Στο Κτήμα Παπαγιαννάκου ο οίνος ευφραίνει τις καρδιές μας

To ήξερες ότι στην Αττική έχουμε ένα αιωνόβιο οινοποιείο που καθιέρωσε μάλιστα το αγαπημένο μας Σαββατιανό (λευκή ποικιλία κρασιού που παράγεται κατά κόρον στην πρωτεύουσας) με μια θρυλική πλέον ετικέτα; Αν δεν το ήξερες, καθόλου δεν πειράζει, άνθρωπος είσαι κι εσύ. Εμείς είμαστε εδώ να κάνουμε τις συστάσεις με το οινοποιείο Παπαγιαννάκου το οποίο «γεννήθηκε» στο Μαρκόπουλο το 1919, όταν ο προπάππος Βασίλης Παπαγιαννάκος γέμισε το πρώτο βαρέλι. Ο πρώτος τρύγος από σταφύλια µεγαλωµένα στα Μεσόγεια Αττικής, σε µία περιοχή εύφορη, ευλογηµένη µε µεγάλη αµπελουργική παράδοση και οινική ιστορία, αποτελεί το σημείο εκκίνησης ενός από τους πιο ιστορικούς αμπελώνες της πρωτεύουσας. Πλέον στο αιωνόβιο οινοποιείο συνυπάρχει η τρίτη και τέταρτη γενιά Παπαγιαννάκων, οι οποίες συνεχίζουν ακάθεκτες να ευφραίνουν την καρδούλα μας με τα κρασιά τους.

Πώς πάμε εκεί;

Από το κέντρο της πόλης υπολόγισε περί τα 35 λεπτά με το αυτοκίνητο, ενώ μοιάζει ιδανική «παράκαμψη» εφόσον για κάποιο λόγο βρεθείς στο Αεροδρόμιο Ελ. Βενιζέλος μιας και το τελευταίο βρίσκεται σε απόσταση οδηγικού 15λέπτου από το οινοποιείο.

Μίλα μου για Σαββατιανό

Στον χώρο του οινοποιείου (στην περιοχή Πούσι- Καλογέρι) όπου και μας υποδέχθηκε ο Γιάννης Παπαγιαννάκος, και με χαρά μάς έκανε μια μικρή αναδρομή στην ιστορία του οινοποιείου και την ιδιαιτερότητα του terroir του αμπελώνα που φημίζεται για το Σαββατιανό. Όπως προγράψαμε μιλάμε για την larger than life ποικιλία κρασιού της πρωτεύουσας, η οποία φημολογείται πως μετρά χιλιάδες χρόνια ζωής, αφού αυτή έπιναν κι οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.

Θα σε προλάβουμε πριν καν ρωτήσεις: «πώς και γιατί» γράφοντας ότι ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι ότι πρόκειται για μια ιδιαίτερα ανθεκτική στην ξηρασία και τις υψηλές θερμοκρασίες ποικιλία. Αξίζει ακόμη να αναφέρουμε ότι το Σαββατιανό είναι άμεσα συνυφασμένο με τη ρετσίνα- το πλέον παρεξηγημένο ελληνικό κρασί το οποίο γνωρίζει ευτυχώς και πάλι άνθιση με την συνδρομή πολλών οινοποιείων σε όλη τη χώρα και του Παπαγιαννάκου που έχει μια εξαιρετική οινοσοδειά- κι αξιοποιεί τεχνικές οινοποίησης που κρατούν σχεδόν 4.000 χρόνια.

Η ναυαρχίδα του Κτήματος–το σαββατιανό ντε- δημιουργείται από ξερικά αμπέλια μέχρι και 70 ετών. Οι πολύ βαθιές τους ρίζες μπορεί να φτάνουν ακόμα και στα 20 μέτρα για να βρουν νερό και άλλα θρεπτικά συστατικά από το έδαφος. Γι’ αυτό έχουν μικρή, αλλά υψηλής ποιότητας παραγωγή.

Για πέραστε, για περάστε!

Μαζί με τον Γ. Παπαγιαννάκο περιηγηθήκαμε σε όλους τους χώρους της ζύμωσης, παλαίωσης και εμφιάλωσης του κρασιού με τις μοσχομυρωδιές του πρόσφατου σχετικά τρύγου (ο οποίος για πρώτη φορά φέτος έγινε αρχές Αυγούστου κι όχι τέλος του μήνα με αρχές Σεπτεμβρίου όπως συνηθίζεται) να μας γαργαλούν ερεθιστικά τα ρουθούνια.

Κατεβήκαμε στον υπόγειο χώρο του οινοποιείου όπου οι θερμοκρασίες διατηρούνται σταθερές καθ’ όλη την διάρκεια του χρόνου αφού εκεί πραγματοποιούνται οι ζωτικές διαδικασίες της ζύμωσης και της εμφιάλωσης. Η δροσιά ήταν παροιμιώδης στον χώρο και μας έκανε να αναζητήσουμε εκείνο το πουκαμισάκι που κακώς φορέσαμε στην ντάλα του αθηναϊκού κέντρου, αλλά τώρα έβγαλε τα λεφτά του. Η κάβα παλαίωσης με τα γαλλικά δρύινα βαρέλια εντοπίζεται σε ξεχωριστό, δροσερό και σκοτεινό μέρος την θέα του οποίου μπορούν να απολαμβάνουν όλοι οι επισκέπτες –ανάμεσα τους κι εμείς- κατά την διάρκεια της γευσιγνωσίας. Οι μυρωδιές γύρω μας πολύ έντονες, όμοιες με το μπουκέτο αρωμάτων του κρασιού που στριφογυρνά στο ποτήρι μας, πριν ξεκινήσουμε τις προπόσεις και του δώσουμε να καταλάβει.

Εμείς για το wine tasting ήρθαμε

Στην πορεία οδηγηθήκαμε στη σάλα που γίνεται το wine-tasting συνοδεία τυριών Κωσταρέλου, κριτσινιών, πικάντικων αλλαντικών και χειροποίητης μαρμελάδας από σύκα Μαρκοπούλου (τσέκαρε τη Figland για διάφορα σχετικά καλούδια).

Ξεκινήσαμε την οινοποσία μας με το καμάρι του οινοποιείου το Σαββατιανό Παλαιά Κλήματα με την iconic ετικέτα με το κοκκοράκι. Είχε ένα λαμπερό ανοιχτόχρωμο κίτρινο χρώμα ενώ ανέδιδε ένα ντελικάτο μπουκέτο με αρώματα εσπεριδοειδών και νότες ορυκτότητας. Είχε μια ευχάριστη και τραγανή οξύτητα και μακρά επίγευση και σίγουρα αποτελεί ιδανική επιλογή για όσους καμώνονται τους λάτρεις του λευκού κρασιού κι όχι μόνο.

Συνεχίσαμε με τη μαλαγουζιά Καλογέρι –από την τοποθεσία της περιοχής δανεισμένο το όνομα- που είχε ένα εξαιρετικό χρυσοκίτρινο χρώμα με αρώματα ανθικά και εξωτικών φρούτων. Εδώ η οξύτητα ήταν πιο ισορροπημένη κι ευγενική, κάτι που καθιστά το συγκεκριμένο κρασί ιδανικό συνδυασμό για μικρά πιατάκια θαλασσινών.

Ακολούθησε το Granatus (το μοναδικό ροζέ του οινοποιείου) που βαφτίστηκε έτσι από τη λατινική ονομασία της ροδιάς. Κάθε γουλιά ανέδιδε λεπτά αρώματα κόκκινων φρούτων (μούρα και ρόδι) και πράσινης αλλά και κόκκινης πιπεριάς, γεννώντας έναν εξαιρετικά τραγανό για τον ουρανίσκο μας συνδυασμό.

Τέλος δοκιμάσαμε το αγιωργίτικο/Cabernet ερυθρό κρασί του οινοποιείου το οποίο είχε πορφυρό χρώμα με μωβ ανταύγειες αρώματα κόκκινων φρούτων, νότες βανίλιας, ισορροπημένο στόμα με στρογγυλές τανίνες.

Μετά την περιποιημένη οινοποσία κάναμε μια περατζάδα από τον υπέροχο εξωτερικό χώρο. Μυρίσαμε τα καλούδια του βοτανικού κήπου κι έπειτα κάναμε μια βόλτα στις μπόλικες φυστικιές που βγάζουν το περίφημο κελυφωτό φιστίκι Μαρκοπούλου. Ο Γιάννης μας άνοιξε και το μικρό εκκλησάκι του Άι Γιάννη του Νηστευτή ο οποίος γιορτάζει στις 29 Αυγούστου –πάνω στον καθιερωμένο τρύγο συνήθως μην κοιτάς φέτος που οι ζέστες αλλάξανε τα οινοπλάνα των ειδικών- και γίνεται αφορμή για μια μικρή υπαίθρια γιορτούλα με αρτοκλασία κι άλλα πολλά ενδιαφέροντα.

Έχει τίποτα άλλο να κάνουμε εδώ κοντά;

Επιβάλλεται να περάσεις μια βόλτα από τον φραγκικό μεσαιωνικό πύργο της Βραυρώνας (μόλις 5 λεπτά μακριά με το αυτοκίνητο) πριν τον ανακαλύψουν τα social media και χαθεί μέσα στα ταγκαρίσματά τους αλλά και από τον υπέροχο υγροβιότοπο της περιοχής (μεταξύ Αρτέμιδος και Μαρκόπουλου στα 10 λεπτά οδήγησης από το οινοποιείο). Οι μυημένοι πεζοπόροι ίσως έχουν περάσει κι από το μονοπάτι στα πέριξ του υγροβιότοπου που δεν χρειάζεται ιδιαίτερη κούραση κι εμπειρία για να απολαύσεις. Το καλοκαιράκι μπορείς να απολαύσεις και ωραιότατες μίνι κρουαζιέρες με σημείο εκκίνησης το Πόρτο Ράφτη στα 5 λεπτά μακριά από την περιοχή. Τώρα ωστόσο που φθινοπώριασε και οι κρουαζιέρες σταμάτησαν μην χαλιέσαι καθώς η Χήρα σε περιμένει σε απόσταση αναπνοής για να σε τραπεζώσε, σερβίροντας την περιβόητη μακαρονάδα της κι εκλεκτούς ψαρομεζέδες με τον λογαριασμό να μην ξεπερνά τα 27-30€ το άτομο.