Είδαμε το Bella figura της Γιασμίνα Ρεζά στο Θέατρο Σταθμός

Μετά το «Art» και τον «Θεό της Σφαγής, έργα της Γιασμίνας Ρεζά που παίχτηκαν στην ελληνική σκηνή, το Θέατρο Σταθμός παρουσιάζει πρώτη φορά στην Ελλάδα ένα άλλο έργο της, το «Bella Figura» σε ζωντανή μετάφραση του Γιώργου Αρχιμανδρίτη. Το έργο παρουσιάστηκε πρώτη φορά από τον Τόμας Οστερμάγιερ στη Σαουμπίνε το 2015, αποσπώντας διθυραμβικές κριτικές. Εδώ το σκηνοθετεί ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Θεάτρου Σταθμός, Μάνος Καρατζογιάννης, σε παραγωγή της Τεχνηχώρος, ενώ παίζουν εξαιρετικά οι Υβόννη Μαλτέζου, η Φαίη Ξυλά, ο Παναγιώτης Μπουγιούρης, η Ραφίκα Σαουίς και ο Χρήστος Κοντογεώργης.

Το έργο

Έξω από ένα εξοχικό εστιατόριο στο ύπαιθρο εκτυλίσσεται η πλοκή αυτού του τόσο αποκαλυπτικού έργου της Ρεζά, η οποία δεν κρίνει, ούτε κατακρίνει τους ήρωές της. Τους αγαπά γιατί νιώθει μια από αυτούς. Αγκαλιάζει με στοργή την ανασφάλειές τους, τις αδυναμίες τους και τους φόβους τους. Μέσα από λεπτές προσεγγίσεις αποκαλύπτει τη ματαιοδοξία του καθενός από εμάς να δείχνουμε ένα ατσαλάκωτο πρόσωπό, μια μάσκα ευτυχίας, την ιδεατή εικόνα μας ξεγελώντας τον εαυτό μας και τους άλλους. Πόσα κρύβονται πίσω από ένα προκλητικό ντύσιμο, ένα ατελείωτο κάπνισμα τσιγάρων και την κατανάλωση αστέρευτου αλκοόλ; Γιατί πρέπει όλοι να δείχνουν αυτή την «τέλεια» εικόνα;

Ο τέλειος οικογενειάρχης, που έχει ερωμένη, η τέλεια παράλληλη σχέση, που ζηλεύει τη σύζυγο, η τέλεια οικογενειακή ατμόσφαιρα ανθρώπων που γιορτάζουν την επέτειο γενεθλίων της μητέρας και πεθεράς με αρχές άνοιας, ενώ στην ουσία είναι κουρασμένοι και εκνευρισμένοι. Τα «ευτυχισμένα» γηρατειά, η Υβόν, που φοβάται τον θάνατο και δείξουν την ανεπάρκειά της, όπως κα τις εμμονές της, ο φόβος του τέλους. Στην ουσία κουρασμένες σχέσεις, ανθρώπων που προσπαθούν να ξεφύγουν από την πραγματικότητά τους, την οποία αρνούνται να αποδεχτούν.

Η παράσταση

Όπως στα χαρτιά που μπορεί να έχει ο παίχτης ένα κακό φύλλο, όμως να κάνει τον ευχαριστημένο για να μην καρφωθεί στους συμπαίχτες του, έτσι και οι ήρωες του έργου της Γιασμίνα Ρεζά δίνουν μια διαφορετική εντύπωση για τον εαυτό τους, πρωτίστως στους ίδιους και μοιραία και στους γύρω τους.

Ένα καταπληκτικό σκηνικό (Τέτα Τσαβδαρίδου) που εναλλάσσεται πότε στη σκηνή με το κάμπριο αυτοκίνητο, πότε στο τραπέζι των γενεθλίων, πότε στο παγκάκι στην ύπαιθρο , δίνει την ευκαιρία στον σκηνοθέτη Μάνο Καρατζογιάννη να ακολουθήσει μια λεπτομερή σκηνοθεσία και διδασκαλία των ηθοποιών ώστε να αποδοθεί ακριβώς η πρόθεση και το ύφος της συγγραφέα.

Ο Μπορίς (Παναγιώτης Μπουγιούρης) παραλίγο να πατήσει με το αμάξι του την Υβόν, μητέρα του Ερίκ, που ήρθε στο εξοχικό αυτό μέρος να γιορτάσει τα γενέθλιά της. Έχει μια καταστραμμένη οικογενειακή σχέση και μια ερωμένη, την Αντρέα, με την οποία δεν φαίνεται να επικοινωνεί σωστά και γιατί έχει κουραστεί και γιατί κινδυνεύει από χρεωκοπία. Ο ηθοποιός αποδίδει τον συνεχή πανικό του και την άκρατη νευρικότητά του, ενώ παράλληλα ο χαρακτήρας είναι χειριστικός, ανασφαλής και δυστυχής. Η ερωμένη του, η Αντρέα (Φαίη Ξυλά) διαθέτει μια επιμελημένη όψη - βιτρίνα, που δείχνει με τον τρόπο της συνεχώς ανοιχτή και διαθέσιμη, είτε προς τον Μπορίς, είτε προς συναδέλφους της, είτε ακόμα προς τον Έρικ, τον σύζυγο της Φρανσουάζ, που γνώρισε τυχαία στο παραλίγο δυστύχημα, καθώς ο Μπόρις κόντεψε να τραυματίσει τη μητέρα του. Η ηθοποιός με μεγάλη ικανότητα παρουσιάζει την Αντρέα τρομερά ανασφαλή, σαν μια γυναίκα που θα ήθελε να «εδραιώσει» κάπως τη θέση της σε μια σχέση, πράγμα που λόγω συνθηκών μοιάζει δύσκολο. Εκείνη στην απελπισία της καταναλώνει κάθε ουσία που μπορεί να την κάνει λίγο χαρούμενη.

Η Φρανσουάζ (Ραφίκα Σαουίς), μια συμβατή, συντηρητική σύζυγος που ανέχεται την πεθερά της, είναι πρόθυμη να γιορτάσει με τον άνδρα της τα γενέθλια της μητέρας του. Ζει ωστόσο με τον άντρα της μια σχέση αντίστοιχη με τους προηγούμενους προβληματική, όμως καμουφλαρισμένη, αλλά είναι έτοιμη να καταγγείλει τον Μπόρις για την εξωσυζυγική του σχέση με την Αντρέα για να τον εκδικηθεί. Μέσα από τον καταλύτη Υβόν (Υβόνη Μαλτέζου), αντιλαμβάνεται το φευγαλέο της ζωής και κάνει την ανατροπή της όταν αποδέχεται την ζωή, όπως αυτή της φέρνει τα πράγματα. Σπάει ο πάγος της κίνησης και του παραστήματός της και γίνεται πιο ευέλικτη μιλώντας με την Αντρέα.

Η Υβόν (Υβόνη Μαλτέζου) μια λεπτή, ήσυχη παρουσία, με μεγάλο αντίκτυπο. Θα τη συνέκρινα με τον Φιρς από τον Βυσσινόκηπο του Τσέχωφ ή με την κυρία Ίντα Νεκρεμάρ από το Βικτόρ ή τα παιδιά στην εξουσία του Βιτράκ. Είναι η σταθερή υπενθύμιση και η απειλή του θανάτου. Αυτή η συνεχής και αναπόφευκτη για όλους παρουσία, το τέλος, που αφυπνίζει και παράλληλα ευαισθητοποιεί γύρω από την σχετικότητα των πάντων.

Ο Έρικ (Χρήστος Κοντογεώργης) είναι ο γιος της Υβόν. Εννοείται ότι την υπεραγαπά, ενώ κάνει υπομονή μαζί της όταν εκείνη ξεχνά ή ψάχνει επιμόνως το σημειωματάριο και την τσάντα της και βέβαια βγαίνει εκτός ορίων μαζί της. Η σχέση του με τη γυναίκα του μοιάζει, αλλά δεν είναι ιδανική. Bella figura. Ακόμα και η φύση τους αποδοκιμάζει. Οι βάτραχοι με τα κρωξίματα τους , τους γιουχάρουν. Κλείνουν τα αυτιά τους, φοβούνται. Η μόνη ευτυχισμένη ίσως να είναι η Υβόν μέσα στο χάσιμό της.

Υπέροχες ερμηνείες και των πέντε ηθοποιών με ιδιαίτερη μνεία στην ερμηνεία της Φαίης Ξυλά που πραγματικά ενσαρκώνει το αδιέξοδο της ηρωίδας και καλεί τον θεατή να αναγνωρίσει τη θέση του δίπλα της. Άνθρωποι μόνοι κι ας είναι μέσα στο πλήθος και δυστυχείς.

Τα κοστούμια της Βασιλικής Σύρμα, η μουσική του Τηλέμαχου Μούσα και οι φωτισμοί του Άγγελου Παπαδόπουλου με επιτυχία ακολούθησαν την σκηνοθετική αυτή προσέγγιση του Μάνου Καρατζογιάννη.

Ταυτότητα της παράστασης
Μετάφραση κειμένου : Γιώργος Αρχιμανδρίτης
Σκηνοθεσία : Μάνος Καρατζογιάννης
Μουσική : Τηλέμαχος Μούσας
Σκηνικά : Τέτα Τσαβδαρίδου
Κοστούμια : Βασιλική Σύρμα
Φωτισμοί παράστασης : Άγγελος Παπαδόπουλος
Φωτογραφίες: Σπύρου Περιδιού
Παίζουν οι ηθοποιοί:
Υβόννη Μαλτέζου ( Υβόν), Φαίη Ξυλά ( Αντρέα) , Παναγιώτης Μπουγιούρης ( Μπορίς) , Ραφίκα Σαουίς ( Φρανζουάζ) , Χρήστος Κοντογεώργης ( Ερίκ)
Επικοινωνία : Μαρία Τσολάκη