκε ότι λόγω sold out ανακοινώθηκαν τέσσερις έξτρα δευτεριάτικες παραστάσεις στις 3, 10, 17 και 24 Φεβρουαρίου. 

Οι συντελεστές

Σκηνοθεσία – Μετάφραση - Δραματουργία – Ερμηνεία:
Μυρτώ Γκόνη & Κωνσταντίνος Μπιμπής
Βοηθός Σκηνοθέτη: Εύα Διαμαντή
Πρωτότυπη Μουσική: Γρηγόρης Ελευθερίου
Σχεδιασμός Φωτισμού: Νίκος Βλασόπουλος
Σκηνικό: Ευαγγελία Θεριανού
Κοστούμια: Χαρα Τσουβαλα