Τα πράγματα που βαρέθηκαν να ακούν οι επαρχιώτες που ζουν Αθήνα

Πριν από το κείμενο, μια ιστορία:
Σε μία μικρή, επαρχιακή πόλη της Βόρειας Ελλάδας, οι συγγενείς απ’ την Αθήνα έρχονται για καλοκαιρινές διακοπές. Η θεία επιστρέφει από το σούπερ μάρκετ και λέει «Θα σας κουφάνω τώρα, έφερα κάτι πολύ περίεργο να φτιάξουμε» και βγάζει από την σακούλα ένα πακέτο τορτελίνια. Η μητέρα του συντάκτη την κοιτάει με ψόφιο βλέμμα και της λέει «Τορτελίνια;» και η θεία απαντά «Α. Τα ξέρετε κι εσείς τα τορ-τελί-νι-α;», προφέροντας την λέξη κάπως, σίγουρα όχι ιταλικά.

Μια σημαντική διευκρίνιση είναι πως ο συντάκτης δεν θεωρεί ότι κάθε Αθηναίος σκέφτεται με ανάλογο τρόπο. Αλλά δέκα χρόνια στην Αθήνα και η σύγκριση εμπειριών με άλλους εμβόλιμους Αθηναίους με κάνουν αρκετά σίγουρο πλέον ότι οι παρακάτω φράσεις αποτελούν κοινό βίωμα σχεδόν για όλους. Ετοιμάσου να ταυτιστείς, αν είσαι επαρχιώτης. Συγγνώμη, αν είσαι Αθηναίος.

Το αν ξέρεις κάποιον που ξέρουν από το «χωριό» σου
Εννοούν την πόλη της επαρχίας από την οποία προέρχεσαι, και αυτό το άτομο θα μπορούσε να μένει οπουδήποτε: Στην γειτονιά σου, πέντε γειτονιές πιο πέρα, όντως σε χωριό της πόλης σου, ή ακόμα και σε διπλανή πόλη επειδή, πόσο να ‘ναι, δέκα λεπτά με το αμάξι; Και, οκέι, ακόμα κι αν είναι όντως δέκα λεπτά με το αμάξι, για πόσα άτομα θα έπαιρνες το αμάξι για να πας σε άλλη πόλη και να κάνετε παρέα; Εδώ κάποιος μετακομίζει τρεις στάσεις του μετρό πιο κάτω και μετακινείται αυτόματα στην κατηγορία «Φίλοι που βλέπω μια στο εξάμηνο».
Ο αρχισυντάκτης μου με ανάγκασε να αλλάξω όλες τις λέξεις «αμάξι» σε «αυτοκίνητο» επειδή το «αμάξι» «ακούγεται “χωριάτικο”».

Το αν είναι καλύτερα «στο χωριό σου» ή εδώ
Αυτή η ερώτηση ήταν ούτως ή άλλως παγίδα επειδή είναι φτιαγμένη για να σε βάλει σε αμυντική στάση. Ευτυχώς πλέον έχει σταματήσει να γίνεται τόσο συχνά επειδή, αλήθεια, ας συζητήσουμε για το επίπεδο ζωής στην Αθήνα, τι, ωχ, α, δεν θα ήθελες να συζητήσεις για αυτό. Οκέι. 

Το αν έχεις αποκτήσει βασικές κοινωνικές, επικοινωνιακές ή πολιτισμικές γνώσεις
Μερικές φορές στην επαρχία όντως αν κάποιος φτερνιστεί, θα τον χτυπήσουμε στην πλάτη, θα τον κλωτσήσουμε στα πλευρά και θα τον φτύσουμε όσο είναι στο πάτωμα, αλλά αυτό θα το κάνουν μόνο οι βαθιά θρήσκοι επειδή πιστεύουν ακόμα ότι το φτέρνισμα είναι ο διάβολος να αφήνει κατάλοιπα κοκαΐνης στα ρουθούνια σου και πρέπει να τα διώξεις. Οι περισσότεροι όμως ξέρουμε ότι αυτό που λέμε είναι «Γείτσες».

Το αν γνωρίζεις τι σημαίνει η λέξη «κοκαΐνη»
Ναι, προφανώς και γνωρίζω. Όταν ο Πέτρος Κωστόπουλος είπε ότι ξεβλάχεψε την Ελλάδα, εννοούσε ότι τα περιοδικά για την αθηναϊκή ζωή κυκλοφορούσαν πανελλαδικά. Οπότε ναι, όλοι μας ξέρουμε. Το καταλάβαμε.

Το να σου συμπεριφέρονται ταυτόχρονα ως βάρβαρο αλλά και αγνό, λευκό καμβά
Ορισμένοι Αθηναίοι μπορούν να υποθέσουν ότι στα μέρη απ’ όπου προέρχεσαι, τα μικρά παιδιά βγάζουν μαχαίρια επειδή το εκπαιδευτικό επίπεδο είναι χαμηλό, αλλά παράλληλα θα προσπαθήσουν να σε εντυπωσιάσουν με ακραίες ιστορίες εφηβικής παραβατικότητας, όπως «Ε, αράζαμε εκεί με την παρέα μου, και μετά ήρθε μια άλλη παρέα και είπαν θα μας δείρουν, και είπαμε γιατί θα μας δείρετε, και είπαν γιατί βρίσατε τον Παλαπάνογλου, και εμείς είπαμε δεν τον ξέρουμε τον Παλαπάνογλου και βασικά η μάνα του είχε φτιάξει και γ*μώ τις βασιλόπιτες στη χριστουγεννιάτικη γιορτή και ακόμα το συζητάμε, ε και μετά δεν μας δείρανε και μετά ήπιαμε μπύρες όλοι μαζί και σπάσαμε τα μπουκάλια στο έδαφος». Στο μεταξύ ο μέσος άνθρωπος από την επαρχία θα σου πει ταυτόχρονα ότι ζούσε στο πιο βαρετό μέρος του κόσμου, αλλά θα έχει τουλάχιστον δύο παιδικές-εφηβικές ιστορίες που τελειώνουν με «...και μετά πέθανε».