Πώς δουλεύει η ομοιοπαθητική;
Placebo ή όχι, η ομοιοπαθητική έχει παγκοσμίως το κοινό της, σε γιατρούς και ασθενείς. Πώς δουλεύει και τι πρέπει να προσέξεις;
Placebo ή όχι, η ομοιοπαθητική έχει παγκοσμίως το κοινό της, σε γιατρούς και ασθενείς. Πώς δουλεύει και τι πρέπει να προσέξεις;
Εμφανίστηκε στα τέλη του 1700 στη Γερμανία, και είναι ιδιαίτερα δημοφιλής σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες με αρκετούς πιστούς «θαυμαστές», αλλά και πολέμιους.
Η ομοιοπαθητική εξακολουθεί και σήμερα να προσελκύει πλήθος ασθενών και αν σκέφτεσαι να τη δοκιμάσεις, ιδού όσα πρέπει να γνωρίζεις.
Αρχικά, τι είναι;
Η ομοιοπαθητική αντιμετωπίζει τον ασθενή ως ένα οργανισμό που έχει διαταραχθεί στο σύνολό του, και όχι μόνο σε ένα ή δύο συγκεκριμένα όργανα, ενώ συνεργάζεται με όλες τις ιατρικές ειδικότητες, χρησιμοποιώντας φυσικές θεραπευτικές ουσίες που ενδέχεται να βοηθούν τις αμυντικές διεργασίες του οργανισμού.
Επινοήθηκε το μακρινό 1796 από τον Σάμουελ Χάνεμαν, και στηρίζεται στο αξίωμα πως «τα όμοια θεραπεύονται με τα όμοια» (similia similibus curantur), σύμφωνα με το οποίο η θεραπεία μιας ασθένειας σωματικής ή πνευματικής, μπορεί να επιτευχθεί με χρήση φαρμακευτικών ουσιών που είναι ικανές να προκαλέσουν τα συμπτώματα αυτής της ασθένειας, όταν χορηγηθούν σε έναν υγιή οργανισμό.
Για παράδειγμα, το κόκκινο κρεμμύδι προκαλεί δάκρυα, κι έτσι χρησιμοποιείται σε αρκετές θεραπείες της ομοιοπαθητικής για αλλεργίες. Θεραπείες για άλλες παθήσεις παρασκευάζονται από ουσίες όπως το δηλητήριο του κισσού, το λευκό αρσενικό, και ένα βότανο που ονομάζεται αρνίκα ή άρνικα.
Ο ομοιοπαθητικός γιατρός αραιώνει αυτές τις ουσίες σε νερό ή αλκοόλ σε μια διαδικασία γνωστή ως «δυναμοποίηση». Με αυτόν τον τρόπο, θεωρητικά, μεταφέρεται η θεραπευτική ουσία σε όλο το μείγμα. Σύμφωνα με την ομοιοπαθητική, όσο πιο μικρή είναι η δραστική ουσία, τόσο πιο ισχυρό είναι το φάρμακο. Πράγματι, αρκετές από αυτές τις θεραπείες περιέχουν ελάχιστα μόρια από την δραστική ουσία, ενώ κυκλοφορούν σε διάφορες μορφές όπως χαπάκια ζάχαρης, κάψουλες, σταγόνες, κρέμες, και δισκία.
Τι να περιμένω αν ξεκινήσω;
Στο πρώτο ραντεβού με τον ομοιοπαθητικό, συνήθως θα σου ζητηθεί να απαντήσεις σε μια σειρά ερωτήσεων σχετικά με την πνευματική, τη συναισθηματική και τη σωματική σου κατάσταση, και ύστερα θα σου δοθεί η θεραπεία, η οποία ταιριάζει καλύτερα στα συμπτώματά σου. Η θεραπεία αυτή δεν παραμένει «στάσιμη», αλλά μεταβάλλεται αναλόγως με τις ανάγκες σου.
Ομοιοπαθητικά φάρμακα και θεραπείες θα βρεις σε φαρμακεία και καταστήματα με προϊόντα ειδικής διατροφής, με τα συστατικά και την περιεκτικότητα σε δραστικές ουσίες να εξαρτώνται από τον εκάστοτε κατασκευαστή και το προϊόν.
Η ομοιοπαθητική χρησιμοποιείται για να αντιμετωπίσει αλλεργίες, ημικρανίες, κατάθλιψη, σύνδρομο χρόνιας κόπωσης, ρευματοειδή αρθρίτιδα, σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου και προεμμηνορροϊκό σύνδρομο. Αρκετές φορές χρησιμοποιείται και για λιγότερο σοβαρά προβλήματα όπως μελανιές, γρατζουνιές, πονόδοντο, πονοκέφαλο, ναυτία, βήχα και κρυολογήματα.
Σε κάθε περίπτωση, αντενδείκνυται η χρήση ομοιοπαθητικών φαρμάκων για απειλητικές για την ζωή ασθένειες όπως είναι το άσθμα, ο καρκίνος, και οι καρδιακές παθήσεις ή άλλες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης.
Δουλεύει τελικά;
Σύμφωνα με τις έρευνες όχι. Η επιστήμη μέσα από περίπου 18000 έρευνες, ανασκοπήσεις και μεταναλύσεις δεν δέχεται τους ισχυρισμούς της ομοιοπαθητικής, αλλά τους καταρρίπτει καθώς δεν υπάρχουν κλινικώς αποδεδειγμένα δεδομένα πως η θεραπευτική της αξία ξεπερνά αυτό που ισχύει ως φαινόμενο placebo.
Σε κάθε περίπτωση, πολλοί ασθενείς προσφεύγουν στην εναλλακτική αυτή λύση, θεωρώντας την ασφαλή μέθοδο για την αντιμετώπιση μια σειράς παθήσεων, χρόνιων και μη- και μένουν ικανοποιημένοι.
Αν σκέφτεσαι να ακολουθήσεις κάποια ομοιοπαθητική θεραπεία, καλό θα ήταν να συμβουλευτείς πρώτα τον – παραδοσιακό – γιατρό σου, έτσι ώστε να εξασφαλίσεις ότι είναι ασφαλής και δεν θα αλληλεπιδράσει αρνητικά με άλλα φάρμακα που τυχόν λαμβάνεις.