Θανάση Τσακιράκη, προτιμάς τις ζωντανές εμφανίσεις ή την ησυχία του studio;

Τον Θανάση Τσακιράκη τον γνωρίσαμε οι περισσότεροι μέσα από τη συμμετοχή του στο “Μουσικό Κουτί” της ΕΡΤ1, ενώ πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτο του προσωπικό album με τίτλο “Scent Remains” στο οποίο υπογράφει μουσική και στίχους ενώ ερμηνεύει και τα τραγούδια. Μιλήσαμε μαζί του με αφορμή το επερχόμενο double bill live του στην Death Disco, την Κυριακή 19 Μαΐου, με στον Σταύρο Άλλο.

Μετά το album presentation live για το “Scent Remains”, αυτή είναι η 2η φορά που εμφανίζεσαι με το δικό σου setlist και μπάντα. Τι ξεχωρίζεις στις προσωπικές σου εμφανίσεις; Η συνεργασία με στον Σταύρο Άλλο πώς προέκυψε;

Είναι μια πολύ διαφορετική συνθήκη για εμένα, καθότι φεύγω από το οικείο μου περιβάλλον των τυμπάνων και πρέπει να παίξω κιθάρα και να τραγουδήσω αξιοπρεπώς. Απολαμβάνω αυτή την πρόκληση, αλλά παράλληλα απαιτεί μια απολύτως διαφορετική προετοιμασία και προφανώς μου δημιουργεί κι ένα (καλώς εννοούμενο) άγχος, να καταφέρω να αποδώσω τα κομμάτια μου σε ικανοποιητικό βαθμό. Στην παρουσίαση του δίσκου, ο κόσμος ήταν απίστευτος. Άκουσε προσεκτικά και μίλησε με τα καλύτερα λόγια για το πρότζεκτ. Εγώ ήμουν λίγο πιο αυστηρός ακούγοντας την ηχογράφηση, αλλά σχεδόν πάντα ως καλλιτέχνες, τείνουμε να επικεντρωνόμαστε στα πράγματα που θα θέλαμε να έχουμε κάνει καλύτερα, ενώ στην πραγματικότητα πρέπει απλώς να αφήνεσαι στη στιγμή και να κάνεις το καλύτερο που μπορείς. Ήταν ένα γλυκύτατο βράδυ λοιπόν, όπως είμαι σίγουρος πως θα είναι και στις 19/5 στο Death Disco. Σε αυτό, βέβαια, θα συμβάλλει και η φοβερή ομάδα που έχω μαζί μου, που είναι καταπληκτικοί μουσικοί, οπότε υπάρχει ένα δεδομένο επίπεδο αρτιότητας που με συμπαρασύρει και μου επιτρέπει να απολαύσω ξέγνοιαστος και το ρόλο του front man για λίγο.

Με το Σταύρο είμαστε φίλοι εδώ και κάποια χρόνια και πλέον και γείτονες. Θαυμάζω πολύ την αισθητική του και έχει βγάλει πρόσφατα έναν καταπληκτικό alt-indie ελληνόφωνο δίσκο (Για τη Νόρα), του οποίου τα τραγούδια παίζει στα λάιβ του με φοβερή ενέργεια. Μια μέρα συναντηθήκαμε τυχαία έξω από τα σπίτια μας και μιλήσαμε λίγη ώρα και απλώς στο τέλος της κουβέντας είχε κανονιστεί αυτό το κοινό παίξιμο.

Πρόσφατα κυκλοφόρησες τον πρώτο σου προσωπικό δίσκο “Scent Remains”. Ποια είναι η πιο απολαυστική στιγμή στη διαδικασία της παραγωγής;

Είναι δύσκολο να ξεχωρίσω μια στιγμή, διότι ο δίσκος πήρε κάποια χρόνια να ολοκληρωθεί. Οπότε είναι σαν η δημιουργική διαδικασία της ηχογράφησης ( με την υπερπολύτιμη συμβολή του Φώτη Παπαθεοδώρου) να συμπορεύτηκε με τη ζωή που εκτυλισσόταν μέσα στα χρόνια αυτά. Με όλα τα ups & downs που έχει για όλους μας. Σίγουρα πάντως, μια στιγμή πληρότητας και ανακούφισης είναι όταν τελείωσε όλο αυτό και ακόμα δεν είχα μισήσει το υλικό. Δεν είναι εύκολο, γιατί καταπιάνεσαι με εννιά κομμάτια πχ για τρία χρόνια. Ε, κάποια στιγμή μπουχτίζεις, νιώθεις ότι δε μπορείς ούτε να τα υπηρετήσεις όπως πρέπει, ούτε να αποκομμίσεις κάτι από αυτά. Ευτυχώς δεν έφτασα ποτέ σε σημείο να αμφιβάλλω για το αν μου αρέσει ο δίσκος. Ωστόσο, πλέον αισθάνομαι πως είναι αντικατοπτριστικός ενός παρελθοντικού εαυτού και το αγαπώ για αυτό που είναι, αλλά έχω αρχίσει να έχω άλλες καλλιτεχνικές ανησυχίες, το οποίο νομίζω είναι αρκετά υγιές.

Με το που ήρθες στην Αθήνα, έκανες κάποιες πολύ δυνατές συνεργασίες ενώ πολύ άμεσα μπήκες και στην ομάδα του ”Μουσικού Κουτιού” που πρόσφατα έκανε φινάλε στην ΕΡΤ1. Μετά από τέτοιο δυνατό ξεκίνημα, τι θα ήθελες στη συνέχεια; Προτιμάς τις ζωντανές εμφανίσεις ή την ησυχία του studio;

Δε ξέρω πραγματικά τι θα ήθελα, είμαι 28 χρονών, το ψάχνω κάθε μέρα. Χαχα! Σίγουρα να είμαι σωματικά και ψυχικά υγιής όσο γίνεται, να παίζω πολύ ποδόσφαιρο και να είμαι μέρος δημιουργικών μικροκλιμάτων.

Αισθάνομαι πληρότητα και ευγνωμοσύνη για όσα μου δόθηκαν μέσα από αυτά τα υπέροχα τέσσερα χρόνια του κουτιού και των συναυλιών με το Νίκο Πορτοκάλογλου. Έχω μπει συνειδητά σε ένα ανεξερεύνητο μονοπάτι και παρατηρώ όσο πιο ενεργά μπορώ που με οδηγεί. Έχω όρεξη και σχέδια για πολλή μουσική, με διάφορα πρότζεκτ, το οποίο βέβαια απαιτεί οργάνωση και συνεχή επανεξέταση προταιρεοτήτων.

Όσον αφορά το τελευταίο σκέλος της ερώτησης, είναι άλλοι κόσμοι οι ζωντανές εμφανίσεις και το στούντιο. Είναι αδύνατο να διαλέξω ένα, αλλά αν είναι σαν τα διλήμματα του Μουσικού Κουτιού και πρέπει ντε και καλά να επιλέξω, θα κρατούσα το λάιβ παίξιμο και θα απαρνιόμουν με βαριά καρδιά την μαγική, παιδική χαρά του στούντιο.

Ποια είναι τα πλάνα σου για το καλοκαίρι;

Να χαρώ τους ανθρώπους μου, να κοιμάμαι αργά, να γίνω καλύτερος μουσικός, να γράψω καινούρια μουσική και να αρχίσω να αναπτύσσω τις ήδη υπάρχουσες ιδέες για τον 2ο δίσκο μου, να φάω τουλάχιστον μία ζεστή τυρόπιτα από φούρνο που μόλις έχει ανοίξει το ξημέρωμα, να δω πολλές ταινίες στο cinobo και να φροντίσω όταν έρθει ο Οκτώβρης να μπορώ να κοιτάξω πίσω με χαμόγελο.