Είδαμε την παράσταση: «Ο Μάκης Ροδάκης και το Άστρο Άσπρο παγωτό» στο Θέατρο Ημέρας

Η Αφροδίτη Σπανουδάκη Παιδοψυχολόγος - Ειδική Παιδαγωγός, συγγραφέας του παραμυθιού «Ο Μάκης Ροδάκης και το άστρο άσπρο παγωτό» έγραψε το βιβλίο το 2007. Το παιδικό αυτό παραμύθι έγινε θεατρικό έργο χάρη στη διασκευή και προσαρμογή του βιβλίου από τον Κώστα Παπαγεωργίου που το αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή που το πήρε στα χέρια του και ανέλαβε την σκηνοθεσία του έργου. «Τα παραμύθια γράφονται για τα παιδιά, όμως η ιστορία αυτή γράφτηκε ώστε να καταλάβουν μικροί και μεγάλοι ότι η διαφορετικότητα δίνει νόημα στα όνειρα, αγάπη στην καρδιά και δύναμη στους ανθρώπους. Η πίστη και η αγάπη δίνει φτερά ώστε να επιτευχθεί ο στόχος μας, έτσι απλά!»

Συγγραφέας και σκηνοθέτης έχουν κοινή άποψη για αυτή την παράσταση.

Το έργο

Το Σύμπαν βρίσκεται σε μεγάλη ταραχή, καθώς δυο αστέρια τσακώνονται συνεχώς με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλη αναστάτωση και στην γη. Εκεί οι άνθρωποι αποφασίζουν να στείλουν στο διάστημα ένα γενναίο αγόρι, τον Μάκη Ροδάκη, που είναι καθηλωμένο σε ένα αμαξίδιο, αλλά έχει μεγάλη εσωτερική δύναμη, θέληση και θάρρος. Ο  ήλιος με τις ακτίνες του θα τον στείλει στο διάστημα με την ταχύτητα του φωτός. Στο ταξίδι τον συνοδεύει ο καλύτερος του φίλος το Άστρο Άσπρο παγωτό. Στο διάστημα γνωρίζουν από κοντά τον βασιλιά Ήλιο και άλλους πλανήτες. Πάνω ψηλά ο Μάκης Ροδάκης βρίσκει τη λύση για να μην τσακώνονται τα δυο αστέρια.  Η διαφωνία δεν  λύνεται με τον τσακωμό. Ο Μάκης Ροδάκης το καταλάβαινε αυτό και για να εξασφαλίσει την ευρυθμία επιδίωξε μόνος του να τους διδάξει ότι μόνο με την ενσυναίσθηση και την ειλικρινή κατανόηση  μπορεί να γίνει εποικοδομητική συζήτηση, ώστε να βρεθεί μια λύση.

Το μήνυμα είναι η συμπερίληψη, η αποδοχή του διαφορετικού. Η διασταύρωση της τέχνης με την αναπηρία ανοίγει έναν κόσμο δυνατοτήτων, αμφισβητώντας τις παραδοσιακές έννοιες της ικανότητας και διευρύνοντας την κατανόησή μας για την καλλιτεχνική δημιουργικότητα. Αυτό ακριβώς προκύπτει στο έργο με τρόπο απλό και άμεσο.  Διαμέσου διαφόρων  καλλιτεχνικών μέσων, όπως τη ζωγραφική, τη γλυπτική, τη μουσική, τον χορό και το θέατρο, τα άτομα με αναπηρία μπορούν να εκφραστούν, να αμφισβητήσουν τα στερεότυπα και να επικοινωνήσουν τις εμπειρίες τους.

Η παράσταση

Μια ηθοποιός ΑμεΑ (δυστονία ήπιας μορφής) η Μαρία- Χριστίνα Τζαβάρα, η Νανά, που έχουν λατρέψει ήδη πολλά παιδιά έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Μάκη Ροδάκη του αγοριού που είναι καθηλωμένο σε αναπηρικό καροτσάκι. Μια εξαιρετική προσπάθεια από ένα νέο κορίτσι, φωτεινό παράδειγμα για μικρούς και μεγάλους. Επίσης ο θίασος απαρτίζεται από πέντε ακόμη ταλαντούχους ηθοποιούς: την Εύη Καραδήμα, τη Χρυσεικόνα Θεολόγου, τον Κωνσταντίνο Μούτση, την Σοφία Κουκουλά   και τη Βασιλεία Πέτρου.

Η συνεκπαίδευση  ατόμων, ηθοποιών με ή χωρίς ειδικές ανάγκες, η συνύπαρξη αυτών των δυο πληθυσμών έχει θετικές συνέπειες και για τις δυο ομάδες. Δημιουργείται κλίμα αποδοχής και σεβασμού, το οποίο είναι αμοιβαία θετικό και κυρίως προβάλλεται στο κοινό. Η βιωματική εμπειρία μεταξύ  ανθρώπων με ή και χωρίς ειδικές ανάγκες, συμβάλλει στην ψυχο-πνευματική και κοινωνική ανάπτυξη των τελευταίων, γιατί τους βοηθάει να διευρύνουν τους κοινωνικούς και συναισθηματικούς τους ορίζοντες, να αποδεχτούν την ποικιλομορφία και να διαμορφώσουν καινούργιες στάσεις και δεξιότητες. Το θέατρο είναι ένας κατεξοχήν δίαυλος που μπορεί να διευκολύνει αυτή τη διαπαιδαγώγηση.  Όσο περισσότερο χρόνο διαρκεί η επαφή και η συνεκπαίδευση των δυο ομάδων τόσο μεγαλύτερη είναι και η διαφοροποίηση της στάσης των  ατόμων χωρίς ειδικές ανάγκες απέναντι στα συνομήλικά τους άτομα, ή τους συνεργάτες τους με ειδικές ανάγκες. Είναι σημαντικό η προσπάθεια για ενσωμάτωση να δρομολογείται από μικρή ηλικία και αυτό γίνεται μέσα από βιωματικές εμπειρίες. Το άτομο μπορεί και καλείται να προβληματιστεί πάνω στην καλλιτεχνική κουλτούρα, εντάσσεται στον κόσμο και απολαμβάνει την αξία της παιδείας μέσα από την τέχνη.

Στην παράσταση υπάρχει εκτός από την πρόζα, μουσική, τραγούδι, χορός και διάδραση με τα παιδιά. Το έργο μπορούν να το παρακολουθήσουν παιδιά από τεσσάρων ετών και πάνω. Παρατηρήσαμε στους θεατές, ενήλικες συγκινημένους και  παιδιά που με θαυμασμό προσέγγιζαν τον Μάκη Ροδάκη και ήθελαν να φωτογραφηθούν μαζί του.

Το έργο δημιουργεί μια παιδική εμπειρία για την συμπερίληψη και απευθύνεται στα παιδιά με ειλικρίνεια. Τα παιδιά ανησυχούν που το σύμπαν είναι σε αρρυθμία και στηρίζονται στη συνεργασία των πλανητών, την δύναμη του Ήλιου (Κωνσταντίνος Μούτσης) και του Άνεμου (Χρυσεικόνα Θεολόγου) και κυρίως την συμπαράσταση και αμέριστη βοήθεια του Άστρου Άσπρου Παγωτού (Εύη Καραδήμα) για να βοηθηθεί στην αποστολή του ο Μάκης Ροδάκης. Η συμβιβαστική λύση για τα δυο κακομαθημένα αστέρια, Σοφία Κουκουλά και Βασιλεία Πέτρου, λύνει με απλούστευση τυχόν απορίες που θα είχαν τα παιδιά για τη Σελήνη και τον κύκλο της.

Το σκηνικό (Γιάννης Παντελίδης ) και τα κοστούμια (Θεία Ευτυχία στολές) διακρίνονται από έντονα χρώματα, που προσελκύουν το παιδικό βλέμμα.

Μια παράσταση για τη φιλία, τη συνεργασία και την αποδοχή, που μπορεί να διδάξει στα παιδιά την αξία της προσπάθειας και της συνεργασίας με οδηγό την τέχνη.