Eίδαμε τους Πέρσες από την Ομάδα Σημείο Μηδέν στο Θέατρο Πέτρας

Μετά από την εξαιρετικά επιτυχημένη τριετή (2019-2021) παρουσίαση της Αντιγόνης του Σοφοκλή, η Ομάδα Σημείο Μηδέν συνέχισε την έρευνά της στα θεμελιώδη κείμενα της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας με την παλαιότερη σωζόμενη τραγωδία, τους «Πέρσες» του Αισχύλου. Για την παράσταση πραγματοποιήθηκε πολύμηνο εργαστήριο εστιασμένο στην αρχαία τραγωδία σύμφωνα με τον τρόπο δουλειάς και προετοιμασίας της Ομάδας Σημείο Μηδέν και του σκηνοθέτη Σάββα Στρούμπου, που δεν είναι άλλο από την ερευνητική διαδικασία, τη μέθοδο ψυχοφυσικής εκπαίδευσης ηθοποιών του Θ.Τερζόπουλου.  Το αποτέλεσμα ήταν συγκλονιστικό !

Η πρεμιέρα της παράστασης πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 12 Ιουνίου 2022 στη Λάρισα σε συνεργασία με το Θεσσαλικό Θέατρο και την Εφορεία Αρχαιοτήτων Λάρισας, στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικτύου Αρχαίου Δράματος. Μετά την επιτυχημένη πρεμιέρα και τη θερμή ανταπόκριση του κοινού,  ακολούθησε  περιοδεία σε επιλεγμένους σταθμούς ανά την Ελλάδα.

Φέτος η Ομάδα Σημείο Μηδέν και ο σκηνοθέτης Σάββας Στρούμπος παρουσιάζουν – για 2η χρονιά – την τραγωδία του Αισχύλου «Πέρσες» σε μετάφραση Γιώργου Μπλάνα. Η παράσταση που ξεχώρισε κατά την 1η παρουσίασή της και γνώρισε, σε όλους τους σταθμούς της, τη θερμή ανταπόκριση του κοινού, θα παρουσιαστεί την Τρίτη 11 Ιουλίου 2023  στο Θέατρο Βράχων στο πλαίσιο των εκδηλώσεων του Φεστιβάλ Στη Σκιά των Βράχων που διοργανώνεται από  Διαδημοτικό Δίκτυο Πολιτισμού Βύρωνα, Δάφνης – Υμηττού.

Οι θεατές θα κληθούν αν απολαύσουν μια ακόμα επιδραστική παράσταση του Σάββα Στρούμπου, σε μετάφραση του  Γιώργου Μπλάνα με τη Ρόζυ Μονάκη - Κορυφαία  του Χορού, που ενορχηστρώνει όλη  την παράσταση, την Έβελυν Ασουάντ - Άτοσσα, σπαρακτική, με κίνηση και λόγο  μετρημένο θρηνώντας  κάθε τόσο συγκλονιστικά «τα καράβια που χάθηκαν, και τον γιος της», με τον Μπάμπη Αλεφάντη και Άννα Μαρκά Μπονισέλ  στο ρόλο του τραγικού Αγγελιαφόρου ,την  Έλλη Ιγγλίζ  ως Δαρείο, να επιβεβαιώνει ότι ο Δίας τσακίζει τον αλαζόνα και τον Ντίνο Παπαγεωργίου - Ξέρξη, αυτόν τον αιματοβαμμένο, θνητό, θύμα θεού αλαζονείας,  ενώ σύγκορμη όλη  η ομάδα  αποτελεί έναν καταπληκτικό Χορό με τις φωνές τους, την κίνηση των γυμνών σωμάτων τους, που   πέφτουν επανειλημμένα κάτω δηλώνοντας  το μέγεθος της συντριβής .

Η στριγγιά φωνή, ο λυγμός και το ύφος, η κίνηση των ηθοποιών, ο θρήνος των σωμάτων των Περσών , πεσμένων κάτω να θρηνούν, χωρίς ακόμα να ξέρουν την έκβαση της εκστρατείας, ο πανικός για ό,τι υποψιάζονται ότι έχει συμβεί στους δικούς  τους που τόλμησαν να εκστρατεύσουν  ενάντια στην Ελλάδα δημιουργούν μιαν ατμόσφαιρα που συνταράζει. Ο ηθοποιός, ένα σώμα εύπλαστο, χωρίς γένος , ένα απόλυτο όργανο ερμηνείας, με πλαστικότητα. Οι στάσεις και μόνο του σώματος δείχνουν τον πανικό και τον πόνο.  Διδασκαλία θεάτρου, στάση θεάτρου με άποψη ευδιάκριτη και συνεχώς σε εξέλιξη, αυτή του Σάββα Στρούμπου.

Το τρεμάμενο χέρι της Άτοσσας, ο φόβος της, οι σκέψεις που έχουν σπαράξει την καρδιά της. Οι στάσεις του σώματός της δείχνουν πανικό και πόνο.  Δηλώνει ότι φοβάται τον πλούτο, προφανώς γιατί παρασύρει σε ματαιοδοξίες και αλαζονική καταστροφική συμπεριφορά. Τραγική φιγούρα, έχει  δει αποτρόπαιο όνειρο αλλά εξασφαλίζει  στο Χορό ότι ο γιος της ό,τι και να έχει συμβεί και πάλι θα είναι βασιλιάς. Βέβαια ο Χορός εδώ έχει παράστημα και ζητά τα δικά του, τους δικούς του, ζητούν από τον Ξέρξη το λόγο της ματαιόδοξης εκστρατείας του με άγριο και ευθύ τρόπο.

Τα  γυμνά σώματα των ηθοποιών μαζί και ο σπαραγμός τους βγαίνουν, ξεπηδούν μέσα από τη γη και βεβαιώνουν ότι  εξαφανίστηκε η αυτοκρατορία των Περσών. Χτυπούν τα σώματά τους. «Νε νε νε νε Νέμεσις! Ο Ξέρξης ζει και οι άλλοι όλοι είναι νεκροί.» Το μαύρο μακιγιάζ του Αγγελιαφόρου κάνει πιο τρομακτική τη διήγησή του, ενώ το αντίστοιχο κόκκινο της Άτοσσας παραπέμπει σε σφαγή, αιματοχυσία και θάνατο.  Το φως πέθανε. Ηττήθηκαν οι Πέρσες νικητές διηγείται η Άτοσσα στον Δαρείο χωρίς να τον κοιτά αφού ο ίδιος είναι νεκρός και τον κάλεσαν για να τον ενημερώσουν για την τρέλα του Ξέρξη και την πανωλεθρία που τους βρήκε. Η Άτοσσα έχει διπλωθεί και σέρνεται. Ο Δίας ρήμαξε των Περσών την μαύρη αλαζονεία. Καθώς φεύγει ο Δαρείος τους λέει ότι όλοι  θα έρθουν εκεί που πάει, στον Άδη, όπου κανείς δεν παίρνει τίποτα μαζί του.

Ο Χορός περιγελά τον Ξέρξη, τον φωνάζει προδότη. Όπως ο ίδιος ο σκηνοθέτης αναφέρει «οι «ΠΕΡΣΕΣ» παίζονται μέσα στο τοπίο της Νέμεσης (στιγμή της θεϊκής οργής και εκδίκησης).» Καταπληκτικές οι ερμηνείες σε αυτό το θέατρο συνόλου. Ο Ξέρξης αναθεματίζει τη μοίρα του , βρίσκεται σε απόγνωση μετά τις λοιδορίες του Χορού, του λαού του. «Ξέκανες το γένος των ένδοξων Περσών» .

Το αποτέλεσμα άριστο θεατρικά, εκφραστικά, εικαστικά, χοροτεχνικά! Οι ερμηνείες πολύ δουλεμένες, το ίδιο και καθαρή σκηνοθετική ματιά. Η  βάση της ερευνητικής διαδικασίας, αυτή η εμβάθυνση στο κείμενο και την ερμηνεία, όπως την έχει διδαχθεί από τον Θόδωρο Τερζόπουλο, ο Σάββας Στρούμπος και τη διδάσκει στους ηθοποιούς του δημιουργεί μια ιδιαίτερη θεατρική δημιουργία, που  ενεργεί δυναμικά στον θεατή που παρακολουθεί την παράσταση.

Στην τραγωδία αυτή κρίνεται ο επεκτατισμός των Περσών , αλλά ταυτόχρονα ο Αισχύλος,  βλέποντας το επερχόμενο τέλος της Αθηναϊκής δημοκρατίας, σημαίνει συναγερμό στους Έλληνες για την δική τους ιμπεριαλιστική πολιτική.

Αξίζει να σημειωθεί πως οι Πέρσες θα ταξιδέψουν και στην Αυστρία όπου θα παρουσιαστούν το Σάββατο 19 Αυγούστου στο Art Carnuntum στο πλαίσιο του Welttheater Festival.

Αν δεν την έχετε δει, ή ακόμα και αν την έχετε δει απλά μην τη χάσετε!