Είδαμε το One More for the Road στο Θέατρο Vault

One More for the Road του Γιώργου Αράπογλου βασισμένο στο βιβλίο του Αθήνα μ.Χ. (εκδόσεις υδροπλάνο) σε σκηνοθεσία Θοδωρή Βουρνά από 8 Μαΐου κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00 στο Vault Theater Plus.

Σύμφωνα με την παρεξηγημένη ερμηνεία του ημερολογίου των Μάγια, ο κόσμος επρόκειτο να έρθει στο τέλος του στις 21 Δεκεμβρίου 2012. Η ανθρωπότητα, όπως όλοι γνωρίζουμε, γλίτωσε από την καταστροφή. Στην Ελλάδα, ωστόσο, το 2012 σηματοδότησε μια από τις πιο σκληρές χρονιές στη δεκαετία της κρίσης, τις συνέπειες της οποίας ακόμα προσπαθούμε να ξεπεράσουμε.

Το One More for the Road είναι μια meta επιθεώρηση όπου με χιούμορ και αυτοσαρκασμό στο τότε και στο σήμερα σχολιάζουμε τους γραφικούς τύπους ή φίλους μας στην απέναντι θέση της καφετέριας ή στο δίπλα σκαμπό του μπαρ. Με τα social media παρέα μας, σε πρωταγωνιστικό ρόλο όπως είναι και στη ζωή μας, οι ήρωες μας ψάχνουν για δουλεία, μια ευκαιρία, ελπίδα, 35 λόγους για να κάνουν σεξ ή ένα ακόμα ποτό πριν μας πουν καληνύχτα!
Μια κάρτα που επέστρεψε στο χρόνο πριν να φτάσει στον παραλήπτη της.

Αχ! Όλο ιστορίες είναι γεμάτη αυτή η πόλη!

Πέντε ταλαντούχοι ηθοποιοί, οι Κωνσταντίνος Βασιλόπουλος, Γιώργος Βούντας, Γιώργος Γιέτος, Δημήτρης Παπάς, Ρουμπίνη Γεωργία Χονδρουδάκη διηγούνται την ιστορία τους, συμπάσχουν στα προβλήματα αυτού του νέου, σύγχρονου κόσμου, που πλήγεται από την ανεργία, τη μοναξιά, την απόγνωση, τον κλονισμός των αξιών, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται « όταν το στομάχι χορεύει, η τιμιότητα ανοίγει ένα λάκκο και κλείνεται μέσα». Άνθρωποι με αξία και ήθος αναζητούν 35 λόγους για να κάνουν σεξ και έναν λόγο για να μην αυτοκτονήσουν. Οπωσδήποτε αναζητούν απελπισμένα την παρουσία ενός συντρόφου και πολλές φορές δεν ξέρουν πώς να το ζητήσουν. Η δύσκολη οικονομική κατάσταση οπωσδήποτε τους αποτρέπει από αποφάσεις και από προσωπικά σχέδια. Μια συλλογή κόμικς πεταμένη στα σκουπίδια ξαναβρίσκει τον συλλέκτη μέσα στον χρόνο. Ό, τι είναι να σε συναντήσει σε συναντά. Τίποτα δεν χάνεται και με έναν μυστήριο τρόπο έλκει ο καθένας τη μοίρα του.

Στην διάρκεια της παράστασής τα κινητά των θεατών πρέπει να είναι κλειστά, όμως τα κινητά των ηθοποιών είναι ανοιχτά και τα social media τους συμμετέχουν ενεργά στην εξέλιξη του έργου, σημείο της απέραντης μοναξιάς τους και του ευνουχισμού. Συνομιλούν, βγάζουν σέλφι, παίρνουν βίντεο σε μια καθημερινότητα, που τους ταλαιπωρεί και δεν τους αφήνει πολλά περιθώρια για όνειρα.

Οι ερμηνείες και των πέντε ηθοποιών είναι αυθεντικές, αυθόρμητες , πολύ ζωντανές και φυσικές. Σα να γίνεται όντως πρωτογενώς η σκηνή μπροστά στους θεατές. Ένα κείμενο φρέσκο, πραγματική απεικόνιση της σύγχρονης εποχής, με διάδραση με τους θεατές, οι οποίοι νιώθουν μέρος της παράστασης και μοιράζονται τον προβληματισμό. Οι ηθοποιοί παίρνουν θέση μέσα στους θεατές, οι ήρωες είναι οι θεατές, είναι ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας. Πόσο ο καθένας μας καθορίζει ή μπορεί να αποτρέψει το μοιραίο στη ζωή του διπλανού του;

Ένα γρήγορο κείμενο, πολύ νεανικό, με γρήγορες και άμεσες ανταποδώσεις από τον έναν στον άλλο ηθοποιό, σαν ο λόγος τους να κάνει γκελ και αμέσως ευθέως να προβληματίζει με μια λεπτή ειρωνεία. Η ερμηνεία των ηθοποιών ανέδειξε το κείμενο και δημιούργησε ένα κλίμα πικρής, στενάχωρης, ψυχρότητας.

Μια ευχάριστη παράσταση με έναν ουσιαστικό προβληματισμό.

Ταυτότητα της παράστασης
Συγγραφέας: Γιώργος Αράπογλου
Σκηνοθεσία & Απόδοση: Θοδωρής Βουρνάς
Βοηθός σκηνοθέτη: Ευρώπη Αργυρόπουλου
Σχεδιασμός Φωτισμών: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Φωτογραφίες & Artwork: Γιώργος Γιαννίμπας
Ηθοποιοί (αλφαβητικά):
Κωνσταντίνος Βασιλόπουλος, Γιώργος Βούντας, Γιώργος Γιέτος, Δημήτρης Παπάς, Ρουμπίνη Γεωργία Χονδρουδάκη

Βασισμένο στο βιβλίο του Αθήνα μ.Χ. του Γιώργου Αράπογλου
που κυκλοφορεί από της εκδόσεις υδροπλάνο