Είδαμε το «Desperados r’ back» στο θέατρο NOŪS

Στις 9 Οκτωβρίου έκανε πρεμιέρα στο θέατρο NOŪS, η κωμωδία- σταθμός  του Γιώργου Ηλιόπολου «Desperados r’ back», σε σκηνοθεσία Βασίλη Τριανταφύλλου. Μια κωμωδία, που αφορά τους νέους και τις ανησυχίες τους.

Οι νέοι άνθρωποι, όπως όλοι οι άνθρωποι, βρίσκονται εδώ όχι για να τιμωρηθούν και μάλιστα για πράγματα για τα οποία δεν είναι αυτοί υπεύθυνοι, όντας οι μοιραίοι αποδέκτες, αλλά για να απολαύσουν την ομορφιά της ζωής.

Μια παρέα φοιτητών της Νομικής που  την επόμενη μέρα επιτέλους ορκίζονται και παίρνουν πτυχίο, διοργανώνουν ένα ξέφρενο πάρτυ με δυνατή μουσική και πολύ αλκοόλ. Η χαλάρωση μετά την πίεση των σπουδών, αλλά και το σημείο εκκίνησης, αυτή η μοιραία στιγμή της ελεύθερης  πτώσης από το αεροσκάφος για κάποιους χωρίς αλεξίπτωτο, για άλλους με όλον τον εξοπλισμό ασφαλείας προκαλεί μεικτά συναισθήματα και βέβαιες συγκρούσεις. Ο Στράτος (Αλέξανδρος Δαβιλάς) είναι αυτός που αναζητά έναν μοχλό για να  κινήσει τον κόσμο. Ο μοχλός του, η κοπέλα του, η  Κέλλυ, (Ρουμπίνη-Γεωργία Χονδρουδάκη) δικηγόρος και αυτή, κόρη γνωστού και καταξιωμένου  μεγαλοδικηγόρου,  του  εξασφαλίζει λαμπρό μέλλον, αφού θα αναλάβει το νομικό τμήμα στο εργοστάσιό τους.  Η Κέλλυ βολεύεται σε μια  επίπλαστη ευτυχία και επιδιώκει το happy end.  Ο Στράτος συμπεριφέρεται κυριαρχικά, έως υποτιμητικά στο «μοχλό» του και πάντα με μια  επισμάλτωση ευγένειας της απαγορεύει να μιλά όταν μιλά εκείνος. Φέρεται με μεγάλη περιφρόνηση σε όσους απλά θέλουν να βρουν μια δουλειά και όχι να γίνουν leaders όπως εκείνος. Τους θεωρεί τελειωμένους, πεθαμένους, losers. Τους υποτιμά στο σημείο να τους λέει ότι θα ήταν ακόμα στις σπηλιές τους, αν άνθρωποι σαν αυτόν δεν έδιναν κάποτε τα φώτα τους.  Εκείνος για να πετύχει  διαθέτει στρατηγική.   Από την παρέα χαρακτηρίζεται « ο τυφώνας της αρνητικής ενέργειας».  Του αντιπαραθέτουν ότι υπάρχουν άνθρωποι που αντιστέκονται και παλεύουν για να επιβιώσουν.  

Διαφορετικοί κόσμοι συγκρούονται. Τα αίματα ανάβουν. Η Άννα (Βασιλική Φουρλή) είναι αυτή που διοργανώνει το πάρτυ. Με μεγάλη της απογοήτευση διαπιστώνει ότι  δεν ήρθαν πολλοί από τους συμφοιτητές της, θεωρεί το πάρτυ της αποτυχία, ενώ διακατέχεται από μεγάλη αγωνία για το μέλλον της. Είναι απαισιόδοξη, είναι δύσκολη η επαγγελματική αποκατάσταση για εκείνη όπως και για τους υπόλοιπους. Φοβάται μην προδώσει τις αρχές της και  ξεφτιλίσει την εικόνα της, όπως  το έκανε κατά την εκτίμησή της ο Στράτος. Είναι ζευγάρι χρόνια με τον  Στέφανο (Κωνσταντίνος Πεσλής) ένα γλυκό αγόρι, το οποίο ο Στράτος προσπαθεί να εντάξει στην ομάδα των επίλεκτων, που θα μοιράζεται το δικό του όραμα, να κυβερνήσει, να καταδυναστεύσει τον κόσμο.  Ο Στέφανος θυμάται πόσο ενθουσιάστηκε κάποτε με τον καταναλωτισμό στην Αμερική, όμως δεν δείχνει να γοητεύεται από τη μέθη του συμφοιτητή του.

Η Στέλλα (Αντιγόνη Μακρή) μια πανέμορφη γυναίκα με χαμηλή αυτοεκτίμηση  είναι βουλιμική, ακριβώς γιατί  είναι ανικανοποίητη και τρώγοντας καλύπτει το συναισθηματικό της κενό. Τρώει  αδιάκριτα και ξερνάει, όταν ακούει όσα την αηδιάζουν. Δε νιώθει επιθυμητή γιατί δεν έχει να υποσχεθεί τίποτα σε κανέναν, περιουσία  και καριέρα, όπως υπόσχεται η Κέλλυ. Βρίσκεται σε κατάθλιψη, όπως και η Άννα και δεν τη διαχειρίζεται καθόλου. Από τη δική του απόγνωση και κατάθλιψη θέλει να ξεφύγει και  ο Δημήτρης, ένα πανέξυπνο και πολύ ευαίσθητο άτομο που ασχολείται με τους σούπερ ήρωες,  ίσως γιατί θα ήθελε να ταυτιστεί μαζί τους σε μια εικονική πραγματικότητα. Μιλά σαν τον Κάπταιν Κερκ και ψάχνει τρόπους διαφυγής στο διάστημα.  Η συμπεριφορά του, η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ ανησυχεί τους φίλους του. Ο Πέτρος (Λυκούργος Μπάδρας) είναι ένα αναρχοαυτόνομο άτομο, η ψυχή του πάρτυ.  Δεν έχει αποφασίσει για το μέλλον του, όμως χαίρεται το παρόν και το ζει μοναδικά. Νόμιζαν όλοι αυτοί ότι ήταν η dream team  της Νομικής, όμως ωριμάζοντας πολλές φορές οι δρόμοι και οι σκέψεις  των ανθρώπων αποκλίνουν. Είναι μια πραγματικότητα, που η ζωή επιβάλλει σε όλους.

Ο Βασίλης Τριανταφύλλου που διασκεύασε και σκηνοθέτησε το έργο το έφερε στο σήμερα. Οργάνωσε έτσι το έργο ώστε να οδηγείται σταδιακά στην κορύφωση. Οι ηθοποιοί του ακολούθησαν τις σκηνικές οδηγίες του, όλοι απέδειξαν τις υποκριτικές τους δυνατότητες  και δημιούργησαν όντως μια παρέα εικοσιεξάχρονων, εικοσιεπτάχρονων νέων  στο κατώφλι των μεγάλων αποφάσεων, όταν το κοινωνικό πλαίσιο τους κόβει τα φτερά με την ανεργία, την υποτίμηση των πτυχίων τους και τον αθέμιτο ανταγωνισμό. Οι συγκρούσεις μεταξύ τους έντονες άλλοτε επιθετικές και άλλοτε παιγνιώδεις.

Τα σκηνικά του Κωνσταντίνου Τόμπορη  εντυπωσιακά, έχει στήσει ένα κανονικό πάρτυ, ενώ αξιοποιήθηκε όλος ο χώρος του θεάτρου. Τα έπιπλα μετακινούνται εύκολα και γίνεται πάρτυ- μάχη- παιχνίδι.

Η ενδυματολογική επιμέλεια  είναι της Αντιγόνης Μακρή, την κίνηση, που πολλές φορές ήταν σύνθετη επιμελήθηκε ο  Φώτης Καράλης,  ενώ ο  Γιώργος Βέρρας ασχολήθηκε με τη μουσική και έγραψε το τραγούδι  της παράστασης. Κομβικός ο ρόλος  του Γιώργου Αγιαννίτη στα φώτα.

Η επέλαση των desperados ξεκίνησε, αφορμή το πάρτυ τους, το πάρτυ των μελλοντικών πικραμένων από τη ζωή.  Νιώθουν και είναι κουρασμένοι. Το σίγουρο είναι πως η ζωή είναι μονόδρομος συχνά  με πολλά κακοτράχαλα μονοπάτια.