Είδαμε το «Interview» στο θέατρο Αλκμήνη

Το «Interview», η κοινωνικοπολιτική μαύρη κωμωδία της ομάδας «Εμείς» (Χ. Θάνος, Σ. Καψαμπέλη, Χ. Παπαμιχαήλ, Μ. Ζερβού, Σ. Δούβρης, Β. Τουρκομένης) ανεβαίνει από τις 23 Ιανουαρίου και κάθε Τρίτη, στο Θέατρο Αλκμήνη, από την ομάδα B.A.N.C.  σε σκηνοθεσία Χρήστου Θάνου. Το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο σανίδι το 2013, από την ομάδα «Εμείς», γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία. Το κείμενο έχει λάβει τιμητική διάκριση από τον όμιλο για την Unesco Πειραιώς και Νήσων.

Το έργο

Ένα interview για δουλειά εμπνευσμένο από την ομάδα «Εμείς». Οι τέσσερεις συνεντευξιαζόμενοι  με νούμερο και  η φωνή, η εξουσία, που τους συνεντευξιάζει. Τέσσερις κοινωνικές ομάδες, που πλήττονται δραματικά από τις σημερινές συνθήκες στην αρένα αναζήτησης εργασίας (χειρώνακτες, καλλιτέχνες, επιστήμονες, ανειδίκευτοι εργάτες). Η φωνή αξιολογεί κάθε υποψήφιο, που επιθυμεί να εργαστεί.

Η συνέντευξη ξεκινάει τυπικά, σε ένα ζεστό και φιλικό κλίμα. Οι υποψήφιοι χαλαρώνουν και αποκαλύπτουν τις αδυναμίες τους. Η φωνή αρχίζει σιγά-σιγά να τους χειραγωγεί, υποβάλλοντας τους παράλογες ερωτήσεις και υποχρεώνοντάς τους σε εξευτελιστικές δοκιμασίες.

Οι υποψήφιοι είναι σε απόγνωση και δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Οδηγούνται έτσι σε μια κανιβαλιστική διαδικασία ανταγωνισμού. Επόμενοι υποψήφιοι; Οι θεατές.

Η παράσταση

Η παράσταση  ξεκινά από την ώρα που εντάσσει τους ίδιους τους θεατές σε αυτή.  Αναρωτιέται κανείς τι ρόλο παίζουν αυτοί οι αριθμοί.  Λίγα λόγια , αλλά πολύ παραστατικά, λέει η Βιργινία Μιχαήλ , που υποδέχεται τους θεατές σε μια αλλόκοτη πτήση,  ένα ιδιάζον πείραμα, δίνοντας τους οδηγίες με κινήσεις αεροσυνοδού. Σταδιακά κατανοεί ο θεατής την εξαθλίωση, την οποία και εκείνος έχει υποστεί για μια θέση εργασίας. Είναι και αυτός ένας απρόσωπος αριθμός, σε μια αίθουσα αναμονής προκειμένου να περάσει ένα interview και να διεκδικήσει μια θέση στον ήλιο, να οργανώσει τη ζωή του.

Τέσσερεις άνθρωποι  η Ναταλία Αθανασιάδη, το νούμερο 17, πάντα πρόθυμη για όλα, με άπειρες σπουδές , που μοιάζουν αδύνατο να έχουν εκπληρωθεί σε τόσο λίγο χρονικό  διάστημα, με εκπαίδευση σε διάφορες τεχνικές ενεργειακές, μοιάζει μεγάλο ψώνιο και διαθέτει, καθώς νομίζει ,και «γνωριμία» που την προωθεί.

Ο Νάσος Φρίγγης, το νούμερο 11, οικοδόμος, δυναμικός, άνθρωπος της βιοπάλης. Μιλά για το πώς φτιάχνεται το καλό τσιμέντο και ενημερώνει ότι θέτει προσωπικούς στόχους, που υπηρτεί. Κάνει και δεύτερη δουλειά, εκείνη του μέντιουμ,  για να επιβιώσει.

Η Κατερίνα Μίχου είναι το νούμερο 24, που δηλώνει ηθοποιός, ενώ η Φωνή την ονομάζει ζυθοποιό. Δειλή και τρομαγμένη δεν τολμά να εξωτερικεύσει τις σκέψεις της και την αντίδρασή της , όπως και οι άλλοι βέβαια, στο εργασιακό bulling που  δέχονται εκ προοιμίου. Παίζει την σκηνή της Ανδρομάχης από τις Τρωάδες του Ευριπίδη με τρόπο δωρικό, η φωνή της όμως της δίνει διάφορα παραγγέλματα για διαφορετική ερμηνεία και εκείνη εκτελεί για να εισπράξει ένα απαξιωτικό σχόλιο.

Καθυστερημένος έρχεται ο Δημήτρης Χατζημιχαηλίδης, το νούμερο 14, επιστήμων, με πολλές γνώσεις, στερημένος από τα βασικά της ζωής, όπως έρωτα, χορό και άλλες μικροχαρές  γι’ αυτό και η κίνησή του είναι αδέξια, ακατέργαστη.  Δικαιολογείται για την καθυστέρησή του,  καθώς διηγείται μια απίθανη ιστορία, μέχρι να φτάσει στην συνέντευξη. Είναι ευαίσθητος και αναπτύσσει μικρή εύνοια για το πρόσωπο στο νούμερο 14, την οποία υπερασπίζεται κάποιες φορές.  Συγκατοικεί με τον φίλο του τον Ισοκράτη και  σπεύδει να εξηγήσει ότι η σχέση τους είναι αποκλειστικά φιλική, ειδικά όταν τον χλευάζει σεξιστικά ο οικοδόμος μιλώντας για τον «Πισωκράτη».

Πρόκειται για μιαν ανορθόδοξη συνέντευξη. Η Φωνή πότε τους μιλά ευγενικά, άλλοτε τους  διατάζει να χορέψουν, ύστερα να μιλήσουν για τον εαυτό τους, ύστερα να χαστουκίσει ο ένας τον άλλον, εν γένει εφευρίσκει ένα σωρό σχέδια, τα οποία κάποιος που δεν είχε πραγματικά ανάγκη, δεν θα ανεχόταν.

Η παράσταση φτάνει στο σημείο να μοιάζει με έργο του Θανάση Τριαρίδη. Η Φωνή (Βασιλική Κούλη) είναι ο Σαντ και ο Μαζώχ μαζί. Κινεί τους ήρωες σα μαριονέττες,  τους κάνει να μοιάζουν σαν το έντομο που κυνηγά η γάτα για αρκετή ώρα χωρίς να το σκοτώνει, το παίζει και ηδονίζεται μέχρι να το ξεφορτωθεί. Έτσι και η Φωνή απόλυτα  βασανιστική τους εξευτελίζει και τους αφήνει στο « Περίμενε». Πραγματικά υπέροχη η Φωνή σε προσκαλεί να  σχηματίσεις την εικόνα της Εξουσίας, του Δυνάστη με τον οποίο δεν μπορεί κανείς να αναμετρηθεί, πρώτον γιατί δεν τον βλέπει και έπειτα γιατί τον έχει ανάγκη.

Και οι τέσσερεις υποψήφιοι η  Ναταλία Αθανασιάδη ,η Κατερίνα Μίχου , ο Νάσος Φρίγγης και ο Δημήτρης Χατζημιχαηλίδης  ερμηνεύουν μιαν αλήθεια παγκόσμια, σε ένα απόλυτα ανταγωνιστικό κόσμο. Βγαίνοντας από την παράσταση όλοι αναλογιστήκαμε τις αντίστοιχες όχι τόσο ακραίες ευτυχώς, πάντως ανάλογες στιγμές της ζωής μας.

Ο Χρήστος Θάνος σκηνοθέτησε μιαν σύγχρονη παράσταση με ένα επίκαιρο προβληματισμό, που δυστυχώς οδηγεί σε ένα απροσπέλαστο αδιέξοδο. Πολλοί  οι υποψήφιοι, λίγες οι θέσεις δίνουν ευκαιρία για αδηφάγες συμπεριφορές, που πίσω τους κρύβουν μεγάλη δυστυχία.

Ταυτότητα της παράστασης

Σκηνοθεσία: Χρήστος Θάνος

Σκηνικά: Νεκταρία Ηλιάκη

Κοστούμια: Πελαγία Βουτζουλίδου

Φωτισμοί: Κώστας Μπεθάνης

Βοηθός σκηνοθέτη: Βασιλική Κούλη

Μουσική: Marva Von Theo

Γραφιστική επιμέλεια : Μανώλης Γραμματικάκης

Φωτογραφίες – Trailer: Πάτροκλος Σκαφίδας

Επικοινωνία: Γιώτα Δημητριάδη

Ηθοποιοί:

Ναταλία Αθανασιάδη : Νούμερο 17

Βασιλική Κούλη: Φωνή

Κατερίνα Μίχου : Νούμερο 24

Νάσος Φρίγγης : Νούμερο  11

Δημήτρης Χατζημιχαηλίδης : Νούμερο 14

Φιλική συμμετοχή η Βιργινία Μιχαήλ εισαγωγή στην παράσταση