Γεράσιμε Σκαφίδα, γιατί είναι τόσο αγαπητό έργο ο Πουπουλένιος;

Ένας συγγραφέας που ζει σε ένα κράτος με αυταρχικό καθεστώς, ανακρίνεται για το φρικιαστικό περιεχόμενο των διηγημάτων του και τις ομοιότητές τους με μια σειρά από ανεξιχνίαστες παιδοκτονίες που συμβαίνουν στην πόλη. Ο κόσμος της φαντασίας μπλέκεται με τον πραγματικό κόσμο, δημιουργώντας ένα σύμπαν όπου όλα είναι πιθανά και απίθανα.

Το πολυβραβευμένο έργο του Μάρτιν ΜακΝτόνα θα ανοίξει την φετινή σαιζόν για το Σύγχρονο Θέατρο, σε σκηνοθεσία Νικορέστη Χανιωτάκη, με πρωταγωνιστές τους Αργύρη Αγγέλου, Νίκο Πουρσανίδη, Γεράσιμο Σκαφίδα, Αλέκο Συσσοβίτη.

Λίγο πριν την έναρξη των παραστάσεων, μιλήσαμε με τον Γεράσιμο Σκαφίδα για όσα θα δούμε επί σκηνής από την Παρασκευή 11 Οκτωβρίου, αλλά και για τα μελλοντικά του σχέδια.

Μιλήστε μας για το ρόλο σας στον Πουπουλένιο.
Υποδύομαι τον Αριέλ, έναν από τους 2 αστυνομικούς. Είναι ένας βαθιά πληγωμένος και κακοποιημένος, σωματικά και ψυχολογικά, άνθρωπος που βγάζει τη σκληρότητα του στους κρατούμενους προσπαθώντας να ξορκίσει τους εφιάλτες του. Όμως εδώ κάτι αλλάζει μέσα του. Είναι η στιγμή που μετακινείται και αυτό έχει τρομερό ενδιαφέρον. Αισθάνομαι πως συνειδητοποιεί ότι πάντα έχουμε περισσότερες από μία επιλογή. Αρκεί να θέλουμε να έχουμε.

Τι πιστεύετε ότι είναι αυτό που κάνει τον Πουπουλένιο ένα από τα αγαπημένα σύγχρονα θεατρικά έργα του ελληνικού κοινού;
Ο Πουπουλένιος βγάζει μια παιδικότητα μέσα από την σκληρότητα της γραφής του ΜακΝτόνα. Βλέπουμε τέσσερις ήρωες που αν τους ψάξουμε καλύτερα θα δούμε την εξέλιξη τεσσάρων κακοποιημένων, με διαφορετικό τρόπο, παιδιών. Ο καθένας μας έχει στοιχεία από αυτούς τους ήρωες . Το κοινό ταυτίζεται και κάνει και τις ανάλογες κοινωνικές αναφορές. Μέσα από ακραία γεγονότα μιλά για την κοινωνία και τις «κλειστές πόρτες» όπου λίγα λέγονται και πολλά γίνονται, όπου πολλοί ξέρουν αλλά λίγοι μιλούν, όπου πολλά συμβαίνουν αλλά λίγοι έχουν το θάρρος να τα ανατρέψουν.

O ΜακΝτόνα στον Πουπουλένιο συνδυάζει στοιχεία αστυνομικού θρίλερ και μαύρης κωμωδίας. Πώς γίνεται η ακροβασία μέσα στο έργο ανάμεσα σε αυτά τα δύο είδη;
Όπως ακριβώς γίνεται η ίδια ακροβασία και στη ζωή. Τα πιο τραγικά γεγονότα στη ζωή και οι αντιδράσεις μας αν τις παρατηρήσουμε από απόσταση έχουν κωμική χροιά. Η ζωή μας είναι μια τέτοια ακροβασία για αυτό και ο ΜακΝτόνα είναι σπουδαίος συγγραφέας. Στις πιο ακραίες στιγμές στο έργο βάζει ένα σκληρό χιούμορ που σε εξιλεώνει, σου δημιουργεί κάθαρση.

Συνεργάζεστε για άλλη μια φορά με το φίλο σας κι επίσης απόφοιτο του Θεάτρου Τέχνης, Νικορέστη Χανιωτάκη. Πώς εξελίχθηκε η συνεργασία σας από τα φοιτητικά σας χρόνια ως σήμερα και πώς αποτυπώνεται στην φετινή παράσταση;
Με τον Νικορέστη γνωριστήκαμε στο Θέατρο Τέχνης, ξεκινήσαμε μαζί και πορευόμαστε μαζί. Έχουμε κατακτήσει στόχους και έχουμε δουλέψει σκληρά . Ακόμα και όταν οι καρδιές μας δεν πήγαιναν προς την ίδια κατεύθυνση καλλιτεχνικά, βρίσκαμε έναν κοινό τόπο που τον περιφρουρούσαμε και δημιουργούσαμε μαζί. Νιώθω πως μετά από τόσα χρόνια αναπνέουμε με τον ίδιο τρόπο. Αυτό είναι σπάνιο και υπέροχο.

Είστε ηθοποιός αλλά και ένας από τους σημαντικότερους θεατρικούς παραγωγούς. Πώς αποφασίσατε να εμπλακείτε με την παραγωγή;
Τελείωσα τη σχολή του Θεάτρου Τέχνης το 2011. Εκείνα τα χρόνια της κρίσης όλα κατέρρεαν γύρω μας. Έβλεπα ότι θα έρθουν δυσκολότερα χρόνια. Ο μόνος τρόπος για να δημιουργήσω αυτό που ονειρευόμουν ήταν η αυτενέργεια! Έτσι άρχισαν όλα. Ό,τι χρήματα βγάζαμε τότε, εγώ και ο Νικορέστης, τα επενδύαμε για να γίνουν οι παραστάσεις μας. Έτσι κάναμε την πρώτη μας παράσταση «Ο Κουλοχέρης του Σποκέιν» που συμπωματικά είναι έργο του ΜακΝτόνα. Από εκεί και μετά όλα πήραν το δρόμο τους. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα φτάσω στο σημείο να κάνω μεγάλες παραγωγές, να έχω την ευθύνη θεατρικών χώρων και να περνάνε τόσα από το χέρι μου. Νιώθω τυχερός και ευλογημένος.

Πού αλλού θα σας δούμε φέτος και ποιες άλλες παραγωγές ετοιμάζετε;
Φέτος θα παίζω εκτός από τον «Πουπουλένιο» στην εφηβική παράσταση που συνεχίζει για δεύτερη χρονιά στο θέατρο Λαμπέτη. Σε ότι αφορά τις παραγωγές έχω την χαρά και την τιμή να συνεργάζομαι με το Σύγχρονο θέατρο όπου κάνουμε, εκτός από τον «Πουπουλένιο», την παράσταση «Η κόρη του Λοχαγού» σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Ασπιώτη. Παράλληλα, κάνω μια συνεργασία με την ομάδα C for Circus και ανεβάζουμε στο θέατρο Άνεσις την παράσταση «Εφύτευσεν ο θεός Παράδεισον» σε σκηνοθεσία Βαλέριας Δημητριάδου. Έχω αναλάβει την παιδική σκηνή του θεάτρου Αλίκη, όπου ανεβαίνει η παράσταση «Ματίας ο Πρώτος» σε σκηνοθεσία Μαρίας Σαββίδου, την παιδική σκηνή του θεάτρου Βεάκη όπου ανεβαίνει η παράσταση «Η πράσινη Ιτιά» σε σκηνοθεσία Δημήτρη Δεγαΐτη, την Εφηβική σκηνή του θεάτρου Λαμπέτη όπου ανεβαίνουν οι παραστάσεις «Ποιος σκότωσε το Σκύλο τα μεσάνυχτα» και «Το Κύμα» σε σκηνοθεσία Νικορεστη Χανιωτάκη.

Υπάρχουν μελλοντικά σχέδια;
Μελλοντικά θα ήθελα να μου δοθεί η ευκαιρία να κάνω μια παραγωγή στην Επίδαυρο. Θέλω να ζήσω ξανά το μαγικό συναίσθημα της Επιδαύρου και από την πλευρά της παραγωγής. Επίσης θα ήθελα να έχω έναν δικό μου θεατρικό χώρο για να μπορώ να επενδύσω μακροχρόνια. Τέλος το μεγαλύτερο όνειρο είναι θα ενασχόληση με το Θέατρο Τέχνης που το θεωρώ πάντα δεύτερο σπίτι μου. Νομίζω πως είναι ώριμες οι συνθήκες για να αναλάβω ευθύνες. Είναι η ώρα της γενιάς μας και για το θέατρο Τέχνης.

Συντελεστές
Μετάφραση: Χριστίνα Μπάμπου-Παγκουρέλη
Σκηνοθεσία: Νικορέστης Χανιωτάκης
Σκηνικά: Μαρία Φιλίππου
Κοστούμια: Ιωάννα Καλαβρού
Μουσική: Γιάννης Μαθές
Κίνηση: Φαίδρα Νταϊόγλου
Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ιωάννα Αγγελίδη
Φωτογραφίες & Trailer: Πάτροκλος Σκαφίδας
Social media: Loox media
Εκτέλεση παραγωγής: Χρύσω Χαραλάμπους
Διεύθυνση & Οργάνωση παραγωγής: Μαρία Αναματερού-Αναστασία Γεωργοπούλου
Συμπαραγωγή: Νέο Σύγχρονο Θέατρο ΑΜΚΕ – Σκαφίδας – Δωροπούλου Ε.Ε. {Γ.Ι.Δ.Σ.}
Παίζουν (αλφαβητικά): Αργύρης Αγγέλου, Νίκος Πουρσανίδης, Γεράσιμος Σκαφίδας, Αλέκος Συσσοβίτης