Χριστίνα Σουγιουλτζή, πώς συνδυάζεται ο Σαίξπηρ με τον χορό και τα ακροβατικά;

Η ομάδα Ελλήνων ακροβατών και χορευτών «κι όμΩς κινείται» επιστρέφει στο Θέατρο Ροές από τις 21 Οκτωβρίου για να παρουσιάσει, κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 21.00 και για 10 μόνο παραστάσεις, τη νέα της παραγωγή με τίτλο «Όνειρο». Μια παράσταση αφιερωμένη στο «Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας» του Σαίξπηρ.

Μιλήσαμε με την Χριστίνα Σουγιουλτζή για την επιλογή του έργου, τις ιδιαίτερες παραστάσεις της ομάδας τους, και τις ψευδαισθήσεις που όλοι έχουμε ανάγκη.

Πώς συνδυάζεται ο Σαίξπηρ με τον χορό και τα ακροβατικά;
Το έργο A Midsummer Night's Dream (Όνειρο Θερινής Νυκτός) είναι ένα μπαλέτο δύο πράξεων βασισμένο στο ομώνυμο έργο του Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Η διασημότερη παραγωγή είναι σε χορογραφία George Balanchine (Τζορτζ Μπαλανσίν) και σε μουσική Felix Mendelssohn (Φέλιξ Μέντελσον). Παρουσιάστηκε σε πρεμιέρα από το New York City Ballet στις 17 Ιανουαρίου 1962. Έκτοτε έχει επανέλθει επανειλημμένα από σημαντικούς χορογράφους. Η αφετηρία μας είναι η χορευτική του απόδοση.

Γιατί διαλέξατε συγκεκριμένα το Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας;
Είναι η συνύπαρξη τριών κόσμων. Οι βασιλείς, οι χωρικοί- μάστορες και τα ξωτικά -πλάσματα της φαντασίας. Μία συνύπαρξη απολαυστική. Ένα παραμύθι, ένα όμορφο παιγνιδιάρικο παραμύθι, που εξισώνει τις αντιθέσεις και μεταμορφώνει την πραγματικότητα.

Ένα παιγνιδιάρικο παραμύθι, μια καταπληκτική μυθοπλασία προορισμένη να παρουσιαστεί σε μία γαμήλια γιορτή αυλικών, την εποχή της πανούκλας...

Ένα φωτεινό γιορτινό παιγνιδιάρικο παραμύθι, μαγικών επιλύσεων , σε μια εποχή όπου το θέατρο δε μπορούσε να συμβεί (στην Αγγλία της εποχής του Ονείρου , η πανούκλα θερίζει , το θέατρο έχει απαγορευτεί).

Μέσα σε αυτό το σκοτάδι γεννιέται αυτό το παιγνιδιάρικο, αντιφατικό και ίσως διφορούμενο Έργο, το αποθεωμένο, το διαλεγμένο όσο λίγα. Μου φαίνεται μαγικό.

Τι να περιμένει κάποιος που δεν έχει ξαναδεί παράσταση της ομάδας σας;
Σε αυτήν την παράσταση… να χαμογελάσει.

«Το πραγματικό δεν ενδιέφερε ποτέ κανέναν, είναι ο τόπος όπου λύνονται τα μάγια». Χρειαζόμαστε την ψευδαίσθηση για να ανταπεξέλθουμε σε όσα συμβαίνουν γύρω μας;
Θα έλεγα ότι χρειαζόμαστε πίστη. Πίστη για το μη ελέγξιμο, το μη αναλυμένο, το μη εξηγήσιμο. Αν όλα είναι δεδομένα και συνεπή, όλα προβλέψιμα και αντιμετωπίσιμα, δε μένει χώρος για αναπνοή, για μια πιθανή μαγική ανατροπή, για ελευθερία.

Θα ‘θελα να απαντήσω με ένα απόσπασμα του ίδιου (του Jean Baudrillard, από το «Περί Σαγήνης):

Το ασυνείδητο σαγηνεύει, σαγηνεύει με τα όνειρά του.
Πάει κόντρα στη βία της ερμηνείας.
Κάθε λόγος νοήματος θέλει να βάλει τέλος στις εντυπώσεις,

αυτή είναι η αυταπάτη του και η απάτη του: το πραγματικό μεγαλώνει και διαστέλλεται,
κάποια μέρα όλο το σύμπαν θα γίνει προφανές.
Η σύγχρονη μη πραγματικότητα, δεν ανήκει πλέον
στην τάξη του φαντασιακού, αλλά της
περισσότερης αναφοράς, της περισσότερης
αλήθειας, της περισσότερης ακρίβειας,
συνίσταται στο να κάνουμε τα πάντα να περνούν
στην απόλυτη προφάνεια του πραγματικού.

Υψηλή πιστότητα. Όλα με το νι και με το σίγμα, δε μένει τίποτα να προστεθεί. Απόλυτη καταστολή. Προσομοίωση ολικής ορατότητας, που δεν αφήνει κανένα χώρο στη γοητεία.

Ταυτότητα της παράστασης
χορογραφία - σκηνοθεσία κι όμΩς κινείται
Μουσική Κλέωνας Αντωνίου,
Σκηνικά κι όμΩς κινείται
Κοστούμια Μουζάκη Φανή
Φωτισμοί Αθανασοπούλου Μαρία
αφίσα : Αλτάνη Μυρτώ
φωτογραφίες : Αρναούτογλου Μάρθα

ερμηνευτές:
Γιαγκούσης Αλέξανδρος, Δαμοπουλος Νώντας, Λινάρδου Αντιγόνη, Μπαρούς Αγλαΐα, Παζιργιαννίδη Δανάη, Παππά Ιλεάννα, Σολδάτος Πάνος, Σουγιουλτζή Χριστίνα, Σταθούλη Ξένια, Τόκα Χριστιάννα, Χαμηλοθώρη Λία
Διάρκεια 70 λεπτά