Ο Σταύρος Ξαρχάκος, μαζί με 20 ακόμα μουσικούς, τραγουδιστές και ψάλτες, θα μεταφέρει τη συγκίνηση, τον διονυσιασμό, το φως, αλλά και τα γοητευτικά σκοτάδια των ορχηστρικών και των τραγουδιών του εμβληματικού Ρεμπέτικου.
Πριν από έναν χρόνο, σε δύο ιστορικές sold out βραδιές, το Ωδείο Ηρώδου Αττικού μεταμορφώθηκε σε ρεμπέτικο πάλκο και εννιά χιλιάδες θεατές συγκινήθηκαν και συγκλονίστηκαν με τις μυσταγωγικές μουσικές και τα τραγούδια του ΡΕΜΠΕΤΙΚΟΥ, του δίσκου σταθμού στην ιστορία της ελληνικής μουσικής.
Έναν χρόνο -και δυο ακόμα sold out στο Μέγαρο Μουσικής- αργότερα, την Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου το Ωδείο Ηρώδου Αττικού θα πλημμυρίσει ξανά με τις εμβληματικές μελωδίες του θρυλικού Ρεμπέτικου του Σταύρου Ξαρχάκου. Μια μοναδική ευκαιρία να απολαύσει κάποιος ζωντανά το σπουδαίο αυτό έργο που παραμένει 41 χρόνια μετά σύγχρονο, διατηρώντας παράλληλα όλες τις αρετές του.
Την Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου, μπροστά στα μάτια μας, ο Σταύρος Ξαρχάκος με τη «ρεμπέτικη κομπανία» του (20 μουσικούς, τραγουδιστές και ψάλτες) θα μας μεταφέρει τη συγκίνηση, τον διονυσιασμό, το φως,αλλά και τα γοητευτικά σκοτάδια των ορχηστρικών και των τραγουδιών του εμβληματικού αυτού έργου που πέρυσι έκλεισε σαράντα (40) χρόνια από τότε που ρίζωσε στις καρδιές μας.
Σαράντα ένα (41) χρόνια πριν, παρά τις επιθυμίες εταιρειών, επέλεξε να βρει φωνές που να ταιριάζουν σ'αυτό που ονειρεύτηκε, φωνές με βίωμα και ιδιαίτερο χρώμα.
Έτσι και τώρα επιλέγει την ομαδικότητα στην παρουσίαση αυτού του έργου χωρίς κραυγαλέα ονόματα και δίνει τον πρώτο λόγο στην ορχήστρα του.
Όλοι μαζί παίζουν, τραγουδούν, συνθέτουν μια σύγχρονη ρεμπέτικη κομπανία, δημιουργείται η συνθήκη του ρεμπέτικου πάλκου του σήμερα, με τη σύγχρονη μουσική ματιά του Σταύρου Ξαρχάκου πάνω στο ιστορικό πλέον αυτό έργο του και μας αποκαλύπτουν, πώς τόσα χρόνια μετά, το έργο αυτό συνεχίζει να εξελίσσεται, να πρωτοπορεί και να εκφράζει τα μύχια της ανθρώπινης ψυχής.
Η ιστορία:
Ήταν το 1983 όταν o Κώστας Φέρρης σκηνοθέτησε και παρουσίασε, σε σενάριο του ίδιου και της Σωτηρίας Λεονάρδου, την ταινία «Ρεμπέτικο», μια ταινία ορόσημο, η οποία με αφορμή την πορεία μιας τραγουδίστριας του ρεμπέτικου (υπονοείται η Μαρίκα Νίνου), κατέγραψε την Ελλάδα του μεσοπολέμου, τα ρεμπέτικα, τη ζωή των καλλιτεχνών, τη ζωή στα προσφυγικά.
Για τις ανάγκες της ταινίας ο Σταύρος Ξαρχάκος δημιούργησε νέα τραγούδια φτιαγμένα με παλιά συνταγή που έδιναν την αίσθηση ότι πρόκειται για παλιά ρεμπέτικα.
Ο δίσκος ''Ρεμπέτικο'' από τότε γνώρισε πολλές επανακυκλοφορίες και τεράστια αποδοχή, πούλησε περισσότερα από 250.000 αντίτυπα και έδωσε νέα ώθηση στο ρεμπέτικο.
Τα τραγούδια «Καίγομαι», «Μάνα Μου Ελλάς», «Το Δίχτυ», «Το Πρακτορείο», «Στου Θώμα», «Στης Πίκρας Τα Ξερόνησα», «Μπουρνοβολιά», «Στην Αμφιάλη», γνώρισαν ευρύτατη αποδοχή, κηρύχτηκαν διαχρονικά και έγραψαν τη δική τους αυτόνομη ιστορία. Από τότε μέχρι σήμερα άλλωστε τα έχουμε ακούσει σε άπειρες διασκευές και εκδοχές, από καλλιτέχνες όλων των ειδών, Έλληνες και όχι μόνο.
Όπως γράφει και ο Γιώργος Νοταράς στο βιβλίο του «Το ελληνικό τραγούδι των τελευταίων 30 χρόνων»: «Το ταλέντο του Ξαρχάκου πέτυχε κάτι μοναδικό: να γεννήσει ρεμπέτικα, με βάση όλα τα κλισέ και όλους τους δρόμους του είδους. Πήρε στα χέρια του τους ειδικούς κώδικες και τα κλειδιά και τα χρησιμοποίησε με τη μεγαλύτερη δυνατή προσήλωση και αυστηρότητα. Η ποίηση του Γκάτσου έπαιξε καταλυτικό ρόλο...»
