Είδαμε τον Βασιλιά Ληρ στο Θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας

Το Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας επανέρχεται μετά από αρκετά χρόνια στις συνεργασίες του με τον Στάθη Λιβαθινό, παρουσιάζοντας σε απόδοση και διασκευή του Στρατή Πασχάλη το κορυφαίο έργο του Άγγλου δραματουργού και ποιητή, του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Έργο που γράφτηκε το 1609 και αποτελεί διαχρονικό αριστούργημα της παγκόσμιας δραματουργίας.

Ο Βασιλιάς Ληρ με την Μπέττυ Αρβανίτη παρουσιάζεται στο θέατρο της Οδού Κεφαλληνίας, σε μια πρωτότυπη διασκευή του Στρατή Πασχάλη, βασισμένη σε μια παλιότερη μετάφραση του ίδιου πριν από δεκαπέντε χρόνια πάλι για τον Στάθη Λιβαθινό και την τότε σκηνοθεσία του έργου για το ΚΘΒΕ. Ο Ληρ δεν έπαψε να απασχολεί τον Στρατή Πασχάλη και επιχείρησε μια διασκευή που συναιρεί πρόσωπα και καταστάσεις, με σύγχρονη γλώσσα, χωρίς να προδίδεται το πνεύμα αλλά ούτε και το γράμμα, στα βασικά σημεία, αυτού του περίφημου κλασικού έργου.

Η παράσταση έκανε πρεμιέρα στις 8 Νοεμβρίου και παίζουν (με αλφαβητική σειρά) οι Mπέττυ Αρβανίτη, Nίκος Αλεξίου, Αντώνης Γιαννακός, Νέστορας Κοψιδάς, Ερατώ Πίσση, Γκαλ Ρομπίσα, Εύα Σιμάτου, Βιργινία Ταμπαροπούλου.

Το έργο

Ο Βασιλιάς Ληρ ίσως το πιο σκοτεινό δημιούργημα του Σαίξπηρ, μια τραγωδία όπου με ποιητικό τρόπο καταγράφεται η υπαρξιακή αγωνία του ανθρώπου, η τραγικότητα των γηρατειών, η απειλή του θανάτου και της τρέλας, ο λυσσαλέος αγώνας για την εξουσία αλλά και η φθορά, που αυτή προκαλεί στον άνθρωπο.

Επίκεντρό της ο τραγικός ήρωας, που αποφασίζει να ξεντυθεί την απολυταρχική εξουσία του, επειδή γέρασε, ενώ ζητά εγγύηση αγάπης από τις κόρες του, διασφαλίζοντας τα καλά γηρατειά του. Ενώ η Γκόνεριλ, και η Ρέγκαν συμμετέχουν σε αυτή την πρόκληση η Κορντέλια αρνείται. Ο Ληρ εξοργισμένος, την αποκληρώνει και μοιράζει το βασίλειό του στις δύο μεγαλύτερες κόρες του. Παρά τις συμβουλές του Δούκα του Κεντ, αποκληρώνει την Κορντέλια κι εξορίζει τον Δούκα. Την αποκληρωμένη κόρη παντρεύεται ο Βασιλιάς της Γαλλίας. Ακολουθεί σειρά δολοπλοκιών και θανάτων. Η Κορντέλια δολοφονείται και ο Ληρ ξεψυχάει κρατώντας στην αγκαλιά του το νεκρό κορμί της.

Η παράσταση

Η Μπέττυ Αρβανίτη, ο Βασιλιάς Ληρ, ένα τρελό αγρίμι πάνω στο νοσοκομειακό κρεβάτι, να μην θέλει να παραιτηθεί στην κυριολεξία από τις εμμονές της και την αίσθηση δύναμης, που του παρέχει η εξουσία. Ξεχνά κανείς ότι μια τόσο όμορφη γυναίκα υποδύεται τον Ληρ. Γίνεται ο σχιζοφρενής αυτός βασιλιάς. Έχει πνιγεί μέσα στην ματαιοδοξία του. Η μοναξιά του είναι τεράστια. Δεν είχε ποτέ κανενός είδους σχέση, ούτε με τις κόρες του. Δεν αγάπησε, δεν αγαπήθηκε και δεν αγαπιέται. Μοιράζει κατάρες, ευνοεί τη διχόνοια μέσα στην οικογένειά του. Σπέρνει τον θάνατο. Παραλογίζεται με τον κόμη του Κεντ αλλά και με τον τρελό που τον ακολουθεί όπου και να πηγαίνει. Εξαιρετικός ο Νίκος Αλεξίου και στους δυο ρόλους, αυτόν του κόμη Κεντ και του Τρελού, του γελωτοποιού του βασιλιά, μιας και οι δυο τους μιλούν τη γλώσσα της αλήθειας, χωρίς φόβο.

Οι κόρες Ρέγκαν (Εύα Σιμάτου) και Γκόνεριλ (Βιργινία Ταμπαροπούλου) δυναμικές και δαιμόνιες, κακέκτυπα του πατέρα τους. Διακρίνεται η Κορντέλια (Ερατώ Πίσση) για την ακεραιότητά της και την αφοσίωσή της, αλλά βρίσκει θάνατο σε αυτή την ελισαβετιανή κοινωνία. Όλες έχουν υπέροχη κίνηση και παράστημα. Η Κορντέλια η μόνη που τον αγάπησε, έγινε η θυσία σε μια ιδιάζουσα «Πιετά» του τέλους.

Εσωτερικός και ουσιαστικά εκφραστικός ο Νέστορας Κοψιδάς στον ρόλο του Γκλώστερ, ειδικά μετά την τύφλωσή του. Ο Έντγκαρ (Αντώνης Γιαννακός) ακέραιος και αγαθός, η αντίστιξη, το λευκό, στο μαύρο του ραδιούργου Έντμοντ (Γκαλ Ρομπίσα).

Τα σκηνικά και τα κοστούμια της Ελένη Μανωλοπούλου εξαιρετικά. Τα καλώδια του σκηνικού, παραπέμπουν στις πλεκτάνες και τις δολοπλοκίες. Το δυσοίωνο δέντρο με τις οθόνες, μετρητές του τέλους της ζωής του Ληρ ή προβολές καταστροφικών εικόνων (Χρήστος Δήμας), το διάχυτο μαύρο χρώμα απέδωσαν ακριβώς το πνεύμα του έργου, της δολοπλοκίας και της σχιζοφρένειας του Ληρ, μιας κοινωνίας πνιγμένης στη διαφθορά και την ανηθικότητα.

Ο Στάθης Λιβαθινός δίνει το προσωπικό του στίγμα στην παράσταση αυτή. Δυναμισμός, κίνηση, χαρακτήρες που ξεπηδούν από τα έγκατα της γης, σκοτάδι για τις σκοτεινές ψυχές και τις σκοτεινές τους προθέσεις.

Μια ενδιαφέρουσα πετυχημένη μεταφορά του έργου από τον Στρατή Πασχάλη για μια μικρή σκηνή, μια ουσιαστική, ευρηματική σκηνοθεσία από τον Στάθη Λιβαθινό και κυρίως μια μοναδική ερμηνεία από την Μπέττυ Αρβανίτη.

Ταυτότητα της παράστασης
Απόδοση - διασκευή : Στρατής Πασχάλης
Σκηνοθεσία : Στάθης Λιβαθινός
Σκηνικά – κοστούμια : Ελένη Μανωλοπούλου
Μουσική : Τηλέμαχος Μουσάς
Σχεδιασμός φώτων : Αλέκος Αναστασίου
Video : Χρήστος Δήμας
Μακιγιάζ : Γιάννης Παμούκης
Βοηθός σκηνοθέτη : Γεωργία Κατσίλα
Βοηθός σκηνογράφου – ενδυματολόγου : Έμιλυ Κουκουτσάκη
Βοηθός φωτιστή: Ναυσικά Χριστοδουλάκου
Παίζουν
Βασιλιάς Ληρ: Mπέττυ Αρβανίτη
Κεντ/ Τρελός: Nίκος Αλεξίου
Έντγκαρ: Αντώνης Γιαννακός
Γκλώστερ: Νέστορας Κοψιδάς
Κορντέλια: Ερατώ Πίσση
Έντμοντ: Γκαλ Ρομπίσα
Ρέγκαν: Εύα Σιμάτου
Γκόνεριλ: Βιργινία Ταμπαροπούλου